|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 2217
8 Οκτωβρίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΘΕΚΛΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ TOY EΠAPXOY ΛEYKΩΣIAΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 330/92)
Διοικητική Πράξη — Εκτελεστή — Πράξη διοικητικού οργάνου που δημιουργεί τροποποιεί ή καταργεί μια νομική κατάσταση — Μόνο εκτελεστές πράξεις προσβάλλονται με προσφυγή — Βεβαιωτικές προηγούμενης εκτελεστής δεν υπόκεινται σε αναθεωρητικό έλεγχο, εκτός αν εκδόθηκαν μετά από νέα έρευνα, οπότε έχουν εκτελεστό χαρακτήρα.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αντικείμενο — Μόνο εκτελεστές πράξεις της διοίκησης μπορούν να προσβληθούν με προσφυγή — Πράξεις πληροφοριακού περιεχομένου δεν υπόκεινται σε αναθεωρητικό έλεγχο.
Η αιτήτρια προσέβαλε με την προσφυγή της, την απόφαση του καθ' ου η αίτηση, με την οποία απαιτούσε όπως υποβληθεί έντυπη αίτηση και από τις δύο συνιδιοκτήτριες του επίδικου ακινήτου για την έγκριση μετατροπών στο ακίνητο.
Από τον καθ' ου η αίτηση προβλήθηκε προδικαστική ένσταση, ότι η προσφυγή στρεφόταν κατά βεβαιωτικής διοικητικής πράξης και ήταν ως εκ τούτου απαράδεκτη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Είναι βασική αρχή του διοικητικού δικαίου, ότι για να μπορεί να προσβληθεί μία πράξη ενός διοικητικού οργάνου ενώπιον του Δικαστηρίου, πρέπει να είναι εκτελεστή. Εκτελεστή είναι η πράξη, με την οποία δημιουργείται, τροποποιείται ή καταργείται μια νομική κατάσταση.
Βεβαιωτικές πράξεις δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής.
Βεβαιωτική, είναι η πράξη με την οποία η διοίκηση βεβαιώνει ή επαναλαμβάνει το περιεχόμενο μιας άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης, δηλώνοντας έτσι την εμμονή της σ' αυτή, χωρίς να δημιουργεί από μόνη της έννομα αποτελέσματα.
Απόφαση ή πράξη που επαναλαμβάνει το περιεχόμενο προηγούμενης, είναι εκτελεστή, αν εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης και νέα έρευνα υπάρχει, όταν λαμβάνονται υπόψη νέα ουσιώδη στοιχεία.
Το Δικαστήριο έχοντας υπόψη τις πιο πάνω αρχές και το περιεχόμενο των επιστολών ημερ. 10.10.91 και 28.11.91, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιστολή ημερ. 6.2.92, που είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, δεν κοινοποιεί στην αιτήτρια οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη και/ή απόφαση του Επάρχου που να υπόκειται σε προσφυγή με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η απόφαση του Επάρχου να απαιτήσει εκ νέου την υποβολή εντύπου αίτησης για έκδοση άδειας οικοδομής για τις μετατροπές υπογραμμένο και από τις δύο ιδιοκτήτριες, περιέχεται στην επιστολή ημερ. 10.10.91, η οποία δεν έχει προσβληθεί εντός της προθεσμίας των 75 ημερών που απαιτεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Η επιστολή της 6.2.92, απλώς επαναλαμβάνει την εμμονή του Επάρχου να απαιτήσει την υποβολή εντύπου αίτησης υπογραμμένη από τους συνιδιοκτήτες, για την έκδοση άδειας οικοδομής για τις μετατροπές, και είναι επίσης φανερό ότι δεν έχει εκδοθεί μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης.
2. Επιπρόσθετα, διατηρούνται κάποιες επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσο η επιστολή της 10.10.91, περιέχει οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη που θα μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή. Με την επιστολή εκείνη η αρμόδια αρχή πληροφορεί την αιτήτρια αναφορικά με τα διαβήματα στα οποία θα πρέπει να προβεί προτού η διοίκηση επιληφθεί του σχετικού αιτήματός της, και που είναι στην προκειμένη περίπτωση, η υποβολή εντύπου αίτησης για άδεια οικοδομής για τις μετατροπές, υπογραμμένη και από τις δύο ιδιοκτήτριες του κτήματος. Το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής είναι κατά την άποψη του Δικαστηρίου, πληροφοριακού περιεχομένου και σύμφωνα με τη νομολογία δεν υπόκειται σε προσφυγή.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,
Δημοκρατία v. Χατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961,
Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054,
Zivlas v. Municipality of Paphos (1975) 3 C.L.R. 349,
Hadjipanayi v. Municipal Committee N/sia (1974) 3 C.L.R. 366,
Hadjikyriakos & Sons Ltd v. Republic (1971) 3 C.L.R. 286,
Pitsillos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2815.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον απόφασης της του Επάρχου Λευκωσίας με την οποία απαιτείτο εκ νέου υποβολή εντύπου αίτησης από τους συνιδιοκτήτες του τεμαχίου 755 Φ/Σχ. 30/37 W.1. στο Τσέρι ως προϋπόθεση για να χορηγηθεί στην αιτήτρια πιστοποιητικό τελικής έγκρισης για οικοδομές που ανήγειρε στο πιο πάνω κτήμα.
Αιμ. Λεμονάρης, για την Αιτήτρια.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ'ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMHΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή ζητά την πιό κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση με την οποία απαιτεί εκ νέου την υποβολή εντύπου αίτησης από τους συνιδιοκτήτες του τεμαχίου 755 Φ/Σχ. 30/37.W.1. στο Τσέρι, σαν προϋπόθεση για να χορηγηθεί στην αιτήτρια πιστοποιητικό τελικής έγκρισης για τις οικοδομές που η αιτήτρια ανήγειρε στο πιό πάνω κτήμα στο οποίο είναι συνιδιοκτήτρια κατά 1/2 μερίδιο εξ αδιαιρέτου και η οποία πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με την επιστολή του καθ' ου η αίτηση στο Δικηγόρο της αιτητρίας με ημερομηνία 6.2.1992 είναι άκυρη και χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα."
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα ακόλουθα.
Η αιτήτρια είναι συνιδιοκτήτρια κατά 1/2 μερίδιο του οικοπέδου που αναφέρεται πιό πάνω. Το 1978 μετά από υποβολή σχετικής αίτησης ο Έπαρχος Λευκωσίας παραχώρησε άδεια οικοδομής στην αιτήτρια και στην συνιδιοκτήτρια του κτήματος. Τόσο η αιτήτρια όσο και η συνιδιοκτήτρια ανέγειραν η κάθε μια την κατοικία της με την μορφή διπλοκατοικίας.
Στις 4.7.1990 η αιτήτρια ζήτησε από τον Έπαρχο την έκδοση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης της οικοδομής το οποίο και εκδόθηκε στις 23.7.90.
Η συνιδιοκτήτρια του τεμαχίου με επιστολή της στον Έπαρχο ημερ. 22.10.90 υπέβαλε διάφορα παράπονα αναφορικά με την κατοικία που ανήγειρε η αιτήτρια, και μετά την υποβολή του παραπόνου ο Έπαρχος ακύρωσε το πιστοποιητικό έγκρισης που εκδόθηκε με την επιστολή του ημερ. 12.11.90.
Η αιτήτρια με επιστολή του δικηγόρου της ημερ. 15.2.91 ζήτησε ανάκληση της ακύρωσης του πιστοποιητικού. Ο Έπαρχος με επιστολή του ημερ. 18.7.91 πληροφόρησε την αιτήτρια μέσω του δικηγόρου της, ότι το αίτημά της δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί και παράθεσε τις διαφορές που παρουσίαζε η οικοδομή της από τα εγκεκριμένα σχέδια.
Στη συνέχεια η αιτήτρια υπέβαλε την 1.8.91 στον Έπαρχο μέσω του δικηγόρου της αίτηση και σχέδια για τις μετατροπές, και ακολούθησε κι άλλη ανταλλαγή επιστολών μεταξύ της και του Έπαρχου.
Στην αιτήτρια στάληκε στις 10.10.91 επιστολή με την οποία πληροφορείτο ότι για να καταστεί δυνατή η προώθηση του θέματος των μετατροπών θα έπρεπε να συμπληρωθεί σχετικό έντυπο αίτησης το οποίο επισυνάφθηκε στην επιστολή. Ο δικήγορος της αιτήτριας πληροφόρησε στη συνέχεια τον Έπαρχο ότι η συμπλήρωση και υποβολή νέας αίτησης στο σχετικό έντυπο ήταν αδύνατο να γίνει γιατί η συνιδιοκτήτρια του τεμαχίου αρνείτο να υπογράψει λόγω της χρόνιας αντιδικίας που υπήρχε μεταξύ αυτής και της αιτήτριας. Με μεταγενέστερη επιστολή του ζήτησε από τον Έπαρχο να ασκήσει τη διακριτική εξουσία που του παρέχει ο Κανονισμός 64 των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών και να μην απαιτήσει την υποβολή αίτησης υπογραμμένη από τους συνιδιοκτήτες.
Ο Έπαρχος επέμεινε στην υπογραφή του εντύπου και από τους δύο ιδιοκτήτες και η ανταλλαγή των επιστολών τελειώνει με την επιστολή ημερ. 6.2.92 που στάληκε στο δικηγόρο της αιτήτριας από τον Έπαρχο, το περιεχόμενο της οποίας αποτελεί και το αντικείμενο της προσφυγής. Η επιστολή αυτή αναφέρει:
"Επιθυμώ να αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερ. 9.12.91 σχετικά με το πιό πάνω θέμα και λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι το Γραφείο μου, έχοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις γύρω από το πρόβλημα δεν μπορεί να ασκήσει την διακριτική του εξουσία που του παρέχει ο Καν. 64 των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών."
Παραθέτω πιό κάτω τους νομικούς λόγους που πρόβαλε ο δικηγόρος της αιτήτριας για ακύρωση της επίδικης απόφασης:
1) Η επίδικη απόφαση είναι αντίθετη με το άρθρο 10(2) του περί Ρυθμίσεως οδών και Οικοδομών Νόμου (Κεφ.96). Η αρμόδια αρχή κατά την έκδοση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης δεν έχει δικαίωμα να επιβάλει οποιουσδήποτε όρους σαν προϋπόθεση για την χορήγηση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης. Η απαίτηση του καθ' ου η αίτηση για υποβολή εκ νέου αίτησης υπογραμμένης από τους συνιδιοκτήτες ισοδυναμεί με νέο όρο.
2) Η πράξη λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσιών επειδή ο καθ' ου η αίτηση ενήργησε έξω από τα πλαίσια του άρθρου 10(2) του Νόμου.
3) Η επίδικη πράξη είναι αντίθετη με τις πρόνοιες του Καν.64 και αποτελεί λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας που παρέχει ο Κανονισμός στον καθ' ου η αίτηση.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας ήγειρε προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενος ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη καθότι η προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 6.2.92 δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη: Με την επιστολή ημερομηνίας 6.2.92 η διοίκηση επιβεβαιώνει την εμμονή της, όπως αυτή περιέχεται στις επιστολές 10.10.1991 και 28.11.1991, (παραρτήματα "Ε" και "Ζ" αντίστοιχα στην Ένσταση), με την οποία ζητεί από την αιτήτρια, προκειμένου να προωθηθεί το αίτημα της, όπως αυτή συμμορφωθεί με ορισμένες υποδείξεις ήτοι την συμπλήρωση και υποβολή εντύπου αίτησης υπογεγραμμένου από τους συνιδιοκτήτες.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας πρόβαλε και δεύτερο λόγο για να υποστηρίξει την θέση του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εκτελεστότητας, συγκεκριμένα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση όπως αυτή περιέχεται στις επιστολές 10.10.1991, 28.11.1991 και 6.2.1992, στην ουσία συνιστά ένα προπαρασκευαστικό μέτρο, (υποβολή εντύπου αίτησης υπογεγραμμένο από όλους τους συνιδιοκτήτες) για να καταστεί δυνατή η έκδοση τελικής απόφασης επί του αιτήματος. Μόνο αυτή η τελική απόφαση (όταν ληφθεί) συνιστά με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης εκτελεστή διοικητική πράξη.
Παραθέτω πιό κάτω σχεδόν αυτούσιο το περιεχόμενο των επιστολών 10.10.91 και 28.11.91 στις οποίες αναφέρθηκε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας:
Η επιστολή της 10.10.91 αναφέρει:
"Επιθυμώ να αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερ. 1.8.91 σχετικά με τις οικοδομές της πελάτιδος σας κας Θέκλας Γεωργίου Πέτρου στο Τσέρι και να σας πληροφορήσω ότι για να καταστεί δυνατή η προώθηση του θέματος των μετατροπών θα πρέπει να συμπληρωθεί το συνημμένο έντυπο αιτήσεως και να υπογραφεί και από τους δύο συνιδιοκτήτες. Επίσης θα πρέπει μαζί να υποβληθούν και δύο επίσημα χωρομετρικά σχέδια στα οποία να σημειωθούν οι οικοδομές μέσα στο τεμάχιο."
Το περιεχόμενο της επιστολής 28.11.91 είναι το εξής:
"Αναφέρομαι στην αλληλογραφία που λήγει με την επιστολή σας ημερ. 4.11.1991 σχετικά με το πιό πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι οι απόψεις του Γραφείου μου παραμένουν οι ίδιες δηλαδή οι συνιδιοκτήτες είναι απαραίτητο να υπογράψουν το έντυπο αιτήσεως."
Είναι βασική αρχή του διοικητικού δικαίου, ότι για να μπορεί να προσβληθεί μία πράξη ενός διοικητικού οργάνου ενώπιον του Δικαστηρίου, πρέπει να είναι εκτελεστή. Εκτελεστή είναι η πράξη με την οποία δημιουργείται, τροποποιείται ή καταργείται μια νομική κατάσταση. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατίας, 1929-1959, σελ. 236-237. Eπίσης Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542, 551 και Δημοκρατία v. Xατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961.
Bεβαιωτικές πράξεις δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής. Βεβαιωτική, είναι η πράξη με την οποία η διοίκηση βεβαιώνει ή επαναλαμβάνει το περιεχόμενο μιας άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης, δηλώνοντας έτσι την εμμονή της σ' αυτή, χωρίς να δημιουργεί από μόνη της έννομα αποτελέσματα. (Βλ. Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054, και Zivlas v. Municipality of Paphos (1975) 3 C.L.R. 349). Στην υπόθεση Zivlas (πιό πάνω) αποφασίστηκε ότι η απόφαση της διοίκησης που λήφθηκε χωρίς έρευνα, με την οποία αρνήθηκε να ανακαλέσει προηγούμενη εκτελεστή της πράξη, είναι βεβαιωτική.
Απόφαση ή πράξη που επαναλαμβάνει το περιεχόμενο προηγούμενης, είναι εκτελεστή αν εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης και νέα έρευνα υπάρχει όταν λαμβάνονται υπόψη νέα ουσιώδη στοιχεία.
Έχοντας υπόψη τις πιό πάνω αρχές και το περιεχόμενο των επιστολών ημερ. 10.10.91 και 28.11.91, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η επιστολή ημερ. 6.2.92 που είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής δεν κοινοποιεί στην αιτήτρια οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη και/ή απόφαση του Επάρχου που να υπόκειται σε προσφυγή με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η απόφαση του Επάρχου να απαιτήσει εκ νέου την υποβολή εντύπου αίτησης για έκδοση άδειας οικοδομής για τις μετατροπές υπογραμμένο και από τις δύο ιδιοκτήτριες περιέχεται στην επιστολή ημερ. 10.10.91 η οποία δεν έχει προσβληθεί εντός της προθεσμίας των 75 ημερών που απαιτεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Η επιστολή της 6.2.92 απλώς επαναλαμβάνει την εμμονή του Επάρχου να απαιτήσει την υποβολή εντύπου αίτησης υπογραμμένη από τους συνιδιοκτήτες για την έκδοση άδειας οικοδομής για τις μετατροπές, και είναι επίσης φανερό ότι δεν έχει εκδοθεί μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης.
Επιπρόσθετα, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσο η επιστολή της 10.10.91 περιέχει οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη που θα μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή. Με την επιστολή εκείνη η αρμόδια αρχή πληροφορεί την αιτήτρια αναφορικά με τα διαβήματα στα οποία θα πρέπει να προβεί προτού η διοίκηση επιληφθεί του σχετικού αιτήματός της, και που είναι στην προκειμένη περίπτωση, η υποβολή εντύπου αίτησης για άδεια οικοδομής για τις μετατροπές, υπογραμμένη και από τις δύο ιδιοκτήτριες του κτήματος. Το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής είναι, κατά την άποψή μου, πληροφοριακού περιεχομένου και σύμφωνα με τη νομολογία δεν υπόκειται σε προσφυγή. (Βλ. Hadjipanayi v. Municipal Committee N/sia (1974) 3 C.L.R. 366, Hadjikyriakos & Sons Ltd v. Republic (1971) 3 C.L.R. 286, και Pitsillos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2815).
Ενόψει των πιo πάνω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί εφόσον με αυτή δεν προσβάλλεται οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη. Για το λόγο αυτό θεωρώ περιττό να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, χωρίς διάταγμα για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.