|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 2159
30 Σεπτεμβρίου, 1993
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΗ,
Αιτητές,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ TOY YΠOYPΓIKOY ΣYMBOYΛIOY,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1167/91)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αντικείμενο — Εκτελεστή διοικητική πράξη — Έννοια — Αποκλεισμός προσβολής βεβαιωτικών πράξεων — Προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτηση του βεβαιωτικού χαρακτήρα πράξεως.
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Τρία περιεχόμενα στην αιτιολογία στοιχεία.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Δικαστικός έλεγχος — Το Δικαστήριο ερευνά και δεν περιορίζεται στα στοιχεία που τα μέρη παρουσιάζουν σε αντιπαράθεση.
Οι αιτητές με την προσφυγή τους, ζήτησαν την ακύρωση της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτημά τους για παραχώρηση σ' έναν από αυτούς της κατοικίας στο οικόπεδο αριθμός 31 στο Νέο χωριό Άλασσα, που τους κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 15 Οκτωβρίου, 1991.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το αντικείμενο της προσφυγής, με βάση το Άρθρο 146.1, είναι εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση ή παράλειψη προσώπου, αρχής ή οργάνου, που ασκεί εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία. Διοικητική πράξη ή απόφαση υπόκειται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, μόνο αν είναι εκτελεστή. Πρέπει να είναι πράξη με την οποία η βούληση της Διοίκησης γίνεται γνωστή για ένα θέμα και έχει σκοπό την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή του.
Το κύριο στοιχείο της νέας εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, διοικητικού χαρακτήρα του διοικουμένου.
Βεβαιωτικές πράξεις δεν υπάγονται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, γιατί δεν είναι εκτελεστές. Με αυτές η Διοίκηση απλώς επιβεβαιώνει την εμμονή της στην προηγούμενη επιταγή. Η νεώτερη πράξη για να είναι βεβαιωτική προγενέστερης απαιτείται:-
(α) ταυτότητα της αρχής που εκδίδει την πράξη,
(β) ταυτότητα του προσώπου στο οποίο αναφέρεται η πράξη,
(γ) ταυτότητα της νόμιμης διαδικασίας,
(δ) ταυτότητα της πραγματικής αιτιολογίας και των δύο πράξεων, και
(ε) ταυτότητα του διατακτικού.
Η δεύτερη πράξη, αν εκδόθηκε ύστερα από νέα έρευνα, δεν αποτελεί βεβαιωτική πράξη και, ως εκ τούτου, είναι προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως.
2. Η αιτιολογία των διοικητικών πράξεων περιέχει τρία στοιχεία:-
(α) Τη νομική βάση, δηλαδή, μνεία του εφαρμοζόμενου κανόνα δικαίου.
(β) Την πραγματική βάση, δηλαδή, ακριβή μνεία των πραγματικών στοιχείων επί των οποίων βασίστηκε η διοικητική πράξη.
(γ) Το σκοπό, δηλαδή, το επιδιωκόμενο με την πράξη αποτέλεσμα.
Ο σκοπός απαιτείται, μόνο εφόσον η πράξη εκδίδεται κατά διακριτική ευχέρεια, ώστε να αποφευχθεί η κακή χρήση ή κατάχρηση εξουσίας.
3. Η αίτηση των αιτητών υποβλήθηκε πολύ μεταγενέστερα από το Σεπτέμβριο του 1986. Τέθηκε επί εντελώς διαφορετικής βάσης. Διεξήχθη νέα έρευνα από τη Διοίκηση και, ως εκ τούτου, η απόφαση που κοινοποιήθηκε, δεν είναι επιβεβαιωτική οποιασδήποτε προγενέστερης απόφασης.
4. Το Δικαστήριο στην άσκηση της Αναθεωρητικής του Δικαιοδοσίας ερευνά και δεν περιορίζεται μόνο στα στοιχεία που τα μέρη παρουσιάζουν σε αντιπαράθεση.
Η Απόφαση 35.477 που λήφθηκε στις 2 Μαΐου, 1991, με βάση την πρόταση 742/91 αναφέρει:-
"Το Συμβούλιο αποφάσισε -
(β) να εγκρίνει τις εισηγήσεις που γίνονται στο Παράρτημα 'Γ' της Πρότασης που επισυνάπτεται στην παρούσα Πρόταση αναφορικά με τις εκκρεμείς περιπτώσεις παλαιών εγκεκριμμένων κατοικιών."
Αυτή είναι η απόφαση που κοινοποιήθηκε στους αιτητές που προσβάλλεται με την προσφυγή.
Μερικούς μήνες πριν την ετοιμασία του Σημειώματος, της Πρότασης και της λήψης της προβαλλόμενης απόφασης στις 25 Φεβρουαρίου, 1991, η σύζυγος του μισθωτή είχε εγκαταλείψει την επίδικη κατοικία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λεμεσό. Παρέδωσε την ίδια ημέρα τα κλειδιά της κενής κατοικίας στον Βοηθό Επαρχιακό Επόπτη Επισκοπής.
Το Υπουργικό Συμβούλιο στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης στηρίκτηκε στην Πρόταση 742/91 και έλαβε υπόψη του το περιεχόμενο της παραγράφου 3 του Παραρτήματος Γ.
Το Υπουργικό Συμβούλιο ενήργησε, ως εκ τούτου, με πλάνη περί τα πράγματα, λαμβάνοντας υπόψη τα πιο κάτω γεγονότα που δεν υπήρχαν στον ουσιώδη χρόνο:-
(α) Ότι η χήρα του μισθωτή διέμενε στην κατοικία στο οικόπεδο αριθμός 31.
(β) Ότι η ίδια δε δεχόταν τη διευθέτηση αυτή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση θ' ακυρωθεί, γιατί πάσχει από πλάνη περί τα πράγματα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,
Δημοκρατία v. Χατζηπαντελή (1989) 3 A.A.Δ. 961,
Εταιρεία Μουτουλλάς-Καλoπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. v. Αρχής Αδειών κ.ά. (1989) 3 Α.Α.Δ. 2277,
Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτημά τους για παραχώρηση σ'ένα από τους αιτητές κατοικίας στο Νέο Χωριό Άλασσα.
Α. Χαραλάμπους, για τους Αιτητές.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Οι αιτητές με την προσφυγή αυτή ζητούν την ακύρωση της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτημά τους για παραχώρηση σ' ένα από αυτούς της κατοικίας στο οικόπεδο αριθμός 31 στο Νέο χωριό Άλασσα που τους κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 15 Οκτωβρίου, 1991.
Οι λόγοι ακυρώσεως που προβλήθηκαν και αναπτύχθηκαν είναι:-
1. Έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνη περί τα πράγματα.
2. Έλλειψη αιτιολογίας.
3. Παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης και του δικαιώματος ακροάσεως.
4. Άνιση μεταχείριση και κατάφορη δυσμενής διάκριση σε βάρος των αιτητών σε σύγκριση με άλλους ιδιοκτήτες του χωριού Άλασσα.
5. Υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας.
Τα γεγονότα σε συντομία είναι:-
Ο Νεόφυτος Δημητρίου από την Άλασσα είχε τέσσερα παιδιά: Την Αναστασία, τον Πέτρο και τους δύο αιτητές.
Μετά το θάνατο της συζύγου του, μητέρας των αιτητών, με Δήλωση Δωρεάς 543/82 ημερομηνίας 30 Ιανουαρίου, 1982, μεταβίβασε στα τέσσερα παιδιά του σε ίσα μερίδια, ένα τέταρτο στον καθένα, την ακίνητη περιουσία του που περιγράφεται στον τίτλο 2003, τεμάχια 174/3, 174/4, 298.1, Σχέδιο Χωρομετρίας 21.22, Φύλλο/Σχέδιο 53/21 και 22 του χωριού Άλασσα της επαρχίας Λεμεσού.
Στα τεμάχια αυτά υπήρχαν τρεις κατοικίες.
Η αιτήτρια Ανδρούλλα Νεοφύτου Δημητρίου είχε μετοικήσει στο χωριό του συζύγου της Τραχώνι. Η Αναστασία και ο Πέτρος κατείχαν από μια οικία, ο δε αιτητής Χρυσόστομος Νεοφύτου Δημητρίου κατοικούσε σε πρόσθετο κτίριο στο ίδιο τεμάχιο.
Ο πατέρας τους κατείχε μέρος των σπιτιών δυνάμει εγγράφου συμφωνίας ημερομηνίας 1ης Μαρτίου, 1982, μεταξύ αυτού και της αιτήτριας Ανδρούλας Νεοφύτου Δημητρίου.
Το χωριό Άλασσα βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Κούρρη.
Η Κύπρος υποφέρει από λειψυδρία και περιοδικές ανομβρίες. Για απάμβληνση της κατάστασης αποφασίστηκε η δημιουργία μεγάλου φράγματος στην κοίτη του ποταμού Κούρρη, παρά το χωριό Άλασσα. Η κατασκευή του φράγματος θα επηρέαζε ουσιαστικά την ύπαρξη του χωριού. Όλη η κατοικημένη περιοχή της κοινότητας και άλλη ακίνητη ιδιοκτησία απαλλοτριώθηκαν με διατάγματα που εκδόθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο για τη δημιουργία του φράγματος Κούρρη. Αποφασίστηκε η δημιουργία Νέου χωριού Άλασσα σε σχετικά εύλογη απόσταση από το παλαιό χωριό και η παραχώρηση νέων κατοικιών στους δικαιούχους αντί αποζημιώσεων. Κατάλληλη γη εξευρέθηκε η οποία χωρίστηκε σε οικόπεδα και άρχισε η ανέγερση του νέου χωριού.
Το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε κριτήρια για την παραχώρηση αντί αποζημιώσεως σπιτιών στους δικαιούχους.
Τέθηκαν κριτήρια για την παραχώρηση ιδιόκτητης κατοικίας σε πρόσωπα που κατείχαν χρησιμοποιήσιμη ιδιόκτητη κατοικία στην Άλασσα πριν τις 27 Σεπτεμβρίου, 1984. Τα κριτήρια διευρύνθηκαν ώστε να δικαιούνται παραχώρησης ιδιόκτητης κατοικίας και πρόσωπα τα οποία κατείχαν χρησιμοποιήσιμη ιδιόκτητη κατοικία στην Άλασσα, ανεξάρτητα από το αν δεν ήσαν μόνιμοι κάτοικοι του χωριού.
Οι αιτητές στις 15 Νοεμβρίου, 1986, υπέγραψαν τυποποιημένη δήλωση στην οποία αναφέρεται:-
".... δηλώ οριστικώς και αμετακλήτως ότι παραιτούμαι πάσης αξιώσεως δ' αποζημίωσιν της υφισταμένης κατοικίας μου και του γύρω απ' αυτή χώρου πλάτους 10' συνεπεία της επιτάξεως και απαλλοτριώσεως της ως άνω ιδιοκτησίας μου υπό της Δημοκρατίας, αντί δε αποζημιώσεως ως ανωτέρω αποδέχομαι την υπό της Δημοκρατίας παραχώρησιν εις εμέ κατοικίας αναλόγου αξίας εις την τοποθεσία 'Χάσανος' χωριτική περιοχή Άλασσας, επαρχίας Λεμεσού."
Ταυτόσημη δήλωση υπέγραψαν όλοι οι ιδιοκτήτες.
Στα δύο αδέλφια των αιτητών παραχωρήθηκαν ιδιόκτητες ανεξάρτητες κατοικίες. Στους δύο αιτητές παραχωρήθηκε σε ίση ιδανική μοίρα μόνο μια κατοικία στο οικόπεδο αριθμός 75. Στον πατέρα των αιτητών Νεόφυτο Δημητρίου με σύμβαση μίσθωσης ημερομηνίας 18 Αυγούστου, 1987, δόθηκε κατοικία που κτίστηκε στο οικόπεδο αριθμός 31. Η ισχύς της μίσθωσης ήταν εφ' όρου ζωής του μισθωτή. Εν τω μεταξύ ο πατέρας είχε νυμφευθεί δεύτερη σύζυγο.
Οι αιτητές όμως δεν ικανοποιήθηκαν από την παραχώρηση σε ίσα μερίδια της οικίας στο οικόπεδο αριθμός 75.
Η αιτήτρια Ανδρούλλα Νεοφύτου Δημητρίου με επιστολή ημερομηνίας 16 Δεκεμβρίου, 1987, και ο αιτητής Χρυσόστομος Νεοφύτου Δημητρίου, με επιστολή ημερομηνίας 20 Ιανουαρίου, 1988, ζήτησαν να τους παραχωρηθεί αντί το ένα δεύτερο μερίδιο στο οικόπεδο αριθμός 75 μόνο, σωστή κανονική κατοικία στον καθένα, όπως παραχωρήθηκε και σε άλλους. Το αίτημά τους συγκεκριμενοποιήθηκε στην παραχώρηση της ιδιοκτησίας εξ ολοκλήρου στον ένα από αυτούς της κατοικίας στο οικόπεδο αριθμός 75 και στον άλλο της κατοικίας στο οικόπεδο αριθμός 31.
Η Διοίκηση με επιστολές αναγνώρισε λήψη των αιτήσεων, πληροφόρησε τους αιτητές ότι το θέμα βρισκόταν υπό μελέτη και μετά την ολοκλήρωση της μελέτης θα τους ενημέρωνε.
Επειδή καμιά απάντηση δε λήφθηκε, το θέμα απασχόλησε τμήμα της Βουλής. Σε συσκέψεις στη Βουλή μετείχαν, μεταξύ άλλων, ο τότε Πρόεδρος της Βάσος Λυσσαρίδης και υπηρεσιακοί παράγοντες. Από την προφορική ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία φανερώνεται πως βρέθηκε κάποια λύση η οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι παραδεκτό ότι ήταν δεσμευτική για τη Διοίκηση.
Στις 15 Οκτωβρίου, 1991, στάληκε στους αιτητές η ακόλουθη επιστολή:-
"Έχω οδηγίες ν' αναφερθώ στο αίτημά σας για παραχώρηση ως ιδιόκτητης σε ένα από εσάς της κατοικίας στο οικόπεδο με αριθμό 31 στο νέο χωριό Άλασσα, που είχε εκμισθωθεί στον αποβιώσαντα πατέρα σας και να σας πληροφορήσω πως κατόπι εξετάσεως έχει αποφασισθεί όπως το αίτημά σας απορριφθεί."
Οι αιτητές με την προσφυγή ζητούν την ακύρωση της απόφασης που κοινοποιήθηκε σ' αυτούς με την πιο πάνω επιστολή.
Ο πατέρας των αιτητών δολοφονήθηκε στις 16 Μαρτίου, 1990. Στην κατοικία, που βρίσκεται στο οικόπεδο αριθμός 31 που κατείχε με μίσθωση, συνέχισε να διαμένει η δεύτερη σύζυγός του.
Η Διοίκηση ζήτησε γνωμοδότηση από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας αν η σύμβαση κάλυπτε και τη χήρα του μισθωτή. Η γνωμάτευση, ημερομηνίας 30 Νοεμβρίου, 1990, (μπλε 14 στο φάκελο του οικοπέδου αριθμός 31), ήταν αρνητική εφόσον η υφιστάμενη Σύμβαση περιλαμβάνει όρον ότι ".... άμα τω θανάτω του Μισθωτού επέρχεται λύσις της παρούσας Συμβάσεως ".
Η δεύτερη σύζυγος εγκατέλειψε την κοινότητα Άλασσας και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λεμεσό. Στις 25 Φεβρουαρίου, 1991, όπως αναφέρεται σε χειρόγραφη σημείωση του κ. Ταξιτάρη, Βοηθού Επαρχιακού Επόπτη Επισκοπής, της ίδιας ημερομηνίας, τον επισκέφθηκε και του παρέδωσε τα κλειδιά της κατοικίας αριθμός 31 στην παρουσία της αδελφής της Ανθούλας Πολυκάρπου (οδός Δημοσθένους 8, Άγ. Ιωάννης, Λεμεσός) και του Κοινοτάρχη Επισκοπής κ. Χρυσόστομου Γεωργίου. Η κα Ανδρούλα, (η χήρα), θα διαμένει στην οδό Πλουτάρχου, Άγ. Ιωάννης, Λεμεσός.
Στις 12 Μαρτίου, 1991, ο Έπαρχος Λεμεσού υπέβαλε υπόμνημα στο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών αναφορικά με διάφορα θέματα που αναφέρονται στη μετακίνηση του χωριού Άλασσα λόγω της κατασκευής του φράγματος Κούρρη. Η παράγραφος 5.1 της επιστολής αυτής έχει:-
"5.1 Με την ευκαιρία αυτή επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι στις 25 Φεβρουαρίου, 1991 προσήλθε στο Γραφείο μου η σύζυγος του απ. Νεόφυτου Δημήτρη (Αγροφύλακα Άλασσας) η οποία διέμενε μόνη στην κατοικία με αριθ. 31 στο νέο χωριό Άλασσα, που είχε εκμισθωθεί στο σύζυγό της, και παρέδωσε τα κλειδιά της κατοικίας αυτής σε αρμόδιο λειτουργό του Γραφείου μου, δηλώνοντας κατηγορηματικά πως δεν επιθυμεί πλέον να ζήσει στην κατοικία αυτή και στην Άλασσα. Η επιστολή μου με αριθμό 131/80/Α/26 και ημερομηνία 23 Μαΐου, 1990, είναι σχετική."
Με την επιστολή 23 Μαΐου, 1990, η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού είχε ζητήσει οδηγίες ως προς την παρά πέρα διάθεση της κατοικίας στο οικόπεδο αριθμός 31.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, τόσο στην ένσταση όσο και στη γραπτή του αγόρευση, ανέφερε ότι οι αιτήσεις των αιτητών απορρίφθηκαν με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου Αριθμός 35.672 ημερομηνίας 13 Ιουνίου, 1991 και οι αιτητές ενημερώθηκαν με την επιστολή ημερομηνίας 15 Οκτωβρίου, 1991, που έχει προεκτεθεί.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση πρόβαλε ότι η απόφαση που κοινοποιήθηκε με την επιστολή 15 Οκτωβρίου, 1991, στερείται εκτελεστότητας γιατί συνιστά μόνο επιβεβαίωση της απόφασης ημερομηνίας 18 Αυγούστου, 1986.
Το αντικείμενο της προσφυγής, με βάση το Άρθρο 146.1, είναι εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση ή παράλειψη προσώπου, αρχής ή οργάνου που ασκεί εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία. Διοικητική πράξη ή απόφαση υπόκειται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου μόνο αν είναι εκτελεστή. Πρέπει να είναι πράξη με την οποία η βούληση της Διοίκησης γίνεται γνωστή για ένα θέμα, πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή του.
Το κύριο στοιχείο της νέας εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης δικαιωμάτων και υποχρεώεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικουμένου. (Βλ., μεταξύ άλλων, Nicos Kolokassides and The Republic of Cyprus through the Minister of Finance (1965) 3 C.L.R. 542· Κυπριακή Δημοκρατία v. Παντελή Χατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961· Εταιρεία Μουτουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. v. 1. Αρχής Αδειών, 2. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1989) 3 Α.Α.Δ. 2277.)
Βεβαιωτικές πράξεις δεν υπάγονται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου γιατί δεν είναι εκτελεστές. Με αυτές η Διοίκηση απλώς επιβεβαιώνει την εμμονή της στην προηγούμενη επιταγή. Η νεώτερη πράξη για να είναι βεβαιωτική προγενέστερης απαιτείται:-
(α) ταυτότητα της αρχής που εκδίδει την πράξη,
(β) ταυτότητα του προσώπου στο οποίο αναφέρεται η πράξη,
(γ) ταυτότητα της νόμιμης διαδικασίας,
(δ) ταυτότητα της πραγματικής αιτιολογίας και των δύο πράξεων, και
(ε) ταυτότητα του διατακτικού.
Η δεύτερη πράξη αν εκδόθηκε ύστερα από νέα έρευνα δεν αποτελεί βεβαιωτική πράξη και, ως εκ τούτου, είναι προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως. (Βλ. Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354· Τσάτσου "Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας" 3η Έκδοση σελ. 131, 132· Κυριακοπούλου "Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον" 4η Έκδοση, Γ΄ Ειδικό Μέρος· "Πορίσματα Νομολογίας Ελληνικού Συμβουλίου Επικρατείας" 1929-59, σελ. 240, 241.)
Η αιτιολογία των διοικητικών πράξεων περιέχει τρία στοιχεία:-
(α) Τη νομική βάση, δηλαδή, μνεία του εφαρμοζομένου κανόνα δικαίου.
(β) Την πραγματική βάση, δηλαδή, ακριβή μνεία των πραγματικών στοιχείων επί των οποίων βασίστηκε η διοικητική πράξη.
(γ) Το σκοπό, δηλαδή, το επιδιωκόμενο με την πράξη αποτέλεσμα.
Ο σκοπός απαιτείται μόνο εφόσον η πράξη εκδίδεται κατά διακριτική ευχέρεια, ώστε να αποφευχθεί η κακή χρήση ή κατάχρηση εξουσίας.
Η αίτηση των αιτητών υποβλήθηκε πολύ μεταγενέστερα από το Σεπτέμβριο του 1986. Τέθηκε επί εντελώς διαφορετικής βάσης. Διεξήχθη νέα έρευνα από τη Διοίκηση και, ως εκ τούτου, η απόφαση που κοινοποιήθηκε δεν είναι επιβεβαιωτική οποιασδήποτε προγενέστερης απόφασης.
Στις 4 Ιουλίου, 1991, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών διαβίβασε στον Έπαρχο Λεμεσού τις Αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου με Αριθμούς 35.264 και 35.672 ημερομηνίας 21 Μαρτίου, 1991 και 13 Ιουνίου, 1991, αντίστοιχα για ενημέρωση και κατάλληλες ενέργειες. Πρόσθετα, του διαβίβασε και αντίγραφα των Προτάσεων του Υπουργείου Εσωτερικών προς το Υπουργικό Συμβούλιο με αριθμούς 523/91 και 742/91, με βάση τις οποίες εκδόθηκαν οι Αποφάσεις. Καμιά άλλη Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου δε στάληκε στον Έπαρχο Λεμεσού.
Μετά πολλούς μήνες στις 15 Οκτωβρίου, 1991, από το γραφείο του Επάρχου Λεμεσού στάληκε στους αιτητές η προεκτεθείσα επιστολή.
Σε καμιά από τις δύο Αποφάσεις δε γίνεται αναφορά στην κατοικία στο οικόπεδο αριθμός 31.
Στην Πρόταση 742/91 η παράγραφος 5(β) έχει:-
"5. Ο Υπουργός Εσωτερικών που θα είναι ο εισηγητής του Σημειώματος θα καλέσει το Υπουργικό Συμβούλιο:
β) να εγκρίνει τις εισηγήσεις που γίνονται στο Παράρτημα Γ της συνημμένης Πρότασης αναφορικά με τις εκκρεμείς περιπτώσεις παλαιών εγκεκκριμένων κατοικιών."
Η παράγραφος 3 του Παραρτήματος Γ έχει:-
"3. Αντρούλα και Χρυσόστομος N. Δημητρίου. Πρόκειται για αδέλφια που κατέστησαν δικαιούχοι μιας κοινής κατοικίας στο νέο χωριό Άλασσα σύμφωνα με την Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, με αριθμό 27.603/18.9.86.
Οι δικαιούχοι ζήτησαν όπως η ως άνω κοινή κατοικία παραχωρηθεί στο ένα από αυτούς και όπως η κατοικία που παραχωρήθηκε με εκμίσθωση στον πατέρα τους, παραχωρηθεί ως ιδιόκτητη και τιτλοποιηθεί στο όνομα του δεύτερου αδελφού υπό τον όρο ότι θα κατοικά σ' αυτή εφ' όρου ζωής ο πατέρας τους μαζί με την μητριά τους, όπως έγινε και στη υπ' αρ. 1 περίπτωση πιο πάνω.
Σημειώνεται πως στο μεταξύ ο πατέρας τους Νεόφυτος Δημητρίου που ήταν ο αγροφύλακας του χωριού δολοφονήθηκε στις 16 Μαρτίου, 1990, και στην κατοικία του διαμένει τώρα η σύζυγος του η οποία δεν αποδέχεται τη διευθέτηση αυτή. Ούτε όμως ο πατέρας τους όσο ζούσε, αποδεχόταν τη διευθέτηση αυτή.
Εισήγηση:
Υπό τις περιστάσεις το αίτημα να απορριφθεί."
Το Δικαστήριο στην άσκηση της Αναθεωρητικής του Δικαιοδοσίας ερευνά και δεν περιορίζεται μόνο στα στοιχεία που τα μέρη παρουσιάζουν σε αντιπαράθεση.
Η Απόφαση 35.477 που λήφθηκε στις 2 Μαΐου, 1991, με βάση την Πρόταση 742/91 αναφέρει:-
"Το Συμβούλιο αποφάσισε -
β) να εγκρίνει τις εισηγήσεις που γίνονται στο Παράρτημα 'Γ' της Πρότασης που επισυνάπτεται στην παρούσα Πρόταση αναφορικά με τις εκκρεμείς περιπτώσεις παλαιών εγκεκριμένων κατοικιών."
Αυτή είναι η απόφαση που κοινοποιήθηκε στους αιτητές και προσβάλλεται με την προσφυγή.
Μερικούς μήνες πριν την ετοιμασία του Σημειώματος και της Πρότασης και της λήψης της προβαλλόμενης απόφασης, όπως έχει προεκτεθεί, στις 25 Φεβρουαρίου, 1991, η σύζυγος του μισθωτή είχε εγκαταλείψει την κατοικία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λεμεσό. Παρέδωσε την ίδια ημέρα τα κλειδιά της κενής κατοικίας στον Βοηθό Επαρχιακό Επόπτη Επισκοπής.Το Υπουργικό Συμβούλιο στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης στηρίκτηκε στην Πρόταση 742/91 και έλαβε υπόψη του το περιεχόμενο της παραγράφου 3 του Παραρτήματος Γ.
Το Υπουργικό Συμβούλιο ενήργησε, ως εκ τούτου, με πλάνη περί τα πράγματα λαμβάνοντας υπόψη τα πιο κάτω γεγονότα που δεν υπήρχαν στον ουσιώδη χρόνο:-
(α) Ότι η χήρα του μισθωτή διέμενε στην κατοικία στο οικόπεδο αριθμός 31.
(β) Ότι η ίδια δε δεχόταν τη διευθέτηση αυτή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση θ' ακυρωθεί γιατί πάσχει από πλάνη περί τα πράγματα.
Το Δικαστήριο δε θεωρεί αναγκαίο ή χρήσιμο να εξετάσει τους άλλους λόγους ακυρώσεως που προβλήθηκαν.
Η προσφυγή επιτυγχάνει.
Η προσβαλλόμενη απόφαση που λήφθηκε στις 2 Μαΐου, 1991, και κοινοποιήθηκε στους αιτητές με την επιστολή ημερομηνίας 15 Οκτωβρίου, 1991, της Επαρχιακής Διοίκησης Λεμεσού, κηρύσσεται άκυρη εξ ολοκλήρου.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
H επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.