|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 1909
10 Σεπτεμβρίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TA APΘPA 146 KAI 28 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1084/91)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου — Κατά πόσο υπάρχει, είναι θέμα δημοσίας τάξης και εξετάζεται και αυτεπάγγελτα.
Διοικητικό Δίκαιο — Συλλογική σύμβαση — Εκτός εάν ενσωματωθεί σε Νόμο ή Κανονισμό, δε δημιουργεί δικαιώματα δημοσίου δικαίου και δεν προσβάλλεται με προσφυγή — Περίπτωση ενσωμάτωσης της συλλογικής σύμβαση στην πρακτική νομικού προσώπου κλπ. — Καθίσταται και πάλι κανόνας δικαίου.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Δικαιοδοσία — Δεδικασμένο — Το Δικαστήριο δεν μπορεί να ακυρώσει απόφαση της διοίκησης που στηρίζεται σε προγενέστερη απόφαση Δικαστηρίου — Επί συγκρουoμένων αποφάσεων που παράγουν δεδικασμένο, το Δικαστήριο δεν μπορεί να αποφανθεί για την ορθότητα της μιας έναντι της άλλης — Με τέτοια εξουσία περιβάλλεται μόνο η Ολομέλεια του Δικαστηρίου.
Ο αιτητής ζήτησε με την προσφυγή:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ'ου η αίτηση ημερ. 4.9.91 (Παράρτημα Α στην παρούσα αίτηση) με την οποία δεν έχουν εντάξει τον αιτητή στην Α10 από 1.1.81 στα πλαίσια ίσης μεταχείρησης και/ή της αναδιάρθρωσης και/ή του προηγηθέντος δεδικασμένου, είναι άκυρη χωρίς νομικό αποτέλεσμα".
Για την επίλυση της διαφοράς ήταν απαραίτητη η λήψη υπόψη προηγουμένων αποφάσεων του Δικαστηρίου επί του θέματος, οι οποίες ήταν δεσμευτικές για τους διαδίκους, συνεπεία του δεδικασμένου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το πρώτο θέμα που χρήζει εξέτασης είναι κατά πόσο το Δικαστήριο τούτο έχει αρμοδιότητα να επιληφθεί της προσφυγής. Το θέμα δεν έχει εγερθεί από τους διαδίκους, αλλά το κατά πόσο το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί θέμα δημοσίας τάξης που εξετάζεται αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο. Όπως έχει κατ'επανάληψη νομολογηθεί, συλλογική σύμβαση, εκτός εαν ενσωματωθεί σε Νόμο ή Κανονισμό, δε δημιουργεί δικαιώματα στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
2. Εκτός από την ενσωμάτωση της συλλογικής σύμβασης σε Νόμο ή Κανονισμούς που θεσπίζονται από το αρμόδιο όργανο ώστε αυτή να καταστεί κανόνας δικαίου, αυτή μπορεί να καταστεί κανόνας δικαίου αν ενσωματώθηκε στην πρακτική του Ιδρύματος. Βλ. την υπόθεση Droussiotis v. C.B.C.
Στην παρούσα υπόθεση, έστω και αν η συγκεκριμένη συλλογική σύμβαση με την οποία εφαρμόστηκε η αναδιοργάνωση, δεν έχει ενσωματωθεί σε Νόμο ή Κανονισμούς, αυτή τέθηκε σε εφαρμογή από το 1982 και έχει καταστεί μέρος της πρακτικής του ΡΙΚ.
Κάτω από τις περιστάσεις, η προσφυγή είναι παραδεκτή κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
3. Το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί να επέμβει και να ακυρώσει απόφαση της διοίκησης, η οποία στηρίζεται σε προγενέστερη απόφαση Δικαστηρίου.
Για το ίδιο ακριβώς θέμα (τον επηρεασμό του υπηρεσιακού καθεστώτος του αιτητή από την αναδιάρθρωση του 1982) υπάρχουν δύο αποφάσεις οι οποίες αντιμετωπίζουν διαφορετικά το θέμα και εκφράζουν αντίθετες απόψεις. Το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί να αποφανθεί για την ορθότητα της μιας έναντι της άλλης. Με τέτοια εξουσία μόνο η Ολομέλεια του Δικαστηρίου περιβάλλεται και το όλο θέμα θα μπορούσε να κριθεί τελεσίδικα μόνο με έφεση στην Ολομέλεια, διαδικασία την οποία αρχικά επέλεξε ο αιτητής, αλλά στη συνέχεια, απέσυρε. Ως εκ τούτου η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
4. Ένας δεύτερος λόγος που συνηγορεί υπέρ της απόρριψης της προσφυγής είναι και το γεγονός ότι ο αιτητής αποδεχόμενος το διορισμό στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων Α, Κλ. Α10 χωρίς την ταυτόχρονη επιφύλαξη των δικαιωμάτων του, έχει απωλέσει οποιοδήποτε έννομο συμφέρον που είχε για προσβολή της επίδικης απόφασης.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Evangelou and Others v. C.B.C. (1985) 3 C.L.R. 1410,
Damianos and Another v. C.Β.C. (1987) 3 C.L.R. 848,
Droussiotis v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 511,
Παπαδόπουλος v. Ρ.Ι.Κ. (1991) 4 Α.Α.Δ. 197,
Ανδρέου v. Ρ.Ι.Κ. (1993) 4 Α.Α.Δ. 1750.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 4.9.91, με την οποία δεν ένταξαν τον αιτητή στην κλίμακα Α10 από1.1.89.
Κ. Λοϊζου, για τον Αιτητή.
Π. Πολυβίου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την πιό κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερ. 4.9.91 (Παράρτημα Α στην παρούσα αίτηση) με την οποία δεν έχουν εντάξει τον αιτητή στην Α10 από 1.1.81 στα πλαίσια ίσης μεταχείρησης και/ή της αναδιάρθρωσης και/ή του προηγηθέντος δεδικασμένου, είναι άκυρη χωρίς νομικό αποτέλεσμα".
Tα γεγονότα έχουν ως εξής:
Ο αιτητής διορίστηκε το 1980 στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) στη μισθολογική κλίμακα 6/7.
Το 1982 υπογράφηκε συλλογική σύμβαση μεταξύ του ΡΙΚ και της Συντεχνίας που είχε σαν αποτέλεσμα την αναδιοργάνωση των θέσεων των υπαλλήλων.
Μέσα στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης η θέση Λειτουργού Προγραμμάτων καταργήθηκε και δημιουργήθηκαν οι εξής νέες οργανικές θέσεις:
Λειτουργοί Προγραμμάτων Α (Κλ. Α10)
Λειτουργοί Προγραμμάτων Β (Κλ. Α8/9)
Λειτουργοί Προγραμμάτων Γ (Κλ. Α4/7).
Όσον αφορά τους υπαλλήλους που ήδη υπηρετούσαν στο ΡΙΚ αποφασίστηκε όπως αυτοί τοποθετηθούν στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων Α με την προσθήκη σε παρένθεση (Προσωπικός Τίτλος). Οι υπαλλήλοι αυτοί, μεταξύ των οποίων και ο αιτητής, τοποθετήθηκαν στη μισθολογική κλίμακα Α8/9 αναδρομικά από 1.1.81. Το 1983 ο αιτητής και άλλοι επηρεαζόμενοι συνάδελφοί του προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο κατά της τοποθέτησής τους στην πιό πάνω κλίμακα. (Βλ. Evangelou and Others v. C.B.C. (1985) 3 C.L.R. 1410). To Δικαστήριο αποφάσισε, μεταξύ άλλων, ότι συλλογική σύμβαση, εκτός αν ενσωματωθεί σε νόμο ή κανονισμό, δε δημιουργεί δικαιώματα στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου. Στη συνέχεια, αποφάνθηκε ότι παρόλον ότι οι αιτητές δεν είχαν υποστεί χρηματική βλάβη εφόσον τοποθετήθηκαν σε ψηλότερη μισθολογική κλίμακα, εντούτοις επηρεάστηκε αρνητικά η υπηρεσιακή τους κατάσταση λόγω της αναδιάρθρωσης και ως εκ τούτου ακύρωσε την επίδικη απόφαση:
" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
that since the post of Programme Office B, Scale 8/9, which is the scale to which the applicants were emplaced is a post of inferior status compared to that of a Programme Officer A, the status and authority of the applicants has, irrespective of any financial detriment, been diminished; that as a result of the re-structuring of the establishment the applicants were entitled by virtue of their vested rights in the previous post, to be emplaced to an existent organic post under the new structure, with corresponding duties and responsibilities; and that, accordingly, the sub judice decision must be annulled."
Το ΡΙΚ εφεσίβαλε την πιό πάνω απόφαση αλλά η έφεση τελικά απεσύρθη.
Στις 28.11.85 το ΡΙΚ αποφάσισε να επανατοποθετήσει τον αιτητή στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων στη μισθολογική κλίμακα Α8/9 από 1.1.81.
Ο αιτητής προσέφυγε και πάλι στο Δικαστήριο κατά της απόφασης αυτής. (Βλ. Damianos and Another v. C.B.C. (1987) 3 C.L.R. 848).
Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή αφού αποφάσισε ότι η απόφαση στην υπόθεση Evangelou (πιό πάνω) δε διαμόρφωσε οποιοδήποτε δικαίωμα του αιτητή, ούτε τον τοποθέτησε σε οποιαδήποτε άλλη συγκεκριμένη θέση, παρά μόνο ακύρωσε τοποθετήσεις στο ΡΙΚ που έγιναν σύμφωνα με συλλογική σύμβαση σε μη οργανικές θέσεις γιατί θα έπρεπε ο αιτητής και άλλοι υπάλληλοι να είχαν τοποθετηθεί σε οργανικές θέσεις λόγω κεκτημένων δικαιωμάτων στην προηγούμενη τους θέση.
Το Δικαστήριο κατέληξε στην πιο πάνω απόφαση αφού όπως είπε στη σελ.851:
"The Supreme Court in its revisional jurisdiction in administrative law matters is not a court of appeal, it therefore cannot reach a decision as to how the decision of the administrative organ ought to have been. It only decides whether in the circumstances such decision of the organ under recourse was proper and correct or not. If such decision is annulled, the organ itself is the appropriate organ to reconsider the matter in the light of the judgment of the Court and to reach a new decision.
Consequently the effect of the aforesaid judgment in cases Nos. 170/83 and 258/83, was only that such decision of the respondent Corporation was wrong and was therefore annulled and not that the applicants should have been emplaced in the post of Programme Officer A, A.10, as alleged."
Ο αιτητής κατεχώρησε έφεση εναντίον της πιό πάνω απόφασης. Κατά την ακρόαση της έφεσης και κατόπιν εισηγήσεως της Ολομέλειας του Δικαστηρίου έγινε δήλωση από το δικηγόρο του ΡΙΚ ότι το Διοικητικό Συμβούλιο θα επανεξετάσει το θέμα. Μετά τη δήλωση ο αιτητής απέσυρε την έφεση για να μπορέσει το ΡΙΚ να επανεξετάσει την απόφασή του.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ στην συνεδρίασή του ημερ.12.7.91 επανεξέτασε το όλο θέμα και αποφάσισε ότι το αίτημα του κ. Δαμιανού για ένταξη στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων Α στην κλίμακα Α10 αναδρομικά από 1.1.81 δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Στον αιτητή στάληκε από το Γενικό Διευθυντή του ΡΙΚ η εξής επιστολή ημερ. 4.11.91, το περιεχόμενο της οποίας αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
"Αναφέρομαι σ' επιστολή σας προς το Διοικητικό Συμβούλιο ημερ. 20.4.91 και σας πληροφορώ ότι το Συμβούλιο έχει επανεξετάσει το θέμα στο οποία αναφέρεσθε στην επιστολή σας και κατόπιν επισταμένης μελέτης όλων των στοιχείων σχετικά με το θέμα αποφάσισε τα ακόλουθα:
(i) Το αίτημά σας για ένταξη στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων Α' στην κλίμακα Α10 αναδρομικά από 1.1.1981 δε γίνεται αποδεκτό.
(ii) Ο τίτλος της θέσης σας θα εξακολουθήσει να είναι Λειτουργός Προγραμμάτων (Programme Officer).
(iii) Τα καθήκοντα της θέσης Λειτουργού Προγραμμάτων είναι αυτά που αναφέρονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Programme Officer.
(iv) Η μισθολογική κλίμακα της θέσης από 1.1.1981 καθορίζεται η Α8/9 (συνδυασμένη κλίμακα) με την πιθανότητα να ενταχθείτε στην Α10 αφού φθάσετε στην κορυφή της Α8/9, με τη διαδικασία της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής που θα κρίνει την καταλληλότητα ένταξης σας στην Α10 χωρίς συναγωνισμό με άλλους υποψηφίους, όπως προβλέπει η συμφωνία Αναδιοργάνωσης/Αξιολόγησης 1981."
Εν τω μεταξύ στις 30.3.92 προσφέρθηκε στον αιτητή "διορισμός στη μόνιμη θέση του Λειτουργού Προγραμμάτων Α' Ραδιοφώνου στην κλίμακα Α10". Ο αιτητής συμπλήρωσε τη "δήλωση αποδοχής" που περιείχετο στο έντυπο της προσφοράς στις 10.4.92 αποδεχόμενος το διορισμό του. Στις 13.4.92 απέστειλε επιστολή στο Γενικό Διευθυντή του ΡΙΚ στην οποίαν ανέφερε ότι αποδέχεται το διορισμό στη πιο πάνω θέση με πλήρη επιφύλαξη των δικαιωμάτων του που απορρέουν από την απόφαση 258/83 του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Evangelou case) (πιο πάνω).
Οι νομικοί λόγοι για ακύρωση που προβλήθηκαν από το δικηγόρο του αιτητή είναι οι εξής:
(1) Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος του αιτητή επειδή οι καθ' ων η αίτηση εφάρμοσαν τη συλλογική σύμβαση μερικώς και επιλεκτικά. Όσον αφορά τον αιτητή δεν την εφάρμοσαν και τον διόρισαν σε θέση η οποία καταργήθηκε από τη Σύμβαση, εφόσον το αποτέλεσμα των αποφάσεων Evangelou και Damianos (πιο πάνω) ισχυρίζεται ο δικηγόρος του αιτητή, ήταν να κηρύξει τη συμφωνία αναδιοργάνωσης άκυρη και μη εφαρμόσιμη σαν κανόνα δικαίου.
(2) Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση είναι αναιτιολόγητη και ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας.
Αντίθετα, ο δικηγόρος του ΡΙΚ ισχυρίζεται ότι:
(1) O αιτητής βασίζει την όλη υπόθεσή του στο ότι η απόφαση στην Evangelou (πιο πάνω) του έχει δώσει ουσιαστικά δικαιώματα, και ιδιαίτερα το δικαίωμα να τοποθετηθεί στη θέση Λειτουργός Προγραμμάτων Α, στην Κλίμακα Α10, αναδρομικά από την 1.1.1981.
(2) Η επίδικη απόφαση ημ. 12.7.1991 κανένα έννομο συμφέρον του αιτητή παραβλάπτει και/ή δυσμενώς επηρεάζει, γιατί το σχέδιο υπηρεσίας και τα καθήκοντα του αιτητή παραμένουν τα ίδια όπως και προηγουμένως, και αναβαθμίζεται η μισθολογική κλίμακα που κατείχε προηγουμένως. Η επίδικη απόφαση δεν μπορεί να θεωρηθεί δυσμενής για τον αιτητή και γι' αυτό ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να την προσβάλει.
(3) Πέραν των πιο πάνω, με την αποδοχή του πρόσφατου διορισμού στη μόνιμη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων Α στο Ραδιόφωνο, Κλίμακα Α10, ο αιτητής δέχεται το τι ζητούσε, με αποτέλεσμα να έχει χάσει οποιοδήποτε έννομο συμφέρον δυνατό να είχε, επειδή η επιφύλαξη των δικαιωμάτων του, που αναφέρεται στην επιστολή της 13.4.92 δεν έγινε ταυτόχρονα με την αποδοχή της προσφοράς του διορισμού.
(4) H επίδικη απόφαση είναι απόλυτα νόμιμη, συνοδεύεται από επαρκή αιτιολογία, και έγκειται εντός της εξουσίας και αρμοδιότητας των καθ' ων η αίτηση.
Το πρώτο θέμα που θεωρώ ότι χρήζει εξέτασης είναι κατά πόσο το Δικαστήριο τούτο έχει αρμοδιότητα να επιληφθεί της προσφυγής. Το θέμα δεν έχει εγερθεί από τους διαδίκους αλλά το κατά πόσο το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί θέμα δημόσιας τάξης που εξετάζεται αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, συλλογική σύμβαση, εκτός εαν ενσωματωθεί σε νόμο ή κανονισμό, δεν δημιουργεί δικαιώματα στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος. (Βλ. Χαρίλαος Παπαδόπουλος v. ΡΙΚ (1991) 4 Α.Α.Δ. 197 και την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Γρηγόρης Ανδρέου v. ΡΙΚ (1993) 4 Α.Α.Δ. 1750.)
Εκτός από την ενσωμάτωση της συλλογικής σύμβασης σε νόμο ή κανονισμούς που θεσπίζονται από το αρμόδιο όργανο ώστε αυτή να καταστεί κανόνας δικαίου, αυτή μπορεί να καταστεί κανόνας δικαίου αν ενσωματώθηκε στην πρακτική του Ιδρύματος. Στην υπόθεση Droussiotis v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 511, o Πικής Δ. στις σελ. 511 και 512 είπε:
"Whereas in Kontemeniotis we pointed out that a collective agreement does not, of itself, create rights or liabilities in the domain of public law, we were careful to point out this may be the case where provisions of the collective agreement are made part of the Regulations of an administrative authority. And by the same logic, it can be confidently predicated, the same result is achieved whenever the provisions of a collective agreement are made part of the practice of an administrative authority. Provided always such practice is consonant with the law and compatible with the dictates of sound administration."
Στην παρούσα υπόθεση, έστω και αν η συγκεκριμένη συλλογική σύμβαση με την οποία εφαρμόστηκε η αναδιοργάνωση, δεν έχει ενσωματωθεί σε νόμο ή κανονισμούς, αυτή τέθηκε σε εφαρμογή από το 1982 και έχει καταστεί μέρος της πρακτικής του ΡΙΚ.
Κάτω από τις περιστάσεις, φρονώ ότι η προσφυγή είναι παραδεκτή κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος και θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση αναφέρθηκε στο έννομο συμφέρο του αιτητή, ισχυριζόμενος ότι η υπόθεση Εvangelou (πιό πάνω) όπως ερμηνεύθηκε στην υπόθεση Damianos (πιό πάνω) δε διαμορφώνει οποιοδήποτε δικαίωμα του αιτητή. Επιπρόσθετα, τα καθήκοντα του αιτητή παραμένουν τα ίδια ενώ η μισθολογική του κλίμακα αναβαθμίστηκε με αποτέλεσμα να μην έχει επηρεαστεί οποιοδήποτε έννομο συμφέρον του αιτητή.
Εξέταση του ισχυρισμού αυτού συνεπάγεται την εξέταση της ουσίας της υπόθεσης με αναφορά στις δύο αποφάσεις που αναφέρονται πιό πάνω, και που σχετίζονται άμεσα με το υπό εξέταση θέμα. Στο σημείο αυτό θεωρώ ορθό να αναφέρω ότι και οι δύο αποφάσεις (Evangelou και Damianos) αποτελούν δεδικασμένο και η παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να κριθεί χωρίς αναφορά σ' αυτές.
Το Δικαστήριο στην υπόθεση Evangelou αναγνώρισε ότι με την εφαρμογή της αναδιοργάνωσης είχε επηρεαστεί αρνητικά η υπηρεσιακή κατάσταση (status) του αιτητή και άλλων επηρεαζομένων υπαλλήλων και ότι θα έπρεπε ο αιτητής και οι άλλοι επηρεαζόμενοι υπάλληλοι να είχαν τοποθετηθεί σε οργανικές θέσεις λόγω κεκτημένων δικαιωμάτων στην προηγούμενη τους θέση.
Μετά την πιό πάνω απόφαση, το ΡΙΚ όφειλε να επανεξετάσει το όλο θέμα έχοντας πάντοτε υπόψη την απόφαση και σε πλήρη συμμόρφωση με αυτή, όπως επιβάλλει το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος. Κατά την επανεξέταση και με την απόφασή του της 28.11.85 το ΡΙΚ επανατοποθετεί τους αιτητές στη θέση στην οποία τους τοποθέτησε αρχικά, ενέργεια που κρίθηκε από το Δικαστήριο ότι τους είχε αφαιρέσει κεκτημένα δικαιώματα. Το ΡΙΚ όφειλε, σύμφωνα πάντοτε με την απόφαση του Δικαστηρίου, να τοποθετήσει τους αιτητές σε υπάρχουσες οργανικές θέσεις (existent organic posts).
Ο αιτητής στη συνέχεια, όπως ήδη αναφέρθηκε πιο πάνω, προσέφυγε στο Δικαστήριο εναντίον της επανεξέτασης και της απόφασης της 28.11.85. Το Δικαστήριο στη Damianos, για τους λόγους που αναφέρονται στην απόφαση, αποφάνθηκε ότι κατά την επανεξέταση το ΡΙΚ ορθά τοποθέτησε τους αιτητές στις θέσεις που κατείχαν προηγουμένως και ότι με την επανεξέταση υπήρξε συμμόρφωση με την απόφαση στην Evangelou:
"Consequently, the respondent Corporation in complying with the judgment of the Court correctly emplaced the applicants in their old post".
Το ΡΙΚ με την απόφασή του της 12.7.91 που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, επανεξέτασε το θέμα λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση στην υπόθεση Damianos και η οποία αποτελεί δεδικασμένο. Το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί να επέμβει και να ακυρώσει απόφαση της διοίκησης η οποία στηρίζεται σε προγενέστερη απόφαση Δικαστηρίου.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι για το ίδιο ακριβώς θέμα (τον επηρεασμό του υπηρεσιακού καθεστώτος του αιτητή από την αναδιάρθρωση του 1982) υπάρχουν δύο αποφάσεις οι οποίες κατά τη δική μου εκτίμηση αντιμετωπίζουν διαφορετικά το θέμα και εκφράζουν αντίθετες απόψεις. Το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί να αποφανθεί για την ορθότητα της μιας έναντι της άλλης. Με τέτοια εξουσία μόνο η Ολομέλεια του Δικαστηρίου περιβάλλεται και το όλο θέμα θα μπορούσε να κριθεί τελεσίδικα μόνο με έφεση στην Ολομέλεια, διαδικασία την οποία αρχικά επέλεξε ο αιτητής, αλλά στη συνέχεια, απέσυρε. Ως εκ τούτου η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Ένας δεύτερος λόγος που συνηγορεί υπέρ της απόρριψης της προσφυγής είναι και το γεγονός ότι ο αιτητής αποδεχόμενος το διορισμό στη θέση Λειτουργού Προγραμμάτων Α, Κλ. Α10 χωρίς την ταυτόχρονη επιφύλαξη των δικαιωμάτων του, έχει απωλέσει οποιοδήποτε έννομο συμφέρο που είχε για προσβολή της επίδικης απόφασης.
Aναφορικά με τον ισχυρισμό για έλλειψη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης, θεωρώ ότι η αιτιολογία συμπληρώνεται επαρκώς από τα στοιχεία του φακέλου και συγκεκριμένα το Σημείωμα του Γενικού Διευθυντή προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ ημερ. 12.3.81.
Για όλους του πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διάταγμα για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.