|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 1171
21 Μαΐου, 1993
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ,
Αιτητής,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ TOY ΔIEYΘYNTH TMHMATOΣ TEΛΩNEIΩN KAI AΛΛOY,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 87/92)
Διοικητική Πράξη — Εκτελεστή — Κύριο χαρακτηριστικό η άμεση παραγωγή έννομου αποτελέσματος, που συνιστάται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικούμενου — Απόφαση αναφορικά με δασμό ή φόρο, είναι εκτελεστή διοικητική πράξη.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Δικαστικός έλεγχος — Το Δικαστήριο δεν ελέγχει θέματα τεχνικής φύσης — Η κρίση της Διοίκησης σε τέτοια θέματα είναι γενικά ανέλεγκτη — Εξετάζεται μόνο η νομιμότητα της απόφασης και η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης, χωρίς υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας.
Ερμηνεία — Λέξεις και φράσεις ερμηνεύονται σύμφωνα με το απλό γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημά τους — Εκτός όπου αυτό θα ήταν αντίθετο με ρητή πρόθεση ή δηλωμένο σκοπό του Νόμου.
Λέξεις και Φράσεις — "Κατασκευάζω" — Δημιουργώ κάτι με κατεργασία ή συναρμολόγηση διαφόρων υλικών — Συναρμολόγηση αμαξώματος και μηχανής αυτοκινήτου — Αποτελούν τα βασικά στοιχεία ενός αυτοκινήτου — Εύλογα μπορεί να ειπωθεί ότι κατασκευάστηκε αυτοκίνητο.
Ο αιτητής ζήτησε με την προσφυγή του την ακύρωση της επίδικης απόφασης με την οποία επιβλήθηκαν φόροι κατανάλωσης για το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής ΡΖ 430.
Οι καθ' ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση ότι η απόφαση ήταν πληροφοριακή και δεν είχε εκτελεστό χαρακτήρα. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε πως εσφαλμένα οι καθ'ων η αίτηση θεώρησαν τις αλλαγές που έγιναν στο αυτοκίνητο ως κατασκευή στη Δημοκρατία και επομένως κακώς εφάρμοσαν το Άρθρο 8 των Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων του 1989 (Ν. 120/89, 142/89, 149/89, 153/890).
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αποφάσισε ότι:
1. Διοικητική πράξη ή απόφαση υπόκειται στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, κάτω από το Άρθρο 146, μόνο αν είναι εκτελεστή. Πρέπει να είναι πράξη με την οποία η βούληση του διοικητικού οργάνου γίνεται γνωστή για ένα θέμα. Πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή του. Το κύριο στοιχείο της έννοιας της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικουμένου.
Η απόφαση του Διευθυντή, που περιέχεται στην επιστολή ημερομηνίας 18 Νοεμβρίου, 1991, είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και, ως εκ τούτου, η προδικαστική ένσταση είναι αβάσιμη και η προσφυγή είναι παραδεκτή.
2. Το Δικαστήριο δεν ελέγχει θέματα τεχνικής φύσης που λήφθηκαν υπόψη από τη Διοίκηση στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, γιατί η Διοίκηση είναι ο καλύτερος γνώστης και κριτής. Η κρίση της Διοίκησης σε ζητήματα τεχνικής φύσης ή ειδικών γνώσεων είναι γενικά ανέλεγκτη. Το Δικαστήριο εξετάζει, βέβαια, εάν η Διοίκηση ενήργησε σύμφωνα με το Σύνταγμα και το Νόμο και αν άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια χωρίς υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας.
Η εκτίμηση των γεγονότων ανήκει στη Διοίκηση και το Αναθεωρητικό Δικαστήριο επεμβαίνει, μόνο αν υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα ή το Νόμο, ή η Διοίκηση υπερβαίνει τα όρια της διακριτικής της εξουσίας.
3. Είναι καθιερωμένος κανόνας ερμηνείας των Νόμων ότι λέξεις και φράσεις ερμηνεύονται σύμφωνα με το απλό γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημά τους, εκτός εάν αυτό είναι αντίθετο με οποιαδήποτε ρητή πρόθεση ή δηλωμένο σκοπό του Νόμου, ή θα οδηγούσε σε παράλογο αποτέλεσμα.
Το ρήμα "κατασκευάζω" στο Υπερλεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας, Εκδόσεις Παγουλάτου, έχει ως πρώτη σημασία "δημιουργώ κάτι με κατεργασία ή συναρμολόγηση διαφόρων υλικών".
Σύμφωνα με τον Κανόνα 2(α) των Γενικών κανόνων για την ερμηνεία της συνδυασμένης ονοματολογίας: "Κάθε αναφορά σ'ένα είδος μέσα σε ορισμένη Κλάση καλύπτει το είδος αυτό, έστω και αν δεν είναι πλήρες ή τελειωμένο, με την προϋπόθεση ότι, στην κατάσταση που παρουσιάζεται, εμφανίζει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του πλήρους ή του τελειωμένου είδους."
Στην παρούσα υπόθεση το αμάξωμα και η μηχανή συναρμολογήθηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα - (δύο - τέσσερις μήνες) - και έτσι εύλογα μπορεί να ειπωθεί ότι κατασκευάστηκε ένα νέο αυτοκίνητο, επειδή, το αμάξωμα και η μηχανή αποτελούν τα βασικά στοιχεία ενός αυτοκινήτου.
4. Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί, συνιστά τον έλεγχο της νομιμότητας της πράξης και όχι την ορθότητα της ουσιαστικής κρίσης του Αρμοδίου διοικητικού οργάνου. Το αντικείμενο της αναθεώρησης δεν είναι η διαπίστωση της ορθότητας των εκατέρωθεν εκτιμήσεων, αλλά η επάρκεια της έρευνας της Διοίκησης και το εύλογο της επίδικης απόφασης, μέσα στο πλαίσιο των εξουσιών της.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο Διευθυντή. Από το φάκελο της διοίκησης, φανερώνεται ότι έγινε ενδελεχής και σε βάθος έρευνα.
Η αιτιολογία βρίσκεται στους φακέλους της διοίκησης. Είναι νόμιμη και επαρκής.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,
Republic v. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219,
Δημοκρατία v. Χατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961,
Εταιρεία Μουτουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. v. Αρχής Αδειών και Άλλων (1989) 3 Α.Α.Δ.2277,
Παύλου v. Γενικού Εισαγγελέα και Άλλου (1991) 4 Α.Α.Δ. 3393,
Director of Customs v. Grecian Hotel (1985) 1 C.L.R. 476,
Λαμπριανίδης v. Δήμου Λάρνακος (1990) 3 Α.Α.Δ. 664,
Evaclidou and Another v. Compensation Officer (1968) 3 C.L.R. 44,
Stavrinou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1195,
Crown Insurance Agencies Ltd v. Δημοκρατίας και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 546,
Caramondani Bros Ltd v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 4003,
Νικολάου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 34,
Μarabou Floating Restaurant Ltd. v. Republic (1973) 3 C.L.R. 397,
Καρκώτης και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 497,
Prestcold Ltd. v. Minister of Labour [1969] 1 All E.R. 69,
Guildford Corporation v. Brown [1915] 1 K.B. 256,
Χάρης Ι. Φιλιππίδης και Υιός Λτδ v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2346,
Καμηλάρης v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 725.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων, αναφορικά με φόρους καταναλώσεως για το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής ΡΖ 430, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 18 Νοεμβρίου, 1991.
Γ. Κακογιάννης, για τον Αιτητή.
Λ. Καουτζάνη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων, (ο "Διευθυντής"), αναφορικά με φόρους καταναλώσεως για το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής PZ 430, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 18 Νοεμβρίου, 1991.
Από τη Μηχανογραφική Υπηρεσία του Κράτους διαπιστώθηκε ότι το αμάξωμα του αυτοκινήτου PZ 430 αλλάχθηκε με το αμάξωμα αυτοκινήτου Jaguar, με αριθμό εγγραφής SAJJCALP3CC39366A, που εισήχθη στις 9 Ιανουαρίου, 1989, και η μηχανή του με μια μηχανή που εισήχθη από τον Αδάμο Ζακχαίο, μηχανικό αυτοκινήτων.
Ύστερα από έρευνα διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα:-
Το αυτοκίνητο μάρκας Jaguar XJ6 Auto 4.2 ανήκει στον Κώστα Τσιελεπή, φέρει αριθμό μηχανής 8L-116294-H και αριθμό πλαισίου P3CC39366A. Εισήχθη από την Ελλάδα στην Κύπρο από τη Φρόσω Παρρησιάδου.
Στις 22 Φεβρουαρίου, 1989, ή 7 Μαρτίου, 1989, φέρεται ότι η Φρόσω Παρρησιάδου υπέγραψε αίτηση για αλλαγή του αμαξώματος του αυτοκινήτου της με ένα μεταχειρισμένο με αριθμό P3CC39366A. Η αίτηση εγκρίθηκε από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών στις 10 Μαρτίου, 1989.
Στις 27 Φεβρουαρίου, 1989, ο Ανδρέας Μακεδόνας αγόρασε ένα αμάξωμα Jaguar για £2.000,- από τους Α. & Χ. Καραολή Λτδ., οι οποίοι εξέδωσαν το τιμολόγιο αρ. 1064, με ημερομηνία 27 Φεβρουαρίου, 1989.
Στις 4 Μαρτίου, 1989, ο Κώστας Τσιελεπής φέρεται ότι αγόρασε μια μηχανή Jaguar, 4.2 λίτρα, με αρ. 8L-116294-H, από τον Αδάμο Ζακχαίο, με το τιμολόγιο αρ. 837, αξίας £100,-.
Στις 3 Απριλίου, 1989, το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, με επιστολή προς τη Φρόσω Παρρησιάδου, γνωστοποίησε την αλλαγή του παλαιού αμαξώματος με ένα μεταχειρισμένο, με όρο την επανεγγραφή του οχήματος.
Στις 11 Απριλίου, 1989, ο Ανδρέας Μακεδόνας, με αίτησή του σε έντυπο Τ.Ο.Μ. 6, ζήτησε επανεγγραφή του οχήματος.
Στις 15 Απριλίου, 1989, η Φρόσω Παρρησιάδου πώλησε το αυτοκίνητο και μεταβιβάσθηκε επ' ονόματι του Ανδρέα Μακεδόνα.
Στις 15 Απριλίου, 1989, το όχημα επανεγγράφη και πληρώθηκαν £850,- τέλη επανεγγραφής.
Στις 17 Απριλίου, 1989, έγινε γραπτή συμφωνία αγοραπωλησίας του αυτοκινήτου μεταξύ των Κώστα Τσιελεπή και Ανδρέα Μακεδόνα.
Στις 26 Απριλίου, 1989, έγιναν μεταβιβάσεις του οχήματος μεταξύ Ανδρέα Μακεδόνα, Vintage Motors Enter. Ltd. και Τραπέζης Κύπρου Χρηματοδοτήσεις Λτδ. για σκοπούς χρηματοδότησης.
Στις 8 Ιουνίου, 1989, ο Κώστας Τσιελεπής αγόρασε το αυτοκίνητο από τη Vintage Motors Enter. Ltd. και η αίτηση μεταβίβασης εγκρίθηκε.
Στις 9 Ιουνίου, 1989, έγινε και η σχετική μεταβίβαση από την Τράπεζα Κύπρου Χρηματοδοτήσεις Λτδ. στη Vintage Motors Enter. Ltd.
Στις 24 Ιουνίου, 1989, ο Κώστας Τσιελεπής φέρεται ότι υπέγραψε αίτηση - έντυπο Τ.Ο.Μ. 5 - προς το Τμήμα Οδικών Μεταφορών για αλλαγή της παλαιάς μηχανής, 2792 κ.ε., με μία μεταχειρισμένη, 4235 κ.ε., η οποία εγκρίθηκε την ίδια ημέρα.
Στις 11 Ιουλίου, 1989, πιστοποιήθηκε η τροποποίηση της μηχανής από υπαλλήλους του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.
Επιπρόσθετα με τα πιο πάνω, λήφθηκαν καταθέσεις από τα πρόσωπα που ενήχοντο στην υπόθεση, τα οποία συνοπτικά κατέθεσαν τα ακόλουθα:-
Ο Κώστας Τσιελεπής, ορκωτός λογιστής, ανέφερε ότι ποτέ δεν αποτάθηκε στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών για αλλαγή της μηχανής και ότι το αυτοκίνητο το αγόρασε στη σημερινή του κατάσταση.
Ο Μιχαήλ Πρωτοπαπάς, υπάλληλος του Τμήματος Οδικών Μεταφορών στη Λεμεσό, ανέφερε ότι επιθεώρησε το αυτοκίνητο PZ 430 και εισηγήθηκε την αλλαγή του αμαξώματος με άλλο μεταχειρισμένο. Επίσης υπέγραψε, τόσο την έγκριση αλλαγής αμαξώματος, όσο και την έγκριση αλλαγής της μηχανής
Ο Ανδρέας Μακεδόνας, ιδιοκτήτης της εταιρείας Vintage Motors Enter. Ltd., από τη Λεμεσό, παραδέχθηκε ότι οι τροποποιήσεις πάνω στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο έγιναν ενόσω αυτό βρισκόταν στην κατοχή του και, ούτε η Φρόσω Παρρησιάδου, ούτε ο Κώστας Τσιελεπής είχαν οποιαδήποτε σχέση με τις αιτήσεις. Στην κατάθεσή του απολογήθηκε γιατί υπάλληλός του πλαστογράφησε τις υπογραφές των πιο πάνω ατόμων για να επιτύχει, όπως ισχυρίστηκε, την επίσπευση της διαδικασίας έγκρισης.
Ο Ανδρέας Αρέστη, υπάλληλος της εταιρείας Vintage Motor Enter. Ltd., παραδέχθηκε στην κατάθεσή του ότι συμπλήρωσε ο ίδιος τις αιτήσεις αλλαγής αμαξώματος και μηχανής και τις υπέγραψε για να αποφύγει τις ταλαιπωρίες στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών και να επισπεύσει τη διαδικασία έγκρισης.
Ο Αδάμος Ζακχαίος, στην κατάθεσή του, ανέφερε ότι εισήξε τρεις μηχανές από την Αγγλία και τη μια την τοποθέτησε στο αυτοκίνητο PZ 430 μαζί με το αμάξωμα που του έφερε ο Ανδρέας Αρέστη.
Ο Χαράλαμπος Καραολή ανέφερε, τέλος, στην κατάθεσή του, ότι εισήξε δύο αμαξώματα αυτοκινήτου Jaguar, τα οποία του είχαν παραγγελθεί από τους Ανδρέα Μακεδόνα και Αδάμο Ζακχαίο.
Παρ' όλο που ο Ανδρέας Αρέστη ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ευθύνη της πλαστογράφησης των αιτήσεων για αλλαγή αμαξώματος και μηχανής, φαίνεται, εκ των πραγμάτων, ότι ενεργούσε για λογαριασμό του Διευθυντή του - Ανδρέα Μακεδόνα, ο οποίος δεν ήθελε να φανεί ότι σχετίζεται με τη μετατροπή πάνω στο αυτοκίνητο PZ 430. Είναι καθαρό ότι οι αιτήσεις υποβλήθηκαν χωρίς γνώση ή έγκριση από τους νόμιμους ιδιοκτήτες. Συγκεκριμένα, η αίτηση για αλλαγή αμαξώματος στο PZ 430 υποβλήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου, 1989, όταν ιδιοκτήτρια ήταν η Φρόσω Παρρησιάδου, και η μεταβίβαση στο Μακεδόνα έγινε στις 15 Απριλίου, 1989. Η αίτηση αλλαγής της μηχανής υποβλήθηκε στις 24 Ιουνίου, 1989, όταν ιδιοκτήτης του ήταν ο Τσιελεπής.
Με βάση τα πιο πάνω, ο Διευθυντής, ύστερα από γνωμάτευση του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση, σύμφωνα με το Άρθρο 8 και το Μέρος Α του Τρίτου Πίνακα των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων του 1989, (Νόμοι Αρ. 120/89, 142/89, 149/89 και 153/89), (ο "Νόμος"), που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την ακόλουθη επιστολή:
"Αυτοκίνητο Jaguar
αρ. εγγραφής PZ 430
Αναφέρομαι στο πιο πάνω αυτοκίνητο και σας πληροφορώ ότι από έρευνες που έγιναν έχει διαπιστωθεί ότι έχετε αλλάξει το αμάξωμα και τη μηχανή του χωρίς προηγουμένως να καταβάλετε τους φόρους καταναλώσεως που ανέρχονται σε £15,035.00 (δεκαπέντε χιλιάδες και τριανταπέντε λίρες), όπως είχατε υποχρέωση να κάμετε δυνάμει του άρθρου 8 του Τρίτου Πίνακα του περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου.
Γι' αυτό καλείστε μέσα σε 21 μέρες από την ημερομηνία της επιστολής αυτής να καταβάλετε το πιο πάνω ποσό στον Κλάδο Διερευνήσεων του Αρχιτελωνείου, διαφορετικά δεν μου αφήνετε άλλην εκλογή παρά να προχωρήσω στη λήψη δικαστικών μέτρων εναντίο σας χωρίς άλλη ειδοποίηση."
Οι λόγοι ακυρώσεως που προβλήθηκαν και αναπτύχθηκαν
είναι:-
1. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη με το Νόμο.
2. Εσφαλμένα και παράλογα θεωρήθηκε ότι πρόκειται περί κατασκευής συμπληρωμένου αυτοκινήτου.
3. Πλάνη περί τα πράγματα.
4. Έλλειψη δέουσας έρευνας.
5. Έλλειψη νόμιμης και δέουσας αιτιολογίας.
Η δικηγόρος του Διευθυντή ισχυρίστηκε ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη, γιατί η επιστολή ημερομηνίας 18 Νοεμβρίου, 1991, δεν περιέχει εκτελεστή διοικητική πράξη μέσα στην έννοια του Άρθρου 146 του Συντάγματος, αλλά πράξη πληροφοριακής φύσεως.
Διοικητική πράξη ή απόφαση υπόκειται στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, κάτω από το Άρθρο 146, μόνο αν είναι εκτελεστή. Πρέπει να είναι πράξη με την οποία η βούληση του διοικητικού οργάνου γίνεται γνωστή για ένα θέμα. Πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή του. Το κύριο στοιχείο της έννοιας της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικουμένου (βλ., μεταξύ άλλων, Nicos Kolokassides and The Republic of Cyprus through The Minister of Finance (1965) 3 C.L.R. 542· Republic (Council of Ministers and Others) v. Costas Ch. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219, σελ. 222, 223· Κυπριακή Δημοκρατία v. Παντελή Χατζηπαντελή (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 961· Εταιρεία Μουτουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. v. Αρχής Αδειών και Άλλων (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2277).
Η δικηγόρος του Διευθυντή, για υποστήριξη του ισχυρισμού της, αναφέρθηκε στην Απόφαση Παύλος Παύλου v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και Άλλου (1991) 4 Α.Α.Δ. 3393, στην οποία ειπώθηκαν τα πιο κάτω:
"Η σαφής όμως πρόνοια, ότι δηλαδή ο δασμός πρέπει να καταβληθεί και μετά να αμφισβητηθεί η επιβολή του ή το ύψος του, όχι μόνο εφαρμόζεται αλλά και συνάδει με τη φύση των πραγμάτων. Εάν αυτό δε συνέβαινε, θα μπορούσε π.χ. ο οιοσδήποτε επιθυμούσε να εισάξει ένα εμπόρευμα να ζητά εκ των προτέρων απόφαση του διευθυντή των τελωνείων αναφορικά με τον πληρωτέο δασμό, ή όταν εισάξει εμπόρευμα να διαφωνεί με τον καθορισθέντα δασμό, να προσβάλλει ακολούθως την απόφαση του διευθυντή και μέχρις ότου αποφανθεί το Ανώτατο Δικαστήριο το εμπόρευμα να μένει ατελώνιστο στις αποθήκες του τελωνείου. Κάτι τέτοιο όμως θα ανέτρεπε ολοσχερώς τις εμπορικές συναλλαγές του τόπου.
Για τους πιο πάνω λόγους η 'απόφαση' που προσβάλλεται στην παρούσα προσφυγή δεν είναι εκτελεστή δοικητική πράξη. Το περιεχόμενο της επίδικης επιστολής του διευθυντή τελωνείων προς τον αιτητή είναι μόνο πληροφοριακού χαρακτήρα."
Η πιο πάνω δικαστική Απόφαση αναφέρεται μόνο στο Άρθρο 161 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967, (Αρ. 82/67), και δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση.
Η απόφαση του Διευθυντή, αναφορικά με το δασμό και φόρο, είναι διοικητική πράξη η οποία προσβάλλεται με προσφυγή. Στην υπόθεση Director of Customs v. Grecian Hotel (1985) 1 C.L.R. 476, ο Τριανταφυλλίδης Πρ., (όπως ήταν τότε), είπε στις σελ. 484-485:-
"By virtue of the decision of the appellant, on the 17th April 1978, to demand from the respondents the payment of customs duty there was created a legal situation binding on the respondents and, as a result of it, the customs duty claimed by the appellant in these proceedings became payable by the respondents and could be recovered by the appellant. The only way open to the respondents to avoid the payment of such duty was to seek the annulment of the said decision of the 17th April 1978 by means of a recourse under Article 146 of the Constitution; and since no such recourse was filed it was not, because of the exclusiveness of the jurisdiction of the Supreme Court to annul administrative acts or decisions under Article 146 of the Constitution, open to the District Court of Larnaca in the present instance to find that the customs duty in question was not payable."
Η απόφαση του Διευθυντή, που περιέχεται στην επιστολή ημερομηνίας 18 Νοεμβρίου, 1991, είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και, ως εκ τούτου, η προδικαστική ένσταση είναι αβάσιμη και η προσφυγή είναι παραδεκτή.
Ο Διευθυντής, με βάση τα γεγονότα που έχουν προεκτεθεί, αποφάσισε ότι συναρμολογήθηκε καινούργιο αυτοκίνητο, διαφορετικό από εκείνο που είχε αρχικά εγγραφεί, ανεξάρτητα από τυχόν αδικήματα πλαστογραφίας, και, βασιζόμενος στις διατάξεις του εδαφίου (1) του Άρθρου 8 του Νόμου, κατέληξε στην προσβαλλόμενη απόφαση.
Το σχετικό μέρος του Άρθρου 8 έχει:-
"8. - (1) Εκτός των περιπτώσεων, καθ' άς άλλως προνοείται εν τω Τρίτω Πίνακι, και τηρουμένων των διατάξεων των εκάστοτε εν ισχύϊ τελωνειακών νόμων, επιβάλλονται, εισπράττονται και καταβάλλονται προς όφελος των γενικών προσόδων της Δημοκρατίας φόροι καταναλώσεως εφ' απάντων των εν τω ειρημένω Τρίτω Πίνακι ειδικώς καθοριζομένων εισαγομένων εμπορευμάτων, και επί των ειδικώς καθοριζομένων εμπορευμάτων, άτινα κατασκευασθέντα ή παραχθέντα εν τη Δημοκρατία, τελωνίζονται προς εσωτερικήν κατανάλωσιν ή άλλως πως υπόκεινται εις την καταβολήν φόρου καταναλώσεως. Επί των τοιούτων δε εμπορευμάτων θα τυγχάνωσιν εφαρμογής οι διάφοροι συντελεσταί των φόρων καταναλώσεως (εν τοις εφεξής αναφερόμενοι ως 'φόροι καταναλώσεως') οι εμφαινόμενοι εν τω ειρημένω Πίνακι, έναντι μιας εκάστης κλάσεως αυτού:"
Ο δικηγόρος του αιτητή εισηγήθηκε ότι εσφαλμένα και πεπλανημένα ο Διευθυντής θεώρησε την αλλαγή των πιο πάνω μερών του αυτοκινήτου ως κατασκευή στη Δημοκρατία.
Το ζήτημα που εγείρεται είναι τεχνικής φύσεως.
Στην Απόφαση Μιχαλάκης Λαμπριανίδης v. Δήμου Λάρνακος (1990) 3 Α.Α.Δ. 664, ειπώθηκε στη σελ. 672:-
"Το Δικαστήριο δεν ελέγχει θέματα τεχνικής φύσης που λήφθηκαν υπόψη από τη Διοίκηση στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, γιατί η Διοίκηση είναι ο καλύτερος γνώστης και κριτής. Η κρίση της Διοίκησης σε ζητήματα τεχνικής φύσης ή ειδικών γνώσεων είναι γενικά ανέλεγκτη - (Βλ. Antigoni G. Eraclidou and Another v. Compensation Officer, (Minister of Labour and Social Insurance) (1968) 3 C.L.R. 44, σελ. 54· Stavrinou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1195· Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 227· Κυριακοπούλου "Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον", 4η Έκδοση, Τόμος Γ', σελ. 376). Το Δικαστήριο εξετάζει, βέβαια, εάν η Διοίκηση ενήργησε σύμφωνα με το Σύνταγμα και το Νόμο και αν άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια χωρίς υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας."
(Βλ., μεταξύ άλλων, Crown Insurance Agencies Ltd.v. Της Δημοκρατίας της Κύπρου και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 546· Caramondani Bros Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 4003.)
Η εκτίμηση των γεγονότων ανήκει στη Διοίκηση και το Αναθεωρητικό Δικαστήριο επεμβαίνει μόνο, αν υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο, ή η Διοίκηση υπερβαίνει τα όρια της διακριτικής της εξουσίας (βλ., μεταξύ άλλων, Μαρία Α. Νικολάου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 34).
Είναι καθιερωμένος κανόνας ερμηνείας των νόμων ότι λέξεις και φράσεις ερμηνεύονται σύμφωνα με το απλό γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημά τους, εκτός εάν αυτό είναι αντίθετο με οποιαδήποτε ρητή πρόθεση ή δηλωμένο σκοπό του νόμου, ή θα οδηγούσε σε παράλογο αποτέλεσμα (βλ. Marabou Floating Restaurant Ltd. v. Republic (Council of Ministers) (1973) 3 C.L.R. 397).
Στην Υπόθεση Γεώργιος Καρκώτη και Άλλη v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 497, το Δικαστήριο είπε στη σελ. 501:-
"Όπου το λεκτικό είναι σαφές, το Δικαστήριο ερμηνεύει το νόμο με βάση τη φυσική και συνήθη έννοια των λέξεων."
Το ρήμα "κατασκευάζω" στο Υπερλεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας, Εκδόσεις Παγουλάτου, έχει ως πρώτη σημασία "δημιουργώ κάτι με κατεργασία ή συναρμολόγηση διαφόρων υλικών".
Στην υπόθεση Prestcold, Ltd. v. Minister of Labour [1969] 1 All E.R. 69, στις σελ. 71 και 72, ο Λόρδος Denning, M.R., είπε:-
"It seems to me that when a person makes a machine, by getting component parts from elsewhere and assembling them together himself, he can properly be said to be 'manufacturing' that machine. Take some of the large works where motor cars and aircraft are assembled. Those establishments are engaged in 'manufacturing' the machines even though all the components come from other places."
Στην υπόθεση Guildford Corporation v. Brown [1915] 1 K.B. 256, στη σελ. 258 ειπώθηκε:-
"Ι think, however, that it is manufacturing a mattress if you take flock out of an old and put it into a new cover."
Σύμφωνα με τον Κανόνα 2(α) των Γενικών κανόνων για την ερμηνεία της συνδυασμένης ονοματολογίας: "Κάθε αναφορά σ' ένα είδος μέσα σε ορισμένη Κλάση καλύπτει το είδος αυτό, έστω και αν δεν είναι πλήρες ή τελειωμένο, με την προϋπόθεση ότι, στην κατάσταση που παρουσιάζεται, εμφανίζει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του πλήρους ή του τελειωμένου είδους."
Στην παρούσα υπόθεση το αμάξωμα και η μηχανή συναρμολογήθηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα - (δύο τέσσερις μήνες) - και έτσι εύλογα μπορεί να ειπωθεί ότι κατασκευάστηκε ένα νέο αυτοκίνητο, επειδή το αμάξωμα και η μηχανή αποτελούν τα βασικά στοιχεία ενός αυτοκινήτου.
Σχετική είναι η υπόθεση Χάρης Ι. Φιλιππίδης και Υιός Λτδ. v. Δημοκρατίας της Κύπρου (1989) 3 Α.Α.Δ. 2346.
Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί, συνιστά τον έλεγχο της νομιμότητας της πράξης και όχι την ορθότητα της ουσιαστικής κρίσης του αρμοδίου διοικητικού οργάνου. Το αντικείμενο της αναθεώρησης δεν είναι η διαπίστωση της ορθότητας των εκατέρωθεν εκτιμήσεων, αλλά η επάρκεια της έρευνας της Διοίκησης και το εύλογο της επίδικης απόφασης, μέσα στο πλαίσιο των εξουσιών της (βλ., μεταξύ άλλων, Ανδρέας Καμηλάρης v. Της Κυπριακής Δημοκρατίας, (1991) 4 Α.Α.Δ. 725).
Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο Διευθυντή.
Από το Φάκελο της Διοίκησης, φανερώνεται ότι έγινε ενδελεχής και σε βάθος έρευνα.
Η αιτιολογία βρίσκεται στους Φακέλους της Διοίκησης. Είναι νόμιμη και επαρκής.
Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο, ύστερα από δέουσα έρευνα, είναι νόμιμα αιτιολογημένη και ήταν εύλογα επιτρεπτή στο Διευθυντή.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.