|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 4344
18 Νοεμβρίου, 1992
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΛΟΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ
ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 1131/90 & 173/91).
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 τον Συντάγματος — Έννομο Συμφέρον — Έλλειψη — Αδυναμία αμφισβήτησης του κύρους πράξεως (προπαρασκευαστικής) όταν αυτή λειτουργεί θετικά για αυτόν που την προσβάλλει — Η περίπτωση αμφισβήτησης συστάσεων Τμηματικής Επιτροπής από συστηθέντα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Σημασία — Η Α.Ε. 745, Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ — Ανάγκη ειδικής αιτιολόγησης της παρέκκλισης από αυτές — Προσδίδουν υπεροχή από πλευράς αξίας: Λύωνας ν. Δημοκρατίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — "Καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας" — Ήταν απαιτούμενο προσόν θέσης που κατείχε υπάλληλος — Το στοιχείο αυτό αρκούσε για να θεμελιωθεί η γνώση τους για σκοπούς προαγωγής.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Προκατάληψη (bias) — Πρέπει να αποδεικνύεται με βεβαιότητα από γεγονότα περιλαμβανόμενα σε επίσημα έγγραφα ή από συμπεράσματα με βάση τέτοια γεγονότα — Η τοποθέτηση σε υπηρεσία και η ανάθεση νόμιμων καθηκόντων — Δεν αποδεικνύουν προκατάληψη.
Οι αιτητές αμφισβήτησαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Επιμελητή Γυναικολογίας, κατά παράλειψη των ιδίων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Ο αιτητής στην ουσία δεν μπορεί να αμφισβητεί την εγκυρότητα της απόφασης της Τμηματικής Επιτροπής μια και αυτή έχει συμπεριλάβει και τον ίδιο στον κατάλογο των συστηθέντων που στάληκε στην Επιτροπή Δημόσιας
Υπηρεσίας.
2. Σχετικά με τη σημασία των συστάσεων αναφορά μπορεί να γίνει στην Αναθεωρητική Έφεση αρ. 745, Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ η απόφαση δόθηκε στις 12 Απριλίου 1989.
Οι συστάσεις σχετίζονται με την αξία των υποψηφίων και δεν μπορούν ν' αγνοηθούν από την Επιτροπή χωρίς αυτή να δώσει ειδική αιτιολογία.
Με τις συστάσεις αυτές τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν του αιτητή στην αξία. Αυτή είναι η προσέγγιση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις προσφυγές αρ. 683/88, 703/88 και 706/88, Λύωνας κ.ά. ν. Της Δημοκρατίας η απόφαση δόθηκε στις 14 Ιουνίου 1990.
3. Ο αιτητής δεν υπερτερεί στα προσόντα έναντι των ενδιαφερομένων μερών ούτε και στον τομέα της αρχαιότητας υπερέχει.
4. Όσον αφορά τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας αναφορικά με την κατοχή από τους υποψήφιους του προσόντος της καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, απορρίπτεται ενόψει του ότι στα σχέδια υπηρεσίας της θέσης Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης που κατείχαν όλοι οι υποψήφιοι η "καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας" ήταν απαιτούμενο προσόν και ως εκ τούτου δεν χρειαζόταν οποιαδήποτε παραπέρα έρευνα. (Βλέπε Δημοκρατία ν. Πογιατζή, Α.Ε. 1490, ημερομηνίας 17 Σεπτεμβρίου 1992).
5. Αναφορικά τώρα με τον ισχυρισμό της αιτήτριας για έλλειψη αντικειμενικότητας θα πρέπει να λεχθεί ότι η έλλειψη αντικειμενικότητας ή προκατάληψη (bias) πρέπει να αποδεικνύεται με βεβαιότητα από τα γεγονότα που βγαίνουν από τα επίσημα έγγραφα ή συμπεράσματα που βγαίνουν από τέτοια γεγονότα.
Δεν μπορεί να αποδειχθεί έχθρα ή προκατάληψη από το γεγονός της τοποθέτησης κάποιου υπαλλήλου σε μια υπηρεσία, η ανάθεσης σ' αυτόν καθηκόντων που είναι υπόχρεως σύμφωνα με το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας να εκτελέσει.
Οι επίδικες αποφάσεις ήταν εύλογα επιτρεπτές.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 823·
Λύωνας κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038·
Δημοκρατία ν. Πογιατζής (1992) 3 Α.Α.Δ. 422·
Louca v. Savva (1989) 3(A) C.L.R. 672.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία προήγαγαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη μόνιμη θέση Επιμελητή (Γυναικολογίας) (Τακτ. Προϋπολογισμός) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας από 1.5.1990, αντί τους αιτητές.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Ε. Ευσταθίου, για το ενδιαφερόμενο μέρος 1.
Γ. Κορφιώτης, για το ενδιαφερόμενο μέρος 2.
Σ. Δρυμιώτης, για το ενδιαφερόμενο μέρος 3.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με τις προσφυγές αυτές οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, στη συνέχεια η Επιτροπή, με την οποία προήγαγε τα ενδιαφερόμενα μέρη, Δημήτριο Ορφανίδη, Ηλέκτρα Π. Νεοκλή και Ιωάννη Καλλικά, στη μόνιμη θέση Επιμελητή (Γυναικολογίας) (Τακτ. Προϋπολογισμός) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, από την 1 Μαΐου 1990, αντί και/ή στη θέση των αιτητών, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Με την προσφυγή αρ. 1131/90 προσβάλλονται οι προαγωγές όλων των ενδιαφερομένων μερών ενώ με την προσφυγή αρ. 173/91 προσβάλλονται οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών Νεοκλή και Καλλικά μόνο.
Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας η πιο πάνω θέση είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής, αλλά για την παρούσα διαδικασία που ήταν η πρώτη πλήρωση θέσεων μετά την έγκριση του σχεδίου υπηρεσίας ήταν θέση προαγωγής. Η Τμηματική Επιτροπή η οποία συστάθηκε για τον σκοπό αυτό στην έκθεση της σύστησε επτά υποψήφιους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν τα ενδιαφερόμενα μέρη και ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 1131/90, - ο αιτητής, - όχι όμως η αιτήτρια στην προσφυγή αρ. 173/91, - η αιτήτρια - προς επιλογή για προαγωγή στην πιο πάνω θέση.
Κατόπιν παραστάσεων της αιτήτριας σχετικά με τη μη σύστασή της από την Τμηματική Επιτροπή, με επιστολή της Επιτροπής ημερομηνίας 21 Οκτωβρίου 1989, ζητήθηκε από τη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, συμβουλή σχετικά με την ορθή ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης, όπως επίσης και με την υποψηφιότητα και τις εμπιστευτικές εκθέσεις της αιτήτριας.
Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, με επιστολή του ημερομηνίας 25 Οκτωβρίου 1989, (Παράρτημα 7), συμβούλευσε την Επιτροπή σχετικά με τα πιο πάνω. Όσον αφορά τις παραστάσεις της αιτήτριας, συνεβούλευσε την Επιτροπή ότι η αιτήτρια εσφαλμένα αποκλείστηκε από την Τμηματική Επιτροπή και ότι έπρεπε να θεωρηθεί ότι ικανοποιούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας έστω και αν αργότερα αυτή τοποθετήθηκε σε άλλους τομείς της ιατρικής στα εξωτερικά ιατρεία. Όσον αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις της αιτήτριας, συνεβούλευσε ότι οι εκθέσεις για την περίοδο 3 Ιουλίου 1983 μέχρι 3 Μαρτίου 1987, έπρεπε να παραγνωριστούν ως νομικά ελαττωματικές γιατί:
"το πρόσωπο που ενήργησε σαν αξιολογών λειτουργός για την περίοδο αυτή δεν ήταν λειτουργός ο οποίος λόγω των καθηκόντων του είχε απ' ευθείας γνώση της εργασίας της εν λόγω υπαλλήλου όπως απαιτείται από τους όρους ετοιμασίας εμπιστευτικών εκθέσεων για δημοσίους υπαλλήλους. Και τούτο διότι λόγω της υπηρεσίας της κας Αγαθοκλέους κατά την εν λόγω περίοδο στα εξωτερικά ιατρεία Στροβόλου ο κ. Μαλιώτης δεν μπορούσε να έχει εκ των πραγμάτων απ' ευθείας γνώση της εργασίας της. Αρμόδιος να ενεργήσει σαν αξιολογών λειτουργός ήταν ο Ανώτερος Λειτουργός που ήταν τοποθετημένος στα εν λόγω ιατρεία.
Όσον αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις για την περίοδο μετά την 3.3.1987 που η κα Αγαθοκλέους τοποθετήθηκε σε διαφορετικά ιατρεία συγχρόνως πιστεύω ότι θα πρέπει να θεωρήσουμε τις εμπιστευτικές εκθέσεις του κ. Μαλιώτη σαν νομικά εντάξει δεδομένου ότι υπό τις περιστάσεις δόθηκε η πλησιέστερη δυνατή λύση που θα ικανοποιούσε τις αρχές που διέπουν την ετοιμασία εμπιστευτικών εκθέσεων αφού η αιτήτρια δεν υπηρετούσε συνέχεια σε ένα συγκεκριμένο ιατρείο. Αυτό όμως υπό την προϋπόθεση ότι θα τεθούν ενώπιόν σας στοιχεία που να αποδεικνύουν τις απόψεις των διαφόρων υπευθύνων των χώρων εργασίας της κας Αγαθοκλέους που έλαβε υπόψη του ο κ. Μαλιώτης προτού ετοιμάσει ο ίδιος τις εκθέσεις."
Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της στις 19 Ιανουαρίου 1990, αφού εξέτασε την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής για τις κενές θέσεις και κάτω από το φως των ενώπιόν της στοιχείων παρατήρησε ότι η Τμηματική Επιτροπή δεν φαινόταν να είχε ασχοληθεί με την απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας για καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας. Ως εκ τούτου αποφάσισε να ξανασταλεί το θέμα στην Τμηματική Επιτροπή για να υποβάλει συμπληρωμένο πόρισμα όσον αφορά το προσόν της γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.
Ο αναπληρωτής Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας με επιστολή του ημερομηνίας 10 Μαρτίου 1990, διαβίβασε στην Επιτροπή συμπληρωματική έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής στην οποία αναφέρεται ότι όλοι οι υποψήφιοι διαθέτουν και το προσόν της καλής γνώσης της Αγγλικής.
Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της ημερομηνίας 27 Μαρτίου 1990, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία και καθοδηγούμενη και από την πιο πάνω νομική συμβουλή, αποφάσισε να συμπεριλάβει στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων και την αιτήτρια.
Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της στις 24 Απριλίου 1990, ασχολήθηκε με το θέμα των εμπιστευτικών εκθέσεων των δύο αιτητών. Όσον αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις για την αιτήτρια για τα έτη 1985 και 1986 ενόψει της Γνωμοδότησης του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, έκρινε ότι αυτές δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη, όμως για τις εμπιστευτικές εκθέσεις της για τα έτη 1987 και 1988, έκρινε ότι αυτές συντάχθηκαν σύμφωνα με τις κανονιστικές διατάξεις και ότι επομένως μπορούσαν να ληφθούν υπόψη. Όσον αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή, αφού εξέτασε αριθμό επιστολών που αναφέρονται στο πιο πάνω πρακτικό (Παραρτήματα 12 έως 16), αποφάσισε να ζητηθεί από το δικηγόρο του αιτητή να υποβάλει το ταχύτερο δυνατό επιπρόσθετα στοιχεία, για να μπορέσει η Επιτροπή να εξετάσει το θέμα των εμπιστευτικών εκθέσεών του.
Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της στις 9 Οκτωβρίου 1990, έλαβε γνώση διαφόρων επιστολών σχετικά με τις παραστάσεις του αιτητή. Επίσης στη συνεδρίασή της στις 11 Οκτωβρίου 1990, έκρινε ότι δεν μπορούσε για τους σκοπούς αξιολόγησης υπό τις περιστάσεις να στηριχτεί στις εκθέσεις γι' αυτόν για τα έτη 1985 έως 1989, δεδομένου ότι μεταξύ του και του Δρ. Χρυσαφίνη που ενήργησε ως αξιολογών λειτουργός στις εμπιστευτικές εκθέσεις για τον αιτητή για τα έτη 1985 έως 1988, υπήρχε "κάποια παρεξήγηση", που πιθανό να επηρέασε την κρίση του αξιολογούντος λειτουργού. Κατά συνέπεια η Επιτροπή αποφάσισε να στηριχτεί στην εμπιστευτική έκθεση του αιτητή για το 1989 και στις κρίσεις του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, ο οποίος τον είχε χαρακτηρίσει ως εξαίρετο λειτουργό, για την απόδοσή του για το 1990.
Στη συνέχεια η Επιτροπή άκουσε τις συστάσεις του Διευθυντή για την πλήρωση των κενών αυτών θέσεων και μετά την αποχώρησή του προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Η Επιτροπή λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία, όπως αναφέρεται στο σχετικό πρακτικό, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), ότι οι Ιωάννης Καλλικάς, Ηλέκτρα Νεοκλή και Δημήτριος Ορφανίδης υπερέχουν των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε να τους προαγάγει σαν τους πιο κατάλληλους στη μόνιμη θέση Επιμελητή (Γυναικολογίας), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, από 1 Μαΐου 1990.
Προβάλλεται και στις δύο προσφυγές ο ισχυρισμός ότι στην Τμηματική Επιτροπή συμμετείχε ως μέλος και ο Δρ. Χρυσαφίνης, Ανώτερος Ειδικός Ιατρός, ο οποίος τους αντιμετώπιζε και τους δύο εχθρικά.
Είναι η θέση του αιτητή ότι ενώ οι εμπιστευτικές εκθέσεις του που συντάχθηκαν από τον Δρ. Χρυσαφίνη αποκλείστηκαν από την Επιτροπή, το πόρισμα της Τμηματικής Επιτροπής αντίθετα υιοθετήθηκε για την έκθεση της τελικής της απόφασης.
Στην έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής δεν υπάρχει τίποτε που να δείχνει ότι ο αιτητής αντιμετωπίστηκε εχθρικά από τον Δρ. Χρυσαφίνη. Η Τμηματική Επιτροπή ομόφωνα, συμπεριλαμβανομένου και του Δρ. Χρυσαφίνη, αποφάσισε να περιλάβει τον αιτητή στον κατάλογο των υποψηφίων που στάληκε στην Επιτροπή για επιλογή και επομένως ο αιτητής στην ουσία δεν μπορεί να αμφισβητεί την εγκυρότητα της απόφασης της Τμηματικής Επιτροπής μια και αυτή έχει συμπεριλάβει και τον ίδιο στον κατάλογο των συστηθέντων που στάληκε στην Επιτροπή.
Όσον αφορά γενικά τον ισχυρισμό περί εχθρικής στάσης του Δρ. Χρυσαφίνη απέναντι του αιτητή πρέπει να τονιστεί ότι όλα τα σχετικά στοιχεία τέθηκαν υπόψη της Επιτροπής, ότι η Επιτροπή ασχολήθηκε ξεχωριστά για το θέμα αυτό (Παράρτημα 17), και αποφάσισε να καλέσει το δικηγόρο του αιτητή, να προσκομίσει τα σχετικά στοιχεία που επιθυμεί, για να τεκμηριώσει τη θέση του περί αντιπάθειας και έχθρας.
Στη συνέχεια η Επιτροπή στις 9 Οκτωβρίου 1990, (Παράρτημα 23), επιλήφθηκε και πάλιν του θέματος αυτού και αποφάσισε να καλέσει το Διευθυντή να δώσει ορισμένες επιπρόσθετες εξηγήσεις. Σαν αποτέλεσμα η Επιτροπή αποφάσισε ότι δεν ήταν ασφαλές να στηριχθεί στις εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή για τα έτη 1985-1988 για σκοπούς αξιολόγησης, γι αυτό στον προσδιορισμό της αξίας η Επιτροπή αποφάσισε, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, να στηριχθεί στην εμπιστευτική έκθεση του αιτητή μόνο για το 1989 και στις κρίσεις του Διευθυντή όσον αφορά την τελευταία του επίδοση.
Επίσης από την Επιτροπή υποδείχτηκε στο Διευθυντή πριν προβεί στις συστάσεις του ότι δεν έπρεπε να στηριχθεί στις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή για τα χρόνια 1985-1988 (Παράρτημα 24). Με την ενέργειά της αυτή η Επιτροπή εξουδετέρωσε εν πάση περιπτώσει την οποιαδήποτε πιθανότητα που μπορούσε να υπήρχε για προκατάληψη εναντίον του αιτητή. Και σε τελευταία ανάλυση η Επιτροπή, ως το αρμόδιο διοικητικό όργανο, ενήργησε σύμφωνα με το αίτημα του αιτητή.
Ως προς το θέμα των εμπιστευτικών εκθέσεων της αιτήτριας θα ασχοληθώ πιο κάτω.
Σχετικά με τις συστάσεις του Διευθυντή θα μπορούσε να αναφερθεί ότι περιέχουν σαφή και επαρκή αιτιολογία.
Στο Παράρτημα 24 ο Διευθυντής αναφέρει τα ακόλουθα:-
"Λαμβάνοντας υπόψη τα τρία νόμιμα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - και έχοντας υπόψη όλα τα στοιχεία αξιολόγησης που υπάρχουν για όλους τους υποψήφιους καθ' όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας τους στο Τμήμα, συμπεριλαμβανομένης και της απόδοσης στην εργασία εκείνων που εργάστηκαν ως έκτακτοι καθώς επίσης και της φετινής απόδοσης όλων, με βάση και τις κρίσεις που υπάρχουν γι αυτούς και που συγκέντρωσε από όλους τους προϊσταμένους τους, και λαμβάνοντας υπόψη όλη τη σταδιοδρομία και την υπηρεσία τους, συστήνει τους Δημήτριο Ορφανίδη, Ηλέκτρα Νεοκλή και Ιωάννη Καλλικά."
Οι συστάσεις αυτές δεν είναι αόριστες όπως υποστηρίζει ο αιτητής. Επίσης στο Διευθυντή υποδείχθηκε από την Επιτροπή ότι για σκοπούς αξιολόγησης του αιτητή θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη η έκθεσή του για το 1989, η απόδοσή του στην εργασία κατά το 1990 και επιπλέον ορισμένα στοιχεία που είναι καταχωρημένα στο φάκελό του σχετικά με την υπηρεσία του κατά τη διάρκεια της έκτακτης απασχόλησής του στο τμήμα από το 1979 έως το 1985 που αφορούν στη γενική διοικητική ικανότητα, αξία και επίδοσή του κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του. Εξάλλου επισημάνθηκε στο Διευθυντή ότι ο προκάτοχός του κ. Ανδρέας Μαρκίδης ανέφερε στη συνεδρίαση της Επιτροπής ημερομηνίας 29 Ιανουαρίου 1988, ότι κατά τον καιρό της υπηρεσίας του ως έκτακτος, ο αιτητής ήταν πολύ καλός στην εργασία του.
Σχετικά με τη σημασία των συστάσεων αναφορά μπορεί να γίνει στην Αναθεωρητική Έφεση αρ. 745, Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ η απόφαση δόθηκε στις 12 Απριλίου 1989, όπου αναφέρονται τα πιο κάτω:-
"Είναι γνωστή αρχή του Διοικητικού Δικαίου ότι η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος είναι σοβαρότατο στοιχείο που πρέπει να έχει βαρύτητα στην κρίση της Ε.Δ.Υ. και η σύστασή του δεν μπορεί να παραγνωριστεί δίχως να δίδονται επαρκείς λόγοι. Η πρώτη υπόθεση, στην οποία η πιο πάνω αρχή έχει υιοθετηθεί, είναι η Θεοδοσίου ν. της Δημοκρατίας (1961) Α.Α.Σ.Δ. (τόμος 2, 44). Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από τη σελίδα 48 σε μετάφραση."
Επίσης οι συστάσεις, όπως έχει τονιστεί σχετίζονται με την αξία των υποψηφίων και δεν μπορούν ν' αγνοηθούν από την Επιτροπή χωρίς αυτή να δώσει ειδική αιτιολογία.
Με τις συστάσεις αυτές τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν του αιτητή στην αξία. Αυτή είναι η προσέγγιση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις προσφυγές αρ. 683/88, 703/88 και 706/88, Λύωνας και Άλλοι ν. Της Δημοκρατίας η απόφαση δόθηκε στις 14 Ιουνίου 1990, στην οποία αναφέρεται:
"Επιπρόσθετα, τα ενδιαφερόμενα μέρη συστήθηκαν από τον Γενικό Διευθυντή για προαγωγή και η ΕΔΥ υιοθέτησε τις συστάσεις του. Η σύσταση του προϊσταμένου είναι βασικό ανεξάρτητο στοιχείο κρίσης που προσδίδει αξία στους υποψήφιους και η ΕΔΥ έχει υποχρέωση να την ακολουθήσει ή να δώσει ειδική αιτιολογία για την μη υιοθέτησή της. (Βλ. Νησιώτης ν. Δημοκρατίας (1977) 3 Α.Α.Δ. 368, 397, Χατζησάββα ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 76, 78, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 136, 142, Τάντας ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1430, 1439, Βούρκος ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1442, 1450 Ψαράς ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 229, 242, Σπανός ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 1826,1833, Δημοκρατία ν. Χαρής (1985) 3 Α.Α.Δ. 106)."
Όσον αφορά το θέμα των προσόντων, τόσον ο αιτητής όσον και τα ενδιαφερόμενα μέρη κρίθηκαν ότι κατέχουν την ειδικότητα στη γυναικολογία από την τμηματική Επιτροπή. Όπως προκύπτει δε από τους προσωπικούς φακέλους του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών, αυτός δεν υπερτερεί στα προσόντα. Επομένως ο ισχυρισμός ότι ο αιτητής υπερτερεί στα προσόντα δεν ευσταθεί.
Αναφορικά με την αρχαιότητα ο αιτητής διρρίστηκε Ιατρικός Λειτουργός 1ης Τάξης στις 8 Νοεμβρίου 1985.
Το δε ενδιαφερόμενο μέρος Δημήτριος Ορφανίδης διορίστηκε Ιατρικός Λειτουργός 1ης Τάξης την 1 Μαΐου 1977.
Το ενδιαφερόμενο μέρος Ηλέκτρα Νεοκλή διορίστηκε Ιατρικός Λειτουργός 1ης Τάξης στις 15 Μαρτίου 1982.
Το δε ενδιαφερόμενο μέρος Ιωάννης Καλλικάς διορίστηκε Ιατρικός Λειτουργός 1ης Τάξης στις 8 Νοεμβρίου 1985.
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι τα μεν ενδιαφερόμενα μέρη Ορφανίδης και Νεοκλή είναι αρχαιότεροι του αιτητή το δε ενδιαφερόμενο μέρος Καλλικάς έχει την ίδια αρχαιότητα με αυτόν. Επομένως ούτε και στον τομέα αυτό ο αιτητής υπερέχει των ενδιαφερομένων μερών.
Τέλος όσον αφορά τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας αναφορικά με την κατοχή από τους υποψήφιους του προσόντος της καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας απορρίπτεται και αυτός ενόψει του ότι τα σχέδια υπηρεσίας της θέσης Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης που κατείχαν όλοι οι υποψήφιοι η "καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας" ήταν απαιτούμενο προσόν και ως εκ τούτου δεν χρειαζόταν οποιαδήποτε παραπέρα έρευνα. (Βλέπε Δημοκρατία ν. Πογιατζή, Α.Ε. 1490, ημερομηνίας 17 Σεπτεμβρίου 1992.)
Αναφορικά τώρα με τον ισχυρισμό της αιτήτριας για έλλειψη αντικειμενικότητας θα πρέπει να λεχθεί ότι η έλλειψη αντικειμενικότητας ή προκατάληψη (bias) πρέπει να αποδεικνύεται με βεβαιότητα από τα γεγονότα που βγαίνουν από τα επίσημα έγγραφα ή συμπεράσματα που βγαίνουν από τέτοια γεγονότα. (Βλέπε απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Yiannoulla Louca v. The Republic, Αναθεωρητικές Εφέσεις 777 και 780, ημερομηνίας 16 Ιουνίου 1989).
Για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό της η αιτήτρια περί έχθρας ή προκατάληψης αυτή ισχυρίστηκε ότι τοποθετήθηκε σε εξωτερικά ιατρεία. Αυτό όμως είναι άσχετο με τον ισχυρισμό αυτό και δεν μπορεί να αποδειχθεί έχθρα ή προκατάληψη από το γεγονός της τοποθέτησης κάποιου υπαλλήλου σε μια υπηρεσία, ή ανάθεσης σ' αυτόν καθηκόντων που είναι υπόχρεος σύμφωνα με το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας να εκτελέσει.
Όπως φαίνεται προέκυψε επίσης θέμα ορθής ερμηνείας του σχεδίου υπηρεσίας σχετικά με την υποψηφιότητα της αιτήτριας καθώς επίσης και θέμα για την εγκυρότητα των ετησίων εμπιστευτικών εκθέσεών της.
Για τα δύο αυτά θέματα δόθηκε Γνωμάτευση από το Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (Παράρτημα 7), στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρονται τα πιο κάτω:-
"11. Όσον αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις για την περίοδο μετά την 3.3.1987 που η κα Αγαθοκλέους τοποθετήθηκε σε διαφορετικά ιατρεία συγχρόνως πιστεύω ότι θα πρέπει να θεωρήσουμε τις εμπιστευτικές εκθέσεις του κ. Μαλιώτη σαν νομικά εντάξει δεδομένου ότι υπό τις περιστάσεις δόθηκε η πλησιέστερη δυνατή λύση που θα ικανοποιούσε τις αρχές που διέπουν την ετοιμασία εμπιστευτικών εκθέσεων αφού η αιτήτρια δεν υπηρετούσε συνέχεια σε ένα συγκεκριμένο ιατρείο. Αυτό όμως υπό την προϋπόθεση ότι θα τεθούν ενώπιον σας στοιχεία που να αποδεικνύουν τις απόψεις των διαφόρων υπευθύνων των χώρων εργασίας της κας Αγαθοκλέους (αιτήτριας) που έλαβε υπόψη του ο κ. Μαλιώτης προτού ετοιμάσει ο ίδιος τις εκθέσεις."
Η Επιτροπή επίσης ζήτησε εξηγήσεις από τον Αναπληρωτή Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών κ. Μαλιώτη, ο οποίος με τις επιστολές του (Παραρτήματα 13 και 14), εξηγεί τους λόγους και παραθέτει τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του προτού συμπληρώσει τις εμπιστευτικές εκθέσεις της αιτήτριας για τα έτη 1987-1988.
Αναφορικά με το θέμα αυτό προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι τα έγγραφα που επεσύναψε ο Αν. Διευθυντής στο Παράρτημα 14, είναι μεταγενέστερα των σχετικών εμπιστευτικών εκθέσεων και κατά συνέπεια ο Αν. Διευθυντής δεν ενήργησε σύμφωνα με τη Γνωμάτευση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.
Οι επιστολές, όμως αυτές αναφέρονται μεν σε προγενέστερα γεγονότα, δηλαδή στην αξιολόγηση της αιτήτριας, που έγινε από τις 4 Μαρτίου 1987, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1988, αλλά ετοιμάστηκαν μετά την ετοιμασία των εμπιστευτικών εκθέσεων και τούτο γιατί έγιναν μέσα στα πλαίσια της δέουσας έρευνας στην οποία προέβη η Επιτροπή. Δεν έχει δε κατά τη γνώμη μου σημασία το πότε συντάχθηκαν αλλά σε ποιο χρόνο αναφέρεται το περιεχόμενο των επιστολών αυτών.
Η πρώτη επισυνημμένη επιστολή της Ανώτερου Ειδικού Γυναικολόγου - Μαιευτήρα Β. Παναγιώτου, ρητά αναφέρεται στην αξιολόγηση της αιτήτριας για την περίοδο από 4 Μαρτίου 1987 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1988, Το ίδιο συμβαίνει και με την επισυνημμένη επιστολή του Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού Π. Ηλιάδη, όπου και πάλι αναφέρεται για την περίοδο από 4 Μαρτίου 1987 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1988. Το ίδιο αναφέρει και η επιστολή του Αν. Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών στην οποία γίνεται ρητή αναφορά στην περίοδο από 4 Μαρτίου 1987 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1988.
Από τα πιο πάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι εμπιστευτικές εκθέσεις για τα χρόνια 1987-1988 ετοιμάστηκαν νόμιμα και σύμφωνα με τις Κανονιστικές Διατάξεις επειδή λήφθηκαν υπόψη από τον αξιολογούντα λειτουργό και οι επί μέρους κρίσεις των εκάστοτε υπευθύνων, κάτω από τους οποίους εργάστηκε η αιτήτρια από 4 Μαρτίου 1987 - 31 Δεκεμβρίου 1988. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει οτιδήποτε το οποίο να υποστηρίζει τον ισχυρισμό ότι οι εμπιστευτικές εκθέσεις αυτές . συντάχθηκαν παράνομα.
Σχετικά με τα προσόντα της αιτήτριας και τα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών, θα μπορούσε να λεχθεί ότι τόσον η αιτήτρια όσον και τα ενδιαφερόμενα μέρη κρίθηκαν ότι κατέχουν τα απαιτούμενα από τα σχέδια υπηρεσίας προσόντα, η δε αιτήτρια δεν υπερέχει στο θέμα αυτό.
Σχετικά με τον ισχυρισμό ότι οι εμπιστευτικές εκθέσεις της αιτήτριας για τα έτη 1987-1988 ετοιμάστηκαν από το ίδιο πρόσωπο δηλαδή τον Αναπληρωτή Διευθυντή, αυτό δεν έχει τίποτε το αντικανονικό ή παράνομο διότι εξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους ενήργησε ο αξιόλογων λειτουργός. Συγκεκριμένα στην παράγραφο (β) του Παραρτήματος 13 αυτός αναφέρει:
"β. Ο λόγος που ενήργησα σαν αξιολογών λειτουργός στις εμπιστευτικές εκθέσεις της κας Αγαθοκλέους για τα έτη 1985-1988, ήταν γιατί η εν λόγω Ιατρικός Λειτουργός εκτελούσε τα καθήκοντά της σε διάφορα μέρη με διαφορετικούς Προϊσταμένους. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις είχα συνεννοηθεί με τον αντίστοιχο Προϊστάμενό της προτού συμπληρώσω την εμπιστευτική της έκθεση. Στο δε Παράρτημα 14 είναι επισυνημμένες οι επιστολές που περιέχονται τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του ο Αναπληρωτής Διευθυντής προτού συμπληρώσει τις εκθέσεις της Αιτήτριας. Η ενέργειά του αυτή είναι νόμιμη και υποστηρίζεται από τη Γνωμάτευση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα Παράρτημα 7.
Θα πρέπει να τονιστεί, σχετικά με το θέμα αυτό, ότι οι αξιολογήσεις των υπευθύνων όπου εργάστηκε η αιτήτρια συμπίπτουν συνολικά με τις αξιολογήσεις του Αν. Διευθυντή. Μπορεί μεν η Δρ. Β. Παναγιώτου να αξιολόγησε την αιτήτρια για την περίοδο από 4 Μαρτίου 1987 - 31 Δεκεμβρίου 1988, ως εξαίρετη, δεν πρέπει όμως να παραβλεφθεί το γεγονός ότι η αξιολόγηση αυτή όπως φαίνεται και στην επισυνημμένη επιστολή της Δρ. Β. Παναγιώτου καλύπτει μία μόνο ημέρα της εβδομάδας, η δε αξιολόγηση του Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού κ. Π. Ηλιάδη καλύπτει ολόκληρη την περίοδο από 4 Μαρτίου 1987 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1988, για ολόκληρη την εβδομάδα εκτός Πέμπτης. Επομένως η αξιολόγηση της αιτήτριας για τη συνολική περίοδο από 4 Μαρτίου 1987 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1988, θεωρείται ως Λίαν Καλή όπως και του Αν. Διευθυντή.
Σχετικά με το επιχείρημα ότι οι εμπιστευτικές εκθέσεις της αιτήτριας για τα έτη 1985-1988 συμπληρώθηκαν στις 18 Απριλίου 1989, δεν υπάρχει τίποτε κατά την κρίση μου το παράνομο ή αντικανονικό στην όλη διαδικασία. Οι ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις της αιτήτριας όμως για τα έτη 1985 και 1986 δεν λήφθηκαν υπόψη ύστερα και από τη Γνωμάτευση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Η Επιτροπή έλαβε υπόψη της τις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις για τα έτη 1987-1988 και φυσικά το 1989.
Η αιτήτρια όμως υστερεί όλων των ενδιαφερομένων μερών στην αξία, όπως φαίνεται από τις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις. Πριν δε από το 1985 η αιτήτρια αξιολογείται "Καλός".
Επομένως λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι η αιτήτρια αξιολογείται το 1987 και 1988 "Λίαν Καλός", το δε 1989 εξαίρετη, τα δε ενδιαφερόμενα μέρη τα έτη 1985 - 1989 αξιολογούνται ως εξαίρετοι.
Επίσης η αιτήτρια δεν συστήθηκε από το Διευθυντή ενώ τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν συστηθεί και έχω ήδη αναφερθεί στη σημασία μιας τέτοιας συστάσεως και στις σχετικές αρχές που καθιέρωσε η νομολογία του Δικαστηρίου τούτου.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους είναι φανερόν ότι οι επίδικες αποφάσεις ήταν εύλογα επιτρεπτές και επομένως οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται. Επικυρώνονται οι επίδικες αποφάσεις. Δεν γίνεται όμως οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.