|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 3828
19 Οκτωβρίου, 1992
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ABDUL NOUR HANNA EL MAALOUF ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 44/87).
Ο Περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος τον 1967 (Ν.82/67) — Άρθρο 39 και Δεύτερο Παράρτημα — Παράβαση όρων προσωρινής εισαγωγής αυτοκινήτων — Παράνομες διαθέσεις — Δηλοποίηση κατάσχεσης — Κατάσχεση με επίδοση σε πρόσωπο που δεν διαθέτει διεύθυνση στη Δημοκρατία ή έχει άγνωστη διεύθυνση κλπ. — Νομολογία — Εφαρμογή στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Η προσφυγή αυτή των αιτητών στρεφόταν αρχικά κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία είχαν αρνηθεί την επιστροφή στους αιτητές οκτώ οχημάτων που είχαν κατασχεθεί ή κατακρατούνταν από τις Τελωνειακές Αρχές αλλά κατόπιν των εν τω μεταξύ διευθετήσεων το αντικείμενο της προσφυγής περιορίστηκε σε τρία μόνο αυτοκίνητα. Το παραδεκτό της προσφυγής αμφισβητήθηκε πολλαπλώς από τους καθ' ων η αίτηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Συμφωνώ με την εισήγηση των καθ' ων η αίτηση ότι οι αιτητές σε καμιά περίπτωση δεν είχαν ούτε και μπορούσαν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με τα αυτοκίνητα για σκοπούς διαμόρφωσης της απόφασης για κατάσχεσή τους, παρόλο που κατά τον ισχυρισμό τους με τις συναλλαγές που είχαν με αντικείμενο τα αυτοκίνητα είχαν αποκτήσει την κυριότητα των αυτοκινήτων, γιατί και αν ακόμη ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι οι αιτητές αγόρασαν τα αυτοκίνητα από τα πρόσωπα που τα είχαν εισάξει, τότε διαπιστώνεται η παραβίαση ενός ακόμα όρου εισαγωγής, εφόσον ποτέ δεν ζητήθηκε η συγκατάθεση του Τμήματος Τελωνείων για πώληση των αυτοκινήτων αυτών.
2. Και στις τρεις περιπτώσεις των αυτοκινήτων είχε δημοσιευθεί δηλοποίηση κατάσχεσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, δυνάμει των διατάξεων του Δευτέρου Παραρτήματος του Νόμου περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως 1967 (Νόμος Αρ. 82 του 1967).
3. Είναι φανερόν ότι οι αιτητές σε καμιά περίπτωση δεν ήσαν τα πρόσωπα που σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία είχαν οποιοδήποτε δικαίωμα στα επίδικα αυτοκίνητα. Υπάρχει βέβαια ο ισχυρισμός των αιτητών ότι είχαν αγοράσει τα αυτοκίνητα από τα πρόσωπα που τα είχαν εισάξει, αλλά και αν ακόμη ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί, γεγονός που αμφισβητείται λόγω ανυπαρξίας οποιωνδήποτε εγγράφων αγοράς ή πώλησης, και πάλι δεν επηρεάζεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να κατασχεθούν τα αυτοκίνητα, λόγω παράβασης των όρων προσωρινής εισαγωγής τους, γεγονός που τα καθιστούσε υποκείμενα σε δήμευση.
Από το σύνολο των γεγονότων, ορθά και νόμιμα τα αυτοκίνητα είχαν κατασχεθεί από τις τελωνειακές αρχές ως υποκείμενα σε δήμευση. Η πράξη αυτή είναι ορθή και νόμιμη και είχε ληφθεί μέσα στα πλαίσια των εξουσιών και αρμοδιοτήτων των καθ' ων η αίτηση, κατά την ενάσκηση νόμιμης εξουσίας.
4. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάσχεσης των αυτοκινήτων δεν ήταν δυνατόν τρίτα πρόσωπα, τα οποία δεν είχαν οποιαδήποτε σχέση με την εισαγωγή και προσωρινή παραμονή των αυτοκινήτων στην Κύπρο, να διεκδικούν την επιστροφή τους σε αυτά κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.
Δεν ευσταθεί επίσης ο ισχυρισμός ότι η δήμευση είναι νομικά άκυρη λόγω παράλειψης των καθ' ων η αίτηση να εκδόσουν τη σχετική δηλοποίηση όπως προβλέπεται στο Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου, δεδομένου ότι σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Δευτέρου Παραρτήματος δεν απαιτείται η επίδοση δυνάμει της παραγράφου αυτής στην περίπτωση που η κατάσχεση έγινε στην παρουσία "του κυρίου ή τινός των κυρίων του κατασχεθέντος ή τινός υπαλλήλου ή αντιπροσώπου αυτού", όπως επίσης και σύμφωνα με την παράγραφο 2 του Δευτέρου Παραρτήματος.
5. Οι αιτητές στερούνται του απαραίτητου έννομου συμφέροντος να προσβάλουν την επίδικη πράξη η οποία, εν πάση περιπτώσει, στην περίπτωση των αιτητών δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά πληροφοριακού χαρακτήρα.
Παρόλο που ενόψει του πιο πάνω αποτελέσματος η προδικαστική ένσταση σε σχέση με την εκτελεστότητα της επιστολής των καθ' ων η αίτηση είναι άνευ ουσίας, θα ήθελα να αναφερθώ στις σχετικές αποφάσεις H&D Health and Diet Food Centre Ltd v. Republic και Χατζηγεωργίου ν. Δημοκρατίας.
Στην απόφαση Χατζηγεωργίου δεν πρόκειται περί διαφορετικής προσέγγισης σχετικά με το ίδιο θέμα γιατί σ' αυτήν αυτό που κατ' ουσίαν προσβάλλεται δεν είναι η κατάσχεση καθ' εαυτήν, αλλά η άρνηση του Διευθυντή Τελωνείων να επιστρέψει το κατασχεθέν αυτοκίνητο που ουσιαστικά είναι διαφορετική πράξη ή απόφαση από την απόφαση περί κατάσχεσης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χρυσοστόμου ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 2666·
H&D Health and Diet Food Centre Ltd v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2756·
Χατζηγεωργίου ν. Υπουργού Οικονομικών και Άλλου (1992) 4(A) Α.Α.Δ. 196.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης των καθ' ων η αίτηση να επιστρέψουν στους αιτητές τα οκτώ οχήματα που είχαν κατασχεθεί ή κατακρατηθεί από τις Τελωνειακές Αρχές.
Α. Χαβιαράς, για τους αιτητές.
Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η προσφυγή αυτή των αιτητών στρεφόταν αρχικά κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία είχαν αρνηθεί την επιστροφή στους αιτητές οκτώ οχημάτων τα οποία είχαν κατασχεθεί ή κατακρατούντο από τις Τελωνειακές Αρχές. Μετά από την καταχώρηση της προσφυγής έγινε διευθέτηση σύμφωνα με την οποία το αυτοκίνητο PORSCHE 928S, αρ. εγγραφής HH-SC632, αρ. Σιασί WPOZZZ92ZCS 840966, παραδόθηκε στην εταιρεία Firma Speco Schiffahrts and Speditions GmbH. Επίσης το αυτοκίνητο MERCEDES 500 S.E.C., αρ. εγγραφής Μ190235 R, με τη συγκατάθεση των αιτητών παραδόθηκε σε τρίτα πρόσωπα.
Με τη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές απέσυραν την προσφυγή για τα αυτοκίνητα:
1. MERCEDES 280 ΤΕ, αρ. εγγραφής PI-VV93, αρ. Σιασί WDB123093-12-011377
2. MERCEDES 500 SE, αρ. εγγραφής ΜΙ-65555Μ, αρ. Σιασί WDB126036-12-031378
3. ROVER, αρ. εγγραφής ΡΑ349.
Η προσφυγή επομένως έχει περιοριστεί στα πιο κάτω τρία αυτοκίνητα:
Α. RANGE ROVER, αρ. εγγραφής UD 452876, αρ. Σιασί LHAMV2AA122031
Β. RANGE ROVER, αρ. εγγραφής ΜΙ-56238 S, αρ. Σιασί SAL- LHAMV2AA120478
Γ. MERCEDES, αρ. εγγραφής ΜΜ7976.
Οι αιτητές ως ιδιοκτήτες και δικαιούχοι της κατοχής των οχημάτων, όπως ισχυρίζονται, υπόβαλαν τα έγγραφα που είχαν και που διεκδικούν να αποδεικνύουν την άδεια ή το δικαίωμα παραλαβής και κατοχής αυτών και με επιστολή τους ημερ. 30 Απριλίου 1986 ζήτησαν από τους καθ' ων η αίτηση να τα επιστρέψουν και τους παραδώσουν αυτά.
Ο καθ' ου η αίτηση Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων με επιστολή ημερομηνίας 2 Ιουλίου 1986 (Τεκμήριο Γ) έδωσε στους δικηγόρους των αιτητών πληροφορίες σχετικά με ορισμένα από τα οχήματα αναφορικά δε με τα υπόλοιπα τα οποία ήταν τα επίδικα οχήματα, τους πληροφόρησε ότι εξετάζονταν τα σχετικά έγγραφα.
Επακολούθησε άλλη αλληλογραφία και σύμφωνα με τους αιτητές η τελική απάντηση των καθ' ων η αίτηση δόθηκε σ' αυτούς με επιστολή ημερομηνίας 19 Νοεμβρίου 1986 (Τεκμήριο ΣΤ), η οποία έχει ως ακολούθως:
"Αναφέρομαι στην αλληλογραφία που ανταλλάχθηκε και η οποία λήγει με την επιστολή σας με στοιχεία 78/84F και ημερομηνία 10 Νοεμβρίου, 1986 σχετικά με το θέμα της διεκδίκησης για λογαριασμό των πελατών σας κ.κ. Abdul Nour Hanna El Maalouf και Hanna Nicolas El Maalouf, 8 (οκτώ) αυτοκινήτων τα οποία βρίσκονται στη κατοχή των Τελωνειακών Αρχών και επιθυμώ να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα.
1. Κατ' αρχή 3 (τρία) αυτοκίνητα δηλαδή το POR-CHE 9285 αρ. εγγραφής HH-SC632 αρ. σιασί WPOZZZ 92ZCS840966, MERCEDES T.E. αρ. εγγραφής PI-VV93 αρ. σιασί WDB123093-12-011377 και MERCEDES 500 SE αρ. εγγραφής ΜΙ65555Μ αρ. σιασί WDB12036-12-031378, τα οποία όπως σας ανέφερα και στην επιστολή μου με τον ίδιο αριθμό και ημερομηνία 2 Ιουλίου 1986, διεκδικούνται με αγωγές εναντίον του Τμήματος, θα παραδοθούν στους εκ δικαστικής αποφάσεως ιδιοκτήτες τους. Κατά συνέπεια δεν είναι δυνατό να παραδοθούν στους πελάτες σας.
2. Τα αυτοκίνητα RANGE ROVER αρ. εγγραφής UD 452876 αρ. σιασί LHAMV2AA122031, RANGE ROVER αρ. εγγραφής MI-56238S αρ. σιασί SALLHA-MV2AA120478 δεν μπορούν επίσης να επιστραφούν στους πελάτες σας για το λόγο ότι έχουν δημοσιευθεί δηλοποιήσεις κατασχέσεως τους στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ. 1942 και ημερομηνία 30 Μαρτίου 1984, σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του Δευτέρου Παραρτήματος του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου αρ. 82 του 1967. Επειδή δε οι πελάτες σας παρέλειψαν να αμφισβητήσουν την κατάσχεσή τους μέσα στη τακτή προθεσμία του ενός μηνός όπως προβλέπεται από την παράγραφο 3 του ιδίου Παραρτήματος, τα αυτοκίνητα 'λογίζονται κηρυχθέντα σε δήμευση', σύμφωνα με την παράγραφο 5 του Παραρτήματος.
3. Το αυτοκίνητο MERCEDES 500 SEC αρ. εγγραφής M190235R, δεν συνοδεύεται από οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο της κυριότητάς του και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εξεταστεί στο στάδιο αυτό η διεκδίκηση από τον πελάτη σας.
4. To MERCEDES αρ. εγγραφής ΜΜ7976 έχει παραδοθεί στην εταιρεία KMC Kuros Motor Garavan από τη Δ. Γερμανία μετά τη προσκόμιση ικανοποιητικών αποδεικτικών στοιχείων για την κυριότητά του.
5. Για το αυτοκίνητο ROVER αρ. εγγραφής ΡΑ349 ισχύουν τα όσα σας αναφέρθηκαν στην προαναφερθείσα επιστολή μου με ημερομηνία 2 Ιουλίου, 1986."
Ως επακόλουθο, οι αιτητές καταχώρησαν στις 28 Ιανουαρίου 1987 την παρούσα προσφυγή.
Αναφορικά με το κάθε ένα από τα τρία επίδικα αυτοκίνητα, οι αιτητές ισχυρίζονται τα πιο κάτω:
(A) RANGE ROVER, αρ. εγγραφής UD452876 αρ. σιασί LHAMV2AA122031
Το αυτοκίνητο τούτο εισήχθηκε με προσωρινή εισαγωγή στις 6 Μαρτίου 1983 από κάποιο Barbieri Carlo Edoardo, σύμφωνα με έγγραφο που παρουσιάστηκε ως Τεκμήριο Ζ, που φέρει τον τίτλο "Goods Imported Temporarily into Cyprus".
Κατά τον ισχυρισμό των αιτητών ο Barbiery Carlo Edoardo είναι το πρόσωπο που είχε πλήρη εξουσία να διαθέσει το αυτοκίνητο με βάση πληρεξούσιο έγγραφο που υπέγραψε ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης ονόματι Bruno Fabio. Παρουσιάστηκε το Πληρεξούσιο Έγγραφο σε πρωτότυπο (στην Ιταλική Γλώσσα) που σημειώθηκε ως Τεκμήριο Η και μετάφραση του Τεκμηρίου Η που σημειώθηκε ως Τεκμήριο H1. Όπως αναφέρεται στο Τεκμήριο Η το πρόσωπο που εισήγαγε το αυτοκίνητο είχε εξοφλήσει την αξία του προς τον ιδιοκτήτη και είχε εξουσία να το πωλήσει χωρίς κανένα περιορισμό.
Εις απόδειξη της ιδιοκτησίας του Bruno Fabio παρουσιάστηκε το ιταλικό πιστοποιητικό εγγραφής του και μετάφραση (Τεκμήριο Θ και Τεκμήριο Θ1) και επίσης τα ασφαλιστικά έγγραφα του αυτοκινήτου και το πιστοποιητικό ασφάλισης (Τεκμήριο Ι και Τεκμήριο Κ αντίστοιχα).
Ο Barbieri Carlo Edoardo, δηλαδή ο αγοραστής του αυτοκινήτου και Πληρεξούσιος του Bruno Fabio, πώλησε το αυτοκίνητο στον αιτητή αρ. 2 και του υπέγραψε πληρεξούσιο έγγραφο (Τεκμήριο Λ, φωτοτυπία της Αγγλικής μετάφρασης).
Τα πιο πάνω έγγραφα διαβιβάστηκαν στο Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων μαζί με την επιστολή των δικηγόρων των αιτητών ημερομηνίας 30 Απριλίου 1986 (Τεκμήριο Α). Επειδή το Τελωνείο καθυστερούσε κατά τον ισχυρισμό των αιτητών, να απαντήσει στην επιστολή Τεκμήριο Α, οι δικηγόροι των αιτητών έστειλαν στις 20 Ιουνίου 1986 υπενθύμιση. Στις 2 Ιουλίου 1986 ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων απάντησε ότι τα έγγραφα που είχαν αποστείλει οι αιτητές εξετάζοντο και θα τους απαντούσαν αργότερα.
Τελικά ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων απάντησε στις 19 Νοεμβρίου 1986 (Τεκμήριο Στ) ότι το αυτοκίνητο αυτό, δηλαδή το Range Rover αρ. εγγραφής UD452876 αρ. σιασί LHAMV2AA122031, δεν μπορούσε να επιστραφεί, όπως αναφέρει:
"για τον λόγο ότι έχουν δημοσιευθεί δηλοποιήσεις κατασχέσεως τους στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ. 1942 και ημερομηνία 30 Μαρτίου 1984, σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του Δευτέρου Παραρτήματος του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου αρ. 82 του 1967.
Επειδή δε οι πελάτες σας παρέλειψαν να αμφισβητήσουν την κατάσχεσή του μέσα στην τακτή προθεσμία του ενός μηνός, όπως προβλέπεται από τη παράγραφο 3 του ιδίου Παραρτήματος, τα αυτοκίνητα 'λογίζονται κηρυχθέντα σε δήμευση', σύμφωνα με την παράγραφο 5 του Παραρτήματος".
(Β) RANGE ROVER αρ. εγγραφής MI-56238S αρ. σιασί SALLHAMV2AA120478
Το αυτοκίνητο αυτό, κατά τους ισχυρισμούς πάντοτε των αιτητών, ανήκε στους Georges AL Azzi (Τεκμήριο Μ) ο οποίος το έφερε στην Κύπρο για διαμετακόμιση στο Λίβανο. Εισήχθηκε κανονικά από τον ίδιο τον Azzi και εκδόθηκε διατακτικό με την υπογραφή του για να παραδοθεί στον Elias Khoueir (Τεκμήριο Ν με την οπισθογράφησή του).
Ο Elias Khoueir υπέγραψε πληρεξούσιο ημερομηνίας 23 Σεπτεμβρίου 1983 (Τεκμήριο Ξ) με το οποίο παρέσχε στον αιτητή αρ. 2 εξουσία "όπως οδηγεί, χρησιμοποιεί, μεταφέρει εις το Εξωτερικό, πωλήσει τούτο εις οιονδήποτε πρόσωπον μη εξαιρουμένου και του εαυτού του..."
Τα πιο πάνω έγγραφα στάληκαν στους καθ' ων η αίτηση μαζί με το Τεκμήριο Α και η απάντηση ήταν η ίδια όπως και για το αυτοκίνητο που περιγράφεται στην παράγραφο (Α) πιο πάνω.
(Γ) Mercedes με αρ. εγγραφής ΜΜ7976
Σχετικά με το αυτοκίνητο τούτο, οι αιτητές υποστηρίζουν ότι υπάρχουν δύο αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές που προβλήθηκαν από τους καθ' ων η αίτηση. Στην μεν επιστολή τους ημερομηνίας 2 Ιουλίου 1986 (Τεκμήριο Γ) στην παράγραφο 8 οι καθ' ων η αίτηση λέγουν ότι ισχύει το ίδιο όπως και στην περίπτωση της παραγράφου 7 της ίδιας επιστολής, ή ότι από έλεγχο των τηρουμένων στοιχείων προέκυψε ότι δεν υπάρχει στην κατοχή των Τελωνειακών Αρχών αυτοκίνητο με τον πιο πάνω αριθμό εγγραφής.
Στην επιστολή τους ημερομηνίας 19 Νοεμβρίου 1986 (Τεκμήριο Στ) οι καθ' ων η αίτηση αναφέρουν ότι το αυτοκίνητο αυτό είχε παραδοθεί στην εταιρεία KMC Kuros Motor Caravan από τη Δ. Γερμανία μετά την προσκόμιση ικανοποιητικών στοιχείων για την κυριότητά του.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι από έρευνα του σχετικού φακέλου των καθ' ων η αίτηση δεν προκύπτει κανένα έγγραφο που να βεβαιώνεται ότι η εταιρεία KMC Kuros Motor Caravan ήταν οι ιδιοκτήτες και ότι το αυτοκίνητο παραδόθηκε σ' αυτούς.
Η έλλειψη τέτοιων στοιχείων καθιστά κατά τους αιτητές την προσβαλλομένη πράξη διαβλητή και άκυρη λόγω πλάνης περί τα πράγματα και παράλειψης της δέουσας έρευνας προς διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων, όπως και για έλλειψη αιτιολογίας.
Όπως αναφέρεται στην ένσταση των καθ' ων η αίτηση, σύμφωνα με το περιεχόμενο των συνοπτικών εκθέσεων των Αστυνομικών Αρχών της Λεμεσού, η υπόθεση των διεκδικούμενων από τους αιτητές αυτοκινήτων, αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης καταγγελιών ότι ήταν κλοπιμαία. Η αστυνομία, μετά την περάτωση των ανακρίσεων, παράδωσε 16 τέτοια αυτοκίνητα στις Τελωνειακές Αρχές για το λόγο ότι διαπιστώθηκε εκ πρώτης όψεως διάπραξη τελωνειακών αδικημάτων. Δυνάμει των διατάξεων της σχετικής νομοθεσίας τα αυτοκίνητα αυτά υπόκεινται σε δήμευση.
Τα αυτοκίνητα PORCHE 9285 αρ. εγγραφής HHSC632, MERCEDES T.E. αρ. εγγραφής Μ165555Μ, τα οποία διεκδικήθηκαν από περισσότερα από ένα πρόσωπα, δεν παραδόθηκαν με αποτέλεσμα οι διεκδικητές τους να στραφούν εναντίον του Τμήματος με τις αγωγές με αρ. 1592/85 και 9147/84 Ε.Δ. Λευκωσίας για το αυτοκίνητο MERCEDES M165555/85, 9025/85 Ε.Δ. Λευκωσίας για το PORCHE HHSC632 και 139/85 για το αυτοκίνητο MERCEDES P1-W93, οι οποίες και εκκρεμούν. Το αυτοκίνητο MERCEDES MM7976 επιστράφηκε στη Γερμανική εταιρεία KMC KUROS CARAVAN GMBH μετά την προσκόμιση ικανοποιητικών αποδεικτικών στοιχείων ιδιοκτησίας. Δύο αυτοκίνητα, δηλαδή το RANGE ROVER MI-56238S και RANGE ROVER V0452876, για τα οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας δηλοποίηση κατασχέσεώς του, πωλήθηκαν με δημόσιο πλειστηριασμό.
Από μέρους των καθ' ων η αίτηση εγείρονται οι ακόλουθες προδικαστικές ενστάσεις, πρώτον ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά ότι το περιεχόμενο της επιστολής των καθ' ων η αίτηση με ημερομηνία 19 Νοεμβρίου 1986 είναι απλώς πληροφοριακού χαρακτήρα, δεδομένου ότι οι αιτητές δεν είχαν υποβάλει κανένα έγκυρο νομικό επιχείρημα που να αλλοιώνει τη βάση πάνω στην οποία είχε στηριχθεί η απόφαση για κατάσχεση. Δεύτερο, ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και τρίτο ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος.
Έχω αναφερθεί στα γεγονότα και παραθέσει τα στοιχεία πάνω στα οποία στηρίζονται οι δύο πρώτες προδικαστικές ενστάσεις. Αναφορικά με την τρίτη, τα γεγονότα όπως εκτίθενται από μέρους των καθ' ων η αίτηση είναι τα πιο κάτω:
Κάθε ένα από τα τρία επίδικα αυτοκίνητα είχε εισαχθεί στην Κύπρο, με καθεστώς προσωρινής εισαγωγής, από τρία πρόσωπα και εν πάση περιπτώσει όχι από τους αιτητές. Υποχρέωση των προσώπων που είχαν εισάξει τα αυτοκίνητα, σύμφωνα με το έντυπο C.104 που είχαν υπογράψει και με τους κανονισμούς που είχαν γνωστοποιηθεί σε αυτούς με την εγκύκλιο αρ. 28 που τους είχε δοθεί, ήταν να χρησιμοποιήσουν τα αυτοκίνητα για προσωπική τους χρήση και να τα επανεξάξουν μέσα σε συγκεκριμένη χρονική προθεσμία. Ρητά απαγορευόταν με οποιοδήποτε τρόπο η αποξένωση των αυτοκινήτων χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του Τμήματος Τελωνείων. (Παραρτήματα δ, ε, στ και ζ).
Όταν η ημερομηνία μέχρι την οποία τα αυτοκίνητα θα έπρεπε να είχαν επανεξαχθεί παρήλθε και αφού διαπιστώθηκε από το Τμήμα Τελωνείων ότι τα πρόσωπα που τα είχαν εισάξει είχαν ήδη αναχωρήσει από την Κύπρο και διέμεναν σε άγνωστη διεύθυνση, αποφασίστηκε η κατάσχεση των αυτοκινήτων, αφού οι ιδιοκτήτες τους, ή οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες τους, είχαν παραβεί τους όρους κάτω από τους οποίους είχε επιτραπεί η προσωρινή εισαγωγή τους.
Συμφωνώ με την εισήγηση των καθ' ων η αίτηση ότι οι αιτητές σε καμιά περίπτωση δεν είχαν ούτε και μπορούσαν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με τα αυτοκίνητα για σκοπούς διαμόρφωσης της απόφασης για κατάσχεσή τους, παρόλο που κατά τον ισχυρισμό τους με τις συναλλαγές που είχαν με αντικείμενο τα αυτοκίνητα είχαν αποκτήσει την κυριότητα των αυτοκινήτων, γιατί και αν ακόμη ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι οι αιτητές αγόρασαν τα αυτοκίνητα από τα πρόσωπα που τα είχαν εισάξει, τότε διαπιστώνεται η παραβίαση ενός ακόμα όρου εισαγωγής, εφόσον ποτέ δεν ζητήθηκε η συγκατάθεση του Τμήματος Τελωνείων για πώληση των αυτοκινήτων αυτών.
Το αυτοκίνητο τύπου Range Rover με αριθμό ξένης εγγραφής MI-56238S είχε φθάσει στην Κύπρο στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 και είχε εισαχθεί, με καθεστώς προσωρινής εισαγωγής, από κάποιο Elia Philippe Khoueir, ο οποίος είχε υπογράψει το σχετικό έντυπο προσωρινής εισαγωγής C.104. Υποχρέωση του εισαγωγέα, δυνάμει των όρων προσωρινής εισαγωγής, ήταν να επανεξάξει το αυτοκίνητο μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου 1983. Ταυτόχρονα είχε δοθεί στον εισαγωγέα η εγκύκλιος αριθμός 28 του Τμήματος Τελωνείων, με την οποία καθίστατο σαφές ότι απαγορευόταν ο δανεισμός, η πώληση, η με οποιοδήποτε τρόπο δέσμευση, η ενοικίαση, η ανταλλαγή και/ή με οποιοδήποτε τρόπο διάθεση του αυτοκινήτου κατά το χρονικό διάστημα που θα βρισκόταν στην Κύπρο με το καθεστώς της προσωρινής εισαγωγής.
Διαπιστώθηκε από το Τμήμα Τελωνείων ότι ο εισαγωγέας του αυτοκινήτου και φερόμενος ιδιοκτήτης έφυγε από την Κύπρο χωρίς να το επανεξάξει ενώ το αυτοκίνητο βρέθηκε στην κατοχή κάποιου George Khalil Dimian και κατασχέθηκε ως υποκείμενο σε δήμευση, λόγω παράβασης των όρων προσωρινής εισαγωγής του.
Το αυτοκίνητο τύπου Mercedes Caravan με αριθμό ξένης εγγραφής ΜΜ-7976 είχε φθάσει στην Κύπρο στις 14 Οκτωβρίου 1983 και είχε εισαχθεί από κάποιο Epifani Francesco με καθεστώς προσωρινής εισαγωγής στις 14 Οκτωβρίου 1983. Είχε αναληφθεί υποχρέωση από τον εισαγωγέα, δυνάμει του εντύπου C.104 που είχε υπογράψει, να επανεξαχθεί το αυτοκίνητο μέχρι τις 13 Ιανουαρίου 1984. Και στην περίπτωση αυτή είχε δοθεί η εγκύκλιος αριθμός 28 με την οποία γνωστοποιούνταν οι όροι της προσωρινής εισαγωγής του αυτοκινήτου.
Σε άγνωστη ημερομηνία ο εισαγωγέας αυτός αναχώρησε από την Κύπρο χωρίς να επανεξάξει το αυτοκίνητο, το οποίο βρέθηκε στην κατοχή του Hanna Nicholas Maalouf και Abdul-Nour Maalouf και κατασχέθηκε από τις τελωνειακές αρχές λόγω παράβασης των όρων προσωρινής εισαγωγής του.
Το αυτοκίνητο τύπου Range Rover με αριθμό ξένης εγγραφής UD-452776 είχε εισαχθεί στην Κύπρο στις 6 Αυγούστου 1983 από κάποιο Barbieri Carlo Edoardo με καθεστώς προσωρινής εισαγωγής. Ο εισαγωγέας είχε υπογράψει το σχετικό έντυπο C.104 για την προσωρινή εισαγωγή του αυτοκινήτου και είχε αναλάβει υποχρέωση να το επανεξάξει μέχρι τις 31 Αυγούστου 1983, και είχε και αυτός πάρει την εγκύκλιο αριθμός 28 με τους όρους προσωρινής εισαγωγής.
Και αυτός ο εισαγωγέας αναχώρησε από την Κύπρο χωρίς να εξάξει το αυτοκίνητο, το οποίο βρέθηκε εγκαταλειμμένο στην περιοχή Ποταμού Γερμασόγειας της Λεμεσού και κατασχέθηκε από τις τελωνειακές αρχές.
Και στις τρεις περιπτώσεις των αυτοκινήτων που προαναφέρθηκαν είχε δημοσιευθεί δηλοποίηση κατάσχεσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, δυνάμει των διατάξεων του Δευτέρου Παραρτήματος του Νόμου περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως 1967 (Νόμος αρ. 82 του 1967).
Αναφορικά με την ουσία της υπόθεσης οι αιτητές προέβαλαν τον ισχυρισμό ότι δήμευση των αυτοκινήτων Range Rover αρ. εγγραφής UD452876 και Range Rover αρ. εγγραφής MI-56238S είναι νομικά άκυρη διότι δεν έγινε σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου και του Συντάγματος, και συγκεκριμένα προβλήθηκε από μέρους των αιτητών η πιο κάτω θέση:
"(α) Ότι τα εν λόγω αυτοκίνητα δεν υπόκειντο σε δήμευση διότι δεν εμπίπτουν σε καμιά από τις κατηγορίες που προβλέπει το άρθρο 39 του Νόμου 82/67.
(β) Δεύτερον, ότι δεν επιδόθηκε ούτε στους φερόμενους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων, ή στα άτομα με εξουσία να τα διαθέσουν δυνάμει πληρεξουσίου, ούτε στα άτομα στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν, δηλοποίηση περί της κατασχέσεως των αυτοκινήτων ως υποκειμένων σε δήμευση, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 1 και 2 του Δεύτερου Παραρτήματος του Νόμου 82/67. Για τούτο και οι ιδιοκτήτες του οχήματος ή τα προαναφερθέντα πρόσωπα δεν είχαν την ευκαιρία και δεν αμφισβήτησαν την υποτιθέμενη δήμευση όπως προβλέπεται στις παραγράφους 3 και 4 του εν λόγω Παραρτήματος του Νόμου.
(γ) Και τρίτον ότι το άρθρο 39 του Νόμου 82/67 παραβιάζει την συνταγματική αρχή για την διάκριση εξουσιών διότι εκχωρεί στην εκτελεστική εξουσία δικαστικές εξουσίες κατά παράβαση του άρθρου 30 του Συντάγματος. Έγινε δε αναφορά στην υπόθεση Γεωργίου Α. Χρυσοστόμου ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 2666 στη σελ. 2679 όπου αναφέρονται τα ακόλουθα:
'In the light of the above, I am persuaded beyond any reasonable doubt that S.39(b) of Law 82/67 is invidious to the constitutional scheme of separation of powers by assigning functions of judicial character to administrative authority and contrary to and inconsistent with paras 1 and 2 of Article 30, in that it vests competence in a non judicial authority to determine liability for breach of penal legislation and impose criminal sanctions incidentally thereto. Also it violates and it is in consistent with Article 12.3.......'.
(δ) Και τέλος ότι η επίδικη επιστολή ημερ. 19 Νοεμβρίου 1986 δεν λέγει ότι τα αυτοκίνητα αυτά είχαν πωληθεί αλλά 'λογίζονται κηρυχθέντα σε δήμευση' που εξυπακούει ότι οι καθ' ων η αίτηση διεκδικούσαν την κυριότητα των αυτοκινήτων και ότι συνεπώς η δήμευση είναι εξ υπαρχής άκυρη και οι καθ' ων η αίτηση είχαν υποχρέωση να παραδώσουν τα αυτοκίνητα αυτά στους αιτητές".
Τέλος, όσον αφορά το Mercedes αρ. εγγραφής ΜΜ7976, προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχουν ικανοποιητικά στοιχεία στους σχετικούς φακέλους που να βεβαιώνουν ότι η εταιρεία KMC Kuros Motor Caravan ήσαν οι ιδιοκτήτες του και ότι το αυτοκίνητο παραδόθηκε σ' αυτούς και συνεπώς η προσβαλλόμενη πράξη είναι άκυρη λόγω πλάνης περί τα πράγματα, παράλειψης της δέουσας έρευνας προς διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων και έλλειψης αιτιολογίας.
Είναι φανερόν ότι οι αιτητές σε καμιά περίπτωση δεν ήσαν τα πρόσωπα που, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, είχαν οποιοδήποτε δικαίωμα στα επίδικα αυτοκίνητα. Υπάρχει βέβαια ο ισχυρισμός των αιτητών ότι είχαν αγοράσει τα αυτοκίνητα από τα πρόσωπα που τα είχαν εισάξει, αλλά και αν ακόμη ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί, γεγονός που αμφισβητείται λόγω ανυπαρξίας οποιωνδήποτε εγγράφων αγοράς ή πώλησης, και πάλι δεν επηρεάζεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να κατασχεθούν τα αυτοκίνητα, λόγω παράβασης των όρων προσωρινής εισαγωγής τους, γεγονός που τα καθιστούσε υποκείμενα σε δήμευση.
Από το σύνολο των γεγονότων που έχουν εκτεθεί, ορθά και νόμιμα τα αυτοκίνητα είχαν κατασχεθεί από τις τελωνειακές αρχές ως υποκείμενα σε δήμευση. Η πράξη αυτή είναι ορθή και νόμιμη και είχε ληφθεί μέσα στα πλαίσια των εξουσιών και αρμοδιοτήτων των καθ' ων η αίτηση, κατά την ενάσκηση νόμιμης εξουσίας.
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάσχεσης των αυτοκινήτων δεν ήταν δυνατό τρίτα πρόσωπα, τα οποία δεν είχαν οποιαδήποτε σχέση με την εισαγωγή και προσωρινή παραμονή των αυτοκινήτων στην Κύπρο, να διεκδικούν την επιστροφή τους σε αυτά κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.
Δεν ευσταθεί επίσης ο ισχυρισμός ότι η δήμευση είναι νομικά άκυρη λόγω παράλειψης των καθ' ων η αίτηση να εκδώσουν τη σχετική δηλοποίηση όπως προβλέπεται στο Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου, δεδομένου ότι σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Δευτέρου Παραρτήματος δεν απαιτείται η επίδοση δυνάμει της παραγράφου αυτής στην περίπτωση που η κατάσχεση έγινε στην παρουσία "του κυρίου ή τινός των κυρίων του κατασχεθέντος ή τινός υπαλλήλου ή αντιπροσώπου αυτού", όπως επίσης, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του Δευτέρου Παραρτήματος όπου προβλέπεται ότι:
"2. Η δυνάμει της προηγουμένης παραγράφου δηλοποίησις είναι έγγραφος, λογίζεται δε προσηκόντως επιδοθείσα τω ενδιαφερομένω προσώπω-
(α).................................
(β) ..................................
(γ) οσάκις στερείται διευθύνσεως εν τη Δημοκρατία ή η διεύθυνσις αυτού είναι άγνωστος, εάν δημοσιευθή εν τη επισήμω εφημερίδι της Δημοκρατίας."
Είναι φανερόν από τα πιο πάνω ότι οι αιτητές στερούνται του απαραίτητου έννομου συμφέροντος να προσβάλουν την επίδικη πράξη η οποία, εν πάση περιπτώσει, στην περίπτωση των αιτητών δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά πληροφοριακού χαρακτήρα.
Παρόλο που ενόψει του πιο πάνω αποτελέσματος η προδικαστική ένσταση, σε σχέση με την εκτελεστότητα της επιστολής των καθ' ων η αίτηση, είναι άνευ ουσίας, θα ήθελα να αναφερθώ στις ακόλουθες αποφάσεις του Δικαστηρίου αναφορικά με το θέμα αυτό.
Στην υπόθεση Η & D Health and Diet Food Centre Ltd v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2756, στη σελίδα 2761 κατασχέθησαν εμπορεύματα από τις Τελωνειακές Αρχές, των οποίων είχε επιτραπεί ο εκτελωνισμός εκ λάθους γιατί είχαν θεωρηθεί ως συμπληρώματα τροφής και όχι ως φάρμακα που ήταν στην πραγματικότητα.
Τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου ήσαν τα πιο κάτω:
"..here there are in effect two separate acts or decisions of the respondents; the first is the decision of the respondents that the goods in question are pharmaceutical preparations and not food supplements. This is an executory administrative decision producing legal results and consequently capable of being challenged by this recourse. The second act or decision which is a separate one and unconnected with the first is the decision to seize the goods which as such is an act of execution. This, as correctly stated by counsel for the respondents cannot be challenged by the present recourse as it is also a preparatory act to the eventual forfeiture of the goods which are so forfeited either on the expiration of the period prescribed by paragraph 3 to the 2nd Schedule to the Law No. 82 of 1967, if no objection to the seizure is served on the Director of Customs and Excise, or if such notice of objection is given, upon a finding by the District Court as aresult of proceedings for condemnation."
Στην υπόθεση Χατζηγεωργίου ν. Υπουργού Οικονομικών και Άλλου, Αρ. Προσφυγής 243/91, απόφαση ημερομηνίας 31 Ιανουαρίου 1992, θεωρήθηκε ότι η προσβαλλόμενη άρνηση του Διευθυντή Τελωνείων να επιστρέψει αυτοκίνητο της αιτήτριας που κατασχέθηκε, εκτός αν καταβάλλοντο οι οφειλόμενοι εισαγωγικοί δασμοί, είχε όλα τα στοιχεία και ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη που παρήγαγε άμεσα έννομα αποτελέσματα.
Στην απόφαση Χατζηγεωργίου πιο πάνω δεν πρόκειται περί διαφορετικής προσέγγισης σχετικά με το ίδιο θέμα, γιατί σ' αυτή αυτό που καθ' ουσία προσβάλλεται δεν είναι η κατάσχεση καθ' αυτό, αλλά η άρνηση του Διευθυντή Τελωνείων να επιστρέψει το κατασχεθέν αυτοκίνητο που ουσιαστικά είναι διαφορετική πράξη ή απόφαση από την απόφαση περί κατάσχεσης.
Συνεπώς για τους λόγους που έχουν αναφερθεί, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.