|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 3279
22 Σεπτεμβρίου, 1992
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146,28 & 29 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ, (ΑΡ.1),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 676/91).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συνεντεύξεις — Καταγραφή στα πρακτικά των εντυπώσεων από τις συνεντεύξεις των υποψηφίων — Ανάγκη επαρκούς και ταυτόχρονης καταγραφής στα πρακτικά των εντυπώσεων αυτών — Καταγραφή των εντυπώσεων δεκαέξη μήνες μετά την διεξαγωγή των συνεντεύξεων, κατά την επανεξέταση της απόφασης της Επιτροπής — Σοβαρή πιθανότητα η απόφαση να ήταν προϊόν πλάνης λόγω του πολύ μεγάλου διαστήματος που μεσολάβησε.
Ανάμεσα στους λόγους ακύρωσης που προβλήθηκαν από τον δικηγόρο των αιτητών στην παρούσα προσφυγή κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ελεγκτή, ήταν ότι η Επιτροπή κατέγραψε για πρώτη φορά στα πρακτικά της επίδικης συνεδρίασης της στις 25/4/91 την απόδοση των υποψηφίων κατά τις προφορικές συνεντεύξεις, που έλαβαν χώρα στις 10/1/90 και 11/1/90, μετά δηλαδή την παρέλευση 16 μηνών από την ημερομηνία των συνεντεύξεων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η ανάγκη επαρκούς και ταυτόχρονης καταγραφής στα πρακτικά των εντυπώσεων για τους υποψηφίους, κατά τις συνεντεύξεις, έχει υποδειχτεί σε σειρά αποφάσεων.
Με την καταγραφή των εντυπώσεων κατά τις συνεντεύξεις, 16 μήνες μετά τη διενέργειά τους, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα η Επιτροπή να ενέργησε υπό το καθεστώς ουσιώδους πλάνης. Λόγω της παρόδου τόσου χρόνου, είναι δυνατό να εμφιλοχώρησαν πολλές ανακρίβειες, οι οποίες αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν την εκτίμηση της απόδοσης των υποψηφίων.
Κρίνω ότι ο διαρρεύσας χρόνος των 16 μηνών μεταξύ της διενέργειας των συνεντεύξεων και της καταγραφής των αποτελεσμάτων, ήταν υπερβολικά μεγάλος, έτσι ώστε τα αποτελέσματα αυτά να μη μπορούν να θεωρηθούν από το Δικαστήριο τούτο ούτε ως ασφαλή ούτε ως ακριβή.
Επιπλέον, οι εντυπώσεις αυτές που καταγράφτηκαν μεταγενέστερα, άσκησαν ουσιαστική επίδραση στην αξιολόγηση και την τελική επιλογή των ενδιαφερομένων μερών.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Kinanis & Others v. E.S.C (1986) 3 C.L.R. 1705·
Kallis & Another v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2534·
Republic v. Maratheftis & Another (1986) 3 C.L.R. 1407·
Kinanis & Others v. E.S.C. (1986) 3 C.L.R. 151 ·
P.S.C. v, Potoudes & Others (1987) 3 C.L.R. 1591.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να προάξουν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Ελεγκτή, στην Ελεγκτική Υπηρεσία Συνεργατικών Εταιρειών, αντί των αιτητών.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Ε. Αναστασιάδου για Ηλιάδη, Πασχαλίδη & Σία, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση να προάξει τους 1. Πανίκκο Λεωνίδου, 2. Στέλιο Παπαλεξάνδρου, 3. Προκόπη Χρίστου και 4. Χαράλαμπο Σωκράτους στη θέση Ελεγκτή αντί και/ή στη θέση των αιτητών είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα."
Μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις προσφυγές υπ' αρ. 188/90 και 189/90, ημερ. 19.4.91, με την οποία ακυρώθηκαν οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών Πανίκκου Λεωνίδου, Στέλιου Παπαλεξάνδρου, Προκόπη Χρίστου και Χαράλαμπου Σωκράτους στη θέση Ελεγκτή, η Επιτροπή της Ελεγκικής Υπηρεσίας Συνεργατικών Εταιρειών στη συνεδρίασή της, με ημερ. 25.4.91, επανεξέτασε το θέμα πλήρωσης των πιο πάνω θέσεων που ήταν θέσεις προαγωγής (Τεκμήριο 1 στην ένσταση).
Η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων, εξέτασε την αρχαιότητα και τα προσόντα τους και, ακολούθως, βαθμολόγησε την απόδοση των υποψηφίων που είχαν κληθεί σε προφορικές συνεντεύξεις κατά τις 10.1.90 και 11.1.90, που ήταν ο ουσιώδης χρόνος λήψεως της αρχικής απόφασης της Επιτροπής, η οποία ακυρώθηκε από το Δικαστήριο. Όλοι οι αιτητές αξιολογήθηκαν με βαθμολογία "καλή" πλην του αιτητή Λιασίδη, του οποίου η απόδοση αξιολογήθηκε "μέτρια", η δε απόδοση όλων των ενδιαφερομένων μερών χαρακτηρίστηκε "εξαίρετη". Ο αιτητής Αντώνιος Νικολάου κρίθηκε από την Επιτροπή ότι δεν πληρούσε τα απαιτούμενα προσόντα όπως αναφέρονταν στη σημείωση του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Συμπερασματικά η Επιτροπή λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, προσωπικούς φακέλους, απόδοση των υποψηφίων στην προφορική συνέντευξη που έλαβε χώρα στις 10.1.90 και 11.1.90 και την αρχαιότητα των υποψηφίων, ως επίσης και τα υπό του Νόμου και/ή σχεδίων υπηρεσίας προβλεπόμενα προσόντα, αποφάσισε ομόφωνα ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν όλων των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε ομόφωνα να τους προαγάγει στη θέση Ελεγκτή, αναδρομικά από 1.2.90.
Είναι η εισήγηση των αιτητών πως η επίδικη απόφαση λήφθηκε από όργανο με διαφορετική σύνθεση από εκείνο που έλαβε την αρχική ακυρωθείσα απόφαση κατά παράβαση των σχετικών αρχών, πως ο Διευθυντής εφόσον κλήθηκε από την Επιτροπή ώφειλε να αναζητήσει στοιχεία για να προβεί σε συστάσεις, πράγμα που δεν έπραξε και γενικά πως η ληφθείσα απόφαση ήταν αποτέλεσμα πλάνης, ελλειπούς έρευνας και ανύπαρκτης αιτιολογίας.
Ένας άλλος βασικός λόγος ακύρωσης που προβλήθηκε, ήταν ότι η Επιτροπή καταχώρισε για πρώτη φορά στα πρακτικά της συνεδρίασής της στις 25.4.91 την απόδοση των υποψηφίων κατά τις προφορικές συνεντεύξεις που έλαβαν χώρα στις 10.1.90 και 11.1.90, μετά δηλαδή από παρέλευση 16 μηνών από την ημερομηνία των συνεντεύξεων. Ο δικηγόρος των αιτητών/επισύναψε σαν Τεκμήρια 2(α) και 2(β) στη γραπτή του αγόρευση, τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιτροπής ημερ. 10.1.90 και 11.1.90, από τα οποία φαίνεται πως δεν υπήρχε καταγραμμένη η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της τότε απόδοσης των υποψηφίων κατά τις διενεργηθείσες συνεντεύξεις.
Η πρώτη απόφαση της Επιτροπής, που λήφθηκε στις 13.1.90, ακυρώθηκε από το Δικαστήριο, μεταξύ άλλων και για το λόγο ότι η Επιτροπή παράλειψε να καταγράψει τα διάφορα στοιχεία που την επηρέασαν ουσιαστικά στη λήψη της επίδικης απόφασης, στερώντας την απόφαση αυτή από ένα απαραίτητο μέρος της αιτιολογίας της και καθιστώντας με τον τρόπο αυτό αδύνατο το δικαστικό έλεγχο.
Η Επιτροπή διεξήγαγε συνεντεύξεις στις 10 και 11 Ιανουαρίου του 1990, αλλά δεν κατέγραψε στα πρακτικά της οποιεσδήποτε εντυπώσεις για τους υποψηφίους. Για πρώτη φορά η Επιτροπή κατέγραψε και χρησιμοποίησε τα αποτελέσματα των συνεντεύξεων αυτών κατά την επανεξέταση του θέματος, στα πρακτικά της συνεδρίασης της ημερ. 25.4.91.
Η ανάγκη επαρκούς και ταυτόχρονης καταγραφής στα πρακτικά των εντυπώσεων για τους υποψηφίους κατά τις συνεντεύξεις, έχει υποδειχτεί σε σειρά αποφάσεων.
Με την καταγραφή των εντυπώσεων κατά τις συνεντεύξεις 16 μήνες μετά τη διενέργειά τους, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα η Επιτροπή να ενέργησε υπό το καθεστώς ουσιώδους πλάνης. Λόγω της παρόδου τόσου χρόνου, είναι δυνατό να εμφιλοχώρησαν πολλές ανακρίβειες, οι οποίες αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν την εκτίμηση της απόδοσης των υποψηφίων. (Βλ., μεταξύ άλλων, Kinanis & Others v. E.S.C. (1986) 3 C.L.R. 1705, Kallis & Another v. JR. (1986) 3 C.L.R. 2534, R. v. Maratheftis & Another (1986) 3 C.L.R. 1407, Kinanis & Others v. E.S.C. (1986) 3 C.L.R. 151, P.S.C. v. Potoudes & Others (1987) 3 C.L.R. 1591).
Κρίνω ότι ο διαρρεύσας χρόνος των 16 μηνών, μεταξύ της διενέργειας των συνεντεύξεων και της καταγραφής των αποτελεσμάτων, ήταν υπερβολικά μεγάλος, έτσι ώστε τα αποτελέσματα αυτά να μη μπορούν να θεωρηθούν από το Δικαστήριο τούτο ούτε ως ασφαλή ούτε ως ακριβή.
Επιπλέον, οι εντυπώσεις αυτές που καταγράφτηκαν μεταγενέστερα, άσκησαν ουσιαστική επίδραση στην αξιολόγηση και την τελική επιλογή των ενδιαφερομένων μερών.
Συμπερασματικά κρίνω πως, η διαδικασία που ακολουθήθηκε από την Επιτροπή δεν ήταν για δεύτερη φορά η δέουσα και είχε σαν πολύ πιθανή συνέπεια την πλάνη περί τα πράγματα.
Για τον πιο πάνω λόγο, οι προαγωγές όλων των ενδιαφερομένων μερών θα πρέπει να ακυρωθούν.
Μετά την κατάληξη αυτή, δεν κρίνω σκόπιμο να υπεισέλθω στην εξέταση των άλλων λόγων ακύρωσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.