|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 2593
17 Ιουλίου, 1992
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΠΥΡΟΥ ΜΗΛΙΔΩΝΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 122/91).
Διοικητική Πράξη — Βεβαιωτική — Επιβεβαιωτική πράξη προηγούμενης εκτελεστής διοικητικής απόφασης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως νέα εκτελεστή απόφαση, αν αυτή λήφθηκε χωρίς νέα έρευνα γεγονότων — Νέοι νομικοί ισχυρισμοί στην απουσία νέων γεγονότων δεν αποτελούν νέα έρευνα.
Η αιτήτρια, που είχε αποταθεί προς τους καθ' ων η αίτηση με αίτημά της για έκδοση καλυπτικής άδειας, προσέβαλε με την προσφυγή της την απάντηση των καθ' ων η αίτηση στην επιστολή των δικηγόρων της, με την οποία ζητούσαν επανεξέταση της υπόθεσης, λόγω της προηγηθείσας απορριπτικής απόφασης της διοίκησης.
Εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση προβλήθηκε προδικαστική ένσταση ότι, η προσβληθείσα με την προσφυγή απόφαση ήταν επιβεβαιωτική της μόνης εκτελεστής απόφασης, που είχε εκδοθεί λίγους μήνες προηγουμένως, με αποτέλεσμα, αν η προσφυγή θεωρείτο ότι εστρέφετο κατ' εκείνης της απόφασης, να ήταν απορριπτέα ως εκπρόθεσμη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η απόφαση που περιέχει η επιστολή της 18/6/90 ικανοποιούσε όλα τα κριτήρια που προσδιορίζουν την εκτελεστή πράξη. Η απόφαση της 30/11/90 δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα, δεδομένου ότι δεν έγινε εκτίμηση κανενός νέου στοιχείου. Η αίτηση στηρίχθηκε στα ίδια γεγονότα επί τη βάσει των οποίων είχε εκδοθεί η αρχική απόφαση. Η αναφορά στην επιστολή του δικηγόρου της αιτήτριας, ημερ. 31/7/90, στο θέμα της ρυμοτομίας, δεν δημιούργησε προϋποθέσεις για επανεξέταση και νέα εκτελεστή απόφαση. 'Οπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Παναγιώτης Οδυσσέως ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 463,470,
".. new legal arguments or submissions in the absence of new facts do not amount to a new inquiry resulting in a fresh executory act or decision".
Από τα παραπάνω συμπεράσματά μου προκύπτει ότι, η προσφυγή, που κατατέθηκε στις 5/2/91, είναι εκπρόθεσμη. Ως εκ τούτου, το δικαστήριο δεν θα προχωρήσει να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις :
Αναστασιάδης & Άλλος ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αμαθούντος (1992) 4 Α.Α.Δ. 1140·
Δημοκρατία ν. Χατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961·
Οδυσσέως ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 463.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία αρνήθηκαν να εκδώσουν καλυπτική άδεια, σχετικά με οικοδομικές εργασίες που εκτέλεσε η αιτήτρια σε παλιό σπίτι της στο χωριό Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου.
Λ. Γεωργιάδου (κα), για την αιτήτρια.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια κατάγεται από την Αγ. Μαρίνα Ξυλιάτου. Έχει εκεί ένα παλιό μικρό σπίτι. Το Νιόβρη του 1989 άρχισε να το συμπληρώνει κτίζοντας, όπως φαίνεται από το υλικό του διοικητικού φακέλου, μιά κουζίνα και υπόστεγο. Όλες τις σχετικές λεπτομέρειες μπορεί να τις ανεύρει κανείς στο φάκελο. Υπήρξε κάποια αμφισβήτηση ως προς τη φύση των κτισμάτων, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι για τις δομικές εργασίες, που εκτέλεσε η αιτήτρια, ήταν απαραίτητη οικοδομική άδεια. Τέτοια άδεια όμως δεν είχε εξασφαλίσει. Γιαυτό η διοίκηση της προσήψε δύο κατηγορίες, στην υπ' αρ. 4431/90 ποινική υπόθεση, τις οποίες και παραδέχθηκε. Το αρμόδιο δικαστήριο επέβαλε πρόστιμο στην αιτήτρια και περαιτέρω την διέταξε να κατεδαφίσει μέρος των παράνομων οικοδομών, εκτός αν σε διάστημα 2 μηνών έπαιρνε άδεια από την αρμόδια αρχή. Αντίγραφο του κατηγορητηρίου και του πρακτικού έχει προσαχθεί σαν τεκμήριο στην υπόθεση.
Έτσι, στις 15/3/90 η αιτήτρια αποτάθηκε για καλυπτική άδεια, αλλά η αίτησή της δεν έγινε αποδεκτή με την παρακάτω αιτιολογία:
"Επιθυμώ να αναφερθώ στην αίτησή σας ημερ. 15/3/90 για έκδοση άδειας οικοδομής για ανέγερση κτιρίων στο τεμ. 68/1 Φ/Σχ. ΧΧΙΧ.51 στην Αγ. Μαρίνα (Ξ) και να σας πληροφορήσω ότι, από επιτόπια εξέταση και μελέτη των σχεδίων που υποβλήθηκαν, παρατηρήθηκε ότι
(α) Μεγάλο μέρος του αυθαίρετου υπόστεγου χώρου επεμβαίνει μέσα στο χώρο που πρέπει να παραχωρηθεί για τη διεύρυνση του εφαπτόμενου δρόμου (γραμμή ρυμοτομίας).
(β) δεν καθορίζεται στα σχέδια η χρήση του υπόστεγου χώρου.
Τα υποβληθέντα σχέδια επιστρέφονται και καλείστε να υποβάλετε νέα σχέδια, τα οποία να τακτοποιούν τις πιο πάνω παρατηρήσεις."
Στη συνέχεια, στις 31/7/90, οι δικηγόροι που ενεργούσαν τότε για την αιτήτρια, αφού αναφέρθηκαν στην επιστολή της διοίκησης, ημερ. 18/6/90, που ενσωμάτωνε την παραπάνω απόφαση και την αιτιολογία της, ζήτησαν επανεξέταση της υπόθεσης της αιτήτριας, "διότι εξ όσων πληροφορούμεθα δεν υπάρχει δεσμευτική ρυμοτομία στην Αγ. Μαρίνα Ξυλιάτου και έχει νομολογηθεί ότι δεν δικαιούσθε να εφαρμόζετε, ή να λαμβάνετε υπ' όψιν, προτεινόμενες γραμμές ρυμοτομίας κατά την εξέταση αιτήσεων για άδεια οικοδομής".
Ακολούθησε η απάντηση της διοίκησης ημερ. 30/11/90 που αποτελεί και το αντικείμενο της προσφυγής. Πρέπει να έχουμε υπόψη το περιεχόμενό της:
"Επιθυμώ να αναφερθώ στην επιστολή σας, ημερ. 31/7/90, σχετικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:
(α) η απαιτηθείσα διεύρυνση του δρόμου αποτελεί άσκηση εξουσίας που παρέχεται στην Αρμόδια Αρχή με το άρθρο 9 (1) (β)(ΧΙΠ) του Νόμου Κεφ. 96 και όχι δυνάμει του άρθρ. 12.
(β) Στον ίδιο δρόμο, και σε μικρή απόσταση από το τεμάχιο της πελάτισσάς σας, έχει επιβληθεί διεύρυνση του δρόμου γύρω στα 9 πόδια."
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση είχε υποβάλει και αναπτύξει προδικαστική ένσταση ότι, μόνο η απόφαση της 18/6/90, που παρέθεσα εξ ολοκλήρου, φέρει εκτελεστό χαρακτήρα. Η μεταγενέστερη της 30/11/90, που είναι η προσβαλλόμενη απόφαση, στερείται εκτελεστότητας ως πράξη επιβεβαιωτική της αρχικής. Αν φυσικά η αίτηση θεωρηθεί ότι στρέφεται κατά της πρώτης απόφασης είναι απορριπτέα, ως πρόδηλα εκπρόθεσμη.
Η άλλη πλευρά υποστήριξε, στην ουσία, ότι με την επιστολή των δικηγόρων της αιτήτριας δόθηκαν νέα στοιχεία που, ύστερα από μελέτη, οδήγησαν στην προσβαλλόμενη νέα απόφαση, η οποία είναι εκτελεστή. "Η προδικαστική ένσταση πρέπει να απορριφθεί", γράφει στην αγόρευσή της η συνήγορος της αιτήτριας, "επειδή η ύπαρξη δεσμευτικής ρυμοτομίας δημιουργεί πραγματικό γεγονός και δεν είναι μόνο νομικός ισχυρισμός, π.χ. μειώνει την έκταση της ιδιωτικής περιουσίας, την αξία πιθανό της ιδιωτικής περιουσίας".
Παρεμφερές ζήτημα έχει απασχολήσει το δικαστήριο στην υπόθεση αρ. 960/91 Πέτρος Α. Αναστασιάδης & Άλλος ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αμαθούντας, στην οποία η απόφαση δόθηκε στις 27/3/92. Στο παρακάτω απόσπασμα ο δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης συγκεφαλαιώνει τα συμπεράσματά του ως εξής:
"Έχω καταλήξει τελικά πως, στην ουσία, με την επιστολή θεωρήθηκε η αίτηση των αιτητών ως απαράδεκτη από την αρχή μιά και κρίθηκε πως δεν συνέτρεχαν τα προαπαιτούμενα για την έγκυρη υποβολή της και πως, επομένως, με την επιστολή εκείνη σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη επιστροφή των σχεδίων και των εγγράφων που υποβλήθηκαν, η αίτηση απορρίφθηκε. Ο χειρισμός που έγινε αποκαλύπτει όχι απλώς αναβολή λήψης απόφασης μέχρι το ξεπέρασμα ενός προπαρασκευαστικού θέματος αλλά οριστική τοποθέτηση πάνω στην εγκυρότητα της αίτησης όπως αυτή υποβλήθηκε. Με την επιστροφή των σχεδίων και των εγγράφων που υποβλήθηκαν από τους αιτητές, δεν παρέμεινε ενώπιον του Συμβουλίου αίτηση σε εκκρεμότητα."
Το ίδιο σχόλιο θα μπορούσε να γίνει και εδώ. Η ομοιότητα με την κρινόμενη περίπτωση είναι έκδηλη. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, η απόφαση που περιέχει η επιστολή της 18/6/90 ικανοποιούσε όλα τα κριτήρια που προσδιορίζουν την εκτελεστή πράξη (βλέπε Α.Ε. 827 Δημοκρατία ν. Παντελή Χατζηπαντελή ημερ. 25/4/90). Η απόφαση της 30/11/90 δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα, δεδομένου ότι δεν έγινε εκτίμηση κανενός νέου στοιχείου. Η αίτηση στηρίχθηκε στα ίδια γεγονότα επι τη βάσει των οποίων είχε εκδοθεί η αρχική απόφαση. Η αναφορά στην επιστολή του δικηγόρου της αιτήτριας, ημερ. 31/7/90, στο θέμα της ρυμοτομίας, δεν δημιούργησε προϋποθέσεις για επανεξέταση και νέα εκτελεστή απόφαση. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Παναγιώτης Οδυσσέως ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 463, 470, στην οποία επέσυρε την προσοχή μου ο δικηγόρος των καθ' ων:
"....new legal arguments or submissions in the absence of new facts do not amount to a new inquiry resulting in a fresh executory act or decision (Markou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 267, 276-277, Kelpis v. Republic (1970) 3 C.L.R. 196, 203; Christofides v. Republic (1971) 3 C.L.R. 302, 307)."
Από τα παραπάνω συμπεράσματα μου προκύπτει ότι η προσφυγή, που κατατέθηκε στις 5/2/91, είναι εκπρόθεσμη. Ως εκ τούτου, το δικαστήριο δεν θα προχωρήσει να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.