|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 1670
13 Μαΐου, 1992
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΛΟΥΚΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 894/90).
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Δικαστικός Έλεγχος — Επέμβαση Δικαστηρίου — Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο όργανο που την έχει εκδόσει — Εκτός αν αυτό υπερέβη τα άκρα όρια της διακριτικής του ευχέρειας — Η υποκειμενική εκτίμηση και αξιολόγηση των γεγονότων εμπίπτει στην αποκλειστική δικαιοδοσία του διοικητικού οργάνου — Υπό τις περιστάσεις εύλογη η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ότι η απασχόληση του αιτητή στην επιφάνεια μεταλλείου δεν ενέπιπτε στην έννοια του Νόμου.
Οι καθ' ων η αίτηση ερμηνεύοντας το Άρθρο 36Α(4) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 1980 έως 1988 αποφάσισαν ότι ο αιτητής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του Νόμου για μείωση της συντάξιμης ηλικίας του. Την απόφαση αυτή προσέβαλε ο αιτητής με την προσφυγή του.
Συγκεκριμένα το Άρθρο 36Α(4) αναφέρει:
"μεταλλωρύχος" σημαίνει μισθωτόν πρόσωπο απασχολούμενο υπογείως εις μεταλλείον ή επιφανειακώς εις μεταλλείον νοουμένου ότι η απασχόληση αυτού έχει άμεση σχέση με την
παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος.
Ο κυριότερος ισχυρισμός του αιτητή ήταν ότι οι καθ' ων η αίτηση πλανήθηκαν ως προς το ισχύον δίκαιο, αποφασίζοντας ότι η εργασία του αιτητή ως χωρομέτρη στην επιφάνεια μεταλλείου δεν ενέπιπτε στην έννοια του όρου "μεταλλωρύχος" δηλαδή δεν είχε "άμεση σχέση" με την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Κατά την άσκηση της ακυρωτικής του δικαιοδοσίας, το Διοικητικό Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο όργανο που την έχει εκδόσει, όταν δηλαδή το όργανο αυτό δεν έχει υπερβεί τα άκρα όρια της διακριτικής του ευχέρειας. Η υποκειμενική εκτίμηση και αξιολόγηση των γεγονότων εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία του διοικητικού οργάνου, το δε Δικαστήριο δεν υποκαθιστά την κρίση της Διοίκησης επί ' του προκειμένου. Στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχει πλάνη ως προς το νόμο ή ως προς τα γεγονότα. Υπάρχει μόνο η υποκειμενική εκτίμηση της Διοίκησης ότι δεν υπάρχει η αναγκαία "άμεση σχέση" της απασχόλησης του αιτητή με την "παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος". Τα επιχειρήματα που έχουν τεθεί από τον αιτητή δεν με έχουν πείσει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θα επέτρεπαν την επέμβαση του Δικαστηρίου κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα εφικτή στη Διοίκηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Λουκά ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1864·
Αλκιβιάδης ν. Δημοκρατίας (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 851·
Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852·
Republic v. Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594·
Κλεάνθους ν. Δημοκρατίας (1991) 4(E) Α.Α.Δ. 4035·
Δημοκρατίας ν. Ματθαίου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2452.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του αιτητή για μείωση της συντάξιμης του ηλικίας κατά δυό χρόνια.
Δ. Χρυσομηλάς, για τον αιτητή.
Δ. Παπαδοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Πογιατζής ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ.: Αίτημα του Αιτητή στην παρούσα προσφυγή είναι η ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση, ημερομηνίας 17/8/1990, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του για μείωση της συντάξιμης του ηλικίας κατά δυο χρόνια. Ο Αιτητής ζητά επίσης διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι δικαιούται μείωση της συντάξιμης ηλικίας του όχι μόνο κατά ένα χρόνο, ως είχαν λανθασμένα αποφασίσει οι Καθ' ων η Αίτηση με την εν λόγω απόφαση τους ημερομηνίας 17/8/1990.
Όλα τα ουσιώδη γεγονότα είναι παραδεκτά, η δε διαφορά προέκυψε από την ερμηνεία και εφαρμογή της πρόνοιας του άρθρου 36Α(4) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 1980 έως 1988, το οποίο δίδει τον ορισμό του "μεταλλωρύχου" για τους σκοπούς του άρθρου 36Α ως εξής:
(4) Δια τους σκοπούς του παρόντος άρθρου:
'μεταλλείον' κέκτηται την έννοια ην απέδωσεν εις τον όρον τούτον το άρθρον 3 του περί Ρυθμίσεως Μεταλλείων και Λατομείων Νόμου·
'μεταλλωρύχος' σημαίνει μισθωτόν πρόσωπον απασχολούμενον υπογείως εις μεταλλείον, ή επιφανειακούς εις μεταλλείον νοουμένου ότι η απασχόλησις αυτού έχει άμεσον σχέσιν με την παραγωγήν ή τον εμπλουτισμόν του μεταλλεύματος".
Οι σκοποί του άρθρου 36Α στους οποίους γίνεται αναφορά στο εδάφιο (4) ανωτέρω, είναι η μείωση της συντάξιμης ηλικίας των μεταλλωρύχων κατά ένα έτος για κάθε συμπληρωμένη πεντατή περίοδο απασχόλησης τους σε μεταλλείον μετά τις 7/1/1957, νοουμένου ότι η συντάξιμη ηλικία τους δε μειώνεται κάτω των εξήντα ετών.
Από το 1958 μέχρι το 1963 ο Αιτητής συμπλήρωσε πενταετή περίοδο απασχόλησης του υπογείως ως χωρομέτρης στο μεταλλείο Μαυροβουνίου. Συμπλήρωσε επίσης άλλη πενταετή περίοδο απασχόλησης του ως χωρομέτρης, τη φορά αυτή επιφανειακά, στα μεταλλεία Απλικίου και Σκουριώτισσας, μεταξύ των ετών 1964 και 1970.
Στις 20/8/1988 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για μείωση της συντάξιμης ηλικίας του για δυο χρόνια, εν όψει της πιο πάνω απασχόλησης του κάτω από το εν λόγω άρθρο 36Α(1) του Νόμου. Στις 13/10/1988 η αίτηση του απορρίφθηκε στην ολότητα της με το αιτιολογικό ότι η απασχόληση του δεν εμπίπτει στην έννοια του όρου "μεταλλωρύχος" όπως αυτή καθορίζεται στο εν λόγω άρθρο 36Α(4) του Νόμου. Ο Αιτητής ζήτησε αναθεώρηση της απόφασης εκείνης, η οποία όμως απορρίφθηκε από τους Καθ' ων η Αίτηση στις 11/11/1988. Ακολούθησε γραπτό διάβημα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, Μεταλλωρύχων και Συναφών Επαγγελμάτων προς τους Καθ' ων η Αίτηση με το οποίο προβλήθηκε η εισήγηση ότι όλοι οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία, είτε υπόγεια είτε επιφανειακά, έχουν άμεση σχέση με την παραγωγή του μεταλλεύματος και θα πρέπει, ως εκ τούτου, να θεωρούνται μεταλλωρύχοι για τους σκοπούς του άρθρου 36Α του Νόμου.
Ως αποτέλεσμα του πιο πάνω διαβήματος, οι Καθ' ων η Αίτηση εξέδωσαν στις 18/1/1989 αναθεωρημένη απόφαση με την οποία αποδέχτηκαν τη μείωση της συντάξιμης ηλικίας του Αιτητή για ένα μόνο χρόνο, προφανώς με βάση τη συμπληρωμένη πεντατή περίοδο απασχόλησης του υπογείως στο μεταλλείο Μαυροβουνίου. Εναντίον της αναθεωρημένης εκείνης απόφασης ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή αρ. 223/89. Με την απόφαση που εξέδωσε στις 30/5/1990 στην εν λόγω προσφυγή, το Δικαστήριο ακύρωσε την προσβληθείσα απόφαση για το λόγο ότι οι Καθ' ων η Αίτηση δεν είχαν προβεί στη δέουσα κάτω από τις περιστάσεις έρευνα αναφορικά με τη φύση της απασχόλησης του Αιτητή ως χωρομέτρη-τοπογράφου στην επιφάνεια των μεταλλείων Απλικίου και Σκουριώτισσας.
Μετά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου οι Καθ' ων η Αίτηση επανεξέτασαν την υπόθεση του Αιτητή. Κατά την έρευνα που διεξήγαγαν αναφορικά με τη φύση της συγκεκριμένης απασχόλησης του Αιτητή, φάνηκε ότι κατά την περίοδο 1964-1970 απασχολήθηκε στα μεταλλεία επιφανείας της Κυπριακής Μεταλλευτικής Εταιρείας, ως χωρομέτρης και τα καθήκοντα του ήταν-
(α) η λήψη και καταγραφή υψομετρικών αποστάσεων και σημείων με τη χρήση χωρομετρικών οργάνων
(β) η λήψη δειγμάτων από εξορυσσόμενους όγκους χωμάτων
(γ) η καταμέτρηση εξορυσσόμενων όγκων χωμάτων -μεταλλεύματος επιφανείας.
Με βάση τα στοιχεία αυτά οι Καθ' ων η Αίτηση απέρριψαν το αίτημα του Αιτητή και κοινοποίησαν σ' αυτόν την απόφαση τους με επιστολή ημερομηνίας 17/8/1990, που έχει ως ακολούθως:
"Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι κατόπιν της σχετικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχουμε επανεξετάσει την υπόθεση σας με τη διεξαγωγή έρευνας προς το σκοπό εξακρίβωσης της φύσης του επαγγέλματος σας ως χωρομέτρου και, συγκεκριμένα, κατά πόσο το επάγγελμα σας αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως επάγγελμα μεταλλωρύχου, όπως καθορίζεται στη νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τον ορισμό της περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων νομοθεσίας,' μεταλλωρύχος' σημαίνει μισθωτό πρόσωπο απασχολούμενο υπογείως με μεταλλείο η επιφανειακώς, νοουμένου ότι η απασχόληση του έχει άμεση σχέση με την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος.
Σύμφωνα με την έρευνα μας, η εργασία σας επιφανειακώς στο μεταλλείο συνίστατο στη λήψη και καταγραφή υψομετρικών αποστάσεων και σημείων με τη χρήση χωρομετρικών οργάνων και τη λήψη δειγμάτων από εξορυσσόμενους όγκους χωμάτων και την καταμέτρηση τους.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το επάγγελμα σας ως χωρομέτρης δεν έχει άμεση σχέση με την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος, γι' αυτό η περίοδος της απασχόλησης σας στην επιφάνεια με την Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρεία δεν μπορεί να θεωρηθεί, για σκοπούς μείωσης της συντάξιμης ηλικίας με βάση τη νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σαν απασχόληση μεταλλωρύχου.
Είμαι στη διάθεση σας για οποιεσδήποτε διευκρινίσεις".
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης ο Αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή του την 1/11/1990, με την οποία ισχυρίζεται ότι η πιο πάνω απόφαση λήφθηκε -1) κατά παράβαση του συνταγματικού του δικαιώματος για ίση μεταχείριση από τη Διοίκηση· 2) καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας· και 3) κατόπιν πλάνης περί το ισχύον δίκαιο.
Από τους πιο πάνω 3 λόγους ακυρώσεως που επικαλείται ο Αιτητής, οι δυο πρώτοι απορρίπτονται συνοπτικά. Ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει οποιαδήποτε στοιχεία προς υποστήριξη του ισχυρισμού του για δυσμενή μεταχείριση του από τη Διοίκηση έναντι άλλων προσώπων των οποίων η απασχόληση ήταν η ίδια ή παρόμοια με τη δική του. Οι αποδιδόμενες στη Διοίκηση πράξεις και παραλήψεις που συνιστούν την ισχυριζόμενη υπέρβαση και/ή κατάχρηση της εξουσίας της κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι η ανεπαρκής έρευνα και ή πλάνη περί τα πράγματα. Επί του προκειμένου θα πρέπει να παρατηρήσω ότι τα γεγονότα που έπρεπε να διαπιστωθούν με ακρίβεια και επάρκεια ως αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και προς αποφυγή οποιασδήποτε πλάνης, είναι εκείνα που σχετίζονται με τη φύση της συγκεκριμένης απασχόλησης του Αιτητή κατά τον ουσιώδη χρόνο και τα οποία αναφέρονται στα καθήκοντα που ασκούσε. Τα γεγονότα αυτά, όπως είχαν διαπιστωθεί από τη Διοίκηση πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, περιγράφονται στην ένορκη δήλωση του Γεώργιου Γιάγκου που υπήρξε προϊστάμενος του Αιτητή στα μεταλλεία της Κυπριακής Μεταλλευτικής Εταιρείας, έχουμε δε τη δήλωση του Αιτητή ότι συμφωνεί απόλυτα με την περιγραφή αυτή. Είναι, επομένως, φανερό ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή για πλημμελή έρευνα και για πλάνη της Διοίκησης ως προς τα γεγονότα, είναι ανυπόστατοι και απαράδεκτοι.
Η διαφορά εντοπίζεται και περιορίζεται στην υπαγωγή των γεγονότων της υπόθεσης κάτω από τη σχετική διάταξη του Νόμου και στην ερμηνεία που η Διοίκηση έδωσε στη νομοθετική αυτή διάταξη ώστε να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι κατά την περίοδο 1964-1970 ο Αιτητής δεν ήταν "μεταλλωρύχος" και δε δικαιούται, ως εκ τούτου, στην αιτούμενη περαιτέρω μείωση της συντάξιμης ηλικίας του κατά ένα ακόμα χρόνο.
Υπήρξαν άλλες υποθέσεις στο πρόσφατο παρελθόν στις οποίες το Δικαστήριο κλήθηκε να ελέγξει την εφαρμογή της επίδικης νομοθετικής διάταξης στα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε μιας από τις υποθέσεις εκείνες. Ο δικαστικός αυτός έλεγχος ασκήθηκε πάντοτε υπό το φως των νομικών αρχών όπως έχουν καθιερωθεί από τη νομολογία και οι οποίες καθορίζουν ότι, κατά την άσκηση της ακυρωτικής του δικαιοδοσίας, το Διοικητικό Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στο όργανο που την έχει εκδώσει, όταν δηλαδή το όργανο αυτό δεν έχει υπερβεί τα άκρα όρια της διακριτικής του ευχέρειας. Συναφής με την πιο πάνω είναι και η αρχή ότι η υποκειμενική εκτίμηση και αξιολόγηση των γεγονότων εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία του διοικητικού οργάνου, το δε Δικαστήριο δεν υποκαθιστά την κρίση της Διοίκησης επί του προκειμένου.
Όλες οι περιπτώσεις που έχουν εξεταστεί στο παρελθόν αφορούσαν απασχόληση στην επιφάνεια μεταλλείων και είχαν σχέση με την ερμηνεία της προϋπόθεσης που θέτει το άρθρο 36Α(4), που έχω ήδη παραθέσει αυτούσιο, σύμφωνα με την οποία η απασχόληση θα πρέπει να έχει άμεση σχέση με την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος. Η περιγραφή της αναγκαίας σχέσης μεταξύ της απασχόλησης και της παραγωγής ή του εμπλουτισμού του μεταλλεύματος στην επίδικη νομοθετική διάταξη, περιορίζει αισθητά, από πλευράς ερμηνείας, τις απασχολήσεις στην επιφάνεια μεταλλείων οι οποίες μπορεί εύλογα να λεχθεί ότι πληρούν την προϋπόθεση αυτή. Υπάρχουν, βέβαια, περιπτώσεις στις οποίες εύκολα μπορεί να λεχθεί ότι εμπίπτουν στην πρόνοια του Νόμου. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που μπορεί να λεχθεί με την ίδια ευκολία ότι δεν εμπίπτουν στην πρόνοια του Νόμου. Η πλειοψηφία όμως των περιπτώσεων εμπίπτουν στην κατηγορία εκείνη που απαιτεί προσεκτική εκτίμηση και στάθμιση των καθηκόντων του αιτητή, στις λεπτομέρειες τους, πριν ο κριτής φθάσει στο συμπέρασμα ότι η περίπτωση που εξετάζει ικανοποιεί ή όχι την προϋπόθεση του Νόμου. Απαιτείται λογική προσέγγιση στην κάθε περίπτωση και το αποτέλεσμα της εξαρτάται αποκλειστικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή συνθήκες της συγκεκριμένης απασχόλησης, πράγμα που καθιστά ανωφελή κάθε απόπειρα καθορισμού κανόνων ή δεκτών με γενική εφαρμογή. Εφόσο δε, στις πλείστες περιπτώσεις, η απάντηση είναι αποτέλεσμα υποκειμενικής εκτίμησης πολλών επί μέρους χαρακτηριστικών της υπό εξέταση απασχόλησης και του βαθμού της συνάφειας της με την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος σε αντιδιαστολή με την επισήμανση ή την καταμέτρηση ή τη φόρτωση ή τη μεταφορά του, είναι επόμενο να παρατηρείται συχνά διαφωνία αναφορικά με αυτή. Όλα όσα έχω πει πιο πάνω αποκαλύπτουν το μέγεθος της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι αιτητές που βρίσκονται στη θέση του παρόντα Αιτητή. Η δυσκολία αυτή είναι πολλές φορές ανυπέρβλητη εν όψει της φύσεως της ακυρωτικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και της περιορισμένης έκτασης των εξουσιών του να επέμβει και να υποκαταστήσει τη δική του κρίση και εκτίμηση. Στις περιπτώσεις όπως η παρούσα, στις οποίες η έκβαση της προσφυγής εξαρτάται από την ανατροπή και τον παραμερισμό της εκτίμησης της Διοίκησης πάνω στο επίδικο αυτό θέμα, εκτίμησης με την οποία το Δικαστήριο πολύ πιθανό να διαφωνεί, η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί, εκτός αν διαπιστωθεί πλάνη της Διοίκησης είτε ως προς το νόμο είτε ως προς τα γεγονότα ή αν διαπιστωθεί ότι το συμπέρασμα της Διοίκησης είναι εντελώς παράλογο, οπότε θεωρείται ότι έχει υπερβεί τα άκρα όρια της διακριτικής της ευχέρειας και έχει ενεργήσει καθ' υπέρβαση των εξουσιών της.
Στην παρούσα περίπτωση το αίτημα του Αιτητή απορρίφθηκε γιατί η Διοίκηση, μετά από δέουσα έρευνα και εξακρίβωση όλων των ουσιωδών γεγονότων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη απασχόληση του ως χωρομέτρη στην επιφάνεια του μεταλλείου δεν έχει άμεση σχέση με την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος. Δεν υπάρχει πλάνη ως προς το νόμο ή ως προς τα γεγονότα. Υπάρχει μόνο η υποκειμενική εκτίμηση της Διοίκησης ότι δεν υπάρχει η αναγκαία "άμεση σχέση" της απασχόλησης του Αιτητή με "την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος", η ύπαρξη της οποίας αποτελεί, σύμφωνα με το Νόμο, προϋπόθεση για τον χαρακτηρισμό της ως απασχόλησης "μεταλλωρύχου". Τα επιχειρήματα που έχουν προβληθεί από τον Αιτητή εναντίον της εκτίμησης αυτής δε με έχουν πείσει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θα επέτρεπαν την επέμβαση του Δικαστηρίου κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα εφικτή στη Διοίκηση. Έχω προσεγγίσει τα επίδικα θέματα στην παρούσα υπόθεση έχοντας υπόψη μου, μεταξύ άλλων αυθεντιών, τις υποθέσεις Σάββας Λούκα ν. Δημοκρατίας (απόφαση ημερ. 30/5/90 στην προσφυγή αρ. 223/89), Χριστάκης Αλκιβιάδης ν. Δημοκρατίας (απόφαση ημερ. 27/2/1991 στην προσφυγή αρ. 953/88), Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852, Republic v. Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594, Κυριάκος Κλεάνθους ν. Δημοκρατίας (απόφαση ημερ. 16/12/1991 στην προσφυγή αρ. 734/88, και Δημοκρατία ν. Γεώργιου Ματθαίου (απόφαση ημερ. 12/7/1990 στην Αναθεωρητική Έφεση αρ. 832).
Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται. Λαμβανομένων υπόψη όλων· των περιστάσεων, δεν εκδίδω οποιαδήποτε διαταγή αναφορικά με τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.