|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 1495
22 Απριλίου, 1992
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1141/90).
Ο περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμος 1/90 — Άρθρο 27 — Δεν αφορά σχέδια υπηρεσίας που είχαν ήδη καταρτιστεί αλλά ισχύει για το μέλλον.
Ο περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμος 1/90 — Άρθρο 32(1) — Ρητά εξαιρεί από τις διατάξεις τον τις περιπτώσεις πλήρωσης των θέσεων Προϊσταμένων Τμημάτων — Καμία μνεία στο Ν. 1/90 για την ακολουθητέα διαδικασία επί τόσο υψηλών ιεραρχικά θέσεων.
Διοικητικό Δίκαιο — Γενικές Αρχές — Αρχή της αμεροληψίας — Τα αρμόδια όργανα καθήκον έχουν όχι μόνο να δρουν αμερόληπτα αλλά και να φαίνονται ότι δρουν αμερόληπτα.
Σχέδια Υπηρεσίας — Η ερμηνεία τους ανάγεται κατά κύριο λόγο στη διακριτική ευχέρεια του επιφορτισμένου με την εφαρμογή τους οργάνου.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Θέσεις ψηλά στην ιεραρχία — Ευρεία διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου — Ιδιαίτερη βαρύτητα των προσωπικών συνεντεύξεων.
Ο αιτητής επιδίωξε με την προσφυγή την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Διεθυντή Τμήματος Δημοσίων Έργων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Όπως συνάγεται από το κείμενο του Άρθρου 27 του Ν. 1/90 και του συνόλου του Νόμου, η διάταξη αυτή δεν αφορά σχέδια υπηρεσίας τα οποία έχουν ήδη καταρτιστεί αλλά αυτά που εκδίδονται μετά τη θέσπιση του νόμου. Στην προκειμένη περίπτωση το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφασή του με αριθμό 1967 και ημερομηνια 14.6.62, επομένως δεν επιβάλλεται να ακολουθηθεί η διαδικασία που προδιαγράφεται από το πιο πάνω άρθρο, το οποίο έχει μελλοντική προοπτική.
2. Το διορίζον σώμα ορθά προχώρησε στην πλήρωση της θέσης χωρίς τη σύσταση Συμβουλευτικής Επιτροπής. Το άρθρο 32.1 ρητά εξαιρεί από τις πρόνοιές του τις περιπτώσεις πλήρωσης των θέσεων Προϊσταμένων Τμημάτων, όπως είναι η παρούσα. Ούτε πουθενά αλλού στο Ν. 1/90 γίνεται μνεία για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται όταν η υπό πλήρωση θέση είναι τόσο ψηλά στην ιεραρχία.
3. Δεν χωρεί επέμβαση από το Δικαστήριο στην απόφαση της ΕΔΥ να μην καλέσει το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων εφόσον έχει συγγένεια με έναν από τους υποψηφίους, πράξη κατά τη γνώμη μου εύλογα επιτρεπτή. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, τα αρμόδια όργανα καθήκον έχουν, κατά τη συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε διαδικασία, όχι μόνο να δρουν αμερόληπτα αλλά και να φαίνονται ότι δρουν αμερόληπτα, έτσι ώστε να μην κλονίζεται η εμπιστοσύνη των διοικουμένων.
4. Σύμφωνα με τη νομολογία, η ερμηνεία των Σχεδίων Υπηρεσίας ανάγεται κατά κύριο λόγο στη διακριτική ευχέρεια του οργάνου που είναι επιφορτισμένο με την εφαρμογή τους. Μελέτη των στοιχείων του ενδιαφερόμενου μέρους από τον Προσωπικό του Φάκελο φανερώνει ότι ήταν εύλογα επιτρεπτό στην ΕΔΥ να θεωρήσει ότι κατείχε την απαιτούμενη πείρα στη μελέτη έργων.
Όπως έχει νομολογηθεί, όταν η επίδικη θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία, όπως στην παρούσα περίπτωση, το διορίζον σώμα έχει την ευρεία διακριτική ευχέρεια. Επιπλέον, ιδιαίτερη βαρύτητα σ' αυτές τις περιπτώσεις δίδεται στις συνεντεύξεις.
Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Louca v. Savva and Others (1989) 3(A) C.L.R. 672·
Εκτωρίδη ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 922·
Frangoullides and Another v. P.S.C. (1985) 3 C.L.R. 1680·
Χατζηπαύλου ν. Α.Η.Κ. (1991) 3 Α.Α.Δ. 11·
Frangos v. Republic (1970) 3 C.L.R. 312·
Georghiou and Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 678·
Δημοκρατία και Άλλοι ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων (1990) 3 Α.Α.Δ. 4316.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος διορίστηκε στη θέση Διευθυντή, Τμήματος Δημοσίων Έργων αντί του αιτητή.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Γ. Φράγκου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Κ. Ευσταθίου, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Χατζητσαγγάρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Επίδικο θέμα είναι η πλήρωση της θέσης Διευθυντή Τμήματος Δημοσίων Έργων με απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (που στη συνέχεια θα αναφέρεται ως ΕΔΥ) ημερομηνίας 4.12.90. Η θέση αυτή σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας είναι Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής.
Υποβλήθηκαν συνολικά 6 αιτήσεις. Κατά τον επίδικο χρόνο ο αιτητής κατείχε τη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, (Κλ. Α15) και το ενδιαφερόμενο μέρος τη θέση Πρώτου Εκτελεστικού Μηχανικού (Κλ. Α14). Συμβουλευτική Επιτροπή για να συμβουλεύσει την ΕΔΥ σε σχέση με την πλήρωση της κενής θέσης δε συστάθηκε, όπως αναφέρεται στο πρακτικό της ΕΔΥ ημερομηνίας 8.11.90, ακολουθώντας τις πρόνοιες του άρθρου 32(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90). Επίσης, αποφασίστηκε να μην κληθεί ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων για να παραστεί στην προφορική εξέταση των υποψηφίων λόγω συγγένειας με ένα απ' αυτούς.
Η ΕΔΥ δέχτηκε τους υποψηφίους σε προφορική εξέταση και τους υπέβαλε ερωτήσεις σε γενικά θέματα και κυρίως σε θέματα που αφορούν τα καθήκοντα της θέσης. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων αφού έκρινε ότι όλοι έχουν το απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής, δεδομένου ότι φοίτησαν σε Αγγλόφωνα Πανεπιστήμια. Ελαβε υπόψη το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων, την αρχαιότητα των υποψηφίων που είναι δημόσιοι υπάλληλοι καθώς και την απόδοση όλων στην προφορική εξέταση, ως επίσης και τα προσόντα τους. Η διαδικασία κατέληξε με την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους Χαράλαμπου Κκολού για διορισμό στην επίδικη θέση.
Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση έχει ο Ν. 1/90 ο οποίος κατάργησε τον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο του 1967 (Ν. 33/67). Ένας από τους ισχυρισμούς του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται από το Άρθρο 27 του Ν. 1/90, δηλαδή η έγκριση του επίδικου Σχεδίου Υπηρεσίας από το Υπουργικό, τη Βουλή, και η μετέπειτα δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Παραθέτω τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 27:
"27.(1) Τα γενικά καθήκοντα και ευθύνες κάποιας θέσης και τα προσόντα που απαιτούνται για την κατοχή της καθορίζονται στα σχέδια υπηρεσίας που καταρτίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο με κανονισμούς που εγκρίνει η Βουλή σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο εδάφιο (3) του άρθρου 87.
(2) Τα σχέδια υπηρεσίας, μόλις εγκριθούν, δημοσιεύονται σε ειδικό παράρτημα της επίσημης εφημερίδας της Δημοκρατίας.
..................................."
Όπως συνάγεται από το κείμενο του άρθρου και του συνόλου του Ν. 1/90, η διάταξη αυτή δεν αφορά σχέδια υπηρεσίας τα οποία έχουν ήδη καταρτιστεί αλλά αυτά που εκδίδονται μετά τη θέσπιση του νόμου. Στην προκείμενη περίπτωση το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφασή του με αριθμό 1967 και ημερομηνία 14.6.62, επομένως κατά τη γνώμη μου δεν επιβάλλεται να ακολουθηθεί η διαδικασία που προδιαγράφεται από το πιο πάνω άρθρο, το οποίο έχει μελλοντική προοπτική.
Η διαδικασία που ακολουθήθηκε είναι παράνομη, ισχυρίστηκε ο δικηγόρος του αιτητή και για το λόγο ότι δεν συστάθηκε Συμβουλευτική Επιτροπή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 32(1) ούτε και ακολουθήθηκε η διαδικασία του άρθρου 34, εφόσον δεν κλήθηκε ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, ως Προϊστάμενος του οικείου Τμήματος για να προβεί σε σύσταση.
Το σχετικό μέρος του άρθρου 32(1) του Ν. 1/90 προνοεί τα ακόλουθα:
"31(1) Συνιστώνται οι ακόλουθες Συμβουλευτικές Επιτροπές για να συμβουλεύουν την Επιτροπή σε σχέση με την πλήρωση κενών θέσεων Πρώτου Διορισμού ή Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, αφού εξαιρεθούν οι περιπτώσεις πλήρωσης των θέσεων Προϊσταμένων Τμημάτων......."
(Η υπογράμμιση είναι δική μου).
Κατά τη γνώμη μου, το διορίζον σώμα ορθά προχώρησε στην πλήρωση της θέσης χωρίς τη σύσταση Συμβουλευτικής Επιτροπής. Το άρθρο 32.1 ρητά εξαιρεί από τις πρόνοιες του τις περιπτώσεις πλήρωσης των θέσεων Προϊσταμένων Τμημάτων, όπως είναι η παρούσα. Ούτε πουθενά αλλού στο Ν. 1/90 γίνεται μνεία για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται όταν η υπό πλήρωση θέση είναι τόσο ψηλά στην ιεραρχία.
Η ΕΔΥ προχώρησε στην πλήρωση της θέσης ακολουθώντας τη διαδικασία που διαγράφεται στο άρθρο 34 αναφορικά με την πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής, χωρίς τη σύσταση Συμβουλευτικής Επιτροπής, εφόσον το Άρθρο 32.1, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, διαχωρίζει τις περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων Προϊσταμένων, από όλες τις άλλες. Θα ήθελα εδώ να παρατηρήσω ότι δεν βρίσκω τίποτα το μεμπτό στη μη ρητή επίκληση του εδαφίου 34, εφόσον, στην έκταση που ήταν δυνατό, η διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο αυτό ακολουθήθηκε.
Δεν χωρεί επίσης επέμβαση από το Δικαστήριο στην απόφαση της ΕΔΥ να μην καλέσει το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων εφόσον έχει συγγένεια με ένα από τους υποψηφίους, πράξη κατά τη γνώμη μου εύλογα επιτρεπτή. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, τα αρμόδια όργανα καθήκον έχουν, κατά τη ' συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε διαδικασία, όχι μόνο να δρουν αμερόληπτα αλλά και να φαίνονται ότι δρουν αμερόληπτα, έτσι ώστε να μην κλονίζεται η εμπιστοσύνη των διοικουμένων. (Βλ. Λούκα κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 777, 780, η απόφαση εκδόθηκε στις 16.6.89, Εκτωρίδη ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 689, η απόφαση εκδόθηκε 15.3.90.).
Όσον αφορά τα ουσιαστικά στοιχεία κρίσεως των δύο υποψηφίων παρατηρώ ότι αναφορικά με τον παράγοντα αξία, όπως προκύπτει από τις Υπηρεσιακές τους εκθέσεις είναι και οι δύο εξαίρετοι, με ελαφρή επί μέρους υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους. Επιπλέον, όπως φαίνεται από το σχετικό πρακτικό της ΕΔΥ, το διορίζον σώμα έκρινε ότι και οι δύο πληρούν τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα. Κατά τις ενώπιον της ΕΔΥ προφορικές εξετάσεις, το ενδιαφερόμενο μέρος χαρακτηρίστηκε ως πάρα πολύ καλός ενώ ο αιτητής ως πολύ καλός.
Με επιχείρημά του ο δικηγόρος του αιτητή προβάλλει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατέχει την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης 10ετή τουλάχιστο μεταπτυχιακή πείρα στη μελέτη έργων. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η ΕΔΥ οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι και οι δύο υποψήφιοι έχουν τα απαιτούμενα προσόντα. Σύμφωνα με τη νομολογία, η ερμηνεία των Σχεδίων Υπηρεσίας ανάγεται κατά κύριο λόγο στη διακριτική ευχέρεια του οργάνου που είναι επιφορτισμένο με την εφαρμογή τους. (Βλ. μεταξύ άλλων Frangoullides and Another v. P.S.C. (1985) 3 C.L.R. 1680, Χατζηπαύλου ν. A.H.K., Υπόθεση Aρ. 927/88, εκδόθηκε στις 17.1.91). Μελέτη των στοιχείων του ενδιαφερόμενου μέρους από τον Προσωπικό του Φάκελο φανερώνει ότι ήταν εύλογα επιτρεπτό στην ΕΔΥ να θεωρήσει ότι κατείχε την απαιτούμενη πείρα στη μελέτη έργων.
Στο επίκεντρο των εισηγήσεων του αιτητή, όσον αφορά τα ουσιαστικά κριτήρια, έγκειται η θέση ότι η συντριπτική του αρχαιότητα του δίνει το προβάδισμα έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους. Από την εξέταση των προσωπικών φακέλων προκύπτει ότι διορίστηκαν και οι δύο στο τμήμα Δημοσίων Έργων στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού το 1963 και προάχθηκαν στη θέση Ανώτερου Εκτελεστικού Μηχανικού την 1.1.83. Ο αιτητής προάχθηκε το 1985 στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού (Κλ. Α15), στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, θέση που κατείχε κατά τον κρίσιμο χρόνο, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τη θέση Πρώτου Εκτελεστικού Μηχανικού (Κλ. Α14) από 1.2.90. Επομένως, ο αιτητής είναι αρχαιότερος. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η αρχαιότητα του τον καθιστά έκδηλα υπέρτερο έναντι του ανθυποψηφίου του.
Όπως έχει νομολογηθεί, όταν η επίδικη θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία, όπως στην παρούσα πρίπτωση, το διορίζον σώμα έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια. (Βλ. μεταξύ άλλων Frangos v. Republic (1970) 3 C.L.R. 312, Georghiou v. Republic, Προσφυγές Αρ. 36/86, 123/86, 158/86, απόφαση Ολομέλειας εκδόθηκε στις 30.3.88). Επιπλέον, ιδιαίτερη βαρύτητα σ' αυτές τις περιπτώσεις δίδεται στις συνεντεύξεις.
Ο Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Στυλιανίδης, στην απόφαση της Ολομέλειας Δημοκρατία και Άλλοι ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων (Α.Ε. Αρ. 868, 869, η απόφαση εκδόθηκε στις 13.12.90), τόνισε τα ακόλουθα:
"Οι συνεντεύξεις δεν προβλέπονται στο Νόμο. Εχουν όμως αναγνωριστεί από τη νομολογία ως ορθή και επιτρεπτή μέθοδος αξιολόγησης της αξίας των υποψηφίων και σε κάποιο βαθμό της διακρίβωσης των προσόντων τους. (Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081, 1087).
Η απόδοση των υποψηφίων έχει αυξημένη βαρύτητα στις περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων πρώτου διορισμού και στις περιπτώσεις που η προσωπικότητα του υποψηφίου είναι σημαντικό στοιχείο για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης - διευθυντικές θέσεις -."
Κρίνω ότι, ενόψει όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και ειδικότερα την καλύτερη απόδοση του ενδιαφερόμενου μέρους κατά τις συνεντεύξεις και του γεγονότος ότι η επίδικη θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία και η ΕΔΥ έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια, η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήτο εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.