|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1992) 4 ΑΑΔ 524
12 Φεβρουαρίου 1992
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
FONTANA AMOROZA COAST LIMITED,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 104/90).
Διοικητική Πράξη — Βεβαιωτική — Δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη της Διοίκησης αλλά βεβαιωτική η απόφαση με την οποία η Διοίκηση εμμένει σε αρχική απόφαση της χωρίς να έχει μεσολαβήσει νέα έρευνα αναφορικά με καινούργια στοιχεία.
Με την προσφυγή της αυτή η αιτήτρια προσέβαλε την απόφαση του Επάρχου Πάφου να εμμείνει στην απόφαση του να μην παραχωρήσει άδεια μεταφοράς του νερού από τη διάτρηση στο τεμάχιο 194 προς το τσιφλίκι "Άγιος Νικόλαος".
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας ήγειρε προδικαστική ένσταση σύμφωνα με την οποία η προσβληθείσα επιστολή δεν περιείχε οποιαδήποτε διοικητική απόφαση γιατί με αυτήν επιβεβαιωνόταν προηγούμενη απόφαση του Επάρχου.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίσθηκε πως η προσβληθείσα απόφαση είχε εκδοθεί μετά από νέα έρευνα σύμφωνα με καινούργια στοιχεία που είχε δώσει η αιτήτρια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η αρμόδια αρχή δεν προέβη σε επανεξέταση της υπόθεσης και κανένα νεότερο στοιχείο που την αφορούσε δεν παρουσιάστηκε από τις 24/11/87 ημερομηνία έκδοσης της αρχικής απόφασης του Επαρχου. Η έρευνα και η έκθεση των αρμοδίων τμημάτων προς τον Έπαρχο, που περιέχονται στο φάκελο της διοίκησης, είναι ημερομηνίας 25/6/87, προτού δηλαδή ληφθεί η απόφαση στις 24/11/87. Οι απόψεις του Βοηθού της Επαρχιακής Επιτροπής έγιναν ομολογουμένως στις 20/9/88. Αυτές όμως συνιστούν τη δική του θεώρηση στο ζήτημα και δεν στηρίζονται σε οποιαδήποτε νέα στοιχεία ή γεγονότα που θα μπορούσαν να συνδράμουν στην επανεξέταση της υπόθεσης από τον Έπαρχο, ο οποίος ρητά αναφέρει στην επιστολή, του πως εμμένει στην απόφαση του που ελήφθη στις 24/11/87.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία το αίτημα των αιτητών για αναθεώρηση προηγούμενης απόφασης των καθ' ων η αίτηση για μεταφορά νερού από το τεμάχιο 194 στο τσιφλίκι "Άγιος Νικόλαος" απορρίφθηκε.
Χρ. Κληρίδης, για τους αιτητές.
Γ. Κυριακίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Αρτεμίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια εταιρεία είναι ιδιοκτήτρια 1054 στρεμμάτων γης σε κτήματα στο Νέο Χωριό Πάφου γνωστών ως "τσιφλίκι Αγιος Νικόλαος". Είναι επίσης ιδιοκτήτρια άλλου τεμαχίου γης, στο ίδιο χωριό, έκτασης 8-3-0 τ.π. για το οποίο εξασφάλισε άδεια ανόρυξης διάτρησης, σύμφωνα με τις πρόνοιες του εδαφίου 3 του άρθρου 3 του περί Φρεάτων Νόμου Κεφ. 351. Η άδεια αυτή εξεδόθη στις 12.4.75, ένας δε από τους όρους της είναι πως το νερό της διάτρησης θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την άρδευση του τεμαχίου πάνω στο οποίο ανορύχθηκε. Άλλος επίσης όρος, απόλυτα σχετικός με την υπό εκδίκαση προσφυγή, είναι η απαγόρευση της μεταφοράς ή πώλησης του νερού χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του Επάρχου Πάφου.
Η αιτήτρια, μετά από σχετική άδεια, ανόρυξε και 10 διατρήσεις στο τσιφλίκι "Αγιος Νικόλαος", οι οποίες όμως στέρεψαν. Ως αποτέλεσμα ζήτησε, στις 23.7.87, την άδεια του Επάρχου, για μεταφορά του νερού από τη διάτρηση στο τεμάχιο 194 προς το τσιφλίκι. Ο Επαρχος απέρριψε, στις 24.11.87, το αίτημα με το αιτιολογικό πως η έκταση του τσιφλικιού ήταν τεράστια, ενώ η απόσταση για τη μεταφορά του νερού πολύ μεγάλη. Η απόφαση του Επαρχου ελήφθη σύμφωνα με τις νομοθετικές διατάξεις, που γενικά αποβλέπουν στον έλεγχο και λογική χρήση των υδάτινων πόρων του τόπου, που ως γνωστό υποφέρει μόνιμα από λειψυδρία.
Η αιτήτρια, με νέα επιστολή της, στις 11.7.88, ζήτησε αναθεώρηση της απόφασης του Επάρχου αναφέροντας πως ήταν διατεθειμένη να δεχθεί περιοριστικό όρο ώστε η έκταση που θα αρδεύει και στο τσιφλίκι να μην υπερβαίνει τα 100 στρέμματα. Ο Έπαρχος απέρριψε και το νέο διάβημα στις 22.11.89, αναφέροντας χαρακτηριστικά στην επιστολή του: "σας πληροφορώ και πάλι ότι οι απόψεις μου συνεχίζουν να παραμένουν οι ίδιες, όπως ακριβώς αναφέρονται στην ταυτάριθμη επιστολή μου που σας στάληκε στις 24.11.87". Είναι το περιεχόμενο αυτής της επιστολής που προσβάλλεται με την κρινόμενη προσφυγή.
Στη γραπτή αγόρευση της δικηγόρου της Δημοκρατίας εγείρεται προδικαστική ένσταση στην οποία γίνεται εισήγηση πως η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη που ήταν δυνατό να προσβληθεί με προσφυγή είναι η απόφαση του Επάρχου ημερ. 24.11.87. Η επιστολή του ημερ. 22.11.89, στην οποία γίνεται αναφορά πιο πάνω, δεν περιέχει οποιαδήποτε διοικητική απόφαση. Σ' αυτή απλώς επιβεβαιώνεται η προηγούμενη.
Η απάντηση του δικηγόρου της αιτήτριας είναι πως η ένσταση δεν ευσταθεί, γιατί η αρμόδια αρχή αναθεώρησε την προηγούμενη της απόφαση μετά από νέα έρευνα, σύμφωνα με καινούργια στοιχεία που έδωσε η αιτήτρια. Τα στοιχεία δε αυτά, όπως απαριθμούνται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας, είναι: (α) οι καταστροφές που υπέστησαν οι καλλιέργειες στο τσιφλίκι λόγω ελλείψεως νερού (β) η σύσταση των αρμοδίων τεχνικών τμημάτων να επιτραπεί η μεταφορά νερού σε αυτό, (γ) η πρόταση για μείωση της αρδευθησόμενης έκτασης σε 100 σκάλες και (δ) ότι η περιοχή έπαυσε να θεωρείται ουσιαστικά ως προστατευόμενη λόγω ελλείψεως νερού.
Η θέση του δικηγόρου της αιτήτριας σε απάντηση της ενστάσεως δεν έχει έρεισμα. Η αρμόδια αρχή δεν προέβη σε επανεξέταση της υπόθεσης και κανένα νεότερο στοιχείο που την αφορούσε δεν παρουσιάστηκε από τις 24.11.87. Οι λόγοι για τους οποίους απερρίφθη το αίτημα της εταιρείας είναι βασικά δυο. Η μεγάλη απόσταση του κτήματος στο οποίο βρίσκεται η διάτρηση από το τσιφλίκι και η έκταση του τελευταίου. Σημειώνω εδώ πως το κτήμα στο οποίο βρίσκεται η αδειούχα διάτρηση είναι έκτασης 8 στρεμμάτων μόνο. Η έρευνα και η έκθεση των αρμοδίων τμημάτων προς τον Έπαρχο, που περιέχονται στο φάκελο της διοίκησης, είναι ημερομηνίας 25.6.87, προτού δηλαδή ληφθεί η απόφαση στις 24.11.87. Οι απόψεις του Βοηθού της Επαρχιακής Επιτροπής έγιναν ομολογουμένως στις 20.9.88. Αυτές όμως συνιστούν τη δική του θεώρηση στο ζήτημα και δεν στηρίζονται σε οποιαδήποτε νέα στοιχεία ή γεγονότα που θα μπορούσαν να συνδράμουν στην επανεξέταση της υπόθεσης από τον Έπαρχο, ο οποίος ρητά αναφέρει στην επιστολή του, που μνημονεύω πιο πάνω, πως εμμένει στην απόφαση του που ελήφθη στις 24.11.87. Αναφορικά δε με το (δ) πιο πάνω, αυτή είναι η άποψη της ίδιας της αιτήτριας. (Για το τί συνιστά έκδοση νεάς διοικητικής απόφασης μετά από νέα έρευνα, δες Στασινόπουλου "Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων" σελ. 125).
Η προσφυγή επομένως απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας εταιρείας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.