|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 166
30 Ιανουαρίου, 1992
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 11/88,54/88, 60/88, 61/88, 62/88, 88/88,95/88, 110/88, 111/88, 112/88, 113/88, 115/88, 116/88, 157/88, 158/88, 166/88, 168/88).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου του Τμήματος — Πολύ ουσιώδες, ανεξάρτητο και ξεχωριστό στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Όταν καθορίζεται με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα είναι ασήμαντη και απομακρυσμένη και δεν έχει σημαντική βαρύτητα — Γενικά δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο — Συνεκτιμάται με τα υπόλοιπα και υπερισχύει μόνο όταν αυτά είναι περίπου ίσα.
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Δύναται να βρεθεί στην ίδια την πράξη ή/και να συμπληρωθεί από τα στοιχεία στους σχετικούς φακέλους.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Η ΕΔΥ δύναται να αγνοεί τις παράτυπες τροποποιήσεις τους — Ειδικότερα, τα πορίσματα της Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σχέδια Υπηρεσίας — Η ερμηνεία και εφαρμογή τους ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΔΥ — Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει επί λογικά εφικτής ερμηνείας έστω και αν έχει διαφορετική γνώμη.
Διοικητική πράξη — Ανάκληση — Προϋποθέσεις — Παράνομη πίστωση πλεονεκτήματος από την ΕΔΥ και εντός ευλόγου χρόνου ανάκληση της απόφασης αυτής — Η απόφαση Ζήνωνος ν. Δημοκρατίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Επιπρόσθετα προσόντα μη θεωρούμενα ως πλεονέκτημα — Λαμβάνονται υπόψη αλλά αποτελούν στοιχείο πολύ περιθωριακής σημασίας — Δεν αποδεικνύουν από μόνα τους έκδηλη υπεροχή — Προσέγγιση της Ζαπίτη και Άλλου ν. Δημοκρατίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου του Τμήματος — Καμιά υποχρέωση της ΕΔΥ να αιτιολογήσει ειδικά την μη επιλογή υποψηφίων που συστήθηκαν όταν και οι επιλεγέντες έχουν συστηθεί.
Με τις 17 συνεκδικασθείσες, λόγω συνάφειας, αυτές προσφυγές προσβλήθηκε η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας περί προαγωγής, στη μόνιμη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, των ενδιαφερομένων μερών αντί των αιτητών. Στην απόφαση γίνεται συστηματική αναφορά στα ουσιώδη γεγονότα και κατάταξη των επί μέρους ισχυρισμών που προέβαλαν οι αιτητές.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος είναι ένα πολύ ουσιώδες, ανεξάρτητο και ξεχωριστό στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων.
2. Η υπεροχή των αιτητών σε αρχαιότητα έναντι μερικών από τα ενδιαφερόμενα μέρη, η οποία καθορίστηκε με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα τους, είναι ασήμαντη και απομακρυσμένη και επομένως δεν έχει σημαντική βαρύτητα (Georghiou & Others v. Republic). Εν πάση περιπτώσει, η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο, λαμβάνεται δεόντως υπόψη, συνεκτιμάται και συσταθμίζεται με τα άλλα κριτήρια και υπερισχύει μόνο όταν τα άλλα δύο καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια (αξία και προσόντα), είναι περίπου ίσα (Partellides v. Republic).
3. Αν ληφθεί υπόψη ότι ο αιτητής Μαλλιώτης στις δύο από τις εμπιστευτικές του εκθέσεις, αξιολογήθηκε μόνο ως "Καλός" και περαιτέρω ότι δεν συστήθηκε από το Διευθυντή για προαγωγή, καθώς επίσης και το γεγονός ότι αυτός προηγείται του ενδιαφερόμενου μέρους Καμπούρη σε αρχαιότητα, λιγότερο από 2 χρόνια, αλλά με βάση την προηγούμενη και απομακρυσμένη αρχαιότητα τους, είναι φανερόν ότι η σχετική κρίση της ΕΔΥ ήταν εύλογα επιτρεπτή.
4. Η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης ή απόφασης, δύναται να βρεθεί στην ίδια την απόφαση ή/και να συμπληρωθεί από τα στοιχεία στους σχετικούς φακέλους.
Στην προκειμένη υπόθεση, η απόφαση της ΕΔΥ είναι επαρκώς αιτιολογημένη και η αιτιολογία βρίσκεται στα πρακτικά των συνεδριάσεων της ημερομηνίας 29/10/87 και 11/11/87 και περαιτέρω συμπληρώνεται από τα στοιχεία στους σχετικούς διοικητικούς φακέλους των υποψηφίων.
5. Είναι φανερόν ότι η ΕΔΥ προέβη σε ενδελεχή εξέταση, έρευνα και σύγκριση όλων των στοιχείων που αφορούσαν τους υποψηφίους, τα οποία και έλαβε υπόψη και/ή τεκμαίρεται ότι έλαβε υπόψη, εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη μαρτυρία.
6. Η ΕΔΥ δύναται να αγνοεί τις παράτυπες τροποποιήσεις εμπιστευτικών εκθέσεων (Δημοκρατία και Άλλοι ν. Στυλιανού και Άλλου). Στην απόφαση Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας λέχθηκε ότι η αντιμετώπιση κενών, ατελειών και σφαλμάτων σε προπαρασκευαστικές πράξεις και η επιλογή των μέσων για τη θεραπεία τους εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος σώματος και ότι εφόσον η μέθοδος η οποία υιοθετείται για εξασφάλιση συμμόρφωσης με τις σχετικές κανονιστικές διατάξεις είναι εύλογη διασώζεται η εγκυρότητα τους.
7. Αποτελεί πάγια Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι η ερμηνεία και η εφαρμογή Σχεδίου Υπηρεσίας ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΔΥ και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει, αν η ερμηνεία που δόθηκε από την ΕΔΥ είναι λογικά εφικτή, έστω και αν το Δικαστήριο έχει διαφορετική γνώμη.
8. Εφόσον η ΕΔΥ παράνομα είχε λογίσει το πλεονέκτημα στους αιτητές, η μεταγενέστερη απόφαση της να ανακαλέσει την προηγουμένη απόφαση της, που λήφθηκε μόλις 15 μέρες πριν, ήταν ορθή μια και πάρθηκε και εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. (Ζήνωνος ν. Δημοκρατίας).
9. Τα επιπρόσθετα προσόντα ενός υποψηφίου, παρόλο που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από την ΕΔΥ, ωστόσο όταν δεν θεωρούνται ως πλεονέκτημα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, όπως στην παρούσα υπόθεση, αποτελούν στοιχείο πολύ. περιθωριακής σημασίας και δεν αποδεικνύουν από μόνα τους έκδηλη υπεροχή (Hadjiloannou v. Republic και Papadopoullos v. Republic).
Η απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ζαπίτη και άλλου ν. Δημοκρατίας δεν επιβάλλει στην ΕΔΥ υποχρέωση να αποδίδει σε όλες τις περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων περισσότερη βαρύτητα στα επιπρόσθετα προσόντα των υποψηφίων και να προβαίνει στην επιλογή του διορισθησομένου ή προαχθησομένου στη θέση, μόνο λόγω των επιπρόσθετων ακαδημαϊκών ή επαγγελματικών του προσόντων. Απλώς η Ολομέλεια έκρινε στην υπόθεση Ζαπίτη ότι υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης εκείνης, η ενέργεια της ΕΔΥ να αποδώσει βαρύτητα στα ακαδημαϊκά προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους Μαντοβάνη, τα οποία συνεκτίμησε με τα υπόλοιπα κριτήρια, ήταν καθόλα νόμιμη και ορθή.
10. Σε ό,τι αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη, που επίσης συστήθηκαν από το Διευθυντή, η ΕΔΥ δεν είχε καμιά υποχρέωση να αιτιολογήσει ειδικά την απόφαση της να μην υιοθετήσει τη σύσταση του Διευθυντή υπέρ των αιτητών.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Georghiou & Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 678·
Partellides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480·
HadjiSavva v. Republic (1972) 3 C.L.R. 174·
Δημοκρατία και Άλλοι ν. Στυλιανού και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427·
Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 455·
Papapetrou v. Republic, 2 R.S.C.C. 61·
Republic v. Xinari & Others (1985) 3 C.L.R. 1922·
Christodoulides v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2095·
Republic v. Christodoulides and Others (1988) 3 C.L.R. 1910·
Ζήνωνος ν. Δημοκρατίας (Αρ.2) (1990) 3 Α.Α.Δ. 1515·
Hadjiloannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041·
Papadopoullos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 405·
Ζαπίτης και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1098.
Προσφυγές.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας αντί των αιτητών.
Ν. Σάντης για Π. Αγγελίδη, για τον αιτητή στην 11/88.
Ν. Παπασάββα (κα) για Α.Σ. Αγγελίδη, για τους αιτητές στις 54/88,157/88, 158/88.
Μ. Κιτρομηλίδης για Χρ. Κιτρομηλίδη, για τους αιτητές στις 60/88, 61/88 και 62/88.
Κ. Ευσταθίου για Ε. Ευσταθίου, για τους αιτητές στις 110/88-113/88 και 115/88-116/88.
Π. Πετράκης, για τον αιτητή στην 95/88.
Ν. Σάντης για Α. Πιττάτζη, για τους αιτητές στην 166/88.
Π. Χατζηδημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Λ. Παντελίδης, για το ενδιαφερόμενο μέρος Ι. Καραβαλλή, σε όλες τις προσφυγές.
Ρ. Χαραλάμπους (Δ/νις) για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για το ενδιαφερόμενο μέρος Α. Παναγιώτου σε όλες τις προσφυγές.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Κούρρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Με τις 17 αυτές προσφυγές, που συνεκδικάστηκαν γιατί προσβάλλουν την ίδια διοικητική πράξη και παρουσιάζουν κοινά πραγματικά και νομικά σημεία, προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, στις 11/12/1987, να προάξει στη μόνιμη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, από 15/11/1987, τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί και/ή κατά προτίμηση των αιτητών.
Με επιστολή του ημερομηνίας 18/3/1987, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών, ζήτησε την πλήρωση 20 κενών μόνιμων θέσεων Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας.
Δεδομένου ότι η θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού είναι θέση προαγωγής, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) στη συνεδρίαση της στις 10/4/87, έχοντας υπόψη τις κανονιστικές διατάξεις που διέπουν τη σύσταση, τις αρμοδιότητες και τη μέθοδο ενεργείας Τμηματικών Επιτροπών, σύμφωνα με το άρθρο 36 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων, 1967-1987, αποφάσισε να ετοιμαστεί και αποσταλεί από το Γραμματέα της Ε.Δ.Υ, στον Πρόεδρο της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής, κατάλογος των υποψηφίων για προαγωγή, μαζί με τους φακέλους των εμπιστευτικών εκθέσεων και το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης. Η Τμηματική Επιτροπή υπέβαλε την έκθεση της στις 11/7/87 με την οποία σύστησε κατ' αλφαβητική σειρά 80 από τους 132 υποψηφίους, περιλαμβανομένων και των αιτητών.
Η Ε.Δ.Υ, στη συνεδρίαση της ημερομηνίας 29/10/87, αφού άκουσε τις απόψεις και συστάσεις του Διευθυντή και αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τις κρίσεις και συστάσεις του Διευθυντή, έκρινε με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε να τους προαγάγει σαν τους πιο κατάλληλους στη μόνιμη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, από 15/11/87.
Λόγω του μεγάλου αριθμού των προσφυγών και κατ' επέκταση των αιτητών, καθώς και των ενδιαφερομένων μερών, του γεγονότος ότι δεν προσβάλλονται σε όλες τις προσφυγές οι προαγωγές των ιδίων ενδιαφερομένων μερών, καθώς επίσης και του ότι μερικοί από τους αιτητές εκπροσωπούνται από τον ίδιο δικηγόρο, έκρινα σκόπιμο να εξετάσω τους ισχυρισμούς των αιτητών αυτών, ομαδικά, όπου αυτό είναι δυνατό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 88/88, 110/88, 111/88, 112/88, 113/88, 115/88 ΚΑΙ 116/88, ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ ΤΟΥΣ κ. Ε. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ.
Αναφορικά με τις προσφυγές αυτές, επισημαίνονται τα πιο κάτω:
(α) Ο αιτητής στην προσφυγή 88/88 προσβάλλει τις προαγωγές 11 από τους προαχθέντες, ενώ οι αιτητές στις υπόλοιπες προσφυγές προσβάλλουν τις προαγωγές και των 20 προαχθέντων.
(β) Οι αιτητές στις προσφυγές 88/88 και 113/88, περιλαμβάνονται ανάμεσα στους 20 υποψηφίους, που ο Διευθυντής του Τμήματος σύστησε για προαγωγή σε μια από τις 8 θέσεις (δεύτερη ομάδα) (Παράρτημα 6, σελίδες 10-11), ενώ οι αιτητές στις υπόλοιπες προσφυγές δεν συστήθηκαν για προαγωγή στη θέση.
(γ) Από τα ενδιαφερόμενα μέρη:
(Ι) Οι Νεοφύτου, Χαπέρης, Χριστοφή, Μασούρας, Κουμανταρής, Ευτυχίου, Καμπούρης, περιλαμβάνονται στην ομάδα των 12 συστηθέντων από το Διευθυντή για προαγωγή στις πρώτες 12 θέσεις.
(II) Οι Παναγιώτου, Καραβαλής και Μάρδας, δεν συστήθηκαν από το Διευθυντή, και
(III) Τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη συμπεριλαμβάνονται στην δεύτερη ομάδα των 20 συστηθέντων από το Διευθυντή για προαγωγή στις υπόλοιπες 8 θέσεις.
(δ) Το προβλεπόμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, πλεονέκτημα, λογίστηκε από την Ε.Δ.Υ, μόνο στα ενδιαφερόμενα μέρη Ευτυχίου και Μάρδα.
(ε) Ο δικηγόρος των αιτητών στις υπόλοιπες προσφυγές, επαναλαμβάνει και υιοθετεί για τους αιτητές αυτούς, τη γραπτή του αγόρευση που καταχώρησε στην προσφυγή 116/88, στην οποία επικαλείται ορισμένους λόγους ακύρωσης, τους οποίους θα εξετάσω στη συνέχεια.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι υπερέχουν σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα από τα ενδιαφερόμενα μέρη.
(Α) ΑΞΙΑ:-
Με βάση τις εμπιστευτικές εκθέσεις των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών, προκύπτουν τα πιο κάτω:
(Ι) Οι αιτητές Μακαρίτης, Σαπαρίλλας, Περικλέους, Κόκκινος, Μιχαήλ και Μαλλιώτης (ο τελευταίος αξιολογείται σε δύο χρόνια ως "Καλός"), είναι ισάξιοι με τα ενδιαφερόμενα μέρη Μασούρα, Χριστοφή, Νεοφύτου, Ευτυχίου και Οικονόμου, ενώ υστερούν όλων των άλλων ενδιαφερομένων μερών, και
(ΙΙ) Ο αιτητής Λεωνίδου, υπερέχει των ενδιαφερομένων μερών Μασούρα, Χριστοφή, Νεοφύτου, Ευτυχίου και Οικονόμου, από τα οποία όμως τα πρώτα τρία προηγούνται του αιτητή σε αρχαιότητα κατά 4 περίπου χρόνια στην αμέσως κατώτερη θέση και τα άλλα δύο κατά 2 περίπου χρόνια και ο Ευτυχίου διαθέτει και το πλεονέκτημα, αλλά είναι ισάξιος με τα ενδιαφερόμενα μέρη Σκορδή και Καμπούρη και έπεται όλων των άλλων.
(III) Αν όμως, ληφθεί υπόψη, ότι ο αιτητής Λεωνίδου δε συστήθηκε για προαγωγή στη θέση, και σύμφωνα με τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος είναι ένα πολύ ουσιώδες, ανεξάρτητο και ξεχωριστό στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων, τότε ο αιτητής αυτός είναι ισάξιος με τα ενδιαφερόμενα μέρη Μασούρα, Χριστοφή, Νεοφύτου και Ευτυχίου και υστερεί σε αξία από τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.
(Β) ΠΡΟΣΟΝΤΑ:-
Από συγκριτική μελέτη των προσόντων των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών, προκύπτει ότι οι αιτητές έχουν τα ίδια προσόντα με τα ενδιαφερόμενα μέρη, με εξαίρεση τα ενδιαφερόμενα μέρη Ευτυχίου και Καμπούρη, τα οποία λόγω του ότι διαθέτουν Πανεπιστημιακό Δίπλωμα, υπερέχουν των αιτητών.
(Γ) ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ:-
Αναφορικά με το κριτήριο της αρχαιότητας,
(Ι) Ο αιτητής Μακαρίτης έπεται του ενδιαφερόμενου μέρους Ευσταθίου και προηγείται των υπολοίπων ενδιαφερομένων μερών.
(ΙΙ) Οι αιτητές Σαπαρίλλας και Περικλέους, έπονται των ενδιαφερομένων μερών Νεοφύτου, Χαπέρη, Μασούρα, Χριστοφή και Κουμανταρή, αλλά προηγούνται των υπολοίπων.
(ΙΙΙ) Ο αιτητής Κόκκινος έπεται τωνενδιαφερομένων μερών Νεοφύτου, Χαπέρη, Μασούρα και Χριστοφή και προηγείται των υπολοίπων.
(IV) Ο αιτητής Μιχαήλ έπεται των ενδιαφερομένων μερών Νεοφύτου, Χαπέρη, Μασούρα, Χριστοφή, Κουμανταρή, Νικολάου και Κύρου, αλλά προηγείται των υπολοίπων.
(V) Ο αιτητής Λεωνίδου προηγείται του ενδιαφερόμενου μέρους Μάρδα, αλλά έπεται όλων των άλλων.
(VI) Ο αιτητής Μαλλιώτης προηγείται των ενδιαφερομένων μερών Αργυρού, Γούναρη, Παναγιώτου, Σκορδή, Οικονόμου, Χριστοδούλου, Ιωαννίδη, Καμπούρη, Καραβαλή και Μάρδα και έπεται των υπολοίπων.
Επισημαίνεται ότι η υπεροχή των αιτητών σε αρχαιότητα έναντι μερικών από τα ενδιαφερόμενα μέρη, η οποία καθορίστηκε με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα τους, είναι ασήμαντη και απομακρυσμένη και επομένως δεν έχει σημαντική βαρύτητα (Georghiou & Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 678).
Εν πάση περιπτώσει, επανηλειμμένα έχει νομολογηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, ότι η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο, λαμβάνεται δεόντως υπόψη, συνεκτιμάται και συσταθμίζεται με τα άλλα κριτήρια και υπερισχύει μόνο όταν τα άλλα δύο καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια (αξία και προσόντα), είναι περίπου ίσα (Partellides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480).
Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις, όμως, της παρούσας υπόθεσης, η υπεροχή των αιτητών σε αρχαιότητα, έναντι των ενδιαφερομένων μερών, δεν ήταν δυνατό να υπερισχύσει, ούτε και αποτελεί νόμιμο λόγο για ακύρωση της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών. Είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου, ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ, να υπολογίσει υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους Καμπούρη ως πλεονέκτημα το Πανεπιστημιακό του προσόν, δεδομένου ότι σε αξία και αρχαιότητα λαμβανομένων μαζί, βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους υποψηφίους, είναι εσφαλμένη, γιατί αυτός υστερεί σε αξία και αρχαιότητα από τον αιτητή Μαλλιώτη (Προσφυγή αρ. 116/88). Ο πιο πάνω ισχυρισμός του αιτητή Μαλλιώτη, δεν ευσταθεί.
Αν ληφθεί υπόψη ότι ο αιτητής Μαλλιώτης στις δύο από τις εμπιστευτικές του εκθέσεις, αξιολογήθηκε μόνο ως "Καλός" και περαιτέρω ότι δε συστήθηκε από το Διευθυντή για προαγωγή, καθώς επίσης και το γεγονός ότι αυτός προηγείται του ενδιαφερόμενου μέρους Καμπούρη σε αρχαιότητα, λιγότερο από 2 χρόνια, αλλά με βάση την προηγούμενη και απομακρυσμένη αρχαιότητα τους, είναι φανερό ότι η παραπάνω κρίση της Ε.Δ.Υ, ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Ο συνήγορος των αιτητών, πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι η υπό κρίση απόφαση είναι αναιτιολόγητη και/ή στερείται της δέουσας αιτιολογίας. Σύμφωνα με τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης ή απόφασης, δύναται να βρεθεί στην ίδια την απόφαση ή/και να συμπληρωθεί από τα στοιχεία στους σχετικούς φακέλους (Βλέπε μεταξύ άλλων HadjiSavva ν. Republic (1972) 3 C.L.R. 174, στη σελίδα 203). Στην προκειμένη υπόθεση, η απόφαση της Ε.Δ.Υ, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και η αιτιολογία βρίσκεται στα πρακτικά των συνεδριάσεων της ημερομηνίας 29/10/87.και 11/11/87 (Παραρτήματα 6 και 8) και περαιτέρω συμπληρώνεται από τα στοιχεία στους σχετικούς διοικητικούς φακέλους των υποψηφίων.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 60/88, 61/88 και 62/88, ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ ΤΟΥΣ κ. ΧΡ. ΚΙΤΡΟΜΗΛΙΔΗ
Είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου τους ότι η Ε.Δ.Υ, ενεργώντας αντικανονικά και παράνομα, υιοθέτησε στην ολότητα τις συστάσεις του Διευθυντή του Τμήματος, χωρίς να προβεί στη δέουσα έρευνα και να εξετάσει αν μεταξύ των μη συστηθέντων υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι για προαγωγή. Έχω τη γνώμη ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί, καθότι στα Παραρτήματα 6 και 8 υπήρχε σαφής δήλωση της Ε.Δ.Υ, ότι εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων. Επίσης, στα ίδια Παραρτήματα γίνεται ρητή αναφορά στις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων, στα προσόντα και στην αρχαιότητα τους. Γίνεται επίσης, αναφορά στο γεγονός ότι η Ε.Δ.Υ. ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων.
Υπό το φως των πιο πάνω, είναι φανερόν ότι η Ε.Δ.Υ, προέβη σε ενδελεχή εξέταση, έρευνα και σύγκριση όλων των στοιχείων που αφορούσαν τους υποψηφίους, τα οποία και έλαβε υπόψη και/ή τεκμαίρεται ότι έλαβε υπόψη, εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη μαρτυρία.
Επίσης, από τα ίδια πιο πάνω Παραρτήματα, καθώς και από τον κατάλογο των προαχθέντων, διαπιστώνεται ότι η Ε.Δ.Υ, προήγαγε στη θέση και μη συστηθέντες από το Διευθυντή του Τμήματος υποψηφίους.
Ο συνήγορος των αιτητών ισχυρίστηκε ότι οι αιτητές Πολυνείκης (Προσφυγή αρ. 60/88) και Πολυκάρπου (Προσφυγή αρ. 61/88), είναι αρχαιότεροι των ενδιαφερομένων μερών, εκτός από το ενδιαφερόμενο μέρος Κούμεττο, γι' αυτό και δεδομένου ότι στο κριτήριο της αξίας είνα ισάξιοι με τα ενδιαφερόμενα μέρη, η αρχαιότητα τους έπρεπε να υπερισχύσει.
Λαμβανομένων υπόψη των εμπιστευτικών εκθέσεων των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών, είναι φανερόν ότι:
(I) Ο αιτητής Πολυνείκης υστερεί σε αξία και από τα 5 ενδιαφερόμενα μέρη.
(II) Ο αιτητής Πολυκάρπου, ο οποίος δε συστήθηκε για προαγωγή, υστερεί σε αξία και από τα 6 ενδιαφερόμενα μέρη, και
(III) Ο αιτητής Αλεξανδράκης, ο οποίος και πάλι δε συστήθηκε για προαγωγή, είναι ισάξιος με τα ενδιαφερόμενα μέρη Μασούρα και Χριστοφή, αλλά υστερεί σε αξία και μάλιστα στις πλείστες περιπτώσεις των υπολοίπων 18 ενδιαφερομένων μερών.
Αναφορικά με το κριτήριο της αρχαιότητας:
(Ι) Ο αιτητής Πολυνείκης έπεται των ενδιαφερομένων μερών Παναγιώτου και Οικονόμου κατά 1 χρόνο και 10 μήνες και προηγείται των άλλων τριών ενδιαφερομένων μερών λόγω ηλικίας κατά 4 1/2 και 7 μήνες αντίστοιχα, με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα τους.
(ΙΙ) Ο αιτητής Πολυκάρπου έπεται των ενδιαφερομένων μερών Παναγιώτου και Οικονόμου και προηγείται των άλλων τεσσάρων κατά 1 χρόνο και 10 μήνες, αλλά με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα τους.
(III) Ο αιτητής Αλεξανδράκης έπεται των ενδιαφερομένων μερών Νεοφύτου, Χαπέρη και Χριστοφή και προηγείται των υπολοίπων ενδιαφερομένων μερών. Ο υποψήφιος Κουμέττος που κατά τον ισχυρισμό του αιτητή είναι ο μόνος που προηγείται του αιτητή σε αρχαιότητα, δεν είναι ενδιαφερόμενο μέρος.
Υπό το φως των πιο πάνω, είναι φανερόν ότι οι αιτητές δεν ήταν ίσοι σε αξία με τα ενδιαφερόμενα μέρη και έτσι η οποιαδήποτε αρχαιότητα τους, η οποία στις πλείστες περιπτώσεις είναι απομακρυσμένη και ασήμαντου βάρους, δεν ήταν δυνατό να κλίνει την πλάστιγγα προς όφελος τους.
Άλλος ισχυρισμός του συνηγόρου των αιτητών, είναι ότι οι τροποποιήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις των αιτητών είναι παράτυπες.
Όπως προκύπτει από τα Παραρτήματα 5, 6 και 8, η Ε.Δ.Υ, αποφάσισε όπως στις περιπτώσεις που έγινε τροποποίηση στις εμπιστευτικές εκθέσεις υποψηφίων από προσυπογράφοντες λειτουργούς, χωρίς να δοθεί επαρκής αιτιολογία, ληφθούν υπόψη οι βαθμολογίες των αξιολογούντων λειτουργών μόνο.
Η παραπάνω ενέργεια της Ε.Δ.Υ, είναι νόμιμη και επιτρεπτή και δύναται να αγνοεί τις παράτυπες τροποποιήσεις (Βλ. Αναθεωρητικές Εφέσεις 1028, 1029, 1034, Δημοκρατία και Άλλοι ν. Στυλιανού και Άλλοι, ημερομηνίας 10/7/90, όπου το Δικαστήριο ασχολήθηκε ειδικά με το θέμα αυτό).
Εν πάση περιπτώσει, οι διεκδικήσεις των αιτητών δεν επηρεάστηκαν ουσιωδώς από την πιο πάνω απόφαση της Ε.Δ.Υ., δεδομένου ότι οι βαθμολογίες τους παρέμειναν σχεδόν αναλλοίωτες.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 11/88
Ο μοναδικός λόγος που επικαλείται ο αιτητής για ακύρωση της προαγωγής των τεσσάρων ενδιαφερομένων μερών, είναι ότι, εφόσον στο κριτήριο της αξίας είναι ισότιμοι, η υπεροχή του σε αρχαιότητα, τον καθιστά έκδηλα υπέρτερο από τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα είναι 1 χρόνος και 10 μήνες και αυτή λόγω της προηγούμενης αρχαιότητας του, η οποία είναι απομακρυσμένη και έτσι δεν έχει σημαντικό βάρος.
Με βάση τα αντικειμενικά νόμιμα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), ο αιτητής δεν έχει έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών, καθότι:
(α) Τα ενδιαφερόμενα μέρη Ιωαννίδης και Καμπούρης, λόγω και της σύστασης τους από το Διευθυντή για προαγωγή στη θέση, υπερέχουν σε αξία.
(β) Το ενδιαφερόμενο μέρος Καμπούρης, διαθέτει και το προβλεπόμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης πλεονέκτημα.
(γ) Στα προσόντα ο αιτητής υστερεί των ενδιαφερομένων μερών, εκτός του Ιωαννίδη, με τον οποίο έχουν τα ίδια προσόντα.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 95/88
Είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου, ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ, να λάβει υπόψη στο σύνολο τους, τις εμπιστευτικές εκθέσεις αριθμού υποψηφίων, για το 1986, ύστερα από τη γραπτή βεβαίωση του Διευθυντή ότι οι προσυπογράφοντες λειτουργοί συζήτησαν το θέμα με τους αξιολογούντες λειτουργούς και αιτιολόγησαν την αξιολόγηση τους, είναι εσφαλμένη και παράνομη.
Δε συμφωνώ με τον παραπάνω ισχυρισμό του αιτητή και υιοθετώ την απόφαση του Δικαστή Πική στην προσφυγή 11/89, Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 14/2/90, όπου παρόμοιος ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός από το Δικαστήριο. Στην υπόθεση αυτή λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Η αντιμετώπιση κενών ατελειών και σφαλμάτων σε προπαρασκευαστικές πράξεις και η επιλογή των μέσων για τη θεραπεία τους εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος σώματος. Karpasitis v. Republic, Republic v. Argyrides, Sekkides v. Republic, Papatry phonos v. Republic, Στυλιανού και Άλλος ν. Δημοκρατίας, Μιχαήλ ν. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας. Εφόσον η μέθοδος η οποία υιοθετείται για εξασφάλιση συμμόρφωσης με τις σχετικές κανονιστικές διατάξεις είναι εύλογη διασώζεται η εγκυρότητα τους. Η συμμόρφωση έστω και καθυστερημένα με τις πρόνοιες της εγκυκλίου είχε διασώσει το κύρος της εμπιστευτικής έκθεσης του 1986. Εξάλλου η προσωπική γνώση του προσυπογράφοντος για τις ικανότητες του ενδιαφερόμενου μέρους παρείχε το αναγκαίο έρεισμα για τη διαμόρφωση της αξιολόγησης του".
Επίσης, έχω τη γνώμη ότι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η Ε.Δ.Υ, ενήργησε κατά κατάχρηση και/ή υπέρβαση εξουσίας με το να λάβει υπόψη για την επιλογή των 14 υποψηφίων στις 29/1/87, τις εμπιστευτικές εκθέσεις των τελευταίων 5 ετών και για την επιλογή των άλλων 6 υποψηφίων στις 16/11/87, τις εκθέσεις των τελευταίων 8 ετών, δεν ευσταθεί.
Από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Ε.Δ.Υ, ημερομηνίας 29/10/87 (Παράρτημα 6, σελίδα 12) και 16/11/87 (Παράρτημα 8, σελίδα 7), όπου αναφέρεται ρητά ότι "Η Επιτροπή έλαβε υπόψη της εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολο τους." και ότι η αναφορά και καταγραφή των εκθέσεων των υποψηφίων στα τελευταία χρόνια, γίνεται "ενδεικτικά", είναι φανερόν ότι η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση το σύνολο των εμπιστευτικών εκθέσεων τους.
Άλλος ισχυρισμός του αιτητή είναι ότι σε αρχαιότητα έναντι των ενδιαφερομένων μερών Καραβαλή, Μάρδα, Καμπούρη, Ιωαννίδη και Παναγιώτου, έπρεπε να υπερισχύσει δεδομένου ότι στα άλλα δύο κριτήρια (αξία και προσόντα), είναι ίσοι.
Ο αιτητής στο κριτήριο της αξίας, με βάση τις εμπιστευτικές εκθέσεις από το 1979-1986, είναι ίσος με το ενδιαφερόμενο μέρος Καμπούρη και υστερεί των άλλων. Αν όμως ληφθεί υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Καμπούρης συστήθηκε για προαγωγή στη θέση σε αντίθεση με τον αιτητή που δε συστήθηκε, τότε και αυτό το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε αξία από τον αιτητή.
Σχετικά με το κριτήριο των προσόντων, ο αιτητής έχει τα ίδια προσόντα με τους Ιωαννίδη και Παναγιώτου, αλλά υστερεί των ενδιαφερομένων μερών.
Αναφορικά με το κριτήριο της αρχαιότητας, ο αιτητής προηγείται των Καραβαλή, Μάρδα, Καμπούρη και Ιωαννίδη κατά 3 χρόνια και του Παναγιώτου κατά 14 μήνες.
Επισημαίνεται ότι η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα είναι με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα του στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού, δεύτερης τάξης, η οποία είναι απομακρυσμένη και έτσι δε φέρει σημαντικό βάρος.
Υπό τις περιστάσεις και δεδομένου ότι και στο κριτήριο της αξίας ο αιτητής υστερεί έναντι όλων, καθώς και μερικών από αυτούς σε προσόντα, η αρχαιότητα του αιτητή δεν ήταν δυνατό να διαδραματίσει αποφασιστικό παράγοντα.
Για τους πιο πάνω λόγους ο ισχυρισμός του αιτητή είναι αβάσιμος.
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η Ε.Δ.Υ, εσφαλμένα θεώρησε ότι το Δίπλωμα του ενδιαφερόμενου μέρους Καμπούρη στη Δημόσια Διοίκηση και Πολιτικές Επιστήμες είναι σε κατάλληλο θέμα σύμφωνα με την παράγραφο 4 των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Αποτελεί πάγια Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι η ερμηνεία και η εφαρμογή Σχεδίου Υπηρεσίας ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ε.Δ.Υ, και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει, αν η ερμηνεία που δόθηκε από την Ε.Δ.Υ, είναι λογικά εφικτή, έστω και αν το Δικαστήριο έχει διαφορετική γνώμη (Papapetrou v. Republic, 2 R.S.C.C. 61, στη σελίδα 69 και Republic v. Xinari & Others (1985) 3 C.L.R. 1922).
Με βάση τα πιο πάνω και έχοντας υπόψη τη φύση του Πανεπιστημιακού Διπλώματος του ενδιαφερόμενου μέρους (Δίπλωμα στη Δημόσια Διοίκηση), καθώς επίσης και τη διατύπωση της παραγράφου 4 των απαιτούμενων προσόντων στο Σχέδιο Υπηρεσίας, κρίνω ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ, στο θέμα, ήταν λογικά εφικτή.
Επισημαίνεται ότι η υπόθεση Christodoulides v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2095, την οποία επικαλείται ο αιτητής ανατράπηκε, από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Republic v. Christodoulides and Others (1988) 3 C.L.R. 1910.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 168/88
Είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου, ότι η Ε.Δ.Υ, δεν αιτιολόγησε την απόφαση της να μην υιοθετήσει τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή των αιτητών στην επίδικη θέση και να επιλέξει αντ' αυτών τα ενδιαφερόμενα μέρη Παναγιώτου και Μάρδα.
Στο Παράρτημα 6, σελίδα 26, πρώτη παράγραφος, υπάρχει σαφής και ειδική αιτιολογία της απόφασης της Ε.Δ.Υ, να επιλέξει το ενδιαφερόμενο μέρος Παναγιώτου, ο οποίος παρόλο που δε συστήθηκε από το Διευθυντή, κρίθηκε ως καλύτερος από την Ε.Δ.Υ, λόγω των εξαίρετων εμπιστευτικών του εκθέσεων. Επίσης, στο Παράρτημα 8, σελίδες 26, 27 και 28, η Ε.Δ.Υ, αιτιολογεί πλήρως και ειδικά την απόφαση της για την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους Μάρδα, ο οποίος αξιολογήθηκε ως "εξαίρετος" σε όλα τα χρόνια από το 1974-1986. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί.
Άλλος ισχυρισμός των αιτητών Σεργίου και Μηνά, είναι ότι η αρχαιότητα τους έπρεπε να διαδραματίσει αποφασιστικό παράγοντα, εφόσον στα υπόλοιπα κριτήρια (αξία και προσόντα) είναι ίσοι με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Από πλευράς αξίας οι αιτητές υστερούν και από τα 4 ενδιαφερόμενα μέρη. Επίσης και στο κριτήριο των προσόντων οι αιτητές υστερούν των ενδιαφερομένων μερών. Σε ότι αφορά το κριτήριο της αρχαιότητας:
(α) Ο αιτητής Βιολάρης προηγείται των ενδιαφερομένων μερών Αργυρού και Παναγιώτου λόγω ηλικίας και των Καμπούρη και Μάρδα 1 χρόνο και 10 μήνες, και
(β) Ο αιτητής Αφαντίτης έπεται των ενδιαφερομένων μερών κατά 1 χρόνο και 10 μήνες και προηγείται των ενδιαφερομένων μερών Καμπούρη λόγω ηλικίας και του Μάρδα κατά 7 μήνες στη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Γραφέα.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 166/88
Είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου ότι η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών Καραβαλή και Μάρδα, οι οποίοι δεν συστήθηκαν από το Διευθυντή, πρέπει να ακυρωθεί, γιατί η Ε.Δ.Υ, δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφαση της να επιλέξει αυτούς και να μην υιοθετήσει τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή των αιτητών Σεργίου και Μηνά.
Κρίνω ότι η Ε.Δ.Υ, αιτιολόγησε πλήρως την απόφαση της να επιλέξει τα ενδιαφερόμενα αυτά μέρη αντί τους αιτητές και η αιτιολογία της απόφασης της βρίσκεται στο Παράρτημα 6, σελίδες 26, 27 και 28. Μάλιστα, στο τέλος της σελίδας 27, αναφέρεται ρητά ότι η Ε.Δ.Υ, έκρινε ότι οι αιτητές αυτοί είναι στο σύνολο των καθιερωμένων τριών κριτηρίων, υποδεέστεροι των Καραβαλή και Μάρδα, κρίση που είναι ορθή αν ληφθεί υπόψη η υπεροχή των ενδιαφερομένων αυτών μερών στο κριτήριο της αξίας, καθώς και η υπεροχή τους σε προσόντα. Συνεπώς, ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 157/88
Ως μοναδικό λόγο ακύρωσης της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών, ο αιτητής προβάλλει τον ισχυρισμό ότι κακώς δε συστήθηκε από την Τμηματική Επιτροπή, δεδομένου ότι είναι αρχαιότερος όλων των ενδιαφερομένων μερών και περαιτέρω υπερέχει στο κριτήριο της αξίας από τα ενδιαφερόμενα μέρη Ιωαννίδη, Σκορδή και Γούνναρη.
Όπως προκύπτει από την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής (Παράρτημα 4), ο αιτητής δε συστήθηκε για επιλογή για προαγωγή στη θέση, επειδή κρίθηκε με βάση τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), ότι υστερούσε των συστηθέντων.
Η πιο πάνω απόφαση της Τμηματικής Επιτροπής ήταν λογικά εφικτή, αν ληφθεί υπόψη ότι στο κριτήριο της αξίας, με βάση τις εκθέσεις του 1979-1986, ο αιτητής υστερεί από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Αν μάλιστα συνυπολογιστεί και η σύσταση του Διευθυντή προς όφελος όλων σχεδών των ενδιαφερομένων μερών, τότε η υπεροχή των ενδιαφερόμενων μερών καθίσταται έκδηλη. Επίσης, έκδηλη είναι και η υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών, που δε συστήθηκαν από το Διευθυντή.
Υπό τις περιστάσεις, η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα, η οποία υπολογίστηκε με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα, η οποία είναι απομακρυσμένη και ως τέτοια δεν έχει σημαντικό βάρος, δεν καθιστά τον αιτητή υπέρτερο, αλλά ούτε και ισάξιο με τα ενδιαφερόμενα μέρη, με βάση τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια στο σύνολο τους.
Ενόψει των πιο πάνω, ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 158/88
Ο προβαλλόμενος ισχυρισμός εκ μέρους του αιτητή, είναι ότι η Τμηματική Επιτροπή κακώς δε σύστησε τον αιτητή για επιλογή για προαγωγή στη θέση και κακώς η Ε.Δ.Υ, δεν τον συμπεριέλαβε στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων.
Όπως προκύπτει από την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής (Παράρτημα 4), ο αιτητής δε συστήθηκε για επιλογή για προαγωγή στη θέση, επειδή κρίθηκε με βάση τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), ότι υστερούσε των συστηθέντων.
Η πιο πάνω απόφαση της Τμηματικής Επιτροπής ήταν λογικά εφικτή, καθότι στο κριτήριο της αξίας όπως προκύπτει από τις εμπιστευτικές εκθέσεις, ο αιτητής ήταν υποδεέστερος των συστηθέντων και των ενδιαφερομένων μερών, έτσι που δε δικαιολογείτο η σύσταση του από την Τμηματική Επιτροπή, ούτε και η Ε.Δ.Υ ήταν δυνατό να τον λάβει υπόψη.
Υπό τις περιστάσεις, η οποιαδήποτε υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα, έναντι των ενδιαφερόμενων μερών, δεν καθιστούσε τον αιτητή ισάξιο με τα ενδιαφερόμενα μέρη, ώστε να έπρεπε να είχε συστηθεί και αυτός.
Ενόψει των πιο πάνω, τόσον η απόφαση της Τμηματικής Επιτροπής, όσον και η απόφαση της Ε.Δ.Υ, ήταν λογικά εφικτές.
ΠΡΟΣΦΥΓΗ 54/88
Είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου των αιτητών, ότι η ανάκληση της προαγωγής των αιτητών είναι άκυρη γιατί δεν έγινε για κανένα από τους νομικούς λόγους που αναγνωρίζει το διοικητικό δίκαιο.
Οι λόγοι που οδήγησαν την Ε.Δ.Υ, στην ανάκληση της απόφασης της για προαγωγή των αιτητών και δύο άλλων υποψηφίων, αναφέρονται με λεπτομέρεια στο Παράρτημα 7. Συνοπτικά αναφέρεται ότι ο λόγος που η Ε.Δ.Υ, ανακάλεσε την προηγούμενη απόφαση της, ήταν γιατί τελούσε υπό πλάνη σε ότι αφορά την ορθή ερμηνεία της παραγράφου (4) των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης, όταν στη συνεδρίαση της ημερομηνίας 29/10/87 (Παράρτημα 6, σελίδα 12), είχε λογίσει υπέρ των αιτητών το πλεονέκτημα που προβλέπεται στην παράγραφο 4 του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Εφόσον η Ε.Δ.Υ, παράνομα είχε λογίσει το πλεονέκτημα στους αιτητές, η μεταγενέστερη απόφαση της να ανακαλέσει την προηγούμενη απόφαση της, που λήφθηκε μόλις 15 μέρες πριν, ήταν ορθή μια και πάρθηκε και εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος.
Στην προσφυγή 14/88 Ζήνωνος ν. Δημοκρατίας, με ημερομηνία 30/4/90, αναφέρονται τα ακόλουθα:
Στην υπόθεση Γιάγκου εναντίον Δημοκρατίας (1976) 2 Α.Α.Δ. 101, 105, 106 (Απόφαση Ολομέλειας) αναφέρονται τα πιο κάτω:
"The revocation of an unlawful administrative act is a course lawfully open to the administration and it is based on the notion of the preservation of legality; the relevant principles are to be found in Stasinopoullos on the Law of Administrative Acts (1951), at pp. 398-399; and it is useful to refer, too, to the decisions of the Council of State in Greece in cases 796/1964, 1750/1965, 1531/1966, 3027/ 1967 and 458/1968; in particular in the decision in case 3027/1967 the following are stated as regards the revocation of unlawful administrative acts:
'... η ανάκλησις και παρανόμου έτι διοικητικής πράξεως δεν είναι επιτρεπτή μετά την πάροδον ευλόγου χρόνου, κρινόμενου κατά τας εκάστοτε συνθήκας, εάν εξ αυτής παρήχθη πραγματική κατάστασις προστατευτέα εν όψει των αρχών της χρηστής Διοικήσεως, πλην εάν αύτη προεκλήθη δι' απατηλής ενεργείας του ενδιαφερομένου ή δεν ετηρήθη υπ' αυτού όρος τεθείς εν αυτή με την επιφύλαξιν της ανακλήσεως ή συντρέχη λόγος δημοσίου συμφέροντος'".
Εξάλλου, η ερμηνεία που δόθηκε τελικά από την Ε.Δ.Υ, στην παράγραφο 4 του Σχεδίου Υπηρεσίας, είναι λογικά εφικτή.
Ούτε η παράγραφος 4, όπως είναι διατυπωμένη και όπως ερμηνεύτηκε από την Ε.Δ.Υ., είναι ultravires του Νόμου, γιατί και τα τρία νόμιμα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν από την Ε.Δ.Υ, κατά την επιλογή των προαχθέντων.
Επίσης, κατά την αξιολόγηση του κριτηρίου των προσόντων, λήφθηκε υπόψη από την Ε.Δ.Υ, και το Πανεπιστημιακό προσόν των αιτητών και των άλλων υποψηφίων που διέθεταν τέτοιο προσόν.
Περαιτέρω ο συνήγορος των αιτητών ισχυρίστηκε ότι στο κριτήριο της αξίας οι αιτητές δεν υστερούν από τα ενδιαφερόμενα μέρη, μάλιστα ο αιτητής Συμεού υπερέχει των ενδιαφερομένων μερών Ευτυχίου, Παναγιώτου, Σκορδή, Οικονόμου, Ιωαννίδη και Καμπούρη και ο αιτητής Φιλή των ενδιαφερομένων μερών Ευτυχίου και Οικονόμου.
Με βάση τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων από το 1979-1986, προκύπτουν τα πιο κάτω:
(Ι) Ο αιτητής Σιακαλλής υστερεί σε αξία από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και μάλιστα από τα 16 καταφανώς.
(ΙΙ) Οι αιτητές Κλεάνθους και Φιλή είναι ισάξιοι με τα ενδιαφερόμενα μέρη 1 και 11 (Ευτυχίου, που έχει όμως το πλεονέκτημα και Οικονόμου), αλλά υστερούν από όλα σχεδόν τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.
(III) Ο αιτητής Συμεού είναι ισάξιος με τα ενδιαφερόμενα μέρη 1, 10, 11 και 14 (Ευτυχίου, Σκορδή, Οικονόμου και Καμπούρη). Οι Ευτυχίου και Καμπούρης, όμως, διαθέτουν το πλεονέκτημα. Όμως ο αιτητής αυτός υστερεί καταφανώς σε αξία σε σχέση με τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη.
Επισημαίνεται ότι, όπως προκύπτει από τη δήλωση του Διευθυντή στο Παράρτημα 8, σελίδα 7, αυτός όταν σύστηνε τους αιτητές για προαγωγή στις 29/10/87, τους λόγισε το πλεονέκτημα, κρίνοντας ότι ήταν ίσοι στην αξία και αρχαιότητα με τους άλλους υποψήφιους, ενώ η Ε.Δ.Υ, στο ίδιο Παράρτημα 8, σελίδα 27, δεν τους το λόγισε γιατί δεν τους έκρινε ισοδύναμους με τους άλλους που επιλέγηκαν. Επιπλέον, ο συνήγορος των αιτητών πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι οι αιτητές υπερέχουν σε προσόντα από τα ενδιαφερόμενα μέρη, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το πτυχίο τους.
Από συγκριτική μελέτη των προσόντων των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών, προκύπτει ότι αυτοί έχουν τα ίδια περίπου προσόντα με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αν δε, ληφθεί υπόψη και το πανεπιστημιακό προσόν των υποψηφίων, τότε οι αιτητές είναι ίσοι με τα ενδιαφερόμενα μέρη 1 και 14 (Ευτυχίου και Καμπούρη) και υπερέχουν των άλλων.
Τα επιπρόσθετα όμως προσόντα ενός υποψηφίου, παρόλο που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από την Ε.Δ.Υ., ωστόσο όταν δεν θεωρούνται ως πλεονέκτημα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, όπως στην παρούσα υπόθεση, αποτελούν στοιχείο πολύ περιθωριακής σημασίας και δεν αποδεικνύουν από μόνα τους έκδηλη υπεροχή (Hadjiloannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041 και Papadopoullos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 405, σελίδες 414-415).
Στην προκειμένη περίπτωση η υπεροχή του αιτητή στο κριτήριο των προσόντων είναι πολύ περιθωριακή.
Εξάλλου, η απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ζαπίτη και Άλλου ν. Δημοκρατίας (Υποθ. αρ. 870/87 και 873/87 - η απόφαση δόθηκε στις 15/5/89), δεν επιβάλλει στην Ε.Δ.Υ, υποχρέωση να αποδίδει σε όλες τις περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων περισσότερη βαρύτητα στα επιπρόσθετα προσόντα των υποψηφίων και να προβαίνει στην επιλογή του διορισθησομένου ή προαχθησομένού στη θέση, μόνο λόγω των επιπρόσθετων ακαδημαϊκών ή επαγγελματικών του προσόντων. Απλώς η Ολομέλεια έκρινε στην υπόθεση Ζαπίτη (ανωτέρω), ότι υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης εκείνης, η ενέργεια της Ε.Δ.Υ, να αποδώσει βαρύτητα στα ακαδημαϊκά προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους Μαντοβάνη, τα οποία συνεκτίμησε με τα υπόλοιπα κριτήρια, ήταν καθόλα νόμιμη και ορθή.
Ενόψει των πιο πάνω, ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί.
Ο συνήγορος ισχυρίστηκε ότι η υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα, είναι πολύ μικρή για να έχει οποιαδήποτε βαρύτητα.
Λόγω και της υπεροχής των ενδιαφερομένων μερών στο κριτήριο της αρχαιότητας, το οποίο συσταθμίζεται με τα άλλα δύο κριτήρια, οι αιτητές δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι υπερέχουν έκδηλα των ενδιαφερομένων μερών, απαραίτητη νομική προϋπόθεση για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Ωστόσο αναφέρεται ότι:
(Ι) Ο αιτητής Κλεάνθους έπεται σε αρχαιότητα στην αμέσως κατώτερη θέση από την πληρωθείσα, όλων των ενδιαφερομένων μερών κατά 2 χρόνια και 7 μήνες, η οποία αρχαιότητα είναι ουσιαστική.
(II) Ο αιτητής Συμεού έπεται των ενδιαφερομένων μερών πάλι με βάση την αρχαιότητα τους στην αμέσως κατώτερη θέση, κατά 1 χρόνο και 7 μήνες, και
(ΙΙΙ) Οι αιτητές Σιακαλλής και Φιλή, έπονται των ενδιαφερομένων μερών με βάση την προηγούμενη αρχαιότητα τους από 3 χρόνια μέχρι 6 χρόνια.
Άλλος νομικός ισχυρισμός εκ μέρους των αιτητών, είναι ότι η Ε.Δ.Υ, δεν έδωσε οποιαδήποτε ή ικανοποιητική αιτιολογία, γιατί αγνόησε τις συστάσεις του Διευθυντή υπέρ των αιτητών. Θα πρέπει πρώτα να σημειωθεί ότι σε ότι αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη, που επίσης συστήθηκαν από το Διευθυντή, η Ε.Δ.Υ, δεν είχε καμιά υποχρέωση να αιτιολογήσει ειδικά την απόφαση της να μην υιοθετήσει τη σύσταση του Διευθυντή υπέρ των αιτητών.
Αναφορικά με τα τρία ενδιαφερόμενα μέρη που δεν συστήθηκαν από το Διευθυντή (Παναγιώτου, Καραβαλή και Μάρδα), η Ε.Δ.Υ, αιτιολόγησε πλήρως και ειδικά την απόφαση της, όπως φαίνεται στο Παράρτημα 6, σελίδα 26 και στο Παράρτημα 8, σελίδες 27 και 28.
Επίσης, στα ίδια πιο πάνω Παραρτήματα περιέχεται πλήρης και επαρκής αιτιολογία για την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών, η οποία αιτιολογία συμπληρώνεται και από τους σχετικούς διοικητικούς φακέλους των υποψηφίων.
Στην παρούσα υπόθεση, έχοντας υπόψη τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια στο σύνολο τους, οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν ότι έχουν έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών.
Έχω τη γνώμη ότι, λαμβανομένων υπόψη όλων των στοιχείων, γεγονότων και κριτηρίων, η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν λογικά εφικτή.
Ενόψει των πιο πάνω, οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται και η απόφαση της Ε.Δ.Υ, επικυρώνεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.