|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 20
10 Ιανουαρίου, 1992
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΜΠΟΣ ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1067/90).
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Προσβολή περισσοτέρων της μιας διοικητικών πράξεων με το ίδιο δικόγραφο της Προσφυγής— Δεν χωρεί εκτός της περιπτώσεως της συνάφειας — Η προσφυγή όμως είναι παραστατική ως προς την πρώτη από τις προσβαλλόμενες πράξεις — Προϋποθέσεις συνάφειας — Η απόφαση 1570/70 του Συμβουλίου της Επικρατείας — Η περίπτωση των δύο μη συναφών προαγωγών της κριθείσας υπόθεσης.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος — Πρέπει να είναι αιτιολογημένες (Άρθρο 35(4) των Ν. 1/90 και Ν. 211/91) — Βαρύτητα και αξία των συστάσεων κατά τη νομολογία.
Δημόσιοι Υπάλληλοι— Προσόντα— Η απόσπαση ή ο αναπληρωματικός διορισμός σε μια θέση δεν τροποποιεί τη θεσμική υπόσταση του δημοσίου υπαλλήλου, αλλά η υπηρεσία του αυτή μπορεί να αξιολογηθεί και θεωρηθεί ως προσόν σε περίπτωση υποψηφιότητας για τη θέση αυτή.
Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας — Σχέδια Υπηρεσίας — Προαγωγές δημοσίων υπαλλήλων — Προσόντα — Υποχρέωση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, ενόψει του Άρθρου 3 5(2)(β) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων 1/90 και Ν. 211/91, να προβεί σε πρέπουσα λογική έρευνα για να διαπιστώσει αν οι υποψήφιοι κατέχουν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα — Η ΕΔΥ έχει από το νόμο υποχρέωση να ερευνήσει και να αποφασίσει η ίδια για την κατοχή των προσόντων, ανεξάρτητα από τη γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής.
Ο αιτητής ζήτησε με την προσφυγή αυτή την ακύρωση των προαγωγών των δύο ενδιαφερομένων μερών, αντ' αυτού, στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού (Παθολογίας). Τα κυρίαρχα στα πλαίσια της διαδικασίας ζητήματα ήταν η δυνατότητα αιτήσεως ακυρώσεως δύο ή περισσοτέρων διοικητικών πράξεων με την ίδια προσφυγή και η διαπίστωση κατοχής των απαιτουμένων προσόντων προς προαγωγή, από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή ως προς τη δεύτερη των προσβαλλόμενων πράξεων αλλά ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση (πρώτη των προσβαλλόμενων πράξεων), αποφάσισε ότι:
1. Δεν χωρεί προσφυγή με το ίδιο δικόγραφο εναντίον περισσοτέρων της μιας αυτοτελούς διοικητικής πράξης, οι οποίες δεν είναι συναφείς. Η προσφυγή όμως δεν είναι απαράδεκτη για όλες. Η προσφυγή είναι παραδεκτή και ισχυρή για την προτασσόμενη από τις προσβαλλόμενες πράξεις.
Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς, εάν η μια πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, ή αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του Νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο.
Προαγωγές υπαλλήλων στον ίδιο βαθμό, που στηρίζονται στην ίδια γνωμοδότηση του ιδίου Υπηρεσιακού Συμβουλίου και απέχουν σύντομο χρονικό διάστημα η μια από την άλλη, κρίθηκαν από το Συμβούλιο Επικρατείας ως συναφείς. (Βλ. αποφάσεις ΣτΕ: 1965/56 και 1570/70).
2. Ο αιτητής με την προσφυγή του προσβάλλει δύο ξεχωριστές διοικητικές αποφάσεις. Με τις αποφάσεις αυτές πληρώθηκαν δύο ξεχωριστές θέσεις σύμφωνα με δύο προτάσεις της αρμόδιας αρχής που υποβλήθηκαν στις 4 Ιουνίου, 1990 και 5 Σεπτεμβρίου, 1990, αντίστοιχα. Ακολουθήθηκαν δύο ξεχωριστές διαδικασίες. Η μια προαγωγή δεν αποτελούσε προϋπόθεση της άλλης. Η αιτιολογία της κάθε απόφασης είναι διαφορετική. Τα μόνα κοινά είναι ότι ο αιτητής ήταν υποψήφιος και στις δύο θέσεις και η δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα έγινε την ίδια ημέρα με την ίδια γνωστοποίηση. Οι προσβαλλόμενες προαγωγές, ως εκ τούτου, δεν έχουν συνάφεια μεταξύ τους και δεν είναι επιτρεπτό να προσβληθεί η νομιμότητα τους με το ίδιο δικόγραφο. Η προσφυγή παραμένει ισχυρή για την προτασσόμενη στο δικόγραφο - αίτηση - απόφαση.
3. Το Άρθρο 35(4) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 και 1991, (Αρ. 1/90 και Ν. 211/91), (ο "Νόμος"), προβλέπει ότι οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος πρέπει να είναι αιτιολογημένες.
Οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος αποτελούν ουσιώδες στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορούν να παραγνωριστούν από την Επιτροπή χωρίς ειδική αιτιολογία.
Ο Προϊστάμενος του Τμήματος είναι σε θέση να εκτιμήσει τις απαιτήσεις της θέσης που πρόκειται να πληρωθεί και τις ικανότητες του υποψηφίου για να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης. Οι συστάσεις του όμως, αν είναι ασύμφωνες με την εικόνα που παρουσιάζεται στις υπηρεσιακές εκθέσεις, πρέπει να παραγνωρίζονται ή να τους αποδίδεται περιορισμένη βαρύτητα ανάλογα με την έκταση της ασυμφωνίας. Στην κρινόμενη υπόθεση οι συστάσεις του Διευθυντή είναι αιτιολογημένες.
4. Η απόσπαση ή αναπληρωματικός διορισμός σε μια θέση δεν τροποποιεί τη θεσμική υπόσταση του δημόσιου υπάλληλου αλλά η υπηρεσία του αυτή μπορεί να αξιολογηθεί και θεωρηθεί ως προσόν σε περίπτωση υποψηφιότητας για τη θέση αυτή.
5. Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί εν προκειμένω, μεταξύ άλλων, πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας. Με βάση το περιεχόμενο του Άρθρου 35(2)(β) του Ν. 1/90 (και Ν. 211/91) η ΕΔΥ έχει καθήκον να προβεί σε πρέπουσα λογική έρευνα για να διαπιστώσει αν οι υποψήφιοι κατέχουν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Η Επιτροπή έχει με το νόμο καθήκον να διακριβώσει τα προσόντα του υποψήφιου ως πραγματικό γεγονός ύστερα από δέουσα έρευνα και να αποφασίσει αν ένας υποψήφιος κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο, ανεξάρτητα από τυχόν γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής επί του θέματος.
Στους φακέλους που ήταν ενώπιον της Επιτροπής και παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο δεν υπάρχει οποιοδήποτε έγγραφο ή πιστοποιητικό που να αποδεικνύει ή να δεικνύει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.
Η Επιτροπή, όπως φαίνεται από το πρακτικό της, βασίστηκε μόνο στην κρίση μιας Τμηματικής Επιτροπής σε άλλη διαδικασία, αλλά ούτε η έρευνα της Τμηματικής Επιτροπής ούτε το αιτιολογικό της αναφέρονται στην παρούσα διαδικασία.
6. Στην υπόθεση Michael and Another v. Republic (1985) 3 C.L.R. 726, ο κ. Α. Λοΐζου, τότε Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, είπε στη σελ. 742 ότι η Επιτροπή έχει από το νόμο υποχρέωση να ερευνήσει και να αποφασίσει η ίδια αν υποψήφιος κατέχει τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, ανεξάρτητα από τη γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής.
Στην παρούσα υπόθεση δεν υπήρξε Τμηματική Επιτροπή ή εύρημα της Τμηματικής Επιτροπής.
Η Επιτροπή παρέλειψε να προβεί σε οποιαδήποτε έρευνα ή επαρκή έρευνα και άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια με ελαττωματικό τρόπο και, ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους λήφθηκε αντίθετα με το νόμο και με υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας.
Η πρώτη των προσβαλλόμενων πράξεων ακυρώνεται. Ως προς τη δεύτερη, η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Georghiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 400·
Σιμιλλή και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 463·
Λιακόπουλος και Άλλος ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου
Αρσαλίδης ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 1601·
Κυριάκου και Αλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (Αρ.2)
Υπ. Αρ. 1965/56, Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας (1956) Γ, σελ. 770·
Υπ. Αρ. 1570/70, Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας (1970) Γ, σελ. 2418·
Δημοκρατία και Αλλοι ν. Στυλιανού και Αλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427·
Koufettas v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1950·
Δημοκρατία ν. Παπαδοπούλου (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 670·
Mytides v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1096·
Karis v. Republic (1985) 3 C.L.R. 496·
Μιλτιάδους και Αλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318·
Michael and Another v. Republic (1985) 3 C.L.R. 726.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα προάχθηκαν στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού (Παθολογίας) αντί του αιτητή.
Ν. Παπαευσταθίου, για τον αιτητή.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ'ων η αίτηση.
Cur. adv. vult
Ο Δικαστής κ. Στυλιανίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή ζητά:-
"Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/ και απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 26.10.90 και με βάση την οποία προάχθηκαν στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού (Παθολογίας) οι α) ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗ και β) ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΖΑΜΠΑΡΤΑΣ, αντί του Αιτητή είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος".
Ο δικηγόρος της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, (η "Επιτροπή"), πρόβαλε ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη αναφορικά με την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους Κωστάκη Ζαμπάρτα γιατί με την προσφυγή προσβάλλονται δύο ξεχωριστές διοικητικές πράξεις.
Το ζήτημα της ομοδικίας στην προσβολή περισσοτέρων της μιας διοικητικής απόφασης με την ίδια προσφυγή αποτέλεσε αντικείμενο σε μια σειρά Κυπριακών Αποφάσεων - (βλ. Georghiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 400· Μαρία Σιμιλλή και Άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 813/88, (Απόφαση δόθηκε στις 14 Φεβρουαρίου, 1990)· Ανδρέας Λιακόπουλος και Άλλος ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, Υποθέσεις Αρ. 516/88 και 528/88, (Απόφαση δόθηκε στις 21 Απριλίου, 1990)· Νικόλαος Αρσαλίδης ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 152/90, (Απόφαση δόθηκε στις 9 Μαΐου, 1991)· και Χρίστος Κυριάκου και Άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 289/90, (Απόφαση δόθηκε στις 31 Μαΐου, 1991)).
Δεν χωρεί προσφυγή με το ίδιο δικόγραφο εναντίον περισσοτέρων της μιας αυτοτελούς διοικητικής πράξης, οι οποίες δεν είναι συναφείς. Η προσφυγή όμως δεν είναι απαράδεκτη για όλες. Η προσφυγή είναι παραδεκτή και ισχυρή για την προτασσόμενη από τις προσβαλλόμενες πράξεις.
Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς, εάν η μια πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, ή αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του Νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο.
Προαγωγές υπαλλήλων στον ίδιο βαθμό, που στηρίζονται στην ίδια γνωμοδότηση του ιδίου Υπηρεσιακού Συμβουλίου και απέχουν σύντομο χρονικό διάστημα η μια από την άλλη, κρίθηκαν από το Συμβούλιο Επικρατείας ως συναφείς. (Βλ. Υπόθεση Αρ. 1965/56, (Ολ.), Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, (1956) Γ, σελ. 770).
Στην Υπόθεση Αρ. 1570/1970, Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, (1970) Γ', σελ. 2418, δύο υπάλληλοι προήχθηκαν στον 5ο βαθμό. Ο ένας προάχθηκε με διάταγμα ημερομηνίας 16 Ιουνίου, 1969, ύστερα από γνωμοδότηση του Ζ' Υπηρεσιακού Συμβουλίου Προσωπικού του Υπουργείου Συγκοινωνιών ημερομηνίας 7 Ιουνίου, 1969, και ο άλλος με διάταγμα ημερομηνίας 4 Ιουλίου, 1969, με γνωμοδότητση του ιδίου Συμβουλίου ημερομηνίας 20 Ιουνίου, 1969. Οι θέσεις ανήκαν στον ίδιο κλάδο. Ο αιτητής ζήτησε με την ίδια προσφυγή την ακύρωση τους. Το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε ότι δεν υφίστατο συνάφεια μεταξύ των δύο αυτών πράξεων και η αίτηση ήταν εξεταστέα μόνο αναφορικά με το μέρος που εστρέφετο εναντίον της προτασσόμενης προαγωγής της 16ης Ιουνίου, 1969.
Στην παρούσα υπόθεση τα σχετικά γεγονότα έχουν:-
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας με επιστολή του ημερομηνίας 4 Ιουνίου, 1990, που λήφθηκε στο γραφείο της Επιτροπής στις 6 Ιουνίου, 1990, υπέβαλε πρόταση για την πλήρωση μιας κενής μόνιμης (Τακτ. Προϋπ.) θέσης Ανώτερου Ειδικού Ιατρού (Παθολογίας), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Στις 21 Ιουνίου, 1990, η Επιτροπή αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης της πιο πάνω θέσης σε μεταγενέστερη ημερομηνία σε συνεδρία που θα οριστεί αργότερα, στην οποία να κληθεί να παραστεί ο Αναπληρωτής Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, (ο "Διευθυντής").
Στις 5 Σεπτεμβρίου, 1990, ο ίδιος Γενικός Διευθυντής υπέβαλε πρόταση για πλήρωση δύο κενών θέσεων Ανώτερου Ειδικού Ιατρού από τις οποίες η μια για την ειδικότητα της Παθολογίας και ή άλλη της Γενικής Χειρουργικής.
Στις 13 Σεπτεμβρίου, 1990, η Επιτροπή ανέβαλε την πλήρωση των δύο αυτών θέσεων.
Στις 27 Σεπτεμβρίου, 1990, η Επιτροπή εξέτασε χωριστά, (θέμα 2 των πρακτικών της), την πλήρωση της μιας κενής μόνιμης θέσης, (πρόταση της αρμόδιας αρχής που λήφθηκε στις 6 Ιουνίου, 1990), άκουσε τις συστάσεις του Διευθυντή και αφού επιλήφθηκε όλων των σχετικών θεμάτων, αποφάσισε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους Κωστάκη Ζαμπαρτα.
Στις 27 Σεπτεμβρίου, 1990, σαν ξεχωριστό θέμα, (θέμα 3 των πρακτικών της), η Επιτροπή επιλήφθηκε της πρότασης της αρμόδιας αρχής που λήφθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου, 1990.
Στη συνεδρίαση αυτή ο Διευθυντής έδωσε τις αιτιολογημένες συστάσεις του. Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή η Επιτροπή ανέβαλε την περαιτέρω εξέταση του θέματος για να ζητήσει στοιχεία σχετικά με την διετή υποτροφία που παραχωρήθηκε στον αιτητή από το "U.K. Programme of Technical Assistance" που πρόσφερε το Βρεττανικό Συμβούλιο του Λονδίνου.
Στις 28 Σεπτεμβρίου, 1990, ο Διευθυντής με επιστολή του πληροφόρησε την Επιτροπή ότι ο αιτητής δεν εξασφάλισε το μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Νευρολογία, σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου του, αλλά πιστοποιητικό ότι, μέσα στα πλαίσια της διετούς υποτροφίας του, παρακολούθησε Courses από 7 Οκτωβρίου, 1974 - 14 Δεκεμβρίου, 1974, στην Κλινική Νευρολογία και από 13 Ιανουαρίου, 1975 - 16 Μαΐου, 1975, στην Παθολογία.
Στις 28 Σεπτεμβρίου, 1990, ο δικηγόρος του αιτητή, άλλος από το δικηγόρο του στην παρούσα προσφυγή, ζήτησε από την Επιτροπή να εξετάσει ειδικά το θέμα της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.
Στις 2 Οκτωβρίου, 1990, η Επιτροπή αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης και έλαβε υπόψη και τους προσωπικούς φακέλους και τους φακέλους των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων και έλαβε υπόψη τις κρίσεις και συστάσεις του Διευθυντή, αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στη μόνιμη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού Παθολογίας στο ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέα Γιαννάκη.
Στις 9 Οκτωβρίου, 1990, η Επιτροπή, αφού έλαβε γνώση της επιστολής του ενδιαφερόμενου μέρους Κωστάκη Ζαμπάρτα ημερομηνίας 29 Σεπτεμβρίου, 1990, με την οποία αποδέχθηκε την προσφορά, καθόρισε ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής του την 15η Οκτωβρίου, 1990.
Στις 13 Οκτωβρίου, 1990, η Επιτροπή, αφού έλαβε γνώση της αποδοχής της προσφοράς από το ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέα Γιαννάκη όρισε ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής του την 15η Οκτωβρίου, 1990.
Οι δύο προαγωγές δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας Αριθμός 2549, ημερομηνίας 26 Οκτωβρίου, 1990, Αριθμός Γνωστοποίησης 3332.
Ο αιτητής με την προσφυγή του προσβάλλει δύο ξεχωριστές διοικητικές αποφάσεις. Με τις αποφάσεις αυτές πληρώθηκαν δύο ξεχωριστές θέσεις σύμφωνα με δύο προτάσεις της αρμόδιας αρχής που υποβλήθηκαν στις 4 Ιουνίου, 1990 και 5 Σεπτεμβρίου, 1990, αντίστοιχα. Ακολουθήθηκαν δύο ξεχωριστές διαδικασίες. Η μια προαγωγή δεν αποτελούσε προϋπόθεση της άλλης. Η αιτιολογία της κάθε απόφασης είναι διαφορετική. Τα μόνα κοινά είναι ότι ο αιτητής ήταν υποψήφιος και στις δύο θέσεις και η δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα έγινε την ίδια ημέρα με την ίδια γνωστοποίηση. Οι προσβαλλόμενες προαγωγές, ως εκ τούτου, δεν έχουν συνάφεια μεταξύ τους και δεν είναι επιτρεπτό να προσβληθεί η νομιμότητα τους με το ίδιο δικόγραφο.
Η προσφυγή παραμένει ισχυρή για την προτασσόμενη στο δικόγραφο - αίτηση - απόφαση. Είναι όμως απαράδεκτη για τη δεύτερη απόφαση - την προαγωγή του Κωστάκη Ζαμπάρτα.
Η προσφυγή αναφορικά με την προαγωγή του Κωστάκη Ζαμπάρτα απορρίπτεται ως απαράδεκτη.
Οι λόγοι που προβάλλονται για την ακύρωση της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους Ανδρέα Γιαννάκη είναι: -
1. Λανθασμένη και παράνομη διαδικασία.
2. Πλημμελείς συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος.
3. Έλλειψη δέουσας έρευνας για το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.
4. Έλλειψη αιτιολογίας. Και
5. Έκδηλη υπεροχή του αιτητή.
Ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε ότι η Επιτροπή έπρεπε να πληρώσει τις δύο θέσεις με μια διαδικασία και όχι με δύο ξεχωριστές και αυτό είναι παράνομο, παράτυπο και παράδοξο.
Η Επιτροπή έλαβε δύο ξεχωριστές προτάσεις σε διάφορες ημερομηνίες. Άρχισε και τελείωσε η κάθε μία από τις δύο διαδικασίες για πλήρωση των αντίστοιχων θέσεων σε διαφορετικό χρόνο. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ούτε παράνομη, ούτε παράδοξη είναι.
Το Άρθρο 35(4) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 και 1991, (Αρ. 1/90 και 211/91), (ο "Νόμος"), προβλέπει ότι οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος πρέπει να είναι αιτιολογημένες.
Οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος αποτελούν ουσιώδες στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορούν να παραγνωριστούν από την Επιτροπή χωρίς ειδική αιτιολογία.
Ο Προϊστάμενος του Τμήματος είναι σε θέση να εκτιμήσει τις απαιτήσεις της θέσης που πρόκειται να πληρωθεί και τις ικανότητες του υποψηφίου για να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης. Οι συστάσεις του όμως, αν είναι ασύμφωνες με την εικόνα που παρουσιάζεται στις υπηρεσιακές εκθέσεις, πρέπει να παραγνωρίζονται ή να τους αποδίδεται περιορισμένη βαρύτητα ανάλογα με την έκταση της ασυμφωνίας. (Βλ. Κυπριακή Δημοκρατία και Άλλοι ν. Ανδρέα Στυλιανού και Άλλου, Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 1028, 1029, 1034, (Απόφαση δόθηκε στις 10 Ιουλίου, 1990), στις οποίες αναφέρεται όλη η προηγούμενη νομολογία του Δικαστηρίου).
Η σύσταση του Διευθυντή, όπως καταγράφτηκε στα πρακτικά, (Παράρτημα 8), έχει:-
"Στη συνεδρίαση προσήλθε και ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας κ. Γεώργιος Μαλλιώτης, ο οποίος ενημερώθηκε για τα πιο πάνω και στη διάθεση του οποίου τέθηκαν οι Προσωπικοί Φάκελοι και - οι Φάκελοι των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψήφιων.
Ο Διευθυντής ανάφερε τα εξής:
Θα πρέπει να λεχθεί ότι και οι δύο υποψήφιοι, Χαράλαμπος Πογιατζής και Ανδρέας Γιαννάκη, εκτελούν με επιτυχία τα καθήκοντα τους. Ο Πογιατζής αναπληρώνει τον Ανώτερο Ειδικό Ιατρό (Παθολογίας) στη Λάρνακα και το Γιαννάκη τον Ανώτερο Ειδικό Ιατρό (Παθολογίας) στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όταν αυτοί απουσιάζουν. Είναι καθ' όλα ευχαριστημένος και από τους δύο. Γι' αυτό, δε θα πάρει θέση αλλά το αφήνει στην κρίση της Επιτροπής να αποφασίσει.
Παρ' όλο που και οι δύο υπήρξαν εξαίρετοι στα διοικητικά καθήκοντα, όταν αναπληρούσαν τους διευθυντές των αντίστοιχων κλινικών, ωστόσο και από προσωπική του γνώση και από πληροφορίες που παίρνει από τους αρμόδιους παράγοντες θεωρεί ότι η άσκηση από το Γιαννάκη των καθηκόντων αυτών ήταν ελαφρώς υψηλότερου επιπέδου. Ωστόσο, συστήνει και τους δύο και το αφήνει στην Επιτροπή να αποφασίσει. Τέλος, τονίζει ότι ο Πογιατζής έχει κάποια αρχαιότητα έναντι του Γιαννάκη".
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος είναι νομικά επιλήψιμη γιατί βρίσκεται σε αντίθεση με τα αντικειμενικά στοιχεία των υποψηφίων. Δεν έλαβε υπόψη του το πρόσθετο προσόν του αιτητή και την υπεροχή του σε αρχαιότητα και έλαβε υπόψη του το χρόνο που ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος αναπληρούσαν τους Διευθυντές των αντίστοιχων κλινικών.
Η απόσπαση ή αναπληρωματικός διορισμός σε μια θέση δεν τροποποιεί τη θεσμική υπόσταση του δημόσιου υπαλλήλου αλλά η υπηρεσία του αυτή μπορεί να αξιολογηθεί και θεωρηθεί ως προσόν σε περίπτωση υποψηφιότητας για τη θέση αυτή. (Βλ. Koufettas v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1950, σελ. 1958· Κυπριακή Δημοκρατία και Σοφίας Παπαδοπούλλου, Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 770, (Απόφαση δόθηκε στις 29 Μαρτίου, 1989)).
Οι συστάσεις του Διευθυντή στην κρινόμενη υπόθεση είναι αιτιολογημένες. Ο Διευθυντής δεν παρέλειψε να αναφερτεί στη μικρή αρχαιότητα του αιτητή, ο οποίος υπηρετούσε στη θέση Ειδικού Ιατρού Παθολογίας από 1η Ιανουαρίου, 1983, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος από 1η Μαρτίου, 1984.
Η αναφορά του Διευθυντή στην αξιολόγηση της εκτέλεσης των διοικητικών καθηκόντων των υποψηφίων, όταν αναπληρούσαν τους Διευθυντές των αντίστοιχων κλινικών, ήταν αναγκαία γιατί σχετίζεται άμεσα με τα καθήκοντα και τις ευθύνες της θέσης και τα απαιτούμενα προσόντα όπως αναφέρονται στο σχέδιο υπηρεσίας. Τα προσόντα των μερών ήταν ενώπιον της Επιτροπής. Αναφορικά με τα πρόσθετα προσόντα - μετεκπαίδευση του αιτητή - η Επιτροπή ερεύνησε το θέμα και πήρε γραπτή απάντηση από το Διευθυντή στις 28 Σεπτεμβρίου, 1990.
Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί, μεταξύ άλλων, πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας.
Το Άρθρο 35(2)(β) του Νόμου προβλέπει ότι κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν προάγεται σε άλλη θέση εκτός εάν
(α)................................
(β) κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας για τη θέση κατά το χρόνο κατά τον οποίο λήφθηκε από την Επιτροπή η πρόταση για την πλήρωση της θέσης και κατά το χρόνο που λαμβάνεται η απόφαση"·
Η Επιτροπή έχει καθήκον να προβεί σε πρέπουσα λογική έρευνα για να διαπιστώσει αν οι υποψήφιοι κατέχουν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα. (Βλ., μεταξύ άλλων, Mytides v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1096, στις σελ. 1110 και 1111· Karis v. Republic (1985) 3 C.L.R. 496).
Στο πρακτικό της Επιτροπής ημερομηνίας 27 Σεπτεμβρίου, 1990, διαβάζουμε:-
"Στη συνέχεια η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της στοιχεία, έκρινε ότι από τους έξι υποψήφιους που υπηρετούν στην κατώτερη θέση Ειδικού Ιατρού στην ειδικότητα Παθολογίας μόνον οι Χαράλαμπος Πογιατζής, Ανδρέας Γιαννάκη και Κωστάκης Ζαμπάρτας κατέχουν όλα τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα για προαγωγή στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού. Όσον αφορά το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, η Επιτροπή έκρινε ότι το κατέχουν και οι τρεις υποψήφιοι, δεδομένου ότι ...... ο Γιαννάκη είχε εξεταστεί στα Αγγλικά στις 9.6.88 από την αρμόδια Τμηματική Επιτροπή, στα πλαίσια παλαιότερης διαδικασίας πλήρωσης άλλης ίδιας θέσης, και κρίθηκε ότι έχει πολύ καλή γνώση της Αγγλικής".
Στις 28 Σεπτεμβρίου, 1990, ο τότε δικηγόρος του αιτητή, όπως έχει προαναφερθεί, ζήτησε την εξέταση από την Επιτροπή του θέματος τούτου.
Στο πρακτικό της Επιτροπής της συνεδρίας της 2ας Οκτωβρίου, 1990, αναφέρονται:-
"Η Επιτροπή έλαβε επίσης γνώση της επιστολής του δικηγόρου κ. Ανδρέα Σ. Αγγελίδη με στοιχεία 2558/88 και ημερ. 28.9.90 από μέρους του Πογιατζή και σημείωσε ότι έχει ήδη εξεταστεί στη συνεδρίαση της ημερομηνίας 27.9.90 (θέμα 3 των πρακτικών) το θέμα της κατοχής από τους υποψηφίους του προσόντος της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας και έχει διαπιστωθεί ότι όλοι οι υποψήφιοι διαθέτουν το προσόν αυτό".
Η Επιτροπή έχει με το νόμο καθήκον να διακριβώσει τα προσόντα του υποψήφιου ως πραγματικό γεγονός ύστερα από δέουσα έρευνα και να αποφασίσει αν ένας υποψήφιος κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο.
Ανεξάρτητα από τη γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής, η Επιτροπή έχει την αρμοδιότητα και φέρει την ευθύνη για την έρευνα και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας περιλαμβανομένης και της διακρίβωσης των προσόντων των υποψηφίων. (Βλ. Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 789, 791, 796, (Απόφαση δόθηκε στις 30 Μαΐου, 1989)).
Στους φακέλους που ήταν ενώπιον της Επιτροπής και παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο δεν υπάρχει οποιοδήποτε έγγραφο ή πιστοποιητικό που να αποδεικνύει ή να δεικνύει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Γιαννάκη κατέχει το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.
Η Επιτροπή, όπως φαίνεται από το πρακτικό της, βασίστηκε μόνο στην κρίση μιας Τμηματικής Επιτροπής σε άλλη διαδικασία, αλλά ούτε η έρευνα της Τμηματικής Επιτροπής ούτε το αιτιολογικό της αναφέρονται στην παρούσα διαδικασία.
Στην υπόθεση Michael and Another v. Republic (1985) 3 C.L.R. 726, ο κ. Α. Λοΐζου, τότε Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, είπε στη σελ. 742 ότι η Επιτροπή έχει από το νόμο υποχρέωση να ερευνήσει και να αποφασίσει η ίδια αν υποψήφιος κατέχει τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, ανεξάρτητα από τη γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής.
Στην παρούσα υπόθεση δεν υπήρξε Τμηματική Επιτροπή ή εύρημα της Τμηματικής Επιτροπής.
Η Επιτροπή παρέλειψε να προβεί σε οποιαδήποτε έρευνα ή επαρκή έρευνα και άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια με ελαττωματικό τρόπο και, ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους λήφθηκε αντίθετα με το νόμο και με υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας.
Δεν μπορεί να ισχύσει στην παρούσα περίπτωση η αρχή της κανονικότητας και η απόφαση ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. Το περιεχόμενο των φακέλων δεν στοιχειοθετεί αιτιολογία για την ενδιάμεση απόφαση της Επιτροπής αναφορικά με την κατοχή του προσόντος αυτού.
Για το λόγο αυτό, η προσφυγή επιτυγχάνει και δεν είναι αναγκαίο να εξεταστούν οι άλλοι λόγοι που προβάλλονται.
Η προσβαλλόμενη απόφαση προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους Ανδρέα Γιαννάκη ακυρώνεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η πρώτη των προσβαλλόμενων πράξεων ακυρώνεται. Ως προς τη δεύτερη, η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Καμιά διαταγή για έξοδα.