|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 4104
17 Δεκεμβρίου, 1991
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΛΠΙΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 880/89).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί — Συνεντεύξεις — Αποτελούν τρόπο διαπιστώσεως της καταλληλότητας των υποψηφίων και είναι μεγαλύτερης σημασίας σε περιπτώσεις πληρώσεως θέσεων πρώτου διορισμού.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί — Ανάπηροι υποψήφιοι — Ο περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμος — Άρθρο 33Α (όπως εκτίθεται στο άρθρο 2 του τροποποιητικού Νόμου 70/87) — Δεν δικαιολογείται απαίτηση πλήρους τυφλότητας για την ενεργοποίηση της διάταξης — Ο Νόμος δεν ομιλεί μόνο για πλήρη αναπηρία αλλά για μερική ή πλήρη αναπηρία — Εν προκειμένω, ακύρωση διαδικασίας διορισμών λόγω αγνόησης από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας της αναπηρίας υποψηφίου — Απόρριψη από το Δικαστήριο της εκ των υστέρων αιτιολογίας της πλημμέλειας.
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια προσέβαλε την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να διορίσουν στη θέση Λειτουργού Ευημερίας 3ης τάξεως (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί αυτής.
Κρίσιμο στα πλαίσια της διαδικασίας απέβη το γεγονός ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας δεν περιέλαβε στα πρακτικά της διαδικασίας των επιδίκων διορισμών οποιαδήποτε αναφορά στην αναπηρία (μειωμένη όραση) της αιτήτριας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1) Αναφορικά με τις συνεντεύξεις έχει λεχθεί σε σειρά αποφάσεων ότι αποτελούν τρόπο διαπιστώσεως της καταλληλότητας των υποψηφίων και είναι μεγαλύτερης σημασίας σε περιπτώσεις πληρώσεως θέσεων Πρώτου Διορισμού. Είναι φανερόν από τα πρακτικά της Ε.Δ.Υ. που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου ότι η Ε.Δ.Υ. δε βασίστηκε μόνο στις προφορικές συνεντεύξεις, αλλά έλαβε υπόψη και τα άλλα στοιχεία που είχε ενώπιον της, όπως τα αποτελέσματα του γραπτού διαγωνισμού, την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής, το περιεχόμενο των αιτήσεων των υποψηφίων, τους Προσωπικούς και Εμπιστευτικούς Φακέλους των υποψηφίων που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, όπως και τις κρίσεις του Αναπληρωτή Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, που ήταν παρών στις συνεντεύξεις. Η αιτιολογία για την επιλογή του καθενός από τα ενδιαφερόμενα μέρη βρίσκεται επίσης στα πρακτικά της Ε.Δ.Υ..
2) Σχετικό με τον τελευταίο ισχυρισμό της αιτήτριας είναι το άρθρο 33Α του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, όπως εκτίθεται στο άρθρο 2 του τροποποιητικού Νόμου 70/87.
Η αιτήτρια, όπως η ίδια αναφέρει στα γεγονότα σε υποστήριξη της προσφυγής της, πάσχει από σοβαρή μείωση της οράσεως, σε τέτοιο βαθμό όμως που να μην εμποδίζεται από του να ασκεί πλήρως τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Εξάλλου, όπως φαίνεται από βεβαίωση που επισύναψε στην αίτησή της, υπηρετούσε, κατά τον ουσιώδη χρόνο, ως Κοινωνική Λειτουργός στην Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών και τη Σχολή Τυφλών και εκτελούσε κατά τον ίδιο χρόνο και καθήκοντα διευθύνοντος προσώπου στους Οίκους Τυφλών του Παγκυπρίου Συνδέσμου Ευημερίας Τυφλών.
Δε συμφωνώ με την εισήγηση της δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι η αιτήτρια δεν καλύπτεται από τις πρόνοιες του άρθρου 33Α, επειδή δεν είναι τελείως τυφλή. Ο Νόμος δεν μιλά μόνο για πλήρη αναπηρία, αλλά για μερική ή πλήρη αναπηρία. Ούτε υπάρχει κανένας ισχυρισμός ότι η αναπηρία της αιτήτριας είναι μόνο στο ένα μάτι.
Είναι γεγονός, όπως εξάλλου παραδέχεται και η δικηγόρος των καθ 'ων η αίτηση, ότι πουθενά στα πρακτικά δεν γίνεται αναφορά στην αιτήτρια και την αναπηρία της. Η προσπάθεια που έκανε η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση να δικαιολογήσει την απόφαση της Ε.Δ.Υ., λέγοντας ότι η Ε.Δ.Υ. δεν εξέτασε το βαθμό τυφλότητας της αιτήτριας διότι βρήκε ότι υστερεί σε σύγκριση με τα ενδιαφερόμενα μέρη, αποτελεί εκ των υστέρων αιτιολογία, που δεν είναι αποδεκτή. Οι καθ' ων η αίτηση ώφειλαν να προβούν σε έρευνα αναφορικά με την ισχυριζόμενη αναπηρία της αιτήτριας, εφόσον είχαν ενώπιόν τους το γεγονός ότι φοίτησε στη Σχολή Τυφλών, και να καταγράψουν τα ευρήματά τους. Για τη μόρφωση δε της κρίσης τους σχετικά με την αναπηρία της αιτήτριας, θα μπορούσαν να ζητήσουν τις απόψεις ειδικών, όπως προνοείται από το άρθρο 33Α(2).
Με βάση τα πιο πάνω, βρίσκω ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από έλλειψη δέουσας έρευνας και για το λόγο αυτό πρέπει ν' ακυρωθεί.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται πλην έναντι ενός ενδιαφερόμενου μέρους.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Public Service Commission v. Potoudes & Others (1987) 3 C.L.R. 1591·
Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (A.Ε. 789, 791 και 796, ημερομηνίας 30/5/89)·
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να διορίσουν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Λειτουργού Ευημερίας 3ης Τάξης αντί του αιτητή.
Μ. Ορφανίδης, για την αιτήτρια.
Λ. Κουρσουμπά (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Α. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να διορίσουν από 1/9/89 στη θέση Λειτουργού Ευημερίας 3ης Τάξεως (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί αυτής.
Τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι (1) Ειρήνη Τομάζου, (2) Νίκη Α. Νικολάου, (3) Ελένη Χαρ. Πατέρα, (4) Σωτηρούλλα Χ"Μηνά, (5) Μαρούσα Κονναρή, (6) Μαργαρίτα Βρακά Κατσιολούδη, (7) Ιφιγένεια Γ. Παπαλεοντίου, (8) Άννα Σανταφιανού, (9) Παρασκευούλλα Σταύρου, (10) Χρυστάλλα Χαραλάμπους και (11) Χρυσταλλένη Ψαρά.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων με επιστολή του ημερομηνίας 14/12/87, ζήτησε την πλήρωση 11 κενών μόνιμων θέσεων Λειτουργού Ευημερίας 3ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Οι θέσεις, που είναι Πρώτου Διορισμού, δημοσιεύτηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 8/1/88 και σ' ανταπόκριση υποβλήθηκαν 181 αιτήσεις. Οι αιτήσεις διαβιβάστηκαν μαζί με τα σχετικά έγγραφα, στην αρμόδια Τμηματική Επιτροπή, που στις 6/10/88 υπέβαλε την έκθεσή της στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.). Με την έκθεση συστήνονταν προς επιλογή 44 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους η αιτήτρια και επτά από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Τα ενδιαφερόμενα μέρη Μ. Κονναρή, Ι. Παπαλεοντίου, Π. Σταύρου και Χρ. Χαραλάμπους δε συστήθηκαν.
Στη συνεδρία της ημερομηνίας 15/11/88, η Ε.Δ.Υ. αφού μελέτησε την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής, αποφάσισε να παραπέμψει το θέμα ξανά στην Τμηματική Επιτροπή για επανεξέταση και συμπληρωματική έκθεση. Η νέα έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής υποβλήθηκε προς την Ε.Δ.Υ. με επιστολή ημερομηνίας 7/2/89. Με αυτή συστήθηκε η αιτήτρια και εννέα από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Δε συστήθηκαν οι Π. Σταύρου και Χρ. Χαραλάμπους (Παράρτημα 10 στην ένσταση).
Στη συνεδρία της ημερομηνίας 22/3/89 (Παράρτημα 11), η Ε.Δ.Υ. εξέτασε τη νέα έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής και αποφάσισε να ζητήσει συμπληρωματική έκθεση από την Τμηματική Επιτροπή σχετικά με μια υποψήφια, και να καλέσει σε συνεντεύξεις όσους υποψηφίους συστήθηκαν και μερικούς άλλους που δε συστήθηκαν. Η Τμηματική Επιτροπή υπέβαλε τη συμπληρωματική της έκθεση στις 14/4/89 και ακολούθως η Ε.Δ.Υ. δέχτηκε τους υποψηφίους σε συνεντεύξεις, σύμφωνα με την απόφασή της ημερομηνίας 22/3/89, μεταξύ 15/5/89 και 19/5/89.
Στη συνεδρία της ημερομηνίας 6/6/89, η Ε.Δ.Υ. αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, επέλεξε για διορισμό τα ενδιαφερόμενα μέρη (Παράρτημα 18). Κατά τη συνεδρία της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 22/8/89, καθορίστηκε ως ημερομηνία ισχύος του διορισμού των επιλεγέντων, η 1/9/89. Οι διορισμοί δημοσιεύτηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 8/9/89 και ως αποτέλεσμα ακολούθησε η παρούσα προσφυγή.
Πριν την καταχώρηση των γραπτών αγορεύσεων αποσύρθηκε η προσφυγή εναντίον του ενδιαφερόμενου μέρους Χρ. Χαραλάμπους, για το λόγο ότι δεν της έγινε επίδοση. Η προσφυγή επομένως, ενόσω στρέφεται εναντίον του ενδιαφερόμενου αυτού μέρους, απορρίπτεται.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας βάσισε τη γραπτή του αγόρευση στα ακόλουθα σημεία:
(1) Η έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής, στην οποία βασίστηκε η Ε.Δ.Υ., πάσχει γιατί, κατά την επανεξέταση του θέματος και την υποβολή νέας έκθεσης, σύστησε διαφορετικούς υποψηφίους χωρίς να προβεί σε νέα έρευνα, παρά μόνο για το θέμα της καλής γνώσης της Αγγλικής και χωρίς να δώσει καμιά αιτιολογία.
(2) Οι προσωπικές συνεντεύξεις αποτέλεσαν αποφασιστικό στοιχείο κρίσεως των υποψηφίων και δεν υπάρχει πουθενά καταγραμμένη η γνώμη της Ε.Δ.Υ., εκτός των μονολεκτικών χαρακτηρισμών "πολύ καλός" ή "πάρα πολύ καλός" κλπ.
(3) Δεν έγινε καμιά αναφορά από την Ε.Δ.Υ. στο άρθρο 33Α του Νόμου, σχετικά με την αιτήτρια που πρέπει να έχει προβάδισμα ως τυφλή, ούτε καμιά έρευνα από την Ε.Δ.Υ. για διαπίστωση της τυφλότητας της αιτήτριας. Η αιτήτρια δεν υστερούσε έναντι των άλλων υποψηφίων, εργάζεται σε παρόμοια θέση και μπορούσε να εκτελέσει τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Επομένως είχε πλεονέκτημα βάσει του Νόμου και η Ε.Δ.Υ. έπρεπε να δώσει ειδική αιτιολογία γιατί δεν την προτίμησε.
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, αντικρούοντας τους ισχυρισμούς του δικηγόρου της αιτήτριας είπε ότι η Τμηματική Επιτροπή προέβη σε νέα εξέταση του θέματος, ενεργώντας σύμφωνα με τις υποδείξεις της Ε.Δ.Υ. , η δε αιτιολογία των συστάσεων της φαίνεται στην έκθεσή της, Παράρτημα 10 στην ένσταση. Ανεξάρτητα από αυτά, η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέβαλε ότι η Τμηματική Επιτροπή δε λαμβάνει αποφάσεις, έχει απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα σύμφωνα με το άρθρο 36 του Νόμου και εφόσον η Ε.Δ.Υ. διεξήγαγε δική της έρευνα, κάθε τυχόν παράλειψη της Τμηματικής Επιτροπής θεραπεύτηκε. Αναφορικά με τις προφορικές συνεντεύξεις, η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέβαλε ότι αυτές είναι τρόπος διαπιστώσεως της καταλληλότητας των υποψηφίων και έχουν περισσότερη σημασία όταν πρόκειται για πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού, όπως η παρούσα περίπτωση, όπου οι θέσεις είναι ανοιχτές σε όλους χωρίς προτίμηση σ' αυτούς που είναι στην υπηρεσία Η αιτιολογία επιλογής των ενδιαφερομένων μερών φαίνεται στο Παράρτημα 18, η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Ε.Δ.Υ. και η αιτήτρια απέτυχε ν' αποδείξει έκδηλη υπεροχή.
Σχετικά με το θέμα της αναπηρίας της αιτήτριας, ισχυρίστηκε ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 33Α για να προτιμηθεί ο ανάπηρος πρέπει να κατέχει τα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας, να διαθέτει τις ικανότητες για τη διεξαγωγή της εργασίας του και να μην υστερεί σε σύγκριση με τους άλλους υποψηφίους, σε αξία και προσόντα. Είναι η θέση της δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι η αιτήτρια δεν είναι ανάπηρη εντός της εννοίας του Νόμου, αλλά εν πάση περιπτώσει υστερεί απέναντι των διορισθέντων στο σύνολο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη. Ορισμένοι από τους διορισθέντες είχαν ανώτερα προσόντα, ή/και πείρα, ή/και καλύτερη βαθμολογία στο γραπτό διαγωνισμό και καλύτερη απόδοση στις συνεντεύξεις. Παραδέχθηκε ότι όντως δε γίνεται καθόλου αναφορά στην αναπηρία της αιτήτριας στα πρακτικά, αλλά η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι αυτή υστερεί απέναντι των διορισθησομένων και επομένως δεν υπήρχε λόγος να εξετάσει το βαθμό τυφλότητάς της. Η αιτήτρια επίσης δεν προσκόμισε οποιαδήποτε στοιχεία για την ισχυριζόμενη αναπηρία της.
Η πρώτη έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής διαβιβάστηκε στην Ε.Δ.Υ. στις 6/10/88 (Παράρτημα 7). Στη συνεδρία της ημερομηνίας 15/11/88 (Παράρτημα 8) η Ε.Δ.Υ., εξετάζοντας την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής, κατέληξε ως ακολούθως:
"Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας σημείωσε ότι η Τμηματική Επιτροπή υπόβαλε τους αιτητές σε ομαδικές συνεντεύξεις, ενώ, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν πρέπει να διενεργούνται ομαδικές συνεντεύξεις, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας περαιτέρω σημείωσε ότι η Τμηματική Επιτροπή παρέλειψε να γνωστοποιήσει τα λεπτομερή αποτελέσματα του γραπτού διαγωνισμού, στον οποίο υποβλήθηκαν οι αιτητές, και περαιτέρω ότι η Τμηματική Επιτροπή δε φαίνεται να ασχολήθηκε καθόλου με το απαιτούμενο προσόν της καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας καθώς και με το πλεονέκτημα, που προβλέπονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας έκρινε ότι η Τμηματική Επιτροπή κακώς απέρριψε το αίτημα του Μιχάλη Χατζηδημητρίου για αναβολή της συνέντευξής του, δεδομένου ότι η αναβολή που αυτός ζητούσε ήταν μικρή (λιγότερο από 15 ημέρες).
Υπό το φως των πιο πάνω, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας αποφάσισε να σταλεί το θέμα ξανά στην Τμηματική Επιτροπή, η οποία, αφού το επανεξετάσει, να υποβάλει συμπληρωματική έκθεση και επίσης να εφοδιάσει την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας με τα θέματα του γραπτού διαγωνισμού, καθώς και με τη βαθμολογία που συγκέντρωσε ο κάθε υποψήφιος."
Ακολούθως η Ε.Δ.Υ. έστειλε την ακόλουθη επιστολή στον Πρόεδρο της Τμηματικής Επιτροπής:
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής σχετικά με την πλήρωση των πιο πάνω θέσεων, την οποία υπόβαλε ο Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας με την επιστολή του με στοιχεία Υ.Κ.Ε. 4-16-18 και ημερ. 6.10.88, και να σας πληροφορήσω τα εξής:
2. Κατά την εξέταση της πιο πάνω έκθεσης η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 15.11.88 σημείωσε ότι η Τμηματική Επιτροπή υπέβαλε τους υποψήφιους σε ομαδικές συνεντεύξεις, ενώ σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου δεν πρέπει να διενεργούνται ομαδικές συνεντεύξεις, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας περαιτέρω σημείωσε ότι η Τμηματική Επιτροπή παράλειψε να γνωστοποιήσει σ' αυτήν λεπτομερή αποτελέσματα του γραπτού διαγωνισμού, στον οποίο υποβλήθηκαν οι υποψήφιοι και περαιτέρω ότι η Τμηματική Επιτροπή δε φαίνεται να ασχολήθηκε καθόλου με το απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόν της καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας καθώς και με το πλεονέκτημα που προβλέπεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.
3. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας περαιτέρω σ' ό,τι αφορά την περίπτωση του αιτητή κ. Μιχάλη Χατζηδημητρίου, έκρινε ότι κακώς η Τμηματική Επιτροπή απέρριψε το αίτημα του πιο πάνω υποψήφιου για αναβολή της συνέντευξής του, δεδομένου ότι η αναβολή που αυτός ζητούσε ήταν μικρή (λιγότερο από 15 μέρες).
4. Υπό το φως των πιο πάνω, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας αποφάσισε να σταλεί το θέμα ξανά στην Τμηματική Επιτροπή, η οποία, αφού το επανεξετάσει, να υποβάλει συμπληρωματική έκθεση και επίσης να διαβιβάσει στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας τα θέματα του γραπτού διαγωνισμού, καθώς και τη βαθμολογία που συγκέντρωσε ο κάθε υποψήφιος.
5. Ύστερα από τα πιο πάνω, σας στέλλονται οι 181 αιτήσεις που έχουν υποβληθεί για τις πιο πάνω κενές θέσεις."
Η Τμηματική Επιτροπή, συμμορφούμενη με την πιο πάνω επιστολή της Ε.Δ.Υ., έστειλε νέα έκθεσή της στην Ε.Δ.Υ., ημερομηνίας 7/2/89 (Παράρτημα 10). Στην παράγραφο 2 της εν λόγω έκθεσης, αναφέρεται ότι:"... αποφάσισε, να καλέσει τους υποψηφίους που πέτυχαν στο γραπτό διαγωνισμό, σε ατομική προφορική εξέταση που θα περιλάμβανε μεταξύ των άλλων την Αγγλική γλώσσα.". (Η υπογράμμιση δική μου).
Από το τελευταίο απόσπασμα καθίσταται σαφές ότι η Τμηματική Επιτροπή επανεξετάζοντας το θέμα διενέργησε νέα εξ υπαρχής έρευνα, καλώντας ξανά όλους τους προσοντούχους υποψηφίους σε ατομικές συνεντεύξεις. Οι συνεντεύξεις αυτές ήταν γενικές και όχι ειδικά και μόνο για τη διαπίστωση του προσόντος της γνώσης της Αγγλικής γλώσσας. Επομένως ο ισχυρισμός αυτός της αιτήτριας απορρίπτεται ως αβάσιμος.
Αναφορικά με τις συνεντεύξεις έχει λεχθεί σε σειρά αποφάσεων ότι αποτελούν τρόπο διαπιστώσεως της καταλληλότητας των υποψηφίων και είναι μεγαλύτερης σημασίας σε περιπτώσεις πληρώσεως θέσεων Πρώτου Διορισμού (Βλέπε: Public Service Commission v. Potoudes & Others (1987) 3 CLR 1591, 1597-1598· Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας Αναθεωρητικές Εφέσεις 789, 791 και 796 - 30.5.89). Είναι φανερόν από τα πρακτικά της Ε.Δ.Υ. που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου ότι η Ε.Δ.Υ. δε βασίστηκε μόνο στις προφορικές συνεντεύξεις, αλλά έλαβε υπόψη και τα άλλα στοιχεία που είχε ενώπιόν της, όπως τα αποτελέσματα του γραπτού διαγωνισμού, την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής, το περιεχόμενο των αιτήσεων των υποψηφίων, τους Προσωπικούς και Εμπιστευτικούς Φακέλους των υποψηφίων που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, όπως και τις κρίσεις του Αναπληρωτή Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, που ήταν παρών στις συνεντεύξεις.
Η αιτιολογία για την επιλογή του καθενός από τα ενδιαφερόμενα μέρη βρίσκεται επίσης στα πρακτικά της Ε.Δ.Υ., Παράρτημα 18. Με βάση όλα αυτά βρίσκω ότι δε βρίσκει στήριγμα ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις και επομένως απορρίπτεται.
Σχετικό με τον τελευταίο ισχυρισμό της αιτήτριας είναι το άρθρο 33Α του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, όπως εκτίθεται στο άρθρο 2 του τροποποιητικού Νόμου 70/87. Τούτο έχει ως εξής:
"33Α(1) Ανάπηρος ο οποίος είναι υποψήφιος για διορισμό σε μια θέση και κατέχει όλα τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα θα προτιμάται, εφόσον το αρμόδιο για την επιλογή όργανο ικανοποιηθεί ότι:
(α) διαθέτει τις ικανότητες για να ασκεί τα καθήκοντα της θέσης·
(β) δεν υστερεί σε σύγκριση με τους υπόλοιπους υποψηφίους σε αξία και προσόντα.
(2) Το αρμόδιο για την επιλογή όργανο κατά τη μόρφωση της κρίσης του σχετικά με τον ανάπηρο, μπορεί να ζητά και να λαμβάνει υπόψη τις απόψεις ειδικών.
(3) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού: 'ανάπηρος' σημαίνει άτομο το οποίο πάσχει εκ γενετής ή λόγω μεταγενέστερου γεγονότος από μερική ή πλήρη σωματική αναπηρία, η δε αναπηρία του προέρχεται από σοβαρή παραμόρφωση ή σοβαρό ακρωτηριασμό των άνω ή κάτω άκρων ή από μυοπάθεια, παραπληγία, τετραπληγία ή από απώλεια της όρασης και στους δυο οφθαλμούς, ή από απώλεια της ακοής και στα δυο αυτιά, ή από άλλη σοβαρή αιτία η οποία προκαλεί ουσιώδη μείωση της σωματικής ικανότητας και επιτρέπει σ' αυτό να ασκεί μόνο περιορισμένο κύκλο βιοποριστικών επαγγελμάτων-.
Η αιτήτρια, όπως η ίδια αναφέρει στα γεγονότα σε υποστήριξη της προσφυγής της, πάσχει από σοβαρή μείωση της οράσεως, σε τέτοιο βαθμό όμως που να μην εμποδίζεται από του να ασκεί πλήρως τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Εξάλλου, όπως φαίνεται από βεβαίωση που επισύναψε στην αίτησή της, υπηρετούσε, κατά τον ουσιώδη χρόνο, ως Κοινωνική Λειτουργός στην Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών και τη Σχολή Τυφλών και εκτελούσε κατά τον ίδιο χρόνο και καθήκοντα διευθύνοντος προσώπου στους Οίκους Τυφλών του Παγκυπρίου Συνδέσμου Ευημερίας Τυφλών.
Δε συμφωνώ με την εισήγηση της δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι η αιτήτρια δεν καλύπτεται από τις πρόνοιες του άρθρου 33Α, επειδή δεν είναι τελείως τυφλή. Ο Νόμος δε μιλά μόνο για πλήρη αναπηρία, αλλά για μερική ή πλήρη αναπηρία. Ούτε υπάρχει κανένας ισχυρισμός ότι η αναπηρία της αιτήτριας είναι μόνο στο ένα μάτι.
Είναι γεγονός, όπως εξάλλου παραδέχεται και η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, ότι πουθενά στα πρακτικά δε γίνεται αναφορά στην αιτήτρια και την αναπηρία της. Η προσπάθεια που έκανε η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση να δικαιολογήσει την απόφαση της Ε.Δ.Υ., λέγοντας ότι η Ε.Δ.Υ, δεν εξέτασε το βαθμό τυφλότητας της αιτήτριας διότι βρήκε ότι υστερεί σε σύγκριση με τα ενδιαφερόμενα μέρη, αποτελεί εκ των υστέρων αιτιολογία, που δεν είναι αποδεκτή. Οι καθ' ων η αίτηση όφειλαν να προβούν σε έρευνα αναφορικά με την ισχυριζόμενη αναπηρία της αιτήτριας, εφόσον είχαν ενώπιόν τους το γεγονός ότι φοίτησε στη Σχολή Τυφλών, και να καταγράψουν τα ευρήματα τους. Για τη μόρφωση δε της κρίσης τους σχετικά με την αναπηρία της αιτήτριας, θα μπορούσαν να ζητήσουν τις απόψεις ειδικών, όπως προνοείται από το άρθρο 33Α(2).
Με βάση τα πιο πάνω, βρίσκω ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από έλλειψη δέουσας έρευνας και για το λόγο αυτό πρέπει ν' ακυρωθεί.
Ως αποτέλεσμα η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται έναντι όλων των ενδιαφερομένων μερών πλην της Χρυστάλλας Χαραλάμπους, εναντίον της οποίας η προσφυγή έχει ήδη αποσυρθεί και απορριφθεί.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται έναντι όλων των ενδιαφερομένων μερών εκτός της Χρ. Χαραλάμπους.