|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 3935
10 Δεκεμβρίου, 1991
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ MARICIH AGROTIS TRADING,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 76/86).
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Κατανάλωσης — Επιστροφή Δασμού — Ο περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος τον 1967 (Ν. 62/67) — Άρθρο 157— Επιστροφή καταβληθέντος δασμού για εμπορεύματα επιστραφέντα ή καταστραφέντα — Όροι που επιβάλλει ο Διευθυντής — Τα εμπορεύματα να μην είχαν χρησιμοποιηθεί ή εκτεθεί προς πώληση — Ο όρος αυτός δεν είναι ultra-vires.
Διοικητική Πράξη — Εκτελεστή — Βεβαιωτική πράξη δεν είναι εκτελεστή — Βεβαιωτική είναι η πράξη που επαναλαμβάνει περιεχόμενο προηγούμενης εκτελεστής πράξης χωρίς νέα ουσιαστική έρευνα, βάσει των αυτών πραγματικών και νομικών δεδομένων και δηλώνει εμμονή της διοίκησης σε προηγούμενη ρύθμισή της.
Βάσει εγκυκλίου του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων τέθηκε ως γενική προϋπόθεση για την επιστροφή δασμών για εμπορεύματα επιστραφέντα ή καταστραφέντα, σύμφωνα με το άρθρο 157 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (Ν. 82/67), την μη χρησιμοποίηση ή έκθεσή τους προς πώληση. Δυνάμει αυτής της εγκυκλίου, το αίτημα των αιτητών για επιστροφή δασμών για εμπορεύματά τους που είχαν επιστραφεί απορρίφθηκε από τον καθ' ου η αίτηση αρχικά στις 12/7/85 και στη συνέχεια στις 19/8/85 και 22/11/85, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η παρούσα προσφυγή κατά της τελευταίας χρονολογικά απόφασης.
Ο καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε ότι η προσφυγή στρεφόταν κατά μη εκτελεστής πράξης και οι αιτητές ισχυρίστηκαν ανάμεσα σ' άλλα ότι η σχετική εγκύκλιος του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων ήταν ultra vires.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Επιβεβαιωτική είναι η πράξη που επαναλαμβάνει το περιεχόμενο προηγούμενης εκτελεστής πράξης. Εκδίδεται χωρίς νέα ουσιαστική έρευνα, βάσει των αυτών πραγματικών και νομικών δεδομένων και δηλώνει εμμονή της διοίκησης σε προηγούμενη ρύθμισή της. Επομένως η επιβεβαιωτική πράξη αφού δεν δημιουργεί νέες έννομες συνέπειες στερείται εκτελεστότητας και δεν είναι δεκτική προσβολής ενώπιον του Δικαστηρίου.
Ενόψει των γεγονότων κρίνω ότι αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη μόνο η απόφαση του καθ' ου η αίτηση με ημερομηνία 12/7/85. Η παρούσα προσφυγή είναι εκπρόθεσμη βάσει του άρθρου 146.3 του Συντάγματος. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επιβεβαιωτική της πρώτης απόφασης και δεν είναι δεκτική προσβολής.
(2) Επί της ουσίας της υπόθεσης, τα εμπορεύματα των αιτητών ήταν εμπορεύματα τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί ή εκτεθεί προς πώληση σύμφωνα με την ένορκη δήλωση Τελωνειακού Λειτουργού 1ης Τάξης. Όσον αφορά δε στον ισχυρισμό ότι η σχετική εγκύκλιος ήταν ultra vires, είμαι της γνώμης ότι ο σχετικός όρος της εγκυκλίου δεν είναι αυθαίρετος και παράλογος και ούτε οδηγεί σε παραλογισμό και ανεπιθύμητα αποτελέσματα και κατά συνέπεια δεν είναι ultra vires.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Koudounaris v. Republic (1967) 3 CLR 479·
Spyrou v. Republic (1983) 3 CLR 354·
Nakis Bonded Warehouse Ltd v. Municipal Committee of Larnaca (1985) 3 CLR 1179.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης του καθ' ου η αίτηση να επιστρέψει στους αιτητές τους δασμούς που αναλογούν σε μέρος των εμπορευμάτων τα οποία εισήγαγαν κατά το 1983 και 1984 και τα οποία καταστράφηκαν ή επιστράφηκαν στον προμηθευτή.
Δ. Χριστοδούλου για Μ. Χριστοφίδη, για τους αιτητές.
Ε. Ιωσηφίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Α'.
Ευαγγέλου, Ανώτερο Δικηγόρο της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων η οποία τους κοινοποιήθηκε με επιστολή του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 22/11/85.
Με την πιο πάνω επιστολή ο Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων επιβεβαιώνει προηγούμενες αποφάσεις του ημερομηνίας 12/7/85 και 19/8/85 αντίστοιχα, για μη επιστροφή καταβληθέντος δασμού σε επιστρεφόμενα ή καταστρεφόμενα εμπορεύματα, σύμφωνα με το άρθρο 157 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (82/67).
Τα γεγονότα σε συντομία είναι τα εξής: Οι αιτητές υπόβαλαν αίτημα στο Τμήμα Τελωνείων με επιστολή τους ημερομηνίας 21/6/85, για επιστροφή των αναλογούντων δασμών σε μέρος των εμπορευμάτων τα οποία εισήγαγαν περιοδικά κατά τη διάρκεια του 1983 και 1984. Σε συνάντηση των αιτητών με Τελωνειακό Λειτουργό, οι αιτητές ανάφεραν ότι επειδή οι πωλήσεις στο κατάστημά τους δεν ήταν ικανοποιητικές και μάλλον επρόκειτο να το κλείσουν, συμφώνησαν με τον προμηθευτή να του επιστρέψουν τα εμπορεύματα τα οποία παρέμειναν αδιάθετα, ούτως ώστε αν ήταν δυνατό, να πάρουν πίσω τουλάχιστον τους δασμούς που πλήρωσαν σε αυτά και να μειωθεί κάπως η ζημιά τους.
Σύμφωνα με το άρθρο 157 του Νόμου 82/67, εξουσιοδοτείται η επιστροφή του καταβληθέντος δασμού σε επιστρεφόμενα ή καταστρεφόμενα εμπορεύματα, νοουμένου ότι θα τηρηθούν οι όροι "ους ο Διευθυντής ήθελε κατά το δοκούν επιβάλει". Με βάση την πρόνοια αυτή, ο Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων με Εγκύκλιό του, έθεσε σαν γενική προϋπόθεση ότι η ικανοποίηση αιτημάτων για επιστροφή δασμών δε θα ήταν δυνατή εφόσον τα επιστρεφόμενα ή καταστρεφόμενα εμπορεύματα είχαν χρησιμοποιηθεί ή εκτεθεί προς πώληση.
Με βάση την Εγκύκλιο και το αιτιολογικό της, κοινοποιήθηκε απορριπτική απάντηση στους αιτητές, με επιστολή του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων, ημερομηνίας 12/7/85.
Οι αιτητές ζήτησαν με επιστολή τους ημερομηνίας 19/7/85 επανεξέταση της υπόθεσής τους, αλλά σε απάντηση που δόθηκε με επιστολή ημερομηνίας 19/8/85, επιβεβαιώθηκε η κοινοποιηθείσα απόρριψη. Τέλος, οι αιτητές ζήτησαν και πάλι με επιστολή του δικηγόρου τους ημερομηνίας 2/11/85 επιστροφή των καταβληθέντων δασμών στα, κατά τους ισχυρισμούς τους, ελαττωματικά εμπορεύματα. Το Τμήμα Τελωνείων με επιστολή του ημερομηνίας 22/11/85, πληροφόρησε το δικηγόρο των αιτητών ότι δεν ήταν δυνατό να μεταβληθεί η αρνητική απόφαση του Τμήματος, όπως επανηλειμμένα τους είχε κοινοποιηθεί.
Το ερώτημα που εγείρεται στην υπό εξέταση υπόθεση, είναι κατά πόσο η επιστολή του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 22/11/85, αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και είναι δεκτική προσβολής ενώπιον του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 146.1 του Συντάγματος.
Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι μια διοικητική πράξη, για να είναι δεκτική προσβολής ενώπιον του Δικαστηρίου, πρέπει να είναι εκτελεστή και όχι απλώς επιβεβαιωτική. Επιβεβαιωτική είναι η πράξη που επαναλαμβάνει το περιεχόμενο προηγούμενης εκτελεστής πράξης. Εκδίδεται χωρίς νέα ουσιαστική έρευνα, βάσει των αυτών πραγματικών και νομικών δεδομένων και δηλώνει εμμονή της διοίκησης σε προηγούμενή της ρύθμιση. Κατά συνέπεια, η επιβεβαιωτική πράξη αφού δε δημιουργεί νέες έννομες συνέπειες, στερείται εκτελεστότητας και δεν είναι δεκτική προσβολής ενώπιον του Δικαστηρίου. Αυτή η αρχή ακολουθήθηκε επανηλειμμένα από το Ανώτατο Δικαστήριο (Βλέπε μεταξύ άλλων Koudounaris ν. Republic (1967) 3 CLR 479, Spyrou v. Republic (1983) 3 CLR 354 και Nakis Bonded Warehouse Ltd. v. Municipal Committee of Larnaca (1985) 3 CLR 1179).
Κρίνω ενόψει των προαναφερθέντων γεγονότων, ότι αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη μόνο η απόφαση του καθ' ου η αίτηση με ημερομηνία 12/7/85. Αναφορικά με την απόφαση αυτή, η παρούσα προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, γιατί δεν καταχωρήθηκε εντός της προθεσμίας των 75 ημερών που καθορίζει η παράγραφος 3 του άρθρου 146 του Συντάγματος. Η προσβαλλόμενη απόφαση του καθ' ου η αίτηση με ημερομηνία 22/11/85, αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη. Οι αιτητές ζήτησαν απλώς επανεξέταση του θέματος, με δύο επιστολές τους με ημερομηνίες 19/7/85 και 2/11/85, χωρίς όμως να προβάλουν νέα στοιχεία.
Συνεπώς, η απόφαση του καθ' ου η αίτηση με ημερομηνία 22/11/85, με την οποία επιβεβαιώνεται απλώς η πρώτη απόφαση του με ημερομηνία 12/7/85, αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη και επομένως δεν είναι δεκτική προσβολής.
Ανεξάρτητα όμως από τα πιο πάνω, σε ότι αφορά την ουσία της προσφυγής, η απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων, βασίζεται στο άρθρο 157 του Νόμου 82/67. Το άρθρο αυτό, έχει ως εξής:
"(1) Τηρουμένων των όρων, ους ο Διευθυντής ήθελε κατά το δοκούν επιβάλει, εφ' όσον αποδειχθή τω Διευθυντή ότι-
(α) τα εμπορεύματα εισήχθησαν δυνάμει συμβάσεως πωλήσεως και ότι ο χαρακτηρισμός, ποιότης ή κατάστασις των εμπορευμάτων αντίκειται προς τας προνοίας της τοιαύτης συμβάσεως ή ότι τα εμπορεύματα κατά την διαμετακόμισιν αυτών υπέστησαν βλάβην και
(β) ότι ο εισαγωγεύς τη συναινέσει του πωλητού είτε(ι) επέστρεψε τα μη χρησιμοποιηθέντα εμπορεύματα εις τον πωλητήν και επί τω σκοπώ τούτω συνεμορφώθη προς τας διατάξεις του άρθρου 41, καθ' όσον αφορά εις την κατάθεσιν διασαφήσεως εξαγωγής, ως εάν επρόκειτο περί εμπορευμάτων υποκειμένων εις τας διατάξεις του εν λόγω άρθρου· ή
(ιι) κατέστρεψε τα μη χρησιμοποιηθέντα εμπορεύματα,
Ο Εισαγωγεύς κέκτηται το δικαίωμα όπως απαιτήση παρά του Διευθυντού επιστροφήν παντός τελωνειακού δασμού καταβληθέντος επί τη εισαγωγή των εμπορευμάτων.
(2) Ουδέν των εν τω παρόντι άρθρω διαλαμβανομένων τυγχάνει εφαρμογής επί εμπορευμάτων εισαγομένων υπό τον όρον εγκρίσεως τούτων, πωλήσεως ή επιστροφής ή υπό παρόμοιον τινά όρον."
Όπως ανάφερα πιο πάνω, με βάση την πρόνοια αυτή, ο Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων έθεσε σαν γενική προϋπόθεση ότι η ικανοποίηση αιτημάτων για επιστροφή δασμών, δε θα ήταν δυνατή εφόσον τα επιστρεφόμενα ή καταστρεφόμενα εμπορεύματα είχαν χρησιμοποιηθεί ή εκτεθεί προς πώληση. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για εμπορεύματα των οποίων δεν κατέστη δυνατή η εξ ολοκλήρου διάθεσή τους, δηλαδή για εμπορεύματα τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί ή εκτεθεί προς πώληση, όπως εμφαίνεται από την ένορκη δήλωση του Ιάκωβου Αντωνίου, Τελωνειακού Λειτουργού 1ης Τάξης, στο Τμήμα Τελωνείων. Οι ισχυρισμοί των αιτητών οι οποίοι επαναλαμβάνονται στην ένορκη δήλωση του Ανδρέα Αγρότη με ημερομηνία 2/6/89, έχουν εξεταστεί από το Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων και απορρίφθηκαν για τους λόγους που αναφέρει ο Ιάκωβος Αντωνίου στην ένορκη δήλωσή του.
Έχω εξετάσει προσεκτικά την εισήγηση των αιτητών ότι η σχετική Εγκύκλιος του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων είναι ultra-vires, για το λόγο ότι ο σχετικός όρος είναι αυθαίρετος και παράλογος και οδηγεί σε παραλογισμό και ανεπιθύμητα αποτελέσματα και είμαι της γνώμης ότι ο σχετικός όρος της Εγκυκλίου δεν είναι αυθαίρετος και παράλογος και ούτε οδηγεί σε παραλογισμό και ανεπιθύμητα αποτελέσματα και κατά συνέπεια δεν είναι ultra-vires.
Οι ισχυρισμοί των αιτητών ότι η απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη και ότι είναι προϊόν κακής χρήσεως διακριτικής εξουσίας και/ή πλάνης περί τα πράγματα, δεν ευσταθούν και απορρίπτονται.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.