|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 2303
26 Ιουνίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 885/85 και 923/85).
Στρατός της Δημοκρατίας — Προαγωγές — Επετηρίδα — Οι περί Ιεραρχίας και Προαγωγής Μονίμων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών τον Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμούς του 1981 (Κ.Δ.Π. 118/81) — Προαγωγές στον βαθμό του Υπολοχαγού γίνονται βάσει Επετηρίδας — Η Επετηρίδα αποτελεί αυτοτελή διοικητική πράξη και όχι μέρος σύνθετης διοικητικής ενέργειας.
Οι αιτητές προσέβαλαν με τις προσφυγές τους αυτές την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στον βαθμό του Υπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας. Οι αιτητές μαζί με τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν κριθεί προακτέοι στον βαθμό του Υπολοχαγού αλλά λόγω μη ύπαρξης ισάριθμων κενών θέσεων η προαγωγή τους δεν υλοποιήθηκε καθότι τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν μεγαλύτερη αρχαιότητα. Η εν λόγω αρχαιότητα καθορίζεται με την Επετηρίδα η οποία συντάχθηκε από Ειδική Επιτροπή που ορίστηκε από τον Υπουργό Άμυνας και εγκρίθηκε από τον τελευταίο στις 16 Μαρτίου 1982.
Οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι υπερείχαν σε αξία των ενδιαφερομένων μερών και είχαν ίδια αρχαιότητα με τα ενδιαφερόμενα μέρη καθότι είχαν όλοι εγγραφεί την ίδια ημερομηνία. Τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν εγγραφεί πρώτα γιατί είχαν μεγαλύτερη ηλικία. Σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς των αιτητών η Επετηρίδα η οποία αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη είναι λανθασμένη και επομένως οι επίδικες προαγωγές πάσχουν.
Οι καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκαν ότι η Επετηρίδα αποτελεί αυτοτελή διοικητική πράξη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Η Επετηρίδα είναι ξεχωριστή διοικητική πράξη δια της οποίας παράγονται έννομα αποτελέσματα γιατί καθορίζει την αρχαιότητα βάσει της οποίας εξαρτάται η στρατιωτική ιεραρχία Επομένως προσβάλλεται ευθέως από άτομα των οποίων επηρεάστηκαν τα συμφέροντα.
(2) Η ύπαρξη της Επετηρίδας και το περιεχόμενό της ήταν γνωστό στους αιτητές από το 1982 και επομένως η προθεσμία των 75 ημερών έχει παρέλθει προ πολλού.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης του Υπουργού Αμυνας με την οποία προάχθηκαν στο βαθμό Υπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί των αιτητών.
Χρ. Κιτρομηλίδης, για τον αιτητή στην υπόθεση Αρ. 885.85.
Χ. Ιερείδης, για τον αιτητή στην υπόθεση Αρ. 923/85.
Ρ. Γαβριηλίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με τις προσφυγές αυτές οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση των καθ' ων η αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 27 Σεπτεμβρίου, 1985, με την οποία προάχθηκαν στο βαθμό του Υπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας, από την 1 Σεπτεμβρίου, 1985, τα ενδιαφερόμενα μέρη Φακοντής Νεόφυτος, Καραολής Χρίστος, Δημητρίου Δημήτριος, Τριχινάς Ανδρέας, Κωνσταντίνου Θεοφάνης, Αντωνίου. Ανδρέας, Βιολάρης Σάββας, Γεωργίου Ιωάννης, Παπαευριπίδης Κωνσταντίνος, Ευριπίδου Δημήτριος.
Οι αιτητές είναι μόνιμοι Αξιωματικοί του Στρατού της Δημοκρατίας και φέρουν το βαθμό του Ανθυπολοχαγού.
Σύμφωνα με τους περί Ιεραρχίας και Προαγωγής Μονίμων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμούς του 1981, Κ.Δ.Π. 118/81, κατά τις κρίσεις του 1985, οι αιτητές κρίθηκαν προακτέοι στον επόμενο βαθμό του Υπολοχαγού. Όμως, επειδή δεν υπήρχαν ισάριθμες κενές θέσεις, όπως προνοείται από τον Καν. 11(3) των πιο πάνω Κανονισμών, η προαγωγή τους δεν κατέστη δυνατό να υλοποιηθεί.
Η αρχαιότητα των Αξιωματικών και Υπαξιωματικών στο Στρατό της Δημοκρατίας καθορίζεται με την Επετηρίδα, η οποία συντάχθηκε από Ειδική Επιτροπή που ορίστηκε για το σκοπό αυτό από τον Υπουργό Άμυνας. Η Επετηρίδα εγκρίθηκε από τον Υπουργό στις 16 Μαρτίου, 1982.
Ο αιτητής στην Υπ. Αρ. 885/85 είναι πέμπτος στη σειρά μεταξύ εκείνων που αναμένουν προαγωγή και στην Επετηρίδα των Αξιωματικών Όπλου είχε τον Αρ. 29. Ο αιτητής στην Υπ. Αρ. 923/85, είναι έβδομος στη σειρά, με Αρ. 31 στην Επετηρίδα, ενώ τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν την εξής σειρά:
Φακοντής Νεόφυτος 14
Καραολής Χρίστος 15
Δημητρίου Δημήτριος 16
Τριχινάς Ανδρέας 17
Κωνσταντίνου Θεοφάνης 18
Αντωνίου Ανδρέας 19
Βιολάρης Σάββας 20
Γεωργίου Ιωάννης 21
Παπαευριπίδης Κωνσταντίνος 22
Ευριπίδου Δημήτριος 23
Σε μεταγενέστερο στάδιο η Υπ. Αρ. 885/85 αποσύρθηκε εναντίον του ενδιαφερομένου μέρους Κωνσταντίνου Θεοφάνη.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι υπερείχαν σε όλους τους τομείς έναντι των ενδιαφερομένων μερών, ιδιαίτερα σε αξία και προσόντα. Είναι δε η θέση τους ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη παρουσιάζονται ως αρχαιότερα στην Επετηρίδα, παρόλο που όλοι ενεγράφησαν την ίδια ημερομηνία, δηλαδή στις 11 Σεπτεμβρίου, 1980, γιατί, ως μεγαλύτεροι στην ηλικία, ενεγράφησαν πρώτοι.
Είναι, συνεπώς, ο ισχυρισμός των αιτητών ότι εφόσον στους σχετικούς Κανονισμούς ουδεμία πρόνοια υπάρχει ότι η αρχαιότητα κρίνεται ανάλογα με την ηλικία, η σύνταξη της Επετηρίδας με τον τρόπο αυτό είναι αντικανονική, λανθασμένη και αντίθετη προς τους Κανονισμούς. Ως αποτέλεσμα, πάσχουν και οι επίδικες προαγωγές μια και βασίζονται σε λανθασμένη νομική προπαρασκευαστική πράξη, δηλαδή τη σύνταξη της Επετηρίδας.
Είναι η εισήγηση των καθ' ων η αίτηση, με την οποία συμφωνώ, ότι η Επετηρίδα δεν αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη, όπως είναι ο ισχυρισμός των αιτητών, η οποία καθορίζει απλώς την αρχαιότητα για σκοπούς προαγωγής, αλλά είναι ξεχωριστή διοικητική πράξη διά της οποίας παράγονται έννομα αποτελέσματα και επηρεάζονται ευθέως προσωπικά συμφέροντα, γιατί καθορίζει την αρχαιότητα των ατόμων των οποίων τα ονόματα περιέχονται σ' αυτή, βάσει της οποίας αρχαιότητας εξαρτάται η στρατιωτική ιεραρχία. Συνεπώς, η Επετηρίδα δεν αποτελεί μέρος σύνθετης διοικητικής ενέργειας που καταλήγει στις προαγωγές, αλλά είναι πράξη αυτοτελής που προσβάλλεται ευθέως από τα άτομα των οποίων επηρεάστηκαν τα συμφέροντα
Στην προκειμένη περίπτωση, η ύπαρξη της Επετηρίδας και η σειρά των αιτητών σ' αυτή ήταν γνωστή σ' αυτούς γιατί, όπως αναφέρεται στη γραπτή αγόρευση των καθ' ων η αίτηση, η Επετηρίδα κοινοποιήθηκε στους ενδιαφερόμενους το 1982. Αναμφίβολα η προθεσμία των 75 ημερών είχε παρέλθει προ πολλού, μέχρι την 1 Νοεμβρίου, 1985 όταν καταχωρήθηκαν οι προσφυγές αυτές, και εφόσον δεν έχει προβληθεί από τους αιτητές οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι η κοινοποίηση αυτή έγινε εντός της πιο πάνω προθεσμίας των 75 ημερών, οι προσφυγές τους πρέπει να απορριφθούν ως εκπρόθεσμες.
Για τον πιο πάνω λόγο, οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται. Καμιά διαταγή για έξοδα
Προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.