|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 2147
17 Ιουνίου, 1991
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 440/90).
Κοινωνικές Ασφαλίσεις — Ο Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμος του 1980 (Ν. 41/80) — Άρθρο 87(3) — Επί πληρωμών από ταμείο προνοίας άνευ εισφορών γίνεται αποκοπή ποσού ίσον προς 3% τον ποσού των ασφαλιστέων αποδοχών του μισθωτού επί των οποίων ο εργοδότης κατέβαλε εισφορές βάσει του ιδίου Νόμον — Το λεκτικό του εδαφίου (3) τον άρθρον 87 είναι επιτακτικό και όχι δυνητικό — Ορθά αποκόπηκε από το εφ' άπαξ φιλοδώρημα τον αιτητή ποσοστό 3% επί των ασφαλιστέων αποδοχών τον, επί των οποίων η Κυβέρνηση κατέβαλε εισφορές βάσει του Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμον (Ν. 41/80).
Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία αφαίρεσαν από το εφ' άπαξ φιλοδώρημά του ποσό ίσο με 3% των ασφαλιστέων αποδοχών του, επί των οποίων η Κυβέρνηση κατέβαλε εισφορές.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η ερμηνεία που υπέβαλε ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση είναι ορθή· Το λεκτικό του εδαφίου (3) του άρθρου 87 είναι επιτακτικό και όχι δυνητικό. Οι καθ' ων η αίτηση δεν άσκησαν διακριτική εξουσία αλλά εφάρμοσαν ρητή νομοθετική εξουσία. Ανδρέας Μυλωνάς ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 906.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Μυλωνάς ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 906.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να αφαιρέσουν από το εφ' άπαξ φιλοδώρημα του αιτητή το ποσό των £2,518 που ισούται προς το 3% των ασφαλιστέων αποδοχών του, επί των οποίων η Κυβέρνηση κατέβαλε εισφορές δυνάμει των Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων.
Π. Σαρρής, για τον αιτητή.
Μ. Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Χρυσοστομής ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, να αφαιρέσουν από το εφ' άπαξ φιλοδώρημά του το ποσό των £2,518, που ισούται προς το 3% των ασφαλιστέων αποδοχών του, επί των οποίων η Κυβέρνηση κατάβαλε εισφορές δυνάμει των Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την επιστολή τους ημερ. 28.5.90.
Η λόγοι ακυρότητας που προβάλλονται είναι οι ακόλουθοι:
1. Υπέρβαση εξουσίας
2. Πλάνη περί το νόμο
3. Πλάνη περί τα πράγματα
4. Παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης· και
5. Παραβίαση της αρχής της ισότητας του άρθρου 28 του Συντάγματος.
Ο αιτητής ήταν δημόσιος υπάλληλος μέχρι τις 16.5.90.Υπηρέτησε στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας και υπέβαλε την παραίτησή του ενώ κατείχε τη θέση Λειτουργού Εμπορίου Α'.
Σύμφωνα με τον περί Συντάξεων Νόμο, μετά την παραίτηση του αιτητή, παραχωρήθηκε σ' αυτόν εφ' άπαξ φιλοδώρημα Λ.Κ. 11,490.85. Από το ποσό αυτό όμως αφαιρέθηκαν Λ.Κ.2,518.00 που αντιπροσωπεύουν ποσοστό 3% των ασφαλιστέων αποδοχών του αιτητή πάνω στις οποίες η Δημοκρατία είχε καταβάλει εισφορές με βάση τον περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμο, πλέον οι τόκοι (Παράρτημα 2 στην ένσταση).
Το πιο πάνω ποσό αφαιρέθηκε από το φιλοδώρημα του αιτητή με βάση τις διατάξεις του άρθρου 87(3) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου.
Σαν αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Με τη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή, στηρίζεται στα Τεκμήρια 1 και 2 που επισυνάπτονται στην αγόρευσή του, από τα οποία φαίνεται να υπάρχει μια αντίφαση ως προς την ημερομηνία που ο αιτητής κατείχε προσωρινή θέση και εισηγείται ότι, αν ο αιτητής κατείχε προσωρινή θέση μέχρι τις 31.10.83, όπως φαίνεται στο Τεκμήριο 1 και όχι μέχρι τις 30.11.78, όπως φαίνεται στο Τεκμήριο 2, τότε δεν έπρεπε να του αποκοπεί κανένα ποσό μέχρι τις 31.10.83, γιατί μέχρι τότε ο αιτητής κατά-βαλλε εισφορά ίση με ποσοστό 6% επί των ασφαλιστέων αποδοχών του. Αυτή η θέση δεν είναι ορθή και διευκρινίζεται από τους καθ' ων η αίτηση πως, όπως και ο αιτητής εξάλλου, παραδέχεται στα γεγονότα που αναφέρει ο ίδιος στην προσφυγή του, ότι στην πραγματικότητα κατείχε προσωρινή θέση μέχρι τις 30.11.78.
Πέραν αυτού, θα πρέπει να ειπωθεί ότι έγιναν οι αναγκαίες αναπροσαρμογές και ύστερα από αίτηση του αιτητή ημερ. 22.2.84, του επιστράφηκε το ποσό των £434.36 και από τις 6.10.80 μέχρι 16.5.90, που αφυπηρέτησε, η συνεισφορά του αιτητή στο Ταμείο ήταν 3%.
Το ουσιαστικό ερώτημα που τίθεται στην παρούσα προσφυγή είναι κατά πόσον οι καθ' ων η αίτηση είχαν την εξουσία και με βάση ποιο νόμο να αποκόψουν οποιοδήποτε ποσό από το εφ' άπαξ φιλοδώρημα του αιτητή.
Ο δικηγόρος του αιτητή αναφέρθηκε στους περί Συντάξεων Νόμους και πρόβαλε τα επιχειρήματά του, για να καταλήξει ότι οι καθ' ων η αίτηση δεν είχαν εξουσία να πάρουν την επίδικη απόφαση.
Όσον αφορά το άρθρο 87(3) του Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου (Ν. 41/80), η εισήγησή του είναι πως είναι εντελώς ανεφάρμοστο στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Δεν συμφωνώ με την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή, γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει στην υπό κρίση υπόθεση είναι η ερμηνεία του άρθρου 87(3), δεδομένου ότι η αποκοπή έχει γίνει με βάση το άρθρο αυτό.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέβαλε τη δική του ερμηνεία, η οποία με βρίσκει σύμφωνο.
Το άρθρο 87(3) του Νόμου 41/80 έχει ως ακολούθως:
"(3) Οιαδήποτε πληρωμή εκ ταμείου προνοίας άνευ εισφορών μειούται κατά ποσόν ίσον προς τρία επί τοις εκατόν του ποσού των ασφαλιστέων αποδοχών του μισθωτού επί των οποίων ο εργοδότης κατέβαλεν εισφοράς δυνάμει του παρόντος Νόμου, πλέον ποσόν ίσον προς τους τόκους τους οποίους το ποσόν τούτο θα απέφερεν εάν ετοκίζετο ως αι καταθέσεις των πλεονασμάτων του Ταμείου."
Οι φράσεις 'εργοδότης' και 'ταμείο προνοίας' ερμηνεύονται στο άρθρο 2(1) του Νόμου και έχουν ως ακολούθως:
"'εργοδότης' περιλαμβάνει και την Κυβέρνησιν της Δημοκρατίας της Κύπρου·"
"'ταμείον προνοίας' σημαίνει οιονδήποτε ταμείον ή διευθέτησιν εφαρμοζομένην υπό ή διά λογαριασμόν εργοδότου ή εργοδοτών και προβλέπουσαν διά την καταβολήν εφ' άπαξ πληρωμών εν περιπτώσει τερματισμού απασχολήσεως, αφυπηρετήσεως ή θανάτου αναφορικώς προς την απασχόλησιν μισθωτού"
Το φιλοδώρημα παραχωρήθηκε στον αιτητή με βάση το άρθρο 7(Γ)(1)(β) του Περί Συντάξεων Νόμου, όπως τροποποιήθηκε με τους Νόμους 39/81 και 61/90 και αποτελεί πληρωμή εφ' άπαξ, που πραγματοποιήθηκε λόγω αφυπηρέτησης.
Επομένως, για τους σκοπούς του πιο πάνω άρθρου 87 (3), του Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου, η πληρωμή θεωρείται ότι έγινε από "ταμείο προνοίας άνευ εισφορών" και ως εκ τούτου μειώνεται στο βαθμό που το εν λόγω άρθρο προβλέπει.
Στην υπόθεση αρ. 569/90 Ανδρέας Μυλωνάς ν. Δημοκρατίας, (1991) 4 Α.Α.Δ. 906, ο αδελφός Δικαστής Στυλιανίδης, εκδίδοντας την απόφασή του πάνω στο ίδιο θέμα, έδωσε την ίδια ερμηνεία. Την απόφαση αυτή την υιοθετώ πλήρως. Επίσης παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα από τη σελ. 911, που αποτελεί απάντηση και στα άλλα επιχειρήματα του δικηγόρου του αιτητή.
"Το λεκτικό του εδαφίου (3) του Άρθρου 87 είναι επιτακτικό και όχι δυνητικό. Οι καθ' ων η αίτηση δεν άσκησαν διακριτική εξουσία, αλλά εφάρμοσαν ρητή νομοθετική διάταξη.
Οι διοικητικές πράξεις πρέπει να είναι αιτιολογημένες. Τι είναι δέουσα αιτιολογία, όμως, είναι θέμα βαθμού, που εξαρτάται από τη φύση της κάθε υπόθεσης. Η αιτιολογία μπορεί να συμπληρωθεί από το υλικό του διοικητικού φακέλου - (βλ., μεταξύ άλλων, Skaros ν. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2109, στη σελ. 2116).
Η αιτιολογία στην προσβαλλόμενη απόφαση είναι σαφής και συμπληρώνεται με επάρκεια από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου.
Ο ισχυρισμός για πλάνη περί τα πράγματα είναι αθεμελίωτος και αστήρικτος."
Πέραν αυτού προσθέτω ότι οι ισχυρισμοί περί παράβασης των αρχών της χρηστής διοίκησης και της ισότητας, δεν ευσταθούν. Επίσης οι ισχυρισμοί του αιτητή περί λάθους στους υπολογισμούς από πλευράς καθ' ων η αίτηση παραμένουν ατεκμηρίωτοι, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αναφερθεί πως οι σχετικοί υπολογισμοί έχουν ελεγχθεί δεόντως και επεξηγήθηκαν στον αιτητή.
Συνεπώς, καταλήγω πως οι καθ' ων η αίτηση ενέργησαν ορθά σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.