|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1939
4 Ιουνίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 497/85, 509/85, 510/85, 546/85, 558/85, 559/85, 560/85, 561/85, 571/85, 583/85, 584/85, 599/85, 600/85, 601/85, 602/85, 603/85, 617/85, 636/85, 652/85, 685/85).
Προσφυγή βάσει τον άρθρου 146 τον Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Παρατυπίες — Δεν συνιστά λόγο ακύρωσης μιας διοικητικής πράξης η κάθε παράβαση των κανόνων της διαδικασίας αλλά μόνο η παράλειψη των ενεργειών εκείνων που μπορούν να χαρακτηριστούν ουσιώδεις — Ειδικότερα, η μη συμμόρφωση με τις πρόνοιες των Κανονιστικών Διατάξεων που διέπουν την ετοιμασία και υποβολή εμπιστευτικών εκθέσεων αποτελεί παρατυπία, η νομιμότητα όμως της πράξης επηρεάζεται μόνο αν η παρατυπία είναι ουσιώδης και ασκεί ουσιαστική επίδραση στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Συστάσεις του οικείου Τμήματος — Το καθεστώς μετά την τροποποίηση τον Ν. 10/69 από το Ν. 53/79 — Εκπροσώπηση του Τμήματος από τον Προϊστάμενό του — Τα Πορίσματα των Loizidou-Papaphoti v. Republic και Alexandres Kinanis and Others v. Republic.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Αιτιολογία — Δεν είναι ανάγκη η Ε.Ε.Υ. να αναφέρεται ονομαστικά στον κάθε υποψήφιο — Σύμφωνα με το τεκμήριο της κανονικότητας, εφόσον η Ε.Ε.Υ. είχε ενώπιόν της όλα τα σχετικά στοιχεία, γίνεται δεκτό ότι έλαβε υπόψη όλους τους υποψηφίους, ελλείψει μαρτυρίας ή ένδειξης για το αντίθετο.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές— Συστάσεις τον Προϊσταμένου τον οικείου Τμήματος — Αποτελούν σοβαρό στοιχείο που δεν πρέπει να παραγνωριστεί παρά μόνο με ειδική αιτιολόγηση.
Με τις προσφυγές αυτές, που συνεκδικάστηκαν λόγω συναφείας, επιδιώχθηκε η ακύρωση των προαγωγών από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, των ενδιαφερομένων μερών αντί των αιτητών, στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Οι λόγοι ακυρώσεως που προβλήθηκαν αφορούσαν ισχυρισμό περί μη ύπαρξης κενών θέσεων κατά την έναρξη της επίδικης διαδικασίας προαγωγών, το κύρος και τη σημασία των συστάσεων του αρμοδίου Τμήματος, την αιτιολογία της επίδικης απόφασης κ.ά.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
(1) Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, οι προαγωγές στις θέσεις Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, δηλαδή στην αμέσως ανώτερη βαθμίδα των επίδικων θέσεων, αποφασίστηκαν στις 19.11.84 (10 θέσεις), στις 5.12.84 (11 θέσεις) και στις 3.1.85 (7 θέσεις). Επομένως, στις 18.1.85 που ήταν η τελευταία μέρα υποβολής αιτήσεων, οι θέσεις 28 Βοηθών Διευθυντών ήταν κενές γιατί η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στις 25.4.85 όταν υπήρχαν κενές οι ανάλογες σε αριθμό θέσεις Βοηθών Διευθυντών Δημοτικής Εκπαίδευσης.
(2) Είναι καθιερωμένη νομολογιακή αρχή πως λόγο ακύρωσης μιας διοικητικής πράξης δεν συνιστά η κάθε παράβαση των κανόνων της διαδικασίας αλλά μόνο η παράλειψη των ενεργειών εκείνων οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν σαν ουσιώδεις. Στην Α.Ε. αρ. 728, Ανδρέας Σεκκίδης ν. Δημοκρατίας, αποφασίστηκε πως η μη συμμόρφωση με τις πρόνοιες των Κανονιστικών Διατάξεων που διέπουν την ετοιμασία και υποβολή εμπιστευτικών εκθέσεων αποτελεί παρατυπία, η νομιμότητα όμως της πράξης επηρεάζεται μόνο αν η παρατυπία είναι ουσιώδης και ασκεί ουσιαστική επίδραση στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Η ίδια αρχή επαναλήφθηκε και στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Ανδρέα Στυλιανού και άλλων, Α.Ε. 1028.
(3) Όσον αφορά τη διάκριση μεταξύ των συστάσεων του "οικείου Τμήματος" και αυτών του "οικείου Τμηματάρχη" υιοθετώ την προσέγγιση των αποφάσεων Lozidou-Papaphoti v. Republic και Alexandras Kinanis and Others v. Republic. Δεν θεωρώ πως η σύσταση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, η οποία έγινε αφού λήφθηκαν υπόψη οι προσωπικές γνώσεις του ίδιου για τους υποψηφίους, οι συστάσεις και απόψεις των οικείων Επιθεωρητών, οι υπηρεσιακές εκθέσεις και όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων, βρίσκονται σε αντίθεση με το πνεύμα των προνοιών του άρθρου 35(3) του Νόμου 10/69 όπως αυτό τροποποιήθηκε από το Νόμο 53/79.
(4) Δεν είναι ανάγκη η Ε.Ε.Υ. να αναφέρεται ονομαστικά στον κάθε υποψήφιο. Η Επιτροπή σε περιπτώσεις προαγωγής έχει μπροστά της όλους τους φακέλλους και τον κατάλογο των υποψηφίων που διαθέτουν τα προσόντα. Σύμφωνα με το τεκμήριο της κανονικότητας, στην απουσία μαρτυρίας ή ένδειξης για το αντίθετο, γίνεται δεκτό ότι η Επιτροπή έλαβε υπόψη της όλους τους υποψηφίους.
(5) Τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν τη σύσταση του οικείου Τμήματος που αυτή δεν ήταν διαφορετική από την εικόνα που παρουσιάζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις που τους έγιναν. Οι συστάσεις του Προϊσταμένου του οικείου Τμήματος είναι σοβαρό στοιχείο που δεν πρέπει να παραγνωριστεί από οποιοδήποτε όργανο που έχει την ευθύνη προαγωγής υπαλλήλων σε ανώτερη θέση από αυτή που κατέχουν, εκτός αν το όργανο αυτό δώσει αιτιολογία γιατί διαφώνησε με τις συστάσεις του.
Όπως φαίνεται από το σχετικό πρακτικό η Ε.Ε.Υ. προτού καταλήξει στην επίδικη απόφαση έκαμε τη δέουσα έρευνα που νομολογιακά έχει καθιερωθεί πως θάπρεπε να κάνει. Επίσης, όπως φαίνεται από το πρακτικό της, η απόφασή της είναι αιτιολογημένη και δίδει λόγους γιατί υποψήφιοι με αρχαιότερη υπηρεσία δεν θεωρήθηκαν από αυτή προάξιμοι.
Προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Pericleous and Others (1984) 3 C.L.R. 577·
Σεκκίδης ν. Δημοκρατίας (1988) 3 C.L.R. 2136·
Δημοκρατία ν. Στυλιανού και άλλων (Α.Ε. 1028, ημερ. 10.7.90)·
Loizidou-Papaphoti v. Republic (1984) 3 C.L.R. 933·
Kinanis and Others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1706·
Ioannides and Another v. Republic (1979) 3 C.L.R. 628·
Piperi v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1306·
Κλεάνθους ν. Ε.Δ.Υ. (Προσφυγή Αρ. 464/89, ημερ. 10.10.90).
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης αντί των αιτητών.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 497/85, 509/85, 510/85, 546/85, 603/85, 636/85 και 685/85.
Φ. Αποστολίδης, για τους αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 558/85, 559/85, 560/85, 561/85.
Α. Παναγιώτου, για την αιτήτρια στην Υπόθεση αρ. 571/85.
Α. Μαρκίδης, για τους αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 583/ 85 και 584/85.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τους αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 599/85, 600/85, 601/85, 602/85 και 617/85.
Στ. Κιττής, για τον αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 652/85.
Ρ. Πετρίδου, (Κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Μ. Χριστοφίδης, για τα ενδιαφερόμενα μέρη Γ. Ευθυμιάδη, Χρ. Σαβεριάδου-Κωνσταντινίδου.
Κ. Λοΐζου, για το ενδιαφερόμενο μέρος Μ. Κουπεπίδου-Θεοφυλάκτου.
Π. Σολομωνίδης, για τα ενδιαφερόμενα μέρη Α. Θεοχα-ρίδου, Μ. Ταουσιάνη και Π. Πολυβίου.
Μ. Μοντάνιος, για τα ενδιαφερόμενα μέρη Γ. Χαϊλή-Ιακωβίδου, Α. Χριστοφόρου-Αλεξάνδρου.
Λ. Παπαφιλίππου, για το ενδιαφερόμενο μέρος Στ. Σεντονάρη.
Ι. Τυπογράφος, για τα ενδιαφερόμενα μέρη Στ. Σταυρίδου-Ιωαννίδου και Ειρ. Αθανασίου-Κωμοδρόμου.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Δημητριάδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ: Με τις πιο πάνω προσφυγές, οι οποίες συνεκδικάστηκαν γιατί στρέφονται ενάντια της ίδιας διοικητικής πράξης και παρουσιάζουν κοινά σημεία γεγονότων και νόμου, οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 7.6.85 και με την οποία προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης, αντί και/ή στη θέση των αιτητών, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Οι επίδικες θέσεις είναι θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας με έγγραφά του που είναι τα Παραρτήματα "Α", "Β", "Γ" και "Δ" στην ένσταση, διαβίβασε την έγκρισή του για την πλήρωση 13 θέσεων Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Η Ε.Ε.Υ. στη συνεδρίασή της στις 6.12.84 (ίδε Παράρτημα "Στ" της ένστασης) αποφάσισε την προκήρυξη των θέσεων αυτών και τη δημοσίευσή τους στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Μετά που η Ε.Ε.Υ. πήρε την πιο πάνω απόφασή της, η αρμόδια αρχή με επιστολή της ημερ. 2.1.85 (ίδε Παράρτημα "Ζ") ζήτησε από την Ε.Ε.Υ. να προχωρήσει στην πλήρωση άλλων επτά θέσεων Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης και η Ε.Ε.Υ., μετά που πήρε την πιο πάνω επιστολή, κατά τη συνεδρίασή της ημερ. 3.1.85 (Παράρτημα "Η") αποφάσισε την παράταση της προθεσμίας υποβολής αιτήσεων για τις θέσεις που είχαν προκηρυχτεί με την προηγούμενη της απόφαση.
Η Ε.Ε.Υ. άρχισε τη μελέτη του θέματος των προαγωγών των υποψηφίων στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης στη συνεδρίασή της με ημερ. 8.3.85 και αφού μελέτησε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους των υποψηφίων κατά τη διάρκεια αριθμού συνεδριάσεων της ((δε τα πρακτικά της που είναι Παραρτήματα "θ" - "Θ13" της ένστασης) και αφού έλαβε υπόψη τις συστάσεις του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης που με έγγραφο υπόβαλε τις συστάσεις του οικείου Τμήματος, η Ε.Ε.Υ. πήρε την επίδικη απόφαση με την οποία προήξε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αντί των αιτητών.
Τις συστάσεις του προς την Ε.Ε.Υ. ο Διευθυντής Δημοτικής Εκπαίδευσης βάσισε, όπως γράφει στο έγγραφό του, στις προσωπικές του γνώσεις για τους υποψήφιους, τις συστάσεις και απόψεις των οικείων Επιθεωρητών, τις υπηρεσιακές εκθέσεις και όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων τους. Ο Διευθυντής σύστησε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, καθώς και τους αιτητές Γενακρίτου-Οικονόμου Χαρά, Ελευθερίου Κωνσταντίνο, Σκέττου-Μαραθοβουνιώτου Φρειδερίκη, Κωμοδρόμου Γεώργιο, Χριστοδούλου Σώζο, Πετρόπουλο Ιωσήφ και Έλληνα Νικόλαο. Ιδιαίτερα σύστησε τους Πολυβίου Πολύβιο, Θεοχαρίδου Ανθή και Χατζηγιάγκου Αιμίλιο, τόσο για το ζήλο, την αφοσίωση στο καθήκον και την αποτελεσματικότητά τους, όσο και για την όλη τους προσωπικότητα, η οποία, όπως λέγει στο έγγραφό του, ήταν πράγματι υποδειγματική.
Η Ε.Ε.Υ. μετά που μελέτησε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους των αιτητών και αφού έλαβε υπόψη την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητά τους, τις υπηρεσιακές γι' αυτούς εκθέσεις, όπως επίσης και τις συστάσεις του οικείου Τμήματος, βρήκε πως τα ενδιαφερόμενα μέρη παρουσίαζαν συνολικά καλύτερη εικόνα με βάση τα νόμιμα κριτήρια. Για τους λόγους αυτούς η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε πως τα ενδιαφερόμενα μέρη ήσαν οι καταλληλότεροι για προαγωγή στις επίδικες θέσεις.
Στη λήψη της απόφασης της η Ε.Ε.Υ. παρατήρησε πως:
"(1) Όλοι οι επιλεγόμενοι έχουν χαρακτηριστεί με βάση τις τελευταίες υπηρεσιακές εκθέσεις εξαίρετοι. Η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη τη συνολική βαθμολογία των αιτητών δίδοντας όμως ιδιαίτερη βαρύτητα στις τελευταίες υπηρεσιακές εκθέσεις.
(2) Όλοι οι επιλεγόμενοι (καθώς και οι υπόλοιποι αιτητές) έχουν παρακολουθήσει επιτυχώς επιμορφωτικά μαθήματα που διοργανώνει το Υπουργείο Παιδείας τα οποία θεωρούνται από τα Σχέδια Υπηρεσίας ως πρόσθετα προσόντα.
(3) Όλοι οι επιλεγόμενοι έχουν συστηθεί από το οικείο τμήμα."
Η Ε.Ε.Υ. ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων με βάση τη βαθμολογία, τα προσόντα και τα χρόνια υπηρεσίας τους. Έλαβε υπόψη τις συστάσεις του Διευθυντή του οικείου Τμήματος και με βάση όλα τα πιο πάνω στοιχεία η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε ομόφωνα να προσφέρει προαγωγή στους ακόλουθους δασκάλους στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης από 1.5.85:
Σταυρίδου-Ιωαννίδου Σταυρούλα
Σεντονάρης Σταύρος
Χαϊλή-Ιακωβίδου Γεωργία
Ιωάννου-Παύλου Ήβη
Κάη-Κωνσταντινίδου Άννα
Χαραλάμπους Βάσος
Χριστοφόρου-Αλεξάνδρου Άννα
Λουκά Λουκάς
Αθανασίου-Κωμοδρόμου Ειρήνη
Λουκαΐδης Κυριάκος
Καμπουρίδης Παναγιώτης
Κουπεπίδου-Θεοφυλάκτου Μαρία
Ασσιώτης Γεώργιος
Ευθυμιάδης Γεώργιος
Σαβεριάδου-Κωνσταντινίδου Χριστίνα
Καλλή-Χ"Θεοφίλου Ελένη
Θεοχαρίδου-Σάββα Ανθή
Ταουσιάνη Μαρία
Πολυβίου Πολύβιος
Χ"Γιάγκου Αιμίλιος.
Εναντίον των πιο πάνω προαγωγών των ενδιαφερομένων μερών καταχωρήθηκαν οι προσφυγές αυτές.
Όλες οι προσφυγές εναντίον του ενδιαφερομένου μέρους Καή-Κωνσταντινίδου Άννα αποσύρθηκαν.
Είναι η εισήγηση των αιτητών ότι η απόφαση της Ε.Ε.Υ. πάσχει γιατί κατά τον ουσιώδη χρόνο πλήρωσης των επίδικων θέσεων δεν υπήρχαν κενές θέσεις Βοηθού Διευθυντή, κατ' αντίθεση προς τα άρθρα 28 και 35 του Νόμου 10/69, που προϋποθέτουν κενή θέση. Τα άρθρα αυτά του Νόμου 10/69 προνοούν τα ακόλουθα:
"28. Ουδείς διορίζεται ως εκπαιδευτικός λειτουργός εκτός εάν -
(α) είναι πολίτης της Δημοκρατίας.
(β) έχη συμπληρώσει το εικοστόν έτος της ηλικίας αυτού.
(γ) κέκτηται τα προσόντα τα οποία καθορίζονται εν τω σχεδίω υπηρεσίας διά την θέσιν εις την οποίαν πρόκειται να γίνη ο διορισμός.
(δ) είναι καλού χαρακτήρος.
(ε) δεν κατεδικάσθη επί διαπράξει αδικήματος ενέχοντος έλλειψιν τιμιότητος ή ηθικήν αισχρότητα.
(ζ) πιστοποιήται υπό Κυβερνητικού Ιατρικού Λειτουργού ως σωματικώς κατάλληλος διά την θέσιν δι' ην θα διορισθή κατόπιν ιατρικής εξετάσεως συμπεριλαμβανομένης και ακτινογραφήσεως του θώρακος:
Νοείται ότι το Υπουργικόν Συμβούλιον δύναται να εξουσιοδοτήση, εις ειδικήν περίπτωσιν, τον επί συμβάσει διορισμόν δι' ωρισμένον χρονικόν διάστημα προσώπου το οποίον δεν είναι πολίτης της Δημοκρατίας".
"35(1) Ουδείς εκπαιδευτικός λειτουργός προάγεται εις άλλην θέσιν, εκτός εάν -
(α) υπάρχη κενή τοιαύτη θέσις.
(β) κατέχη τα προσόντα τα οποία προβλέπονται εις το σχέδιον υπηρεσίας διά την τοιαύτην θέσιν.
(γ) εις τας τελευταίας δύο εμπιστευτικός εκθέσεις περί αυτού δεν ανεφέρθη ως ακατάλληλος διά προαγωγήν.
(δ) δεν ετιμωρήθη διαρκούσης της προηγουμένης διετίας διά πειθαρχικόν αδίκημα σοβαρός φύσεως.
(2) Αι διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών λειτουργών προς προαγωγήν αποφασίζονται βάσει της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητος."
Οι αιτητές συσχέτισαν τον ουσιώδη χρόνο κατοχής των προσόντων για προαγωγή με την ύπαρξη κενής θέσης και υποστήριξαν πως αφού ο υποψήφιος προαγωγής θα έπρεπε να κατέχει τα απαραίτητα για τη θέση προσόντα κατά το χρόνο υποβολής της πρότασης από την αρμόδια αρχή στην Επιτροπή, τότε δεν μπορεί να αρχίσει διαδικασία πλήρωσης μη κενών θέσεων γιατί δεν ήταν δυνατό να εξαρτάται η υποψηφιότητα και η ύπαρξη των αναγκαίων για μια θέση προσόντων από ένα μελλοντικό γεγονός. Την εισήγησή τους αυτή οι αιτητές βάσισαν στην απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου στην υπόθεση Republic ν. Pericleous & Others (1984) 3 C.L.R. 577, όπου είχε αποφασιστεί πως σε υποθέσεις προαγωγής ο υποψήφιος πρέπει να κατέχει τα προσόντα την ημέρα που το αρμόδιο όργανο κάνει την πρόταση για πλήρωση της θέσης.
Η δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής αντικρούοντας τον πιο πάνω ισχυρισμό υπόβαλε πως η υπόθεση Republic v. Pericleous δεν τυγχάνει εφαρμογής στην Εκπαιδευτική Υπηρεσία για το λόγο ότι η ΚΔΠ 205/72, Κανονισμός 25(1), ο οποίος έχει αναριθμηθεί σε Κανονισμό 29 με την ΚΔΠ 71/85 ημερ. 22.2.85, προβλέπει ότι:
"Τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου, ως υποψήφιοι διά θέσιν Προαγωγής είναι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί οι οποίοι υπηρετούσιν εις την αμέσως κατωτέραν τάξιν, θέσιν ή βαθμόν και οι οποίοι κατέχουσι τα υπό του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσεως προβλεπόμενα προσόντα κατά την ημερομηνίαν καθ' ην η Επιτροπή αποφασίζει την προαγωγήν προς πλήρωσιν της θέσεως. ............"
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, οι προαγωγές στις θέσεις Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, δηλαδή στην αμέσως ανώτερη βαθμίδα των επίδικων θέσεων, αποφασίστηκαν στις 19.11.84 (10 θέσεις), στις 5.12.84 (11 θέσεις) και στις 3.1.85 (7 θέσεις) (ίδε Παραρτήματα "ΙΕ" και "ΙΣΤ" στην ένσταση). Επομένως, στις 18.1.85 που ήταν η τελευταία μέρα υποβολής αιτήσεων, οι θέσεις 28 Βοηθών Διευθυντών ήταν κενές γιατί η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στις 25.4.85 όταν υπήρχαν κενές οι ανάλογες σε αριθμό θέσεις Βοηθών Διευθυντών Δημοτικής Εκπαίδευσης.
Για τον πιο πάνω λόγο, ο ισχυρισμός των αιτητών για το θέμα αυτό απορρίπτεται σαν αβάσιμος.
Ο επόμενος λόγος ακύρωσης που πρόβαλαν οι αιτητές αφορά τη διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε από την Επιτροπή κατά τις προαγωγές. Βάσει του άρθρου 26(3) του Νόμου 10/69, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 3 του Νόμου 53/79, καθώς και του άρθρου 35(2) του βασικού νόμου, Νόμος 10/69, απαιτείται όπως οι προαγωγές γίνονται κατόπιν διαδικασίας σύνταξης πινάκων διοριστέων ή προαξίμων με κριτήρια την αξία, προσόντα και αρχαιότητα των εκπαιδευτικών λειτουργών. Σχετικά με το θέμα αυτό οι αιτητές υπόβαλαν πως τέτοια διαδικασία δεν τηρήθηκε από την Επιτροπή, πράγμα που, όπως ισχυρίστηκαν, ισοδυναμεί με παραβίαση της ΚΔΠ 205/72 και ειδικότερα των Κανονισμών. (Οι Κανονισμοί αυτοί αναρριθμήθηκαν σε Κανονισμούς 27 - 42 με την ΚΔΠ 71/85). Οι Κανονισμοί αυτοί αναφέρονται στους πίνακες προαξίμων. Η μη τήρηση διαδικασίας προαγωγής από τον πίνακα προαξίμων, όπως συνέβηκε με τις προσβαλλόμενες προαγωγές, ισοδυναμεί, σύμφωνα με τους αιτητές, με παραβίαση των Κανονισμών, πράγμα που καθιστά άκυρες τις προαγωγές.
Αντικρούοντας τον πιο πάνω ισχυρισμό, η δικηγόρος της Ε.Ε.Υ. υπόβαλε πως, όπως φαίνεται από τα Παραρτήματα "Θ1 - "Θ12", η Επιτροπή μελέτησε τους φακέλους των αιτητών και πως οι αιτητές δεν απόδειξαν ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε τους φακέλους τους ή ότι οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος λήφθηκε υπόψη χωρίς να πληροί τα προσόντα που απαιτούσαν τα Σχέδια Υπηρεσίας.
Είναι καθιερωμένη νομολογιακή αρχή πως λόγο ακύρωσης μιας διοικητικής πράξης δε συνιστά η κάθε παράβαση των κανόνων της διαδικασίας αλλά μόνο η παράλειψη των ενεργειών εκείνων οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν σαν ουσιώδεις. Στην υπόθεση Ανδρέας Σεκκίδης ν. Δημοκρατία (1988) 3 C.L.R. 2136 αποφασίστηκε πως η μη συμμόρφωση με τις πρόνοιες των Κανονιστικών Διατάξεων που διέπουν την ετοιμασία και υποβολή εμπιστευτικών εκθέσεων αποτελεί παρατυπία, η νομιμότητα όμως της πράξης επηρεάζεται μόνο αν η παρατυπία είναι ουσιώδης και ασκεί ουσιαστική επίδραση στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Η ίδια αρχή επαναλήφθηκε και στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Ανδρέα Στυλιανού & άλλων (Α.Ε. 1028 που εκδόθηκε στις 10.7.90).
Από τα Παραρτήματα "Θ1" - "Θ12" φαίνεται πως η Ε.Ε.Υ. μελέτησε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους των αιτητών. Οι αιτητές στις προσφυγές αυτές δεν απόδειξαν πως οποιοδήποτε από τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν πληρούσε τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα. Για το λόγο αυτό, ο ισχυρισμός αυτός των αιτητών απορρίπτεται.
Ένας άλλος ισχυρισμός των αιτητών είναι πως το άρθρο 35(3) του Νόμου 10/69, μετά την τροποποίηση του από το Νόμο 53/79, απαιτεί σύσταση για τους υποψήφιους για προαγωγή του "οικείου Τμήματος" και όχι του "οικείου Επιθεωρητή" όπως πρόβλεπε πριν από την τροποποίηση ο νόμος και πως η σύσταση που περιέχεται στην απόφαση της Επιτροπής ημερ. 25.4.85 (Παράρτημα "Ι") δεν είναι σύσταση του "οικείου Τμήματος", αλλά η προσωπική σύσταση του "οικείου Τμηματάρχη".
Το θέμα αυτό λύθηκε με την απόφαση Loizidou - Papaphoti v. Republic (1984) 3 C.L.R. 933, όπου στη σελίδα 938 ειπώθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:
"It was submitted by counsel that the recommendations made by the persons who were Acting Heads of the appropriate Department of Education at the material time are contrary to law as the recommendations should have been formulated in such a way as to appear not only in substance but in form that all the services of the Department took part in arriving at such recommendations. An old written recommendation dated 20.11.80 was produced in support of such proposition.
I hold the view that the best possible representative as spokesman of a Department is no other than the head thereof. He represents his department and his recommendations, unless the contrary is proved or a doubt is created by the applicant, are not his personal but the recommendations of the department. It is presumed that he conveys to the Commission the recommendations of the department. 'Recommendations' of the Head of the Department in the sense of s.44(3) of the Public Service Law No. 33/67 was the subject of consideration in Georghios Gavriel v. The Republic (1971) 3 C.L.R. 186, 199.
The Head of the Department in the case of public servants and the appropriate Department in the case of educationalists, has the duty to make an assessment of the suitability of a candidate on consideration of all factors relevant to his merits, qualifications and seniority and then, after comparing the candidates, arrive at a conclusion and this would be the respective recommendation. It is not necessary for the recommending person or body to state reasons for such recommendations, but if reasons are given, they are subject to judicial scrutiny. The recommendation, however, could not and should not be inconsistent with the material in the file and the confidential reports."
Επίσης, στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Alexandros Kinanis & Others v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 1705, στις σελίδες 1708 και 1709, ειπώθηκαν τα ακόλουθα σχετικά με το ίδιο θέμα.
"We should state at this stage that we cannot accept as correct the submission of counsel for the appellants that the recommendations of two Heads of Department, namely of the Head of Department of Secondary Education and of the Head of Department of Technical Education, which were stated to the respondent Commission by them and were recorded in its minutes on the 21st June, 1982, had not been adopted by means of collective decisions of the officials of the Departments concerned and, therefore, they did not comply with section 35(3) of the Public Educational Service Law, 1969 (Law 10/69), as amended by the Public Educational Service (Amendment) Law, 1979 (Law 53/79). We are, indeed, of the opinion that the phrase "συστάσεις του οικείου Τμήματος Εκπαιδεύσεως" ("recommendations of the appropriate Department of Education") does not denote recommendations which are adopted by means of a formal collective deliberative process by the officials of such Department, as was submitted by counsel for the appellants, but that it envisages recommendations made on behalf of the appropriate Department by the Head of such Department, or other properly authorized official of the Department, who, until the contrary is proved, must be presumed to have based his recommendations on the knowledge possessed bv him as well as on views of the officials of his Department which he had the opportunity to know.
In this respect we endorse as correct the approach adopted in cases such as Loizidou-Papaphoti v. The Educational Service Commission (1984) 3 C.L.R. 933, 937-938 and Georghiou v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2105, 2114-2115, and we do not consider that the judgment in Ioannidou v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 1283, 1292-1293 can properly be read as being contrary to our above expressed view, because we read such judgment as dealing with the philosophy behind the recommendations of a Department, but as not excluding the making of such recommendations by the Head of the Department concerned in the manner which we have already explained in this judgment."
(Οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Υιοθετώ την προσέγγιση του θέματος όπως αυτή αναπτύχθηκε στη νομολογία των πιο πάνω αποφάσεων. Δε θεωρώ πως η σύσταση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, η οποία έγινε αφού λήφθηκαν υπόψη οι προσωπικές γνώσεις του ίδιου για τους υποψηφίους, οι συστάσεις και απόψεις των οικείων Επιθεωρητών, οι υπηρεσιακές εκθέσεις και όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων, βρίσκεται σε αντίθεση με το πνεύμα των προνοιών του άρθρου 35(3) του Νόμου 10/69 όπως αυτό τροποποιήθηκε από το Νόμο 53/79. Επομένως, και ο ισχυρισμός αυτός των αιτητών απορρίπτεται.
Μια άλλη εισήγηση των αιτητών είναι πως η απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης ειδικής αιτιολογίας και πως καμιά αναφορά δεν έγινε στα πρακτικά της Ε.Ε.Υ. για τους αιτητές, ούτε έγινε σύγκριση τους με τους υπόλοιπους υποψήφιους.
Ο ισχυρισμός των αιτητών όσον αφορά το θέμα αυτό απορρίπτεται για το λόγο ότι δεν είναι ανάγκη η Ε.Ε.Υ. να αναφέρεται ονομαστικά στον κάθε υποψήφιο. Η Επιτροπή σε περιπτώσεις προαγωγής είχε μπροστά της όλους τους φακέλους και τον κατάλογο των υποψηφίων που διέθεταν τα προσόντα Σύμφωνα με το τεκμήριο της κανονικότητας, στην απουσία μαρτυρίας ή ένδειξης για το αντίθετο, γίνεται δεκτό ότι η Επιτροπή έλαβε υπόψη της όλους τους υποψηφίους. (Βλ. Ioannides & Another v. The Republic (1979) 3 C.L.R. 628 στις σελ. 635-636, Piperi a.o. v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 1306 στις σελ. 1311-1312, και, μεταξύ άλλων, την απόφαση στην υπόθεση Σάββας Κλεάνθους ν. ΕΔΥ (Προσφυγή Αρ. 464/89 στην οποία η απόφαση δόθηκε στις 10.10.90 αλλά δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί)).
Οι αιτητές εισηγήθηκαν πως η Ε.Ε.Υ. δεν επέλεξε τους καλύτερους υποψήφιους και ότι προήξε αυτούς που είχαν τη σύσταση του οικείου Τμήματος, παρόλο που υστερούσαν σημαντικά σε αρχαιότητα.
Τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν τη σύσταση του οικείου Τμήματος που αυτή δεν ήταν διαφορετική από την εικόνα που παρουσιάζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις που τους έγιναν. Οι συστάσεις του Προϊστάμενου του οικείου Τμήματος είναι σοβαρό στοιχείο που δεν πρέπει να παραγνωριστεί από οποιοδήποτε όργανο που έχει την ευθύνη προαγωγής υπαλλήλων σε ανώτερη θέση από αυτή που κατέχουν, εκτός αν το όργανο αυτό δώσει αιτιολογία γιατί διαφώνησε με τις συστάσεις του.
Όπως φαίνεται από το σχετικό πρακτικό που έχει καταχωρηθεί στις υποθέσεις αυτές σαν Παράρτημα "Γ, η Ε.Ε.Υ. προτού καταλήξει στην επίδικη απόφαση έκαμε τη δέουσα έρευνα που νομολογιακά έχει καθιερωθεί πως θα 'πρεπε να κάνει. Επίσης, όπως φαίνεται από το πρακτικό της, η απόφασή της είναι αιτιολογημένη και δίδει λόγους γιατί υποψήφιοι με αρχαιότερη υπηρεσία δεν θεωρήθηκαν από αυτή προάξιμοι.
Για τους πιο πάνω λόγους, όλες οι προσφυγές απορρίπτονται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.