|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1880
31 Μαΐου, 1991
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΤΖΙΩΡΤΖΗ,
Αιτητής,
ν.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 394/88).
Προσφυγή βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος — Προθεσμία — Έναρξη — 75 ημέρες από την ημέρα κατά την οποία η πράξη ή παράλειψη περιήλθε εις γνώση τον προσφεύγοντος — Η πλήρης γνώση της πράξης μπορεί να τεκμαρθεί από τις ενέργειες τον αιτητή.
Διοικητικό Δίκαιο — Γενικές Αρχές — Αρχή διάκρισης των εξουσιών — Δεν υπάρχει νομικό κώλυμα στην εκχώρηση αρμοδιότητας στην εκτελεστική εξουσία για καθορισμό - στα πλαίσια εξουσιοδοτικών διατάξεων της νομοθεσίας - των κριτηρίων για την διάθεση των κρατικών πόρων.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση των καθ' ων η αίτηση, με την οποία απέρριψαν αίτημά του για δάνειο αυτοστέγασης σε ιδιόκτητο οικόπεδο στα Λατσιά.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Ο αιτητής γνώριζε την έκδοση της απορριπτικής απόφασης τουλάχιστον την 9.1.88 όταν απέστειλε επιστολή προς τους καθ' ων η αίτηση με αίτημα προς επανεξέταση της αίτησής του. Η πλήρης γνώση της πράξης μπορεί να τεκμαρθεί από τις ενέργειες του αιτητή. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 22.3.88 είναι επιβεβαιωτική της πρώτης απόφασης και κατά συνέπεια η παρούσα προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
(2) Αναφορικά με την ουσία της προσφυγής:
(α) Τα κριτήρια έγιναν επί τη βάσει Νόμου που σε αυτή την περίπτωση είναι ο Νόμος περί Προϋπολογισμού.
(β) Δεν μπορεί να εφαρμοστούν οι αρχές που προκύπτουν από την υπόθεση Ιωάννης Χατζηπαύλου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου όπως εισηγείται ο αιτητής. Αντίθετα σχετική είναι η απόφαση στην υπόθεση Σάββα Σαββίδη ν. Δημοκρατίας με της οποίας το σκεπτικό συμφωνώ. Στην εν λόγω υπόθεση αναφέρεται ότι δεν υπάρχει νομικό κώλυμα στην εκχώρηση αρμοδιότητας στην εκτελεστική εξουσία για καθορισμό στα πλαίσια των εξουσιοδοτικών διατάξεων της νομοθεσίας (τον προϋπολογισμό στην προκειμένη περίπτωση) για τον καθορισμό των κριτηρίων για την διάθεση κρατικών πόρων.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ploussiou v. Central Bank (1982) 3 C.L.R. 230·
Apostolides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 928·
Papaioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 103·
Demetriou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 888·
Χατζηπαύλου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1991) 3 Α.Α.Δ. 11·
Σαββίδη ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 1011/87, ημερ. 30.1.89).
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον των αποφάσεων των καθ' ων η αίτηση με τις οποίες απέρριψαν την αίτηση του αιτητή για δάνειο αυτοστέγασης σε ιδιόκτητο οικόπεδο στα Λατσιά.
Π. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Δ. Παπαδοπούλου (Κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult
Ο Δικαστής κ. Κούρρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ: Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή, προσβάλλει το κύρος των αποφάσεων των καθ' ων η αίτηση με ημερομηνία 18/2/1988 και 22/3/1988, με τις οποίες απέρριψαν την αίτησή του για δάνειο αυτοστέγασης σε ιδιόκτητο οικόπεδο στα Λατσιά.
Ο αιτητής κατάγεται από την Τύμπου. Εκτοπίστηκε με την οικογένειά του από την κατοικία του από τον τουρκικό στρατό το 1974. Μετά τον εκτοπισμό, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην περιοχή Λευκωσίας.
Ο αιτητής είναι λογιστής στην Εταιρεία N.C.R. (Cyrpus Ltd) με μηνιαίο μισθό £460.=. Ο αιτητής είναι αρραβωνιασμένος και η αρραβωνιαστικιά του είναι φοιτήτρια στον κλάδο Γραμματέων στο Americanos College.
Στις 13/7/1987 ο αιτητής υπόβαλε αίτηση στην Υπηρεσία Μερίμνης για αυτοστέγαση σε ιδιόκτητο οικόπεδο στα Λατσιά. Η αίτησή του απορρίφθηκε από την Κεντρική Επιτροπή Επιλογής και Κριτηρίων στις 8/1/1988, γιατί τα εισοδήματα του αιτητή υπερέβαιναν τα υφιστάμενα κριτήρια κατά £507.=.
Ο αιτητής στις 9/1/1988 ζήτησε όπως επανεξεταστεί η αίτησή του και οι καθ' ων η αίτηση του απάντησαν με επιστολή ημερομηνίας 18/2/88 ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημα του, επειδή τα εισοδήματά του είναι εκτός κριτηρίων.
Ο αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 5/3/1988, ζήτησε από τους καθ' ων η αίτηση επανεξέταση του αιτήματος του για αυτοστέγαση και οι καθ' ων η αίτηση του απάντησαν στις 22/3/1988 πως δεν μπορεί να επανεξεταστεί το αίτημά του, επειδή τα ακάθαρτα εισοδήματά του υπερβαίνουν, σύμφωνα με τα υφιστάμενα κριτήρια, το ανώτατο ποσό των £5,400 το χρόνο, κατά £507.=.
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέβαλε ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση πάρθηκε προ της 9/1/1988 και αυτό εμφαίνεται από την επιστολή του αιτητή προς τους καθ' ων η αίτηση με ημερομηνία 9/1/1988 που τους ζητούσε να επανεξετάσουν το αίτημά του. Από τα στοιχεία του φακέλου δε φαίνεται πότε ακριβώς πάρθηκε η επίδικη απόφαση. Συνεχίζοντας εισηγήθηκε ότι ο αιτητής είχε γνώση της επίδικης απόφασης, τουλάχιστον από τις 9/1/88, όταν απέστειλε την εν λόγω επιστολή και κατά συνέπεια η προσφυγή του είναι εκπρόθεσμη, γιατί δεν καταχωρήθηκε μέσα στη χρονική περίοδο των 75 ημερών που προβλέπει το άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Συμφωνώ με τη θέση της δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση, ότι η πλήρης γνώση της πράξης μπορεί να τεκμαρθεί από τις ενέργειες του αιτητή. Ο αιτητής είχε γνώση της επίδικης απόφασης από 9/1/88 και η απόφαση των καθ' ων η αίτηση με ημερομηνία 22/3/88 είναι επιβεβαιωτική της πρώτης απόφασης. Κατά συνέπεια η παρούσα προσφυγή είναι εκπρόθεσμη (Βλέπε Ploussiou v. Central Bank (1982) 3 CLR 230, στη σελίδα 237, Apostolides y. Republic (1982) 3 CLR 928, στη σελίδα 935, Papaioannou v. Republic (1982) 3 CLR 103 και Demetnou v. Republic (1984) 3 CLR 888).
Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, θα εξετάσω την ουσία της προσφυγής. Οι προβαλλόμενοι λόγοι για ακύρωση, είναι οι εξής:
(1) Τα υποτιθέμενα κριτήρια έπρεπε να δημοσιευτούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, και
(2) Τα υποτιθέμενα κριτήρια δεν έγιναν επί τη βάσει οποιουδήποτε Νόμου ή Κανονισμών. Επομένως, είναι αυθαίρετα και παράνομα.
Αναφορικά με το δεύτερο λόγο ακύρωσης, η σύντομη απάντηση είναι ότι στον Προϋπολογισμό για τα έτη 1987-1988 που είναι Νόμος, φαίνεται η πρόνοια για δάνεια αυτοστέγασης σε ιδιόκτητα οικόπεδα (Παραρτήματα 1 και 2). Επομένως, τα κριτήρια έγιναν επί τη βάσει Νόμου που σε αυτή την περίπτωση είναι ο Νόμος περί Προϋπολογισμού.
Σχετικά με τον πρώτο λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης, ο δικηγόρος του αιτητή εισηγήθηκε ότι τα κριτήρια έχουν νομοθετικό χαρακτήρα και έπρεπε να δημοσιευτούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με βάση το άρθρο 7 του Κεφαλαίου 1. Ο δικηγόρος του αιτητή στήριξε την εισήγησή του στην υπόθεση αρ. 927/88, μεταξύ Ιωάννη Ν. Χατζηπαύλου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, που εκδικάστηκε από την Ολομέλεια και η απόφαση εκδόθηκε στις 17/1/1991 (1991) 3 Α.Α.Δ. 11. Το επίδικο θέμα της υπόθεσης ήταν κατά πόσο το σχέδιο υπηρεσίας αποτελεί νομοθετική πράξη, του οποίου η δημοσίευση επιβεβαιωνόταν από τις πρόνοιες του άρθρου 7 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφάλαιο 1 και δε νομίζω ότι είναι σχετικό με την υπό κρίση υπόθεση.
Κατά τη γνώμη μου, σχετική είναι η απόφαση 1011/87 μεταξύ Σάββα Σαββίδη ν. Δημοκρατίας, που εκδόθηκε από το Δικαστή Πική στις 30/1/1989 και ακόμη δεν έχει δημοσιευτεί. Στην υπόθεση εκείνη, ο αιτητής ζητούσε δάνειο για απόκτηση στέγης από την Υπηρεσία Μέριμνας και Αποκαταστήσεως Εκτοπισθέντων, όπως είναι και τα γεγονότα της υπό κρίση υπόθεσης.
Ο Δικαστής Πικής στις σελίδες 4 και 5, αναφέρει τα εξής:
"Με βρίσκει σύμφωνο η εισήγηση της συνηγόρου του αιτητή ότι είναι επιθυμητό τα κριτήρια για τη διάθεση κρατικών πόρων να καθορίζονται από τη νομοθεσία και να μην αφήνονται στη διακριτική ευχέρεια διοικητικών οργάνων. Ο καθορισμός και ρύθμιση των δικαιωμάτων των πολιτών πρωτογενώς από την Βουλή διασφαλίζει την λειτουργικότητα της αρχής του διαχωρισμού των πολιτειακών εξουσιών και συντελεί στην βεβαιότητα για το δίκαιο. Δεν υπάρχει όμως νομικό κώλυμα στην εκχώρηση αρμοδιότητας στην εκτελεστική εξουσία για καθορισμό στα πλαίσια των εξουσιοδοτικών διατάξεων της νομοθεσίας (τον προϋπολογισμό στην προκειμένη περίπτωση) για τον καθορισμό των κριτηρίων για τη διάθεση κρατικών πόρων. Δεν έγινε εισήγηση ούτε υπάρχει οτιδήποτε που να μαρτυροί ότι η εκτελεστική εξουσία έχει υπερβεί τα όρια της νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως στον καταρτισμό του σχεδίου για την παροχή χορηγίας ή βοήθειας προς τους εκτοπισθέντες."
Συμφωνώ με το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο προβαλλόμενος λόγος για ακύρωση της απόφασης δεν ευσταθεί.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.