|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1151
27 Μαρτίου, 1991
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΚΙΝΗΤΑ ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 911/89).
Διοικητική Πράξη — Εκτελεστή — Βεβαιωτική πράξη της διοίκησης δεν μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή — Είναι εκτελεστή η πράξη που εκδίδεται μετά από νέα έρευνα.
Φορολογία Εισοδήματος — Ένσταση — Ο Περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμος 19781988 — Άρθρο 20 του Νόμου — Αναγκαίο προαπαιτούμενο της καταχώρησης προσφυγής η υποβολή ένστασης κατά της επιβληθείσας φορολογίας.
Ο Περί Ανακουφίσεως Οφειλετών (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμος 24/ 79 — Άρθρο 4 του Νόμου — Πλήρης απαλλαγή των εκτοπισθέντων και πληγέντων οφειλετών από την υποχρέωση πληρωμής τόκων για την περίοδο που προνοεί ο Νόμος.
Φορολογία Εισοδήματος — Δαπάνες που εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα — Τόκοι που χρεώνονται και καταβάλλονται σε εκτοπισθέντες και πληγέντες οφειλέτες δεν μπορούν να υπολογιστούν ως έξοδα εφόσον είναι αχρεώστητοι βάσει του άρθρου 4 του Περί Ανακουφίσεως Οφειλετών (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου -— 24/79.
Με την προσφυγή αυτή προσβλήθηκε απόφαση του Εφόρου επί του Φόρου Εισοδήματος με την οποία απέρριψε τις ενστάσεις της αιτήτριας για το φόρο εισοδήματος και για την έκτακτη εισφορά για τα έτη 1974-1984. Με την ίδια προσφυγή η αιτήτρια ζήτησε ακύρωση των πιο πάνω αναφερομένων φορολογιών.
Ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε σε προδικαστική του ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 11.9.89 ήταν βεβαιωτική των τριών προηγουμένων αποφάσεων. Επίσης ισχυρίστηκε ότι η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη γιατί δεν κατεχωρήθη εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 75 ημερών. Όσον αφορά το έτος 1983 ισχυρίστηκε πως η προσφυγή ήταν παράτυπη γιατί δεν υποβλήθηκε ένσταση όπως προβλέπει η νομοθεσία.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε πως η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εκτελεστή γιατί λήφθηκε υπόψη το νέο στοιχείο του συμβιβασμού που έκαμε η αιτήτρια εταιρεία με την ΣΠΕ Μόρφου το 1985.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε:
(1)(α) Εκτελεστή διοικητική πράξη είναι αυτή που δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις στον διοικούμενο και επιφέρει μεταβολή στην υφιστάμενη νομική του κατάσταση. Βεβαιωτική και μη εκτελεστή διοικητική πράξη είναι αυτή που δεν επιφέρει μεταβολή στην υφιστάμενη νομική κατάσταση του διοικουμένου. Είναι όμως εκτελεστή η πράξη που εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα κατά την οποία λήφθηκαν υπόψη νέα ουσιώδη στοιχεία
Η απόφαση που προσβάλλεται είναι βεβαιωτική των εκτελεστών διοικητικών πράξεων που κοινοποιήθηκαν στις 10.2.83, 25.10.83 και 12.11.87. Ο περί ου ο λόγος συμβιβασμός υποβλήθηκε στον καθ' ου η αίτηση στις 2.4.86 πριν δηλαδή εκδώσει την τρίτη απόφαση της 12.11.86 με την οποία αποφασίστηκε η ένσταση επί της φορολογίας των ετών 1982 και 1984 και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί πως έγινε νέα έρευνα πριν την απόφαση της 11.9.89.
(β) Η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη καθότι δεν κατεχωρήθη εντός 75 ημερών από τις ημερομηνίες στις οποίες αποφασίστηκαν οι ενστάσεις της αιτήτριας εταιρείας.
(2) Για την καταχώρηση προσφυγής κατά επιβληθείσας φορολογίας απαιτείται όπως υποβληθεί προηγουμένως ένσταση σύμφωνα με το άρθρο 20 των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων 1978-1988. Επομένως όσον αφορά τη φορολογία για το έτος 1983 η προσφυγή είναι παράτυπη.
(3) Σύμφωνα με το άρθρο 4(1) του Περί Ανακουφίσεως Οφειλετών (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου (24/79) κανένας τόκος δεν επιβαρύνεται, χρεώνεται ή εισπράττεται επί οφειλής εκτοπισθέντος ή πληγέντος οφειλέτη. Η ανακούφιση αυτή που παρέχει ο Νόμος ισοδυναμεί με πλήρη απαλλαγή από τέτοια υποχρέωση. Η απόφαση του καθ' ου η αίτηση να θεωρήσει την αιτήτρια εταιρεία ως πληγείσα και να μην επιτρέψει τους τόκους ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρονται,:
Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 182/88, ημερ. 23.12.89)·
Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.LR. 611·
Florides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1097·
Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354·
Papadopoulos v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1073·
Pandelidou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 687·
Petrolina Ltd. v. The Municipal Committee of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 420·
Pitsiakkos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1720·
Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 782/86, ημερ. 8.8.89)·
Cyprus Hotels Ltd. v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2772·
Triantafyllides v. National Bank of Greece (1983) 1 CLR. 469·
Μ. Δημητριάδης Λτδ. ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (Προσφυγή Αρ. 186/87, ημερ. 29.9.89).
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της επιβολής φόρου εισοδήματος και έκτακτης εισφοράς στους αιτητές για τα χρόνια 1974-1984.
Μ. Ιωάννου, για τους αιτητές.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv.vult.
Ο Δικαστής κ. Χρυσοστομής ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια εταιρεία ζητά ακύρωση της απόφασης του καθ' ου η αίτηση Έφορου επί του Φόρου Εισοδήματος, να απορρίψει τις ενστάσεις της αιτήτριας για το φόρο εισοδήματος και για την έκτακτη εισφορά, για τα έτη 1974-1984, που της επιβλήθηκε και που της κοινοποιήθηκε με επιστολή του καθ' ου η αίτηση ημερ. 11.9.89. Επίσης, η αιτήτρια εταιρεία ζητά την ακύρωση των πιο πάνω αναφερομένων φορολογιών (Βλ. Παραρτήματα Α και Β στην ένσταση).
Η αιτήτρια εταιρεία είναι ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και ιδρύθηκε στις 3.9.71.
Η αιτήτρια εταιρεία υπόβαλε δηλώσεις εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 1975/74 έως 1984 στις 25.9.76, 10.11.77, 23.9.78, 23.11.79, 12.2.81, 22.3.83, 19.10.83, 29.12.84 και 1.2.85.
Οι φορολογίες φόρου εισοδήματος και έκτακτης εισφοράς επιβλήθηκαν κατά τις ημερομηνίες που αναφέρονται στα παραρτήματα Α και Β της ένστασης. Για τις φορολογίες αυτές ο καθ' ου η αίτηση δεν επέτρεψε ως έξοδο τους τόκους που χρέωσε την εταιρεία η Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Μόρφου, για το λόγο ότι, με βάση το άρθρο 4(1) του περί Οφειλετών Νόμου 24/79, κανένας τόκος δεν χρεώνεται ή απαιτείται πάνω σε οφειλόμενα ποσά από πληγείσες εταιρείες. Επειδή η περιουσία της εταιρείας βρίσκεται στα κατεχόμενα, ο Έφορος θεώρησε την εταιρεία σαν πληγείσα και δεν επέτρεψε τους τόκους.
Ο τρόπος υπολογισμού του εισοδήματος της αιτήτριας εταιρείας φαίνεται στις επιστολές του καθ' ου η αίτηση με ημερ. 19.4.80, 24.2.82,24.6.83, 31.10.84,5.2.85 και 17.2.86. (Βλ. Παραρτήματα Ζ μέχρι Λ στην ένσταση, αντίστοιχα.)
Η αιτήτρια εταιρεία για τις φορολογίες των ετών 1974-1982 υπόβαλε ενστάσεις μέσω των εγκεκριμένων λογιστών της κυρίων Γρηγορίου και Σία με επιστολές ημερ. 8.5.80, 11.6.80, 6.8.83, 28.12.84, 31.7.86, για τους πιο κάτω λόγους:
(ι) Η Σ.Π.Ε. Μόρφου εξακολουθεί να χρεώνει την εταιρεία με τόκους και ζητά απαλλαγή.
(ιι) H εταιρεία δεν έχει οιονδήποτε φορολογητέο εισόδημα. (Βλ. Παραρτήματα Μ-Ρ στην ένσταση).
Ο καθ' ου η αίτηση εξέτασε τις ενστάσεις και τις απέρριψε, διατηρώντας την αρχική του απόφαση. Οι ενστάσεις για τα έτη 1974-1979 αποφασίστηκαν και κοινοποιήθηκαν την 10.2.83, για τα έτη 1980 και 1981 την 25.10.83 και για τα έτη 1982 και 1984 την 12.11.86. Για το έτος 1983 δεν υποβλήθηκε ένσταση. (Βλ. Παραρτήματα Σ, Τ και Υ, αντίστοιχα).
Το μοναδικό επίδικο θέμα στην παρούσα προσφυγή αφορά τον τόκο που χρεώνει η Σ.Π.Ε. Μόρφου την αιτήτρια εταιρεία για δάνειο που είχε συνάψει πριν από τις 15.8.74 και που ο καθ' ου η αίτηση δεν επέτρεψε, βάσει του άρθρου 4(1) του Νόμου 24/79, που έχει ως ακολούθως:
"4(1) Παρά τας διατάξεις οιουδήποτε ετέρου Νόμου διαρκούσης της περιόδου της αναφερομένης εις το εδάφιον (1) του άρθρου 3 ουδείς τόκος επιβαρύνεται, χρεώνεται ή εισπράττεται επί οφειλής εκτοπισθέντος ή πληγέντος οφειλέτου".
Ενώ εκκρεμούσε η ένσταση των αιτητών για τα έτη 1982 και 1984, οι ελεγκτές των αιτητών απόστειλαν στον καθ' ου η αίτηση την ακόλουθη επιστολή, ημερ. 2.4.86 (Βλ. Παράρτημα Δ στην ένσταση):
"Η εν λόγω εταιρεία προσήψε προ του 1974 δάνειον από την Συνεργατικήν Πιστωτικήν Εταιρεία εις Μόρφου.
Μετά την απόφασιν του δικαστηρίου περί παγοποιήσεως των χρεών το Γραφείον Φόρου Εισοδήματος δεν αποδέχετο τους χρεωστικούς τόκους τους οποίους η Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Μόρφου παρά την νομοθεσίαν τους εδιεκδικούσεν και τους επαρουσίαζεν εις τας εκάστοτε ζητηθέντας καταστάσεις.
Το 1985 η εταιρεία κατέληξε εις συμφωνία διά την μείωσιν των τόκων νοουμένου ότι θα ήρχιζε η αποπληρωμή.
Εις τους λογαριασμούς του έτους 1985 έχομεν περιορίσει τας ζημίας της εταιρείας με το ποσόν των χαρισθέντων τόκων με αποτέλεσμα η εταιρεία να καταλήξη εις φορολογητέον εισόδημα.
Παρακαλούμεν όπως εν όψει των ανωτέρω αποσύρετε τας φορολογίας των προηγουμένων ετών.
Είμεθα εις την διάθεσίν σας δια περαιτέρω πληροφορίας και εξηγήσεις."
Ακολούθως, στις 13.4.87, οι ελεγκτές των αιτητών απέστειλαν και δεύτερη επιστολή προς τον καθ' ου η αίτηση (βλ. Παράρτημα Ε στην ένσταση) , το περιεχόμενο της οποίας έχει ως ακολούθως:
"Εν συνεχεία της συνεντεύξεως η οποία εγένετο εις τα γραφεία του Φόρου Εισοδήματος την 7ην Απριλίου, 1987 ευχαρίστως σας αναφέρομεν τα ακόλουθα:-
(α) Ουδέποτε εθεωρήθη η εταιρεία υφ' ημών ως πληγείσα και τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ήρχισεν η εταιρεία να αποπληρώνει το εν λόγω χρέος. Παρακαλούμεν ιδέτε εσωκλείστως αποδείξεις και συμφωνητικόν έγγραφον.
(β) Επίσης ποσό ίσον προς ΛΚ6,160 συνεφωνήθη να μην πληρωθεί αντιπροσωπεύον τόκους τους οποίους η εταιρεία δεν απεδέχθη.
Εν όψει των ανωτέρω παρακαλούμεν όπως αναθεωρήσετε τας φορολογίας των ετών 1974-1985 αφού λάβετε υπ' όψιν τον διακανονισμό των τόκων.
Είμεθα εις την διάθεσίν σας διά περαιτέρω πληροφορίας και εξηγήσεις."
Στις 11.9.89 ο καθ' ου η αίτηση απέστειλε την υπό κρίση επιστολή (Βλ. Παράρτημα Γ στην ένσταση), το περιεχόμενο της οποίας έχει ως ακολούθως:
"Αναφέρομαι στες επιστολές σας ημερ. 2 Απριλίου 1986 και 13 Απριλίου 1987, με τες οποίες ζητάτε αναθεώρηση των φορολογιών της πιο πάνω εταιρείας για τα έτη 1975/74 έως 1984 και σας πληροφορώ ως ακολούθως:
1. Σύμφωνα με τον Περί Ανακουφίσεως Οφειλετών (Προσωριναί Διατάξεις) Νόμον του 1979, παγοποιούνται όλα τα δάνεια και οι πελάτες σας απαλλάσσονται από την καταβολή οιουδήποτε τόκου για δάνεια τα οποία έγιναν πριν τες 15 Αυγούστου 1974 εν όσω ισχύει ο πιο πάνω Νόμος.
2. Οιονδήποτε ποσό που κατεβλήθη έναντι του πιο πάνω δανείου, σύμφωνα με το άρθρο 4(2) του πιο πάνω Νόμου, θεωρείται ως πληρωμή έναντι της οφειλής και όχι ως τόκος.
2. Βάσει των πιο πάνω, οι φορολογίες δεν μπορούν να αναθεωρηθούν και η οφειλή του φόρου παραμένει."
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση και είναι η εισήγηση του, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 11.9.89 είναι βεβαιωτική των προηγούμενων αποφάσεων ημερ. 10.2.83, 25.10.83 και 12.11.86 και συνεπώς, η βεβαιωτική αυτή πράξη δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Επίσης ισχυρίζεται ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, γιατί δεν καταχωρήθηκε εντός της προθεσμίας των 75 ημερών που καθορίζει το άρθρο 146(3) του Συντάγματος.
Όσον αφορά τα έτη 1983 και 1984, ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υποστηρίζει τη θέση πως, η προσφυγή είναι παράτυπη, γιατί δεν υποβλήθηκε ένσταση εναντίον των φορολογιών, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας εταιρείας ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση είναι εκτελεστή, διότι έχει γίνει νέα έρευνα και λήφθηκαν υπόψη νέα στοιχεία, ήτοι ο συμβιβασμός που η αιτήτρια εταιρεία έκαμε με την Σ.Π.Ε. Μόρφου το 1985.
Μια διοικητική πράξη είναι εκτελεστή όταν δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις στο διοικούμενο και επιφέρει μεταβολή στην υφιστάμενη νομική του κατάσταση.
Στην υπόθεση Δημήτρης Δημητρίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Προσφ. Αρ. 182/88, ημερομ. απόφασης 23.12.89, ο αδελφός Δικαστής κ. Στυλιανίδης αναφέρει τα ακόλουθα στις σελ. 4 & 5:
"... Το κυριότερο στοιχείο της έννοιας της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή έννομου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαίωμα και υποχρέωση διοικητικού χαρακτήρα του διοικουμένου. (Βλ., μεταξύ άλλων George 5. Papaphilippou and The Republic (Council of Ministers) 1 R.S.C.C. 62· Stelios Laoudhia and The Republic (Minister of Interior) 2 R.S.C.C. 119· Eleni Vrahimi & Another and the Republic (Attorney-General) 4 R.S.C.C. 121, 123· Nikos Kolo kassides and the Republic of Cyprus through The Minister of Finance (1965) 3 C.L.R. 542,551."
Οι βεβαιωτικές πράξεις δεν είναι εκτελεστές, γιατί δεν επιφέρουν μεταβολή στην υφιστάμενη νομική κατάσταση του διοικούμενου, αν όμως η νέα πράξη εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα, κατά την οποία λήφθηκαν υπόψη νέα ουσιώδη και όχι επουσιώδη στοιχεία, νομικά ή πραγματικά, η πράξη αυτή είναι εκτελεστή. (Βλ. Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 611, σελ. 619, 620 Florides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1097, σελ. 1103, 1104· Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354, σελ. 359· Papadopoulos v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1073, σελ. 1084 και Στασινόπουλος "Δίκαιο των Διοικητικών Διαφορών", έκδοση 1963, σελ. 176).
Η απόφαση του καθ' ου η αίτηση, που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια εταιρεία με επιστολή ημερ. 11.9.89, είναι βεβαιωτική των εκτελεστών διοικητικών πράξεων που κοινοποιήθηκαν στους αιτητές στις 10.2.83, 25.10.83 και 12.11.86. (Βλ. Παραρτήματα Σ, Τ και Υ στην ένσταση).
Ο περί ου ο λόγος συμβιβασμός υποβλήθηκε στον καθ' ου η αίτηση στις 2.4.86 και επομένως στις 12.11.86 που ο καθ' ου η αίτηση αποφάσισε την ένσταση της αιτήτριας για τα έτη 1982 και 1984, τον είχε υπόψη του και δεν μπορεί να θεωρηθεί πως έγινε νέα έρευνα για να καταλήξει στην απόφαση της 11.9.89. Οι ενστάσεις της αιτήτριας εταιρείας αποφασίστηκαν κατά τις πιο πάνω αναφερόμενες ημερομηνίες και δεν καταχωρήθηκε προσφυγή εντός της προθεσμίας των 75 ημερών που προνοεί το άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Όσον αφορά τη φορολογία για το έτος 1983, όπως έχει αναφερθεί, δεν υποβλήθηκε ένσταση πριν από την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, που είναι αναγκαίο προαπαιτούμενο σύμφωνα με το άρθρο 20 των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων 1978-1988.
Στην υπόθεση Pandelidou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 687, στη σελ. 689 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
"(1) As it emanates from the decisions of this Court for a recourse to be filed under the provisions of s. 21(1) of Law 4/78, an objection to the assessment is a necessary prerequisite before the filing of the recourse."
(Επίσης βλέπε, Petrolina Ltd v. The Municipal Committee of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 420, στη σελ. 425· Pitsiakkos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1720, στη σελ. 1700· Παρασκευά Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας Προσφ. Αρ. 782/86, ημερομ. απόφασης 8.8.89).
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Ανεξάρτητα όμως με το πιο πάνω αποτέλεσμα, θα προχωρήσω στην ουσία της υπόθεσης και θα αναφέρω πως η αιτιολογία της επίδικης απόφασης είναι σαφής και επαρκής και το μόνο θέμα που χρήζει απαντήσεως είναι, αν και κατά πόσο η απόφαση του καθ' ου η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Το άρθρο 4(1) του Περί Ανακουφίσεως Οφειλετών (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου (24/79) προνοεί ότι κανένας τόκος επιβαρύνεται, χρεώνεται ή εισπράττεται επί οφειλής εκτοπισθέντος ή πληγέντος οφειλέτη. Η ερμηνεία που δόθηκε στη διάταξη αυτή στην υπόθεση Cyprus Hotels Ltd v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2772, ήταν ότι η ανακούφιση που παρέχει ο Νόμος σε εκτοπισθέντες ή πληγέντες οφειλέτες δεν ισοδυναμεί απλώς με αναστολή ή αναβολή της υποχρέωσης για πληρωμή τόκου για την περίοδο που προνοεί ο Νόμος, αλλά με πλήρη απαλλαγή από τέτοια υποχρέωση. Στη σελ. 2777 αναφέρονται τα ακόλουθα:
"After careful consideration of the relevant sections of Law 24/79 I am of the opinion that section 4(1) does not provide for a mere suspension or deferment of a debtor's obligation to pay interest, but completely abolishes and obliterates such liability to pay interest after 1974 and as long as the abnormal situation continues".
Η ίδια άποψη διατυπώθηκε και στην υπόθεση Triantafyllides v. National Bank of Greece (1983) 1 C.L.R. 469. Συγκεκριμένα, στις σελ. 476 και 477, το Δικαστήριο είπε τα εξής:
"Thus it is clear from the wording of the statute that when the 'debt' consists of capital money and interest the relief afforded under the Law to the displaced or stricken debtor is suspension on the one hand of the right of every, creditor to recover capital money due and prohibition on the other to charge, debit or collect interest.
................
We hold the view that section 4 of Law 24/79 is quite clear and unambiguous in stating that 'no interest shall be charged, debited or collected on a debt of a displaced or stricken debtor', therefore it must be given full effect".
Ο καθ' ου η αίτηση θεώρησε την αιτήτρια εταιρεία σαν πληγείσα, επειδή η περιουσία της βρίσκεται στα κατεχόμενα και δεν επέτρεψε τους τόκους, γιατί δεν είχαν πληρωθεί.
Στην υπόθεση Μ Δημητριάδης Λτδ ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος Προσφ. 186/87, ημερομ. απόφασης 29.9.89, στη σελ. 12 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα από τον αδελφό Δικαστή κ. Σαββίδη:
"Υπό τα περιστατικά της υπόθεσης και με το νομικό υπόβαθρο που έλαβε υπόψη του ο Έφορος καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ήταν εύλογα ανοικτή επιλογή στον Έφορο να καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι τόκοι αυτοί δεν μπορούσαν να θεωρηθούν σαν αφαιρετέα δαπάνη από το εισόδημα".
Υιοθετώ πλήρως την θέση αυτή και ευρίσκω ότι, η απόφαση του καθ' ου η αίτηση να θεωρήσει την αιτήτρια εταιρεία σαν πληγείσα και να μη επιτρέψει τους τόκους, ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Συνεπώς, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.