|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 741
20 Φεβρουαρίου, 1991
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MOBIL OIL CYPRUS LTD.,
Αιτήτρια,
v.
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 358/88)
Οδοί και Οικοδομές — Αίτηση για άδεια μετατροπής σε οικοδομές — Νομοθετικά πλαίσια μέσα στα οποία κρίνεται μια τέτοια αίτηση — Η αίτηση και τα υποβληθέντα σχέδια πρέπει να εξεταστούν σύμφωνα με τον Νόμο και τους Κανονισμούς που ισχύουν κατά την ημέρα υποβολής τους ή εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος.
Διοικητική Πράξη — Αρμοδιότητα — Έκδοση διοικητικής πράξης από αναρμόδιο όργανο — Δεν δεσμεύει το αρμόδιο όργανο — Δεν ενεργοποιεί την προθεσμία για την καταχώρηση προσφυγής.
Προσφυγή βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος — Προϋποθέσεις παραδεκτού — Προθεσμία 75 ημερών από την ημέρα που λαμβάνει γνώση της πράξης ή της παράλειψης ο διοικούμενος — Η άρνηση του διοικητικού οργάνου να εξετάσει αίτηση αποτελεί συνεχή παράλειψη με αποτέλεσμα η προσφυγή να μην είναι εκπρόθεσμη και μετά την παρέλευση των 75 ημερών.
Με την προσφυγή αυτή κρίθηκε η εγκυρότητα της παράλειψης του καθ' ου η αίτηση να εγκρίνει την αίτηση της αιτήτριας για προσθήκες και μετατροπές σε πρατήριο βενζίνης. Προς απάντηση της αίτησης αυτής της αιτήτριας που υποβλήθηκε στις 9.5.85 ο καθ' ου η αίτηση απέστειλε επιστολή που υπέγραφε ο Δημοτικός Μηχανικός ημερομηνίας 5.12.86 με την οποία ζητούσε όπως η αιτήτρια υπέβαλλε σχέδια σύμφωνα με το σχέδιο ρυμοτομίας του δρόμου. Επιστολή με το ίδιο περίπου περιεχόμενο πήρε η αιτήτρια και στις 6.3.87.
Η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι παράνομα της ζητήθηκε η υποβολή σχεδίων γιατί όταν υπέβαλε την αίτησή της δεν ήταν σε ισχύ το ρυμοτομικό σχέδιο το οποίο δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 9.10.87.
Ο καθ' oυ η αίτηση ισχυρίστηκε ότι η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη καθότι ο καθ' ου η αίτηση πήρε απόφαση στις 7.11.86. Αναφορικά με τον ισχυρισμό αυτό η αιτήτρια απάντησε ότι η απόφαση αυτή δεν της είχε κοινοποιηθεί ποτέ πριν από την 29.12.89.
Άλλος ισχυρισμός που τέθηκε από τον καθ' ου η αίτηση αναφορικά με το εκπρόθεσμο είναι ότι δόθηκαν αρνητικές απαντήσεις τόσο στις 5.12.86 όσο και στις 6.3.87 αλλά και στην περίπτωση που οι κοινοποιηθείσες αποφάσεις συνιστούσαν παράλειψη τότε η προθεσμία και πάλιν είχε εκπνεύσει αφού όπως και στις περιπτώσεις πράξεων έτσι και στις περιπτώσεις παράλειψης η προθεσμία αρχίζει να μετρά από την γνώση του αιτητή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
(1) Ο καθ' ου η αίτηση παράνομα ζήτησε από την αιτήτρια όπως τα σχέδια που υπέβαλε θα έπρεπε να ήταν σύμφωνα με το ρυμοτομικό σχέδιο το οποίο κατά την ημέρα της υποβολής ή εντός εύλογου χρόνου από την υποβολή των σχεδίων δεν βρισκόταν σε ισχύ. Ο καθ' ου η αίτηση όφειλε να εξετάσει τα υποβληθέντα σχέδια σύμφωνα με τον Νόμο και τους Κανονισμούς που ίσχυαν κατά την ημέρα υποβολής των σχεδίων ή εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.
(2) Είναι εύλογο να υποτεθεί ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 7.11.86 δεν κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια εφόσον κυρίως γίνεται παραδεκτό ότι η σχετική επιστολή δεν ήταν στους σχετικούς φακέλλους του καθ' ου η αίτηση που καταχωρήθηκαν στο Δικαστήριο ως τεκμήρια.
(3) Αναφορικά με τις δύο άλλες επιστολές ημερ. 5.12.86 και 6.3.87 αυτές είχαν υπογραφεί από τον Δημοτικό Μηχανικό ο οποίος είναι αναρμόδιο πρόσωπο και δεν εκπροσωπεί τον καθ' ου η αίτηση επομένως οι επιστολές του αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν ως απάντηση του καθ' ου η αίτηση.
(4) Η άρνηση του καθ' ου η αίτηση να εξετάσει την υπό κρίση αίτηση σύμφωνα με τις πρόνοιες του σχετικού Νόμου αποτελεί συνεχή παράλειψη. Κατά συνέπεια η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Lordou and Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 427·
Loisiana Hotels Ltd. v. The Municipality of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 466·
Pierides v. The Municipality of Paphos (1986) 3 C.L.R. 1769·
Christoforou v. The Municipal Committee of Ayios Dhometios (1987) 3 C..LR. 1464·
Papbos Plantations v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2745·
The Municipal Committee of Larnaca v. Georghiou (1988) 3 C.LR. 123·
Hadjianastassiou v. The Republic (1982) 2 C.L.R. 672·
Paraskeva and Another v. Municipal Committee of Limassol (1984) 3 C.L.R. 54·
Antoniades and Another v. Municipal Council of Paphos (1985) 3 C.L.R. 1695·
Antoniades and Others v. Municipality of Paphos (1982) 3 C.L.R. 844·
The Police Association and Others v. The Republic (1972) 3 C.L.R. 1.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Δήμου Λάρνακας με την οποία ζητούσε από την αιτήτρια εταιρεία όπως υποβάλει σχέδια για προσθήκες και μετατροπές σε πρατήριο βενζίνης κατά μήκος του δρόμου Λάρνακας-Δεκέλειας σύμφωνα με το σχέδιο ρυμοτομίας του δρόμου Λάρνακας-Δεκέλειας.
Α. Διχηγορόπουλος, για την αιτήτρια.
Γ. Νικολαΐδης, για τον καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Κούρρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ: Με την προσφυγή αυτή, η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία: "Δήλωση του Δικαστηρίου πως η πράξη και/ή παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να εγκρίνουν τις αιτήσεις των αιτητών ημερομηνίας 6/3/84 και 9/5/85 εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από την ημερομηνία λήψης τους, είναι αντίθετη με τις πρόνοιες του Νόμου και του Συντάγματος, είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Κατά την εκδίκαση της προσφυγής, ύστερα από δήλωση του δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση του καθ' ου η αίτηση Δήμου σχετικά με την αίτηση 132/84 με ημερομηνία 6/3/84, κακώς λήφθηκε και κατά συνέπεια ο Δήμος είναι έτοιμος να την ανακαλέσει και να λάβει νέα απόφαση και αποδοχή του δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση όπως το Δικαστήριο ακυρώσει την πιο πάνω απόφαση, το Δικαστήριο ακύρωσε την πιο πάνω απόφαση του Δήμου. Παραμένει δε προς εκδίκαση, η αίτηση υπ' αριθμό 241/85, με ημερομηνία 9/5/85.
Στις 9/5/85, η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση στον καθ' ου η αίτηση, Δήμο Λάρνακας, για προσθήκες και μετατροπές σε πρατήριο βενζίνης κατά μήκος του δρόμου Λάρνακας-Δεκέλειας και δόθηκε από τον καθ' ου η αίτηση, ο αριθμός 241/85.
Στις 5/12/86, η αιτήτρια πήρε επιστολή που είχε υπογράψει ο Δημοτικός Μηχανικός του καθ' ου η αίτηση (Τεκμήριο 2 στην αγόρευση του καθ' ου η αίτηση), με την οποία ζητούσε όπως η αιτήτρια υποβάλει σχέδια σύμφωνα με το σχέδιο ρυμοτομίας του δρόμου Λάρνακας-Δεκέλειας. Επίσης, η αιτήτρια πήρε επιστολή από το Δημοτικό Μηχανικό του καθ' ου η αίτηση, με ημερομηνία 6/3/87, με το ίδιο περίπου περιεχόμενο όπως η επιστολή που λήφθηκε από την αιτήτρια στις 5/12/86.
Είναι ο ισχυρισμός της αιτήτριας, ότι παράνομα ο καθ' ου η αίτηση ζήτησε από την αιτήτρια να υποβάλει σχέδια σύμφωνα με το σχέδιο ρυμοτομίας, καθότι όταν υποβλήθηκε η αίτηση 241/85, δεν ήταν σε ισχύ το ρυμοτομικό σχέδιο. Το ρυμοτομικό σχέδιο, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας υπ' αριθμό 2265, με ημερομηνία 9/10/87, με αριθμό Γνωστοποίησης 3067. Ο δίκηγόρος της αιτήτριας υπέβαλε ότι αφού η αίτηση εγκρίθηκε με όρους που δεν μπορούσαν νομικά να τεθούν, η αιτούμένη άδεια έπρεπε να είχε δοθεί χωρίς όρους και κατά το χρόνο της υποβολής της αίτησης 241/85 ο καθ' ου η αίτηση δε δικαιούτο να αξιοί την υποβολή σχεδίων που θα συμφωνούσαν με ανύπαρκτο σχέδιο.
Ο καθ' ου η αίτηση, με την ένστασή του ισχυρίζεται ότι απάντησε και απέρριψε την αίτηση της αιτήτριας κατά την 6/3/87 και κατά συνέπεια η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Επίσης, ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση με τη γραπτή του αγόρευση αντιπαρέρχεται την ουσία της προσφυγής και περιορίζεται στο θέμα ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, γιατί δεν καταχωρήθηκε εντός 75 ημερών όπως προβλέπεται από το άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Η επιχειρηματολογία του δικηγόρου της αιτήτριας, βασίστηκε στις υποθέσεις Lordou & Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 427, Loisiana Hotels Ltd v. The Municipality of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 466, Pierides v. The Municipality of Paphos (1986) 3 C.L.R. 1769, Christoforou v. The Municipal Committee of Ayios Dhometios (1987) 3 C.L.R. 1464, Paphos Plantations v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2745 και The Municipal Committee of Larnaca v. Meropi Georghiou (1988) 3 C.L.R. 123.
Συμφωνώ με τη θέση του δικηγόρου της αιτήτριας ότι ο καθ' ου η αίτηση παράνομα ζήτησε από την αιτήτρια όπως τα σχέδια που υπέβαλε στις 9/5/85 να είναι σύμφωνα με ρυμοτομικό σχέδιο το οποίο κατά την ημέρα της υποβολής ή εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από την ημέρα της υποβολής των σχεδίων, δεν βρισκόταν σε ισχύ (Βλ. Paphos Plantations v. Republic (1985) 3 C.L.R .2745). Ο καθ' ου η αίτηση όφειλαν να εξετάσουν τα υποβληθέντα ι σχέδια σύμφωνα με το Νόμο και τους Κανονισμούς που ίσχυαν στις 9/5/85 ή εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από την ημερομηνία της υποβολής των σχεδίων. Εντούτοις, ο καθ' ου η αίτηση επέμενε σε συμμόρφωση σχεδίων της ρυμοτομίας που δεν ήταν σε ισχύ. Τα εν λόγω ρυμοτομικά σχέδια, τέθηκαν σε ισχύ με τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας όπως ανάφερα πιο πάνω, στις 9/10/1987.
Όπως ανάφερα και πιο πάνω, ο ισχυρισμός του καθ' ου η αίτηση είναι ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, καθότι ο καθ' ου η αίτηση πήρε απόφαση στις 7/11/86 (Βλ. Τεκμήριο 3). Το σχετικό απόσπασμα αναφέρει το εξής:
"Η Δημοτική Επιτροπή, αφού έλαβε γνώση σχετικών εκθέσεων της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου για καθεμιά από τις πιο πάνω αιτήσεις, ομόφωνα αποφασίζει και εγκρίνει την χορήγηση των αιτούμενων προσθηκο-μετατροπών των πιο πάνω Εταιριών και της ανακατατάξεως του πρατηρίου της Εταιρίας MOBIL OIL CO νοουμένου ότι θα είναι σύμφωνες με το σχέδιο ρυμοτομίας του δρόμου Λάρνακας-Δεκέλειας, το οποίο ετοίμασε το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως και διεβίβασε στο Δήμο."
Ο δικηγόρος της αιτήτριας, ισχυρίστηκε ότι αυτή η απόφαση του καθ' ου η αίτηση, δεν κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια και ότι έλαβε γνώση της πιο πάνω απόφασης όταν ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση παρέδωσε στο δικηγόρο της αιτήτριας αντίγραφο της απόφασης περίπου στις 29/12/89. Είναι παραδεκτό ότι το Τεκμήριο 3 δε βρισκόταν στους σχετικούς φακέλλους του Δήμου που καταχωρήθηκαν στο Δικαστήριο ως Τεκμήρια 1 και 2, αλλά σε κάποιο άλλο φάκελλο και φαίνεται ότι ο δικηγόρος της αιτήτριας έχει δίκαιο επί του θέματος αυτού, καθότι απευθύνθηκε στον καθ' ου η αίτηση με επιστολή 22/1/88 και ζητούσε όπως έχει έγκριση των αιτήσεων χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Περαιτέρω, εάν η απόφαση, Τεκμήριο 3, κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο καθ' ου η αίτηση με επιστολή του ημερομηνίας 6/3/87 ζητούσε από την αιτήτρια να συμμορφωθεί με το ρυμοτομικό σχέδιο για να προωθηθεί η αίτηση υπ' αριθμό 241/85. Συνεπώς, δεν μπορεί να λεχθεί ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, καθότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση (Τεκμήριο 3) δεν κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια.
Επίσης, ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση ισχυρίζεται ότι ο καθ' ου η αίτηση απάντησε αρνητικά στην αίτηση 241/85, τόσο με επιστολή ημερομηνίας 9/5/85 (Τεκμήριο 2), όσο και με επιστολή ημερομηνίας 6/3/87. Η ημερομηνία που αναφέρεται στην πρώτη επιστολή (9/5/85) δεν είναι η ημερομηνία της επιστολής αλλά της αίτησης. Η επιστολή δεν έχει ημερομηνία. Στην απουσία άλλων στοιχείων έγινε δεκτό από το δικηγόρο του καθ' ου η αίτηση ότι η επιστολή λήφθηκε από την αιτήτρια στις 5/12/86. Στην επιστολή αυτή αναφέρονται τα εξής: "Στο παρόν στάδιο για να προωθηθεί η υπόθεσή σας θα πρέπει να υποβάλετε σχέδια σύμφωνα με τα σχέδια ρυμοτομίας του δρόμου Λάρνακος- Δεκέλειας.". Την επιστολή αυτή, υπέγραψε ο Δημοτικός Μηχανικός ο οποίος υπέγραψε και την επιστολή με ημερομηνία 6/3/87 που το περιεχόμενο της είναι περίπου το ίδιο με το περιεχόμενο της επιστολής Τεκμήριο 2. Κατά συνέπεια, εισηγήθηκε ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση, η προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 15/4/88 είναι εκπρόθεσμη.
Η επιχειρηματολογία της αιτήτριας επί του θέματος αυτού, είναι ότι οι πιο πάνω επιστολές δεν υπογράφηκαν από τον καθ' ου η αίτηση αλλά από το Δημοτικό Μηχανικό που δεν είναι το αρμόδιο πρόσωπο που εκπροσωπεί τον καθ' ου η αίτηση. Επομένως, δεν κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια καμιά απόφαση από τον καθ' ου η αίτηση.
Συμφωνώ με τη θέση της αιτήτριας ότι ο Δημοτικός Μηχανικός είναι αναρμόδιο πρόσωπο και δεν εκπροσωπεί τον καθ' ου η αίτηση (Βλ. Hadjianastassiou v. Republic (1982) 2 C.L.R. 672, Paraskeva & Another v. Municipal Committee of Limassol (1984) 3 C.L.R. 54, Antoniades & Others v. Municipal Council of Paphos (1985) 3 C.L.R. 1695 και Antoniades & Others v. Minicipality of Paphos (1982) 3 C.L.R. 844).
Υπήρξε ισχυρισμός εκ μέρους του καθ' ου η αίτηση ότι και αν οι πιο πάνω κοινοποιηθείσες αποφάσεις συνιστούσαν παράλειψη, η προθεσμία προσβολής της παράλειψης αυτής εξέπνευσε αφού τόσο σε περιπτώσεις πράξεων όσο και σε περιπτώσεις παράλειψης, η προθεσμία αυτή υπολογίζεται από την ημέρα που η πράξη ή η παράλειψη περιέρχεται στη γνώση του αιτητή.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας υποστήριξε ότι πρόκειται για συνεχιζόμενη παράλειψη, καθότι ο καθ' ου η αίτηση ενεργούσε παράνομα, δηλαδή κατά παράβαση των προνοιών του Νόμου και η παράλειψη να εγκρίνουν την υπό κρίση αίτηση, αποτελεί συνεχιζόμενη παράλειψη. Κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα χρονικής προθεσμίας εντός της οποίας πρέπει να καταχωρηθεί η προσφυγή. Έχω εξετάσει το θέμα αυτό και είμαι της γνώμης ότι η άρνηση του καθ' ου η αίτηση να εξετάσει την υπό κρίση αίτηση σύμφωνα με τις πρόνοιες του σχετικού Νόμου, αποτελεί συνεχή παράλειψη μέσα στην έννοια των αρχών του Διοικητικού Δικαίου και κατά συνέπεια η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη (Βλέπε μεταξύ άλλων The Police Association and Others v. The Republic of Cyprus (1972) 3 C.L.R. 1).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα εις βάρος του καθ' ου η αίτηση. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.