|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 521
1 Φεβρουαρίου, 1991
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 645/90).
Προσφορές — Έννομο Συμφέρον — Στερούνται εννόμου συμφέροντος οι προσφοροδότες στους οποίους δεν κατακυρώθηκε η προσφορά και οι οποίοι δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις που απαιτούνταν από τους όρους της προσφοράς.
Οι αιτητές οι οποίοι ήταν προσφοροδότες οι ίδιοι σε προσφορές των καθ' ων η αίτηση για εκμετάλλευση των καντίνων των τελευταίων, προσέβαλαν την κατακύρωση των προσφορών σε προσφοροδότες άλλους από αυτούς. Ένας από τους όρους των προσφορών ήταν να δοθεί ονομαστικός κατάλογος των ατόμων που θα εργάζονταν στην καντίνα, μαζί με επίσημα πιστοποιητικά υγείας και λευκού ποινικού μητρώου για κάθε άτομο.
Οι αιτητές υπέβαλαν πέντε προσφορές για 18 συνολικά καντίνες παραλείποντας όμως να συμμορφωθούν με τον πιο πάνω περιγραφόμενο όρο των προσφορών. Οι προσφορές κατακυρώθηκαν σε άλλους προσφοροδότες και συγκεκριμένα στους παλιούς ενοικιαστές που είχαν υποβάλει προσφορές κατά 50% ψηλότερες από τις προηγούμενες τιμές.
Οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι η απόφαση ήταν αδικαιολόγητη ενώ οι καθ' ων η αίτηση προέβαλαν προδικαστική ένσταση ότι οι αιτητές στερούντο εννόμου συμφέροντος διότι δεν είχαν συμμορφωθεί με τους όρους των προσφορών.
Εις απάντηση στην προδικαστική ένσταση ο δικηγόρος των αιτητών ισχυρίστηκε ότι αυτή δεν ευσταθεί γιατί οι αιτήσεις των αιτητών δεν απορρίφθηκαν για τον λόγο που αναφέρεται στην προδικαστική ένσταση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, απο φάσισε ότι:
Η παράλειψη των αιτητών να τηρήσουν όλους τους όρους των προσφορών είναι τέτοιας φύσεως που εξομοιώνεται με την απόφαση 483/84 Panayiotou and Constantinou Constructions Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας όπου είχε αποφασιστεί ότι δεν μπορεί ο αιτητής να παραπονείται εναντίον απόφασης αφού ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε πάρα την προσφορά γιατί δεν πληρούσε τις αναγκαίες προϋποθέσεις. Και στην επίδικη προσφορά οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν την κατακύρωση των προσφορών σε άλλους. Το γεγονός ότι το θέμα αυτό δεν φαίνεται στην απόφαση της Εφορείας δεν αλλάζει την κατάσταση αφού η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος αποτελεί προϋπόθεση επιτυχίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Τζήροςν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 105/89, ημερ. 13.12.90)·
Panayiotou and Constantinou Constructions Ltd. v. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 483/84, ημερ. 3.2.90).
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία κατακυρώθηκε η εκμετάλλευση των καντινών των καθ' ων η αίτηση σε προσφοροδότες άλλους από τους αιτητές.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές.
Ν. Παπαευσταθίου, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Χατζητσαγγάρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ: Με την προσφυγή τους αυτή οι αιτητές ζητούν ακύρωση της απόφασης της Εφορείας Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λάρνακας ημερομηνίας 23.6.1990 με την οποία κατακυρώθηκε η εκμετάλλευση των καντίνων των καθ' ων η αίτηση σε προσφοροδότες άλλους από τους αιτητές.
Οι καθ' ων η αίτηση είχαν ζητήσει προσφορές για την εκμετάλλευση των καντίνων των σχολείων για την περίοδο από 1.9.1990 μέχρι 31.7.1993. Μεταξύ των όρων της πρόσκλησης ήταν ότι η σχολική εφορεία δεν εδεσμεύετο να δεχτεί την ψηλότερη ή οποιαδήποτε άλλη προσφορά. Επιπλέον τις οδηγίες προς τους προσφοροδότες ο όρος 4.1. που έχει ως ακολούθως:
"4.1. Οι προσφορές που θα υποβληθούν, πρέπει να περιλαμβάνουν τα πιο κάτω:-
α) Το ' Δηλωτικό' της Προσφοράς, που περιλαμβάνεται στα Έγγραφα της προσφοράς.
β) Επίσημο πιστοποιητικό υγείας.
γ) Επίσημο πιστοποιητικό γενικού ποινικού μητρώου.
δ) Ονομαστικό κατάλογο των ατόμων που θα εργάζονται στην καντίνα, μαζί με επίσημα πιστοποιητικά υγείας και λευκού ποινικού μητρώου για κάθε άτομο.
ε) Εγγύηση προσφοράς."
Οι αιτητές υπέβαλαν πέντε προσφορές για 18 συνολικά καντίνες επισυνάπτοντας πιστοποιητικό υγείας τους και πιστοποιητικό ποινικού μητρώου τους, αλλά δεν υπέβαλαν ονομαστικό κατάλογο των ατόμων που θα εργάζονταν στην καντίνα μαζί με πιστοποιητικό υγείας και ποινικού μητρώου των ατόμων αυτών.
Η Εφορεία στις 23.8.1990 συνεδρίασε και αφού μελέτησε το θέμα, μετά από ενημέρωση εκ μέρους του γραμματέα της αποφάσισε με την εξαίρεση δύο καντίνων να κατακυρώσει την εκμετάλλευση των καντίνων στους παλιούς διαχειριστές των. Στην απόφαση αυτή κατέληξε με βάση ότι παρά την ύπαρξη πιο ψηλών προσφορών, με κριτήριο την ομαλή λειτουργία των καντίνων και το ότι οι παλιοί ενοικιαστές είχαν υποβάλει προσφορές κατά 50% ψηλότερες από τις προηγούμενες τους τιμές.
Η βάση της αίτησης η οποία υποστηρίχτηκε σε έκταση και στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών είναι ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας.
Αντίθετα η βάση της ένστασης και γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου της Εφορείας είναι ότι προδικαστικά οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος διότι δεν συμμορφώθηκαν με τον όρο 4.1.(δ) των προσφορών και επί της ουσίας ότι η απόφαση λήφθηκε νόμιμα.
Όσον αφορά την προδικαστική ένσταση, ο κ. Αγγελίδης εισηγήθηκε ότι αυτή δεν ευσταθεί (α) διότι οι αιτήσεις των αιτητών δεν απορρίφθηκαν για τον λόγο στον οποίο αναφέρεται η προδικαστική ένσταση και αναφέρθηκε σε νομολογία και ειδικά στην υπόθεση Τζήρος ν. Δημοκρατίας, προσφυγή 105/89, η απόφαση εκδόθηκε στις 13.12.1990 όπου ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Α. Λοΐζου, ανέφερε τα ακόλουθα:
"Η δε νομιμότητα μιας πράξης, γενικά μιλώντας, εξετάζεται από τα στοιχεία που βρίσκοντο ενώπιον του αρμοδίου διοικητικού οργάνου και όχι από τα στοιχεία τα οποία εκ των υστέρων τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου. (Βλέπε Christou v. The Republic (1969) 3 C.L.R. 134, Ioannou v. The Water Board of Limassol (1984) 3 C.L.R. 728, Ζαβρός ν. Της Δημοκρατίας υπόθεση αρ. 779/87 (Ολομέλεια) ημερομηνίας 26 Ιανουαρίου, 1989.)"
(β) Διότι οι αιτητές είχαν υποβάλει τα στοιχεία τα οποία απαιτούνταν.
Αντίθετα ο κ. Παπαευσταθίου εισηγήθηκε ότι οι αιτητές με την παράλειψη να υποβάλουν τα έγγραφα που προνοούνται από τον όρο 4.1.(δ) των προσφορών δεν είχαν υποβάλει έγκυρη και νόμιμη προσφορά με αποτέλεσμα να στερούνται εννόμου συμφέροντος. Ο κ. Παπαευσταθίου αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην απόφαση αρ. 483/84 Panayiotou & Constantinou Constructions Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας που δόθηκε στις 3.2.1990 και δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί, όπου ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Α. Λοΐζου αποδέχτηκε προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια εταιρεία εστερείτο εννόμου συμφέροντος αφού δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου σαν εργολήπτης. Περαιτέρω ο κ. Παπαευσταθίου τόνισε ότι και στην πιο πάνω απόφαση το θέμα αυτό δεν είχε εξεταστεί κατά τη λήψη της απόφασης και ηγέρθηκε μόνο εκ των υστέρων σαν προδικαστική ένσταση.
Αναφορικά με την προδικαστική ένσταση είναι φανερό ότι οι αιτητές δεν συμμορφώθηκαν με τον όρο 4.1.(δ) των προσφορών αφού, αν και είχαν υποβάλει τα δικά τους πιστοποιητικά υγείας και ποινικού μητρώου εντούτοις παρέλειψαν να υποβάλουν κατάλογο και πιστοποιητικό υγείας και ποινικού μητρώου των ατόμων που θα εργάζο-ντο στις 18 καντίνες για τις οποίες υπέβαλαν προσφορές.
Η παράλειψη αυτή είναι κατά τη γνώμη μου τέτοιας φύσεως που την εξομοιώνει με την απόφαση 483/84 Panayiotou & Constantinou Constructions Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας στην οποία ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Α. Λοΐζου είπε τα ακόλουθα στη σελίδα 7:
"... στις 25 Απριλίου 1984 του υπέβαλε την προσφορά της η εταιρεία, ο εκπρόσωπος της δεν είχε ετήσια άδεια, οπόταν δεν πληρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις του άρθρου 5 του Νόμου. Συνεπώς θεωρώ ότι η αιτήτρια εταιρεία στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την επίδικη απόφαση και γι' αυτόν το λόγο η προσφυγή πρέπει ν' απορριφθεί."
Στην πιο πάνω υπόθεση αποφασίστηκε ουσιαστικά ότι δεν μπορεί ο αιτητής να παραπονείται εναντίον απόφασης αφού ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε πάρει την προσφορά γιατί δεν πληρούσε τις αναγκαίες προϋποθέσεις.
Και στην παρούσα περίπτωση οι αιτητές που υπέβαλαν προσφορές για 18 καντίνες πράγμα που προϋποθέτει την εργοδότηση αριθμού προσώπων πέρα από τους ίδιους χωρίς να υποβάλουν τέτοιο κατάλογο και στοιχεία άλλων προσώπων δεν εδικαιούτο να κατακυρώσει σ' αυτούς την καντίνα και επομένως στερούνται εννόμου συμφέροντος στην προσφυγή. Το γεγονός ότι το θέμα αυτό δεν φαίνεται στην απόφαση της Εφορείας δεν αλλάζει την κατάσταση αφού η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος αποτελεί προϋπόθεση επιτυχίας. Σαν αποτέλεσμα της επιτυχίας της προδικαστικής ένστασης δεν θα υπεισέλθω στην ουσία της προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.