|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Mιχαηλίδης Άριστος και Άλλοι ν. Tούλλας Tρύφωνος (1996) 1 ΑΑΔ 652
Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ελένης Χαραλάμπους Γεωργίου και Άλλων (2017) 3 ΑΑΔ 410, ECLI:CY:AD:2017:C148
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2022:A315
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 188/2019)
(Προσφυγή αρ. 893/2015)
14 Ιουλίου 2022
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/στές]
ΠΑΥΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ (ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΥ),
Εφεσείοντα/Αιτητή,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης/Καθ΄ης η Αίτηση.
____________________
Καμιά εμφάνιση για τον Εφεσείοντα.
Θ. Πιπερή (κα), εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
____________________
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Μαλαχτό, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Το Διοικητικό Δικαστήριο έκδωσε την 11.2.2019 απόφαση απορρίπτοντας προσφυγή του Εφεσείοντα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, με έξοδα εναντίον του.[1] Ο Εφεσείων εκπροσωπείτο στη διαδικασία και κατά την έκδοση της απόφασης από δικηγόρο.
Αφού εξέπνευσε ο προβλεπόμενος για την καταχώριση έφεσης χρόνος,[2] την 17.5.2019 ο Εφεσείων υπόβαλε αίτημα στο ίδιο Δικαστήριο για παράταση του χρόνου καταχώρισης έφεσης κατά της απόφασης της 11.2.2019. Το Διοικητικό Δικαστήριο με απόφαση του ημερ.8.10.2019 απέρριψε το αίτημα του. Οι λόγοι της απόρριψης δεν χρειάζεται να μας απασχολήσουν.
Ακολούθησε η καταχώριση της παρούσας έφεσης.
Η έφεση ορίστηκε επανειλημμένως για προδικασία. Ο Εφεσείων που βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πάντοτε ειδοποιείτο από τον Πρωτοκολλητή, όμως ουδέποτε εμφανίστηκε ενώπιον του Εφετείου. Ανταποκρινόταν με ογκώδη ηλεκτρονικά μηνύματα στα οποία ανέπτυσσε θέσεις που φέρονταν να αφορούν την ουσία της προσφυγής του, προβάλλοντας την αδυναμία του να έρθει στην Κύπρο, επικαλούμενος λόγους οικονομικούς και την κατάσταση της υγείας του, απαιτώντας, μεταξύ άλλων, νομική αρωγή αλλά και να καλυφθούν τα έξοδα του ιδίου και συνοδού του για το ταξίδι και την διαμονή τους στην Κύπρο.
Έχοντας υπόψη τις πρόνοιες του Καν.10 του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996, Αρ.4 του 1996,[3] το περιεχόμενο της ειδοποίησης της έφεσης και την θέση που προβλήθηκε, με την καταχώρηση σχετικού υπομνήματος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, ότι η έφεση είναι προδήλως αβάσιμη, την ορίσαμε για εξέταση του θέματος. Ο Εφεσείων ειδοποιήθηκε εκ νέου από τον Πρωτοκολλητή για να προβάλει τη θέση του επί του προκειμένου και του αποστάλθηκε το υπόμνημα του Γενικού Εισαγγελέα. Ακολούθησε νέο ηλεκτρονικό του μήνυμα, στο οποίο επαναλάμβανε ότι δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί για λόγους υγείας και ότι θα απαντήσει στο ζήτημα «εν καιρώ τω δέοντι, ήτοι όταν τα πολλά και πολλαπλά ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΩΣΙΝ τούτο».
Ο Εφεσείων, που καταχώρισε την έφεση χωρίς τη βοήθεια δικηγόρου, συμπλήρωσε στη πρώτη σελίδα της Ειδοποίησης Έφεσης ότι: «Σας γνωστοποιείται ότι ο ΕΝΑΓΩΝ με τη παρούσαν εφεσιβάλλει την απόφαση που δόθηκε στην ως άνω αγωγή την 8ην Οκτωβρίου 2019», αλλά στη συνέχεια ότι: «Σας γνωστοποιείται ότι η έφεση είναι και εναντίον ολόκληρης της εν λόγω απόφασης (της 8ην Οκτωβρίου 2019) όπως και της όλης αποφάσεως της 11ης Φεβρουαρίου, 2019».
Δεν μπορούσε βέβαια να καταχωρίσει έφεση κατά της απόφασης της 11.2.2019, αφού ο χρόνος για υποβολή τέτοιας έφεσης είχε προ πολλού παρέλθει. Άλλωστε γι' αυτό είχε προωθήσει σχετικό αίτημα για παράταση του χρόνου, που είχε απορριφθεί από το Διοικητικό Δικαστήριο με την απόφαση της 8.10.2019. Αντικείμενο της έφεσης θα μπορούσε να θεωρείται μόνο η τελευταία αυτή απόφαση.
Έχουμε διέλθει με προσοχή και το περιεχόμενο της Ειδοποίησης Έφεσης και διαπιστώνουμε ότι και οι έξι λόγοι έφεσης αφορούν την απόφαση επί της ουσίας της προσφυγής του Εφεσείοντα που εκδόθηκε την 11.2.2019. Με το λόγο έφεσης 1 αμφισβητείται η δικαιοδοσία του Διοικητικού Δικαστηρίου και θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έτσι επιχειρείται να αμφισβητηθεί η δικαιοδοσία του Διοικητικού Δικαστηρίου να εκδικάσει και το αίτημα του Εφεσείοντα για παράταση του χρόνου καταχώρισης έφεσης. Ακόμα και έτσι, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι ο ίδιος καταχώρησε το σχετικό αίτημα στο Διοικητικό Δικαστήριο, που ήταν άλλωστε το Δικαστήριο που εκδίκασε την προσφυγή του και το Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση την οποία επιθυμούσε να εφεσιβάλει και ζητούσε συναφώς παράταση του σχετικού χρόνου.
Υπάρχει όμως και περαιτέρω ζήτημα που καθιστά την έφεση προδήλως αβάσιμη.
Πολύ πρόσφατα στην Χαριλάου κ.ά ν. Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Ε.Δ.Δ. Αρ. 63/2021, ημερ.23.6.2022, κατ' επίκληση της Υπουργικό Συμβούλιο κ.α. ν. Χαράλαμπος Γεωργίου κ.α., Α.Ε. Αρ.49/2011, ημερ.2.5.2017, ECLI:CY:AD:2017:C148, επαναλήφθηκε ότι η Δ.35, θ.19 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας είναι εφαρμοστέα τόσο σε αναθεωρητικές εφέσεις όσο και σε εφέσεις από αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων
Μνημονεύεται απόσπασμα από την Μιχαηλίδης ν. Τρύφωνος, (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 652, 654-5, ότι:
«Σύμφωνα με τη Δ.35, Θ2 η προθεσμία προς άσκηση έφεσης μπορεί να παραταθεί με διαταγή είτε του Πρωτόδικου Δικαστηρίου είτε του Εφετείου. Σύμφωνα με τη Δ.35, θ19 οποτεδήποτε αίτηση μπορεί να υποβληθεί είτε στο κατώτερο Δικαστήριο είτε στο Εφετείο θα υποβάλλεται σε πρώτο στάδιο στο κατώτερο Δικαστήριο. Από το συνδυασμό των δυο διατάξεων αναπόφευκτα προκύπτει πως η κρίση του Εφετείου πάνω στο θέμα εξασφαλίζεται όχι με έφεση αλλά με δεύτερη αίτηση. Η θεώρηση πως το ένα δεν αποκλείει το άλλο παραγνωρίζει πως αυτό θα συνεπαγόταν ταυτόχρονη εμπλοκή του Εφετείου και με τους δυο τρόπους, και μάλιστα, με διαφορετικό για τον καθένα δικαιοδοτικό πλαίσιο. Στο πλαίσιο δεύτερης αίτησης το Ανώτατο Δικαστήριο ασκεί πρωτογενώς διακριτική εξουσία ενώ στο πλαίσιο έφεσης θα ελεγχόταν η διακριτική εξουσία όπως την άσκησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, υπό το πρίσμα των περιοριστικών αρχών που διέπουν αυτό το ζήτημα.»
(βλ. ακόμα ΜΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ PROPERTIES LTD ν. Vasiliyeva, Πολ. Έφ. Αρ. 429/19, 6.10.2021, ECLI:CY:AD:2021:A433)
Προκύπτει λοιπόν ότι η απόφαση της 8.10.2019 δεν ήταν εφέσιμη. Εφόσον ο Εφεσείων δεν είχε ικανοποιηθεί από την απόφαση αυτή του Διοικητικού Δικαστηρίου, μπορούσε να αποταθεί για το ίδιο ζήτημα με νέα αίτηση στο Εφετείο.
Καταλήγουμε ότι η μεν απόφαση της 11.2.2019 δεν μπορούσε, στο χρονικό στάδιο που αυτό επιχειρήθηκε, με την παρούσα, να εφεσιβληθεί χωρίς να έχει προηγουμένως ληφθεί άδεια για παράταση του χρόνου καταχώρισης τέτοιας έφεσης, η δε απόφαση της 8.10.2019 δεν ήταν εφέσιμη.
Η έφεση στην έκταση που αναφέρεται στην απόφαση ημερ. 11.2.2019 κρίνεται απαράδεκτη και στην έκταση που αφορά την απόφαση ημερ. 8.10.2019 προδήλως αβάσιμη και απορρίπτεται.
Επιδικάζονται €1.000 έξοδα της έφεσης υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα.
Κ. Σταματίου, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
[1] Μιχαήλ (Χατζηπέτρου) ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ.893/2015, ημερ.11.2.2019.
[2] Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμος του 2015, Ν.131(Ι)/2015, Άρθρο 13: - Κάθε απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου υπόκειται σε έφεση ενώπιον τριμελούς ή, αναλόγως, διευρυμένης σύνθεσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για λόγο που αναφέρεται σε νομικό σημείο μόνον, εντός χρονικής περιόδου σαράντα δύο (42) ημερών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης.
[3] «Κατά την προδικασία, το Εφετείο εξετάζει κάθε θέμα το οποίο άπτεται της έφεσης και εκδίδει τη δέουσα διαταγή ή οδηγία.
Άνευ επηρεασμού της γενικότητας των πιο πάνω εξουσιών, το Εφετείο-
(i) Απορρίπτει την έφεση ή την αντέφεση, όταν αυτή κρίνεται απαράδεκτη ή προπετής ή προδήλως αβάσιμη ή ως ασκηθείσα προς το σκοπό παρέλκυσης της απονομής της δικαιοσύνης.
Προτού η έφεση ή η αντέφεση απορριφθεί δυνάμει του παρόντος κανόνα, παρέχεται στον εφεσείοντα ή τον αντεφεσείοντα, ανάλογα με την περίπτωση, η ευχέρεια να ακουστεί προφορικά ή μέσω γραπτής αγόρευσης.»