|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:C105
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 99/2015
14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022
[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
XXX ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εφεσείοντα/Αιτητή
και
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΙΤΛΟΥ ΣΠΟΥΔΩΝ
(ΚΥ.Σ.Α.Τ.Σ.)
Εφεσίβλητων/Καθ' ων η Αίτηση
--------------------
Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά
Δ. Εργατούδη (κα) για Γενικό Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους
-------------------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί Ex-Tempore
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ. Οι Εφεσίβλητοι, Καθ΄ ων η Αίτηση στην πρωτόδικη διαδικασία, σε συνεδρία τους ημερ. 8.1.2014 και μετά από μελέτη σχετικού αιτήματος του Εφεσείοντα, Αιτητή πρωτοδίκως, αποφάσισαν να απορρίψουν το αίτημα του, που αφορούσε αναγνώριση τίτλου σπουδών που κατείχε ως ισότιμου με αντίστοιχο πτυχίο πανεπιστημιακού επιπέδου. Η απόφαση αυτή αποτέλεσε και το αντικείμενο της πρωτόδικης διαδικασίας.
Ο αδελφός πρωτόδικος Δικαστής δεν υπεισήλθε στην ουσία των λόγων ακύρωσης. Αυτό διότι, όπως προκύπτει ενώπιον μας ως αναντίλεκτο γεγονός, ο Εφεσείων στις 12.2.2014, μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης, υπέβαλε αίτηση για επανεξέταση της απόφασης αυτής. Συνιστά κοινό έδαφος ότι το αίτημα αυτό εξετάστηκε στις 4.9.2015 και με επιστολή προς τον Εφεσείοντα ημερ. 7.10.2015 τού κοινοποιήθηκε η απόφαση του ΚΥΣΑΤΣ. Εναντίον αυτής της απόφασης, της επανεξέτασης, ο Εφεσείων καταχώρησε την προσφυγή 1437/15, επί της οποίας τελικά εκδόθηκε απόφαση τον Ιανουάριο του 2018 από Δικαστή του Διοικητικού Δικαστηρίου.
Ό,τι, λοιπόν, ήταν σημαντικό για τον πρωτόδικο Δικαστή ήταν το γεγονός ότι ακολούθησε επανεξέταση. Στη βάση αυτή κρίθηκε ως ορθή η προδικαστική ένσταση που υποβλήθηκε από τους Εφεσίβλητους ότι ο Αιτητής-Εφεσείοντας κωλύετο να προωθεί ταυτόχρονα και Προσφυγή, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Όπως έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο, με αναφορά στην επί του θέματος νομολογία, η απόφαση που θα εκδίδετο κατόπιν επανεξέτασης ήταν και η μόνη που θα μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή.
Την πρωτόδικη αυτή προσέγγιση ο Εφεσείων προσέβαλε με δύο λόγους έφεσης. Με τον πρώτο εισηγείται ότι λανθασμένα και υπό πλάνη το Δικαστήριο αποφάσισε ότι εκκρεμεί το αίτημα για επανεξέταση και με τον δεύτερο ότι παράνομα και κατά υπέρβαση εξουσίας του το πρωτόδικο Δικαστήριο έκαμε αποδεκτή «την εκ των υστέρων υποβληθείσα ένσταση», ήτοι το προδικαστικό ζήτημα που αναφερθήκαμε προηγουμένως. Η αιτιολογία του δεύτερου λόγου έφεσης πρέπει να πούμε εξ υπαρχής ότι αφίσταται του λόγου έφεσης, καλύπτει άλλα ζητήματα, τα οποία δεν θα εξετάσουμε, εφόσον δεν καλύπτονται από τους δύο λόγους έφεσης. Είναι τους λόγους έφεσης που έχει ενώπιον του το Εφετείο που κρίνει και όχι οποιαδήποτε άλλα ζητήματα εγείρονται, είτε κατά την αγόρευση ή μέσω της αιτιολογίας των λόγων Έφεσης, εάν αυτή η αιτιολογία δεν βρίσκει έρεισμα στον ίδιο τον λόγο της έφεσης.
Κατ' αρχάς, το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά εξέτασε, ως ζήτημα δημοσίας τάξης, το ζήτημα της εκτελεστότητας, θέμα το οποίο θα μπορούσε να εξετάσει και αυτεπάγγελτα. Όπως νομολογιακά τέθηκε, τέτοια ζητήματα μπορούν να εξεταστούν τόσο σε πρώτο βαθμό όσο και κατ' έφεση, ως θέματα δημοσίας τάξεως, ακόμα και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Σε ό,τι αφορά την ουσία της προδικαστικής ένστασης με δεδομένα τα γεγονότα τα οποία δεν αμφισβητούνται, την ύπαρξη δηλαδή ιεραρχικής προσφυγής η οποία οδήγησε σε επανεξέταση, επίσης η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ορθή.
Κατά πάγια θέση της νομολογίας, στις περιπτώσεις όπου υποβάλλεται επί διοικητικής απόφασης ιεραρχική προσφυγή ή αίτημα επανεξέτασης με βάση το Νόμο, η αρχική πράξη χάνει την εκτελεστότητα της και συγχωνεύεται στην απόφαση επί της επανεξέτασης. Η απόφαση αυτή είναι και η μόνη που μπορεί να προσβληθεί ως εκτελεστή. Παρεμβάλλουμε ότι, όπως ήδη λέχθηκε, αυτό έπραξε και ο Εφεσείων. Έχει προσβάλει την απόφαση επί της επεναξέτασης με την προσφυγή 1437/15. Εκδόθηκε πρωτοδίκως απόφαση η οποία καλύπτει όλα τα ζητήματα και συνιστά πλέον αντικείμενο άλλης έφεσης, το αποτέλεσμα της οποίας θα καθορίσει, ελπίζουμε οριστικά το όλο ζήτημα.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω, οι λόγοι έφεσης δεν έχουν περιθώριο επιτυχίας και απορρίπτονται.
Τα έξοδα, τα οποία θα βαρύνουν τον Εφεσείοντα, με δεδομένο το αποτέλεσμα της έφεσης, να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Ν. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/γκ