|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:C250
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 137/2014)
7 Ιουνίου, 2021
[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ,
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]
ΧΧΧ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η Αίτηση.
_________________________
Μάριος Κυριακίδης, για Μάριος Ι. Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσείοντα.
Ειρήνη Νεοφύτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη.
Χρ. Χριστοφή, για Χριστοφή & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
_________________________
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά απόφασης Δικαστή του Δικαστηρίου τούτου, (η απόφαση), με την οποία επικυρώθηκε απορριπτική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, (η Αναθεωρητική Αρχή), ημερομηνίας 14.12.2011. Η απόφαση λήφθηκε στη βάση ότι η προσφυγή αρ. 46/2011 ενώπιον του πιο πάνω οργάνου, (η ιεραρχική προσφυγή, για μη σύγχυσή της με τη δικαστική τοιαύτη), στερείτο, στην πραγματικότητα, αντικειμένου. Η όλη υπόθεση άρχισε, όταν ο εφεσείων επέδειξε ενδιαφέρον για τον πλειοδοτικό Διαγωνισμό που προκήρυξε στις 21.4.2011, με στοιχεία ΥΑΔ 095/2010, (ο Διαγωνισμός), το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το ενδιαφέρον του αφορούσε τη διαχείριση ενός καταστήματος mini market/περίπτερου, στο Κέντρο Κοινωνικών Δραστηριοτήτων στην Πανεπιστημιούπολη.
Ο Διαγωνισμός, στην παράγραφο 7.1, υπό τον τίτλο «Ισχύς Προσφορών», προέβλεπε ότι οι προσφορές θα ίσχυαν και θα δέσμευαν τους προσφοροδότες για τρεις μήνες, του χρόνου τούτου υπολογιζομένου από τις 18.5.2011. Πριν τη λήξη της πιο πάνω περιόδου, η ισχύς των προσφορών παρατάθηκε μέχρι την 30.9.2011. Ο εφεσείων υπέβαλε την προσφορά του στις 13.5.2011. Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, ως η Αναθέτουσα Αρχή, (η Αναθέτουσα Αρχή), επέλεξε την προσφορά κάποιου άλλου προσφοροδότη. Ενημέρωσε δε, σχετικά, με επιστολή ημερομηνίας 12.8.2011, τον εφεσείοντα, ο οποίος αντέδρασε με την καταχώριση, στις 24.8.2011, ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, της ιεραρχικής προσφυγής. Με αυτήν, προσέβαλε, δυνάμει του άρθρου 19(1) του περί των Διαδικασιών Προσφυγής στον Τομέα της Σύναψης των Δημοσίων Συμβάσεων Νόμου του 2010, (Ν. 104(Ι)/2010), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, (ο «Νόμος»), την ορθότητα της απόφασης, ανωτέρω, της Αναθέτουσας Αρχής.
Εκκρεμούσης της ιεραρχικής προσφυγής, η Αναθεωρητική Αρχή, στις 31.8.2011, μετά από ακρόαση, αποφάσισε: «... την χορήγηση προσωρινών μέτρων για αναστολή της διαδικασίας ανάθεσης ή της εκτέλεσης πράξης ή απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής ή της υπογραφής της σύμβασης, στο διαγωνισμό με αρ ΥΑΔ 095/10 με τίτλο 'Διαχείριση καταστημάτων στο κέντρο κοινωνικών δραστηριοτήτων στην Πανεπιστημιούπολη' μέχρι την έκδοση τελικής απόφασης ... επί της Προσφυγής 46/2011).» Παρέτεινε, έτσι, το χρόνο λήψης οποιουδήποτε από τα πιο πάνω μέτρα, που τυχόν θα λάμβανε η Αναθέτουσα Αρχή, ως ανωτέρω. Η εν λόγω απόφασή της κοινοποιήθηκε στα πρόσωπα που μετείχαν στην ενώπιόν της διαδικασία.
΄Ηταν προφανές ότι θα καθυστερούσε η λήψη απόφασης από την Αναθεωρητική Αρχή επί της ασκηθείσας ενώπιόν της ιεραρχικής προσφυγής. Γι' αυτό και η Αναθέτουσα Αρχή, με επιστολή της ημερομηνίας 14.9.2011, πληροφόρησε τους προσφοροδότες του Διαγωνισμού ότι η ισχύς του παρατάθηκε, περαιτέρω, μέχρι την 31.12.2011. Ενήργησε, ως προς τούτο, στο πλαίσιο της παραγράφου 7.1 του Διαγωνισμού. Συγχρόνως, καθηκόντως, κάλεσε τους προσφοροδότες, σε περίπτωση κατά την οποία αυτοί επιθυμούσαν την παράταση της προσφοράς τους, να την ενημερώσουν γραπτώς μέχρι τις 20.9.2011. Ο εφεσείων, με επιστολή του δικηγόρου του ημερομηνίας 16.9.2011, την πληροφόρησε ότι, υπό το φως της κατακύρωσης της προσφοράς σε συγκεκριμένο προσφοροδότη, η παράταση της ισχύος του Διαγωνισμού δεν ήταν νόμιμη.
Η Αναθεωρητική Αρχή επιλήφθηκε της ιεραρχικής προσφυγής του εφεσείοντος σε ακρόαση και, στις 14.12.2011, εξέδωσε την απόφασή της. Στο πλαίσιο αυτής, διαπίστωσε ότι η προσφορά του είχε λήξει, αφού ο ίδιος δεν είχε συμμορφωθεί με ό,τι τού είχε υποδειχθεί με την επιστολή της Αναθέτουσας Αρχής ημερομηνίας 14.9.2011. Ως εκ τούτου, έκρινε ότι η ιεραρχική προσφυγή ήταν άνευ αντικειμένου και την απέρριψε. Ο εφεσείων προσέβαλε την πιο πάνω απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής με προσφυγή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, (η προσφυγή), η οποία εκδικάστηκε και απορρίφθηκε, στην ίδια βάση, ανωτέρω. Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε ότι αυτή στερείτο αντικειμένου, για τον ίδιο λόγο που είχε αποφασίσει, προηγουμένως, η Αναθεωρητική Αρχή. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, καταχωρίστηκε η παρούσα έφεση, με αντικείμενο, βασικά, ίδιο με εκείνο της προσφυγής. Με αυτήν, προβάλλεται η θέση ότι ο εφεσείων διατήρησε το έννομο συμφέρον του, ως εκ της απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής να μην κάνει δεκτή την προσφορά του. Υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, η θέση αυτή δεν είναι ορθή.
Η απόφαση αναθέτουσας αρχής να μην κάνει δεκτή την προσφορά κάποιου προσφοροδότη αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 19(2)[1] του Νόμου, αυτή μπορεί να ελεγχθεί, ως προς τη νομιμότητά της, με προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, δυνάμει του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος. Επιπρόσθετα, το άρθρο 19(1)[2] του Νόμου παρέχει, συγχρόνως, τη δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενο, όπως αυτός καθορίζεται, ως προς την πιο πάνω ιδιότητά του, στην εν λόγω διάταξη, να καταχωρίσει προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής. Η τελευταία αποτελεί δημιούργημα νόμου, (άρθρο 4 του Νόμου). Σε αυτήν παρέχεται η δυνατότητα για, εξ υπαρχής, έλεγχο της προσβαλλόμενης ενώπιόν της πράξης της αναθέτουσας αρχής, ως προς τη νομιμότητά της, καθώς και για εξέτασή της επί της ουσίας, όπως προνοείται στα άρθρα 19(1) και 25(2) του Νόμου· η Αναθεωρητική Αρχή, σαφώς, δεν αποτελεί Αναθεωρητικό Δικαστήριο, (βλ. Tsouloftas v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426, Ετ. Αστ. Λεωφορείων Πάφου (Αλέπα) Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 A.A.Δ 837, ΄Επαυλις Κομήτης Λτδ ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 342 και Ιωαννίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 75).
Εκτελεστή διοικητική πράξη αναθέτουσας αρχής, με την προσβολή της ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, χάνει την εκτελεστότητά της, (βλ. Pelides and The Republic (Council of Ministers) and Another 3 R.S.C.C. 13, σελίδα 17, Economides & Others v. Republic (1978) 3 C.L.R. 230, Iordanou and Others v. Republic (1985) 1 C.L.R. 476 και ΄Επαυλις Κομήτης Λτδ ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω). Συγκεκριμένα, με την καταχώριση ιεραρχικής προσφυγής δυνάμει του άρθρου 19(1) του Νόμου, αντικείμενο του ελέγχου, πλέον, από την Αναθεωρητική Αρχή είναι η προσφορά του ενώπιόν της αιτητή. Ο έλεγχος αυτός διεξάγεται υπό το φως των όρων του διαγωνισμού, στον οποίο η προσφορά αφορά, και της προσβαλλόμενης απόφασης της αναθέτουσας αρχής, ως οι προαναφερθείσες σχετικές διατάξεις του Νόμου ορίζουν. Επομένως, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση η προσφορά να βρίσκεται σε ισχύ, προκειμένου να είναι εφικτός ο εν λόγω έλεγχός της. Στη βάση δε τούτη, κρίθηκε, προφανώς, η υπόθεση αρ. 1134/2005, Κοινοπραξία Alterra ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, 19.3.2007.
Στην προκειμένη περίπτωση, παρεχόταν η δυνατότητα ελέγχου της προσφοράς του εφεσείοντος, εφόσον αυτή θα παρέμενε σε ισχύ. Υπενθυμίζεται πως η Αναθέτουσα Αρχή τού είχε υποδείξει ότι αυτός μπορούσε, εάν το επιθυμούσε, να παρατείνει την ισχύ της προσφοράς του μέχρι τις 31.12.2011. Ο εφεσείων, λανθασμένα, απέρριψε την πιο πάνω εισήγηση, μη κατανοώντας, προφανώς, τη σημασία της διατήρησης της προσφοράς του σε ισχύ. Τοιουτοτρόπως, ο ίδιος εγκατέλειψε το Διαγωνισμό. Ως εκ της εν λόγω στάσης του, δε μετείχε, πλέον, σε αυτόν και, έτσι, απώλεσε την ιδιότητα του «ενδιαφερομένου», που απαιτεί το άρθρο 19(1) του Νόμου να έχει κάθε ένας ο οποίος προσφεύγει στην Αναθεωρητική Αρχή, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου.
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντος, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €3.500,00, συν Φ.Π.Α.
Α.Ρ. Λιάτσος, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Α. Πούγιουρου, Δ.
Δ. Σωκράτους, Δ.
Ν. Σάντης, Δ.
/ΜΠ
[1] «19.-(2) Οι διατάξεις του εδαφίου (1) δε θίγουν το δικαίωμα του ενδιαφερομένου να ασκήσει προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος αντί να προσφύγει στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών.»
[2] «19.-(1) Κάθε ενδιαφερόμενος ο οποίος έχει ή είχε συμφέρον να του ανατεθεί συγκεκριμένη σύμβαση και ο οποίος υπέστη ή ενδέχεται να υποστεί ζημία, από πράξη ή απόφαση της αναθέτουσας αρχής ή του αναθέτοντος φορέα που προηγείται της σύναψης της σύμβασης και για την οποία εικάζεται ότι παραβιάζει οποιαδήποτε διάταξη του ισχύοντος δικαίου, έχει δικαίωμα να προσφύγει στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.»