ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ν. ΗΛΙΑΔΗ κ.α., ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ.5/14, 6/3/2020

public Ναθαναήλ, Στέλιος Σταύρου Παρπαρίνος, Λεωνίδας Χριστοδούλου, Μιχαλάκης Σταματίου, Κατερίνα Μαλαχτός, Χάρης Τ. Παπαγεωργίου-Καρακάννα (κα), για Γενικό Εισαγγελέα, για Εφεσείουσα/Καθ' ης η Αίτηση (Υποθ. Αρ. 941/10 και 944/10) Δ. Καϊλής για Προύντζος amp;amp;amp; Προύντζος, για τον Εφεσίβλητο/Αιτητή (Υποθ. 941/10) Δ. Νικολετόπουλος για Ε. Κ. Ευσταθίου ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητους/Αιτητής (Υποθ. Αρ. 944/10) CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2020-03-06 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ν. ΗΛΙΑΔΗ κ.α., ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ.5/14, 6/3/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2020:C92

AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ.5/14

(Yπ. Αρ. 941/10 & 944/10)

6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020

[ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 941/2010

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΕΦΕΣΕΙΟΥΣΑ/ ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ

ΚΑΙ

xxx ΗΛΙΑΔΗ

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ/ΑΙΤΗΤΗ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 944/10

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:

1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ

2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΩΝ/ ΚΑΘ' ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ

ΚΑΙ

1. xxx ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

2. xxx ΒΟΥΤΟΥΝΟΥ

3. xxx ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

4. xxx ΜΟΔΙΤΗ

5. xxx ΠΡΟΚΟΠΙΔΗ

6. xxx ΦΕΛΕΛΑΚΗ

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ/ΑΙΤΗΤΩΝ

Τ. Παπαγεωργίου-Καρακάννα (κα), για Γενικό Εισαγγελέα, για Εφεσείουσα/Καθ' ης η Αίτηση (Υποθ. Αρ. 941/10 και 944/10)

Δ. Καϊλής για Προύντζος & Προύντζος, για τον Εφεσίβλητο/Αιτητή (Υποθ. 941/10)

Δ. Νικολετόπουλος για Ε. Κ. Ευσταθίου ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητους/Αιτητής (Υποθ. Αρ. 944/10)

-------------------------------------

ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ. Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη. Θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.

----------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Οι Εφεσίβλητοι προσέβαλαν πρωτοδίκως απόφαση του Αρχηγού Αστυνομίας η οποία τους κοινοποιήθηκε στις 7.5.2010 με βάση την οποία "ενόψει της αφυπηρέτησης τους στις 1.4.2010 δεν έχουν δικαίωμα επιστροφής στις τάξεις της Αστυνομίας παρά τις πρόνοιες του περί Συντάξεων (Τροποποιητικού) Νόμου του 2010, Ν.37(Ι)/2010, σύμφωνα με τις οποίες αυξήθηκε το όριο υποχρεωτικής αφυπηρέτησης όλων των μελών της Αστυνομίας μέχρι και το βαθμό του Λοχία κλιμακωτά μέχρι το 58^ο, 59^ο και 60^ο έτος της ηλικίας τους, αναλόγως της ημερομηνίας γέννησης τους".

Όλοι οι Εφεσίβλητοι, σύμφωνα με τις πρόνοιες του ισχύοντα κατά τον ουσιώδη χρόνο Νόμου, Άρθρο 12(6) του περί Συντάξεων Νόμου του 1997, Ν.97(Ι)/1997, είχαν αφυπηρετήσει την 1.4.2010.

Στις 30.4.2010 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ο Περί Συντάξεων (Τροποποιητικός) Νόμος του 2010, Ν.37(Ι)/2010 όπως και ο περί Αστυνομίας (Τροποποιητικός) Νόμος του 2010, Ν.36(Ι)/2010, οι οποίοι προνοούσαν την αύξηση του ορίου υποχρεωτικής αφυπηρέτησης Ειδικών Αστυνομικών. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δικαίωσε τους Εφεσίβλητους και έκρινε ότι οι πρόνοιες των πιο πάνω τροποποιητικών Νόμων τύγχαναν εφαρμογής και στην περίπτωση των Αιτητών παρά την αφυπηρέτηση τους την 1.4.2010. Να σημειωθεί, επίσης, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε προδικαστική ένσταση των Εφεσειόντων ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή πράξη αλλά πληροφοριακού περιεχομένου.

Οι Εφεσείοντες, με τέσσερις λόγους έφεσης προσβάλλουν την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη. Με τον πρώτο λόγο διατείνονται ότι η κρίση του Δικαστηρίου ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι εκτελεστή, είναι εσφαλμένη. Οι υπόλοιποι τρεις λόγοι έφεσης προσβάλλουν ως εσφαλμένη την κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η βούληση του νομοθέτη ήταν να δώσει αναδρομική ισχύ στις επίδικες διατάξεις και ότι οι Αιτητές κατά το χρόνο εφαρμογής των επίδικων τροποποιητικών Νόμων ήταν μέλη της Αστυνομίας.

Η ευπαίδευτη συνήγορος για τους Εφεσείοντες εισηγήθηκε αναφορικά με τον πρώτο λόγο ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δίδοντο πληροφορίες εις τους Εφεσίβλητους σχετικά με τις πρόνοιες του Τροποποιητικού Νόμου Ν.37(Ι)/2010 ο οποίος δημοσιεύτηκε στις 30.4.2010 και δεν παρήγαγε οποιοδήποτε έννομο αποτέλεσμα αναφορικά με αυτούς, καθότι πλέον δεν ήταν μέλη της Αστυνομίας συνεπεία της αφυπηρέτησης τους την 1.4.2010.

Αναφορικά με τους υπόλοιπους λόγους έφεσης, τόνισε ότι οι δύο τροποποιητικοί νόμοι δεν είχαν αναδρομική ισχύ διότι κάτι τέτοιο δεν αναφέρετο στους ίδιους τους Νόμους.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εφεσίβλητων (Υποθ. Αρ. 944/10) εισηγήθηκε, σε σχέση με τον πρώτο λόγο, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη καθότι με αυτήν πληροφορείτο ένας έκαστος εξ αυτών ότι δεν μπορούσε να επιστρέψει στις τάξεις της Αστυνομίας λόγω της αφυπηρέτησης τους την 1.4.2010. Η απόφαση αυτή παρήγαγε έννομα αποτελέσματα και κατέστη γενεσιουργός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και άρα φέρει τα χαρακτηριστικά μιας εκτελεστής διοικητικής πράξης. Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφεσίβλητη (Υποθ. Αρ. 944/10) για το ίδιο θέμα υιοθέτησε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή.

Όσον αφορά τους υπόλοιπους λόγους Έφεσης, ο συνήγορος των Εφεσίβλητων (Υποθ. Αρ.944/10) εισηγήθηκε ότι από απλή ανάγνωση του Νόμου προκύπτει αβίαστα ότι ο ίδιος ο Νόμος προσδίδει αναδρομική ισχύ και καλύπτει άτομα με χαρακτηριστικά όπως αυτά των Εφεσίβλητων. Παρέπεμψε δε στο κείμενο του Νόμου όπου αναφέρεται σε άτομα που αφυπηρετούν υποχρεωτικά κατά ή μετά την 11.3.2010. Οι Εφεσίβλητοι αφυπηρέτησαν υποχρεωτικά την 1.4.2010 δηλαδή μετά την 11.3.2010 και είναι αυτονόητο ότι ο νέος Νόμος αναφέρεται σε άτομα που ήδη αφυπηρέτησαν αφού αυτός δημοσιεύτηκε στις 30.4.2010. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσίβλητου (Υποθ. Αρ. 941/10) πρόσθεσε ότι το αρχικό επίμαχο νομοσχέδιο κάλυπτε και την περίπτωση του Εφεσίβλητου όταν αρχικά ψηφίστηκε σε Νόμο από την Βουλή των Αντιπροσώπων. Άρα, αν δεν μεσολαβούσε η αναπομπή του Νόμου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η περίπτωση του Εφεσίβλητου θα είχε ρυθμιστεί. Η ξεκάθαρη βούληση του Νομοθέτη ήταν η αύξηση της ηλικίας υποχρεωτικής αφυπηρέτησης του Εφεσίβλητου.

Θα εξετάσουμε πρώτα τον πρώτο λόγο Έφεσης λόγω των καταλυτικών συνεπειών του σε περίπτωση επιτυχίας του.

Η αδελφή Δικαστής που εξέτασε τις προσφυγές στην απόφαση της έκρινε το θέμα ως ακολούθως:

"Προέχει όμως η συνοπτική εξέταση της προδικαστικής ένστασης που εγείρουν οι καθ΄ ων η αίτηση, ότι η επίδικη δεν είναι εκτελεστή πράξη αλλά πληροφοριακού περιεχομένου. Πράξεις ή αποφάσεις πληροφοριακού χαρακτήρα ή που εκφράζουν την πρόθεση και όχι τη βούληση της διοίκησης, χωρίς να παράγουν έννομα αποτελέσματα, στερούνται του στοιχείου της εκτελεστότητας. (βλ., μεταξύ άλλων, Υπ. Οικονομικών κ.ά. ν. Παπαξενοπούλου (1993) 3 Α.Α.Δ. 478, Krashias Dev. v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198 και Κυβερνήτου κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 539).

Η προκειμένη περίπτωση όμως δεν αφορά απόφαση που απλά ανακοινώνει την άποψη της Διοικήσεως για μια κατάσταση πραγμάτων ή απλά ανακοινώνει την πρόθεση της σε σχέση με τις πρόνοιες του Νόμου. Ο ίδιος ο αρχηγός Αστυνομίας έθεσε θέμα ερμηνείας και αναδρομικότητας του Νόμου που εδράζεται στην αντίφαση μεταξύ της γραμματικής ερμηνείας της συγκεκριμένης πρόνοιας και της ίδιας της ημερομηνίας εφαρμογής του. Συνεπώς, τέθηκε από τους ίδιους τους καθ' ων η αίτηση θέμα ερμηνείας, ενώ λήφθηκε μονομερώς η απόφαση σύμφωνα με την οποία οι αιτητές που είχαν ήδη αφυπηρετήσει δεν καλύπτονται από την αύξηση της ηλικίας αφυπηρέτησης ώστε να επανέλθουν στις τάξεις της Αστυνομίας. Η προσβαλλόμενη πράξη υπό αυτή την σκοπιά παρήγαγε έννομες συνέπειες για τους αιτητές και θεωρείται εκτελεστή."

Τα γεγονότα που περιβάλλουν το εξετάζόμενο θέμα είναι τα ακόλουθα:

(α) Στις 30.4.2010 ο τότε Αρχηγός Αστυνομίας απέστειλε επιστολή στο Γενικό Εισαγγελέα και με αναφορά στις τροποποιήσεις που επήλθαν στον περί Αστυνομίας Νόμο Ν.73(Ι)/2004 και Περί Συντάξεων Νόμο, Ν.97(Ι)/97 με τους τροποποιητικούς Νόμους, Ν.37(Ι)/2010 και Ν.36(Ι)/2010 ζήτησε γνωμάτευση σχετικά με τα ακόλουθα θέματα:

i. Κατά πόσο τα μέλη που συμπληρώνουν το 55^ο έτος ή το 60^ο έτος της ηλικίας του μεταξύ 1.3.-10.3.2010 θα επιστρέψουν πίσω στην Υπηρεσία ή όχι.

ii. Μέλη τα οποία αφυπηρέτησαν την 1.4.2010 και μετά κατά πόσο σύμφωνα με την νομοθεσία θα πρέπει να επιστρέψουν στην Υπηρεσία.

iii. Εφ' όσον μέλη που έχουν αναχωρήσει με προαφυπηρετική άδεια και εμπίπτουν στις πρόνοιες της νέας Νομοθεσίας, αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Υπηρεσία, η Επιτροπή Αξιολόγησης υποψηφίων για προαγωγή σε διάφορους βαθμούς θα πρέπει να σταματήσει τις εργασίες της εφόσον δεν θα υπάρχουν κενές θέσεις ή πιθανόν να υπάρχει περιορισμένος αριθμός ανάλογα με τον αριθμό των μελών που θα επιστρέψουν.

(β) Ο Γενικός Εισαγγελέας απάντησε εις την πιο πάνω επιστολή του Αρχηγού Αστυνομίας, με επιστολή του ημερ. 6.5.2010. Σ' αυτήν και για το εξεταζόμενο θέμα γνωμάτευσε ότι "τα μέλη τα οποία έχουν ήδη αφυπηρετήσει την 1.4.2010, τα οποία αντιλαμβάνομαι, αφυπηρέτησαν πριν την εφαρμογή της νέας νομοθεσίας, δεν μπορούν να επιστρέψουν στην Υπηρεσία, γιατί δεν καλύπτονται από τις πρόνοιες της νέας νομοθεσίας, αφού με την αφυπηρέτηση τους, δεν θεωρούνται μέλη της Αστυνομίας.".

(γ) την επόμενη της γνωμάτευσης, ήτοι στις 7.5.2010 ο Αρχηγός της Αστυνομίας μέσω Ανώτερου Υπαστυνόμου, απηύθηνε σε ένα έκαστο των Εφεσίβλητων επιστολή με το ακόλουθο πανομοιότυπο περιεχόμενο:

"Πληροφορείστε ότι στις 30.4.2010 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Νόμος Αρ. 37(Ι) του 2010, που τροποποιεί τον περί Συντάξεων Νόμο.

2. Σύμφωνα με τον πιο πάνω Νόμο, παρατείνεται η Υπηρεσία όλων των μελών της Αστυνομίας που έχουν βαθμό Υπαστυνόμου ή ανώτερο αυτού, μέχρι το 61ο έτος της ηλικίας τους. Παρατείνεται επίσης η υπηρεσία όλων των μελών μέχρι και το βαθμό του Λοχία κλιμακωτά μέχρι το 58^ο έτος, 59^ο έτος και 60^ο έτος, αναλόγως της ημερομηνίας γέννησης τους.

3. Σύμφωνα με σχετική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, τα μέλη τα οποία αφυπηρέτησαν την 1.4.2010, δεν έχουν δικαίωμα επιστροφής.

4. Ενόψει τούτου επειδή αφυπηρετήσατε την 1.4.2010, δεν μπορείτε να επιστρέψετε στις τάξεις της Αστυνομίας."

Η πλούσια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου προσδιόρισε τα χαρακτηριστικά διοικητικής πράξης τα οποία προσδίδουν σε αυτήν εκτελεστό χαρακτήρα.

Στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Παντελή Χατζηπαντελή (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 961, 966, 967 λέχθηκαν:

"Το Άρθρο 146 του Συντάγματος οριοθετεί την αποκλειστική αυτή δικαιοδοσία. Αυτή περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας εκτελεστών διοικητικών πράξεων, αποφάσεων ή παραλείψεων. Η πράξη, ή απόφαση πρέπει να είναι αποτέλεσμα άσκησης εκτελεστικής ή διοικητικής λειτουργίας από όργανο, αρχή, ή πρόσωπο, να παράγει νομικά αποτελέσματα με άμεση νομική ισχύ και να επηρεάζει δικαίωμα ή συμφέρον, προστατευόμενο από Νόμο, συγκεκριμένου προσώπου κατά το χρόνο της έκδοσης της πράξης ή λήψης της απόφασης. (George S. Papaphilippou and The Republic (Council of Ministers), 1 R.S.C.C. 62, Stelios Laoudhia and The Republic (Minister of Interior) 2 R.S.C.C. 119, Eleni Vrahimi and Another and The Republic (Attorney-General), 4 R.S.C.C 121, 123.)

Διοικητική πράξη ή απόφαση υπόκειται στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου κάτω από το Άρθρο 146, μόνο εάν είναι εκτελεστή. Πρέπει να είναι πράξη με την οποία η βούληση του διοικητικού οργάνου γίνεται γνωστή για ένα θέμα, πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή της. Το κύριο στοιχείο της έννοιας της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικουμένου. (Nicos Kolokassides and The Republic of Cyprus through the Minister of Finance (1965) 3 C.L.R. 542, στη σελ. 551.)"

"Η Διοίκηση πρέπει να ασκεί imperium, κυρίαρχη κρατική εξουσία. Εκτελεστή διοικητική πράξη είναι πράξη με την οποία η βούληση της Διοίκησης γίνεται γνωστή για ένα θέμα, πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή της." (βλ. Χριστοδούλου κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατία (1990) 3 Α.Α.Δ. 1103, 1108)

Στην Jumbo Investments κ.α. v. Δημοκρατία κ.α. (2000) 3 Α.Α.Δ. 359 λέχθηκαν:

"Το κριτήριο για την εκτελεστότητα της διοικητικής πράξης ή απόφασης έχει καθοριστεί με σαφήνεια στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd. (1994) 3 Α.Α.Δ. 26. Στη σελίδα 31 της απόφασης αναφέρονται τα εξής:-

"Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους. Πράξη εκτέλεσης είναι εκείνη που έχει ως λόγο την εφαρμογή εκτελεστής πράξης. Διοικητικά μέτρα για την εφαρμογή εκτελεστής πράξης συνιστούν πράξη εκτέλεσης που όπως υποδηλώνει ο όρος η πράξη δεν είναι αφ' αυτής γενεσιουργός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αλλά μοχλός για την υλοποίηση της γενέτειρας πράξης ή απόφασης. (Βλ. Πoρίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 240, Τσάτσος - Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, σελ. 127 κ.επ., και Στασινόπουλος - Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων, σελ.125). Χρήσιμη αναφορά για τη φύση και χαρακτήρα των πράξεων της Αρχής Λιμένων μπορεί να γίνει στην Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 882 καθώς και στα χαρακτηριστικά πράξεων εξουσίας.".

Ο Α. Λοΐζου, Δ., όπως ήταν τότε, στην υπόθεση Amathus Navigation Co. v. Republic (1979) 3 C.L.R. 10 εξετάζοντας υπόθεση με προσομειάζοντα γεγονότα αναφέρει στη σελίδα 20:-

"As I have already stated the decision contained in exhibit 1 is nothing more than a legal opinion or to put it otherwise, a restatement in general of the legal approach on the question of the imposition of import duty on short landed goods. As such it could not be the subject of a recourse and if any authority is needed in this respect reference may be made to the case of Erotokritou v. The Republic (1972) 3 C.L.R., p. 523.".

Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας Εταιρεία Αδελφοί Λανίτη Λτδ. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά. (Αρ. 1) (1999) 3 Α.Α.Δ. 496, με παρόμοια γεγονότα με την παρούσα, αναφέρονται τα εξής:-

"Έχουμε καταλήξει ότι όχι μόνο η επιστολή ημερομηνίας 2/11/95 αποκαλύπτει εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά ούτε και η επιστολή 1/8/95 αποκαλύπτει επίσης τέτοια απόφαση. Η επιστολή έχει πληροφοριακό και σιγουρευτικό χαρακτήρα, αποκαλυπτικό της θεώρησης από τις Αρχές των σχετικών νομικών διατάξεων και της εφαρμογής τους. Ταυτόχρονα προειδοποιεί για τις συνέπειες που θα ενέχει για την εφεσείουσα η οποιαδήποτε παράβαση του Νόμου..

(Βλέπε επίσης: Krashias Modern Land & Building Developers v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198, Nicos Colokassides v. The Republic (1965) 3 C.L.R. 542 (απόφαση Ολομέλειας) και Neophytos Fellas v. The Republic (1972) 3 C.L.R. 310)."

(Βλέπε επίσης Δημητρίου κ.α. ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 112/13 ημερ. 16.9.2019), ECLI:CY:AD:2019:C369

Με βάση τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, το περιεχόμενο των επιστολών ημερ. 7.5.2010 που στάλησαν στους Εφεσίβλητους και τις πιο πάνω νομολογιακές αρχές, καταλήγουμε ότι ο λόγος έφεσης είναι βάσιμος και η πρωτόδικη προσέγγιση εσφαλμένη. Οι άνω επιστολές ημερ. 7.5.2010 δεν αποκαλύπτουν οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση, καθοριστική για τα δικαιώματα των Εφεσιβλήτων. Αυτές έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα αποκαλυπτικό της θεώρησης της Διοίκησης, των σχετικών νομικών διατάξεων και εφαρμογής τους. Η διατύπωση τους είναι καθαρά πληροφοριακού χαρακτήρα και δεν παράγουν οποιαδήποτε έννομα αποτελέσματα, δικαιώματα ή υποχρεώσεις. Οι Εφεσίβλητοι είχαν ήδη αφυπηρετήσει από 1.4.2010, βάσει της ισχύουσας τότε νομοθεσίας, δεν αποτελούσαν πλέον Μέλη της Αστυνομίας στις 30.4.2010 όταν δημοσιεύτηκαν οι νέες διατάξεις και συνεπώς ουδεμία γένεση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων παρήχθη με τις επιστολές ημερ. 7.5.2010.

Ο λόγος έφεσης αρ. 1 επιτυγχάνει.

Ενόψει της επιτυχίας του λόγου αυτού παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων Έφεσης. Η πρωτόδικη απόφαση ακυρούται με έξοδα υπέρ των Εφεσειόντων και εναντίον των Εφεσίβλητων όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ,

Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.

Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.

Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

/γκ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία