|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:C409
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αναθεωρητική έφεση αρ. 226/12
2 Οκτωβρίου, 2019
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
LANITlS DEVELOPMENT LΤD
Εφεσείουσα/Αιτήτρια
Και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΅έσω
1.Υπουργικού Συ΅βουλίου
2.Υπουργείου Εσωτερικών
Εφεσίβλητοι/Καθ'ων η Αίτηση
-------------------------------------
Αν.Χρίστου, (κα), για Ιωαννίδη Δημητρίου ΔΕΠΕ, για την εφεσείουσα
Θ.Χ΄Λούκα, για τη Δημοκρατία, για τους εφεσίβλητους
-----------------------
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Δικαστή, Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου.
-------- ----------- -------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ΅ε την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της ως αιτήτριας κατά της απόφασης των εφεσιβλήτων/καθ΄ων η αίτηση δη΅οσιευθείσα στις 21/12/2007, ΅ε την οποία εγκρίθηκαν τα Σχέδια των Πολεοδο΅ικών Ζωνών της κοινότητας Κουκλιών στην Χωροταξική Περιφέρεια ΧΙΙ της Επαρχίας Πάφου.
Η εφεσείουσα διατηρεί οργανωμένη ανάπτυξη γκολφ επί συγκεκριμένου τεμαχίου στην ως άνω περιοχή. Μετά την ένταξη της περιοχής σε πολεοδομικές ζώνες με ανώτατο συντελεστή δόμησης, η εφεσείουσα είχε υποβάλει ένσταση στην αρμόδια Αρχή. Ως συνέπεια της απόρριψης της ένστασης της προχώρησε στην καταχώρηση της εν λόγω προσφυγής στην οποία προέβαλε τη θέση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση επηρεάζει δυσμενώς το περιβάλλον «και ειδικότερα τους όρους διαβίωσης της αιτήτριας υπό την ιδιότητα της ως περιοίκου καθώς και τα περιουσιακά της δικαιώματα τα οποία επηρεάζονται δυσμενώς από την προσβαλλόμενη πράξη και ή απόφαση.» Προβλήθηκε από την εφεσείουσα πρωτοδίκως πως με την τροποποίηση της πολεοδομικής ζώνης «επηρεάζεται δυσμενώς και καταλυτικά η ανάπτυξη της περιουσίας της αιτήτριας», αφού σημαντική γειτνιάζουσα προς την ιδιοκτησία της εφεσείουσας δασική γη μετατρέπεται σε οικιστική, (βλ. την παράγραφο 2 του Πίνακα Α της προσφυγής).
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατά την εξέταση της υπόθεσης απέρριψε την αρχική προδικαστική ένσταση που προέβαλαν οι εφεσίβλητοι για το εκπρόθεσμο της εν λόγω προσφυγής.
Ακολούθως εξέτασε και αποδέχθηκε δεύτερη προδικαστική ένσταση, με την οποία προέβαλαν τη θέση ότι η εφεσείουσα δεν είχε έννομο συμφέρον προσβολής της επίδικης διοικητικής απόφασης, καταλήγοντας ως εξής :
«Στην προκείμενη υπόθεση, όπως επιβεβαιώνεται από την παρ.2 στην ένσταση, το ακίνητο της αιτήτριας συνορεύει με τεμάχιο που έχει ενταχθεί στην παραθεριστική ζώνη Π3α, συνεπώς η αιτήτρια εμπίπτει στην έννοια του περίοικου.
Η ιδιοκτησία όμως αυτή είναι αρκετή για στοιχειοθέτηση εννόμου συμφέροντος; Η απάντηση είναι αρνητική. Όπως ανέφερα πιο πάνω, απαιτείται η κατάδειξη επηρεασμού των συμφερόντων των αιτητών και η πιθανολόγηση βλάβης.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η αναθεώρηση των πολεοδομικών ζωνών και η ένταξη της εν λόγω γης σε Ζώνη Π3α, επηρεάζει τα περιουσιακά της δικαιώματα, αναφέροντας:
«αφού μετά από επίπονες και δαπανηρές προσπάθειες η αιτήτρια κατάφερε να πραγματοποιήσει μια μοναδική ανάπτυξη υψηλών προδιαγραφών με χαμηλή δόμηση ενταγμένη μέσα σε εκτεταμένους χώρους πράσινου η οποία βρίσκεται σε γειτνιάζουσα δασική γη.»
Στην επιστολή της ημερ 23. Μαΐου 2008, (Παρ.3 στην Αίτηση) προβάλλεται ότι με την τροποποίηση των ζωνών και την αύξηση του συντελεστή δόμησης, στη συγκεκριμένη περιοχή, θα επιτραπεί αμιγής οικιστική ανάπτυξη με όλες τις δυσμενείς συνέπειες, όπως οχληρία λόγω αυξημένης τροχαίας κίνησης, καυσαερίου οι οποίες θα επηρεάσουν το άθλημα του γκολφ και τους ενοίκους των επαύλεων παραπλεύρως.
Η πιο πάνω αναφορά από την αιτήτρια πόρρω απέχει από του να καταδείξει πιθανότητα δυσμενούς επηρεασμού, αφού είναι αόριστη και γενική, πόσω μάλλον να στοιχειοθετήσει ύπαρξη εννόμου συμφέροντος. Η διαφοροποίηση του καθεστώτος της δασικής γης σε οικιστική ζώνη, δεν συνεπάγεται ότι θα επέλθουν οι πιο πάνω αναφερόμενες συνέπειες. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε προτεινόμενη ανάπτυξη στη βάση της οποίας η αιτήτριας θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει μελλοντικό επηρεασμό και κατ΄επέκταση έννομο συμφέρον, που, όμως, απειλείται με βεβαιότητα στο άμεσο μέλλον, (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996)3 Α.Α.Δ. 73)»
Η εφεσείουσα προς ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης, προβάλλει 4 λόγους έφεσης ως ακολούθως:
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε στο εύρημα ότι η εφεσείουσα στερείται έννομου συμφέροντος ένεκα αποτυχίας της στο να καταδείξει πιθανότητα δυσμενούς επηρεασμού στην περιουσία της, (1ος λόγος), ότι εσφαλμένα κατέληξε στο εύρημα πως η εφεσείουσα δεν κατέδειξε δυσμενή επηρεασμό των συμφερόντων της και πιθανολόγηση βλάβης παρά το γεγονός ότι αποδέκτηκε ότι εμπίπτει στην έννοια του περίοικου, (2ος λόγος), ότι εσφαλμένα κατέληξε στο εύρημα ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε προτεινό΅ενη ανάπτυξη στη βάση της οποίας η εφεσείουσα θα ΅πορούσε να στοιχειοθετήσει ΅ελλοντικό επηρεασ΅ό και κατ' επέκταση έννο΅ο συ΅φέρον, που επαπειλείται ΅ε βεβαιότητα στο ά΅εσο ΅έλλον, (3ος λόγος), και ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει ισχυρισμό της εφεσείουσας για έλλειψη δέουσας έρευνας πριν τη λήψη της προσβαλλό΅ενης απόφασης για τον λόγο ότι η προσβαλλό΅ενη απόφαση λήφθηκε χωρίς να γίνει οποιαδήποτε ουσιαστική ΅ελέτη της περιοχής και χωρίς να ληφθεί υπόψη ο δυσ΅ενής επηρεασ΅ός στην ανάπτυξη της εφεσείουσας, (4ος λόγος).
Προκύπτει αβίαστα πως όλοι οι λόγοι έφεσης μπορούν να εξεταστούν από κοινού εφόσον ο πυρήνας τους είναι το εύρημα του Δικαστηρίου ότι η εφεσείουσα στερείται εννόμου συμφέροντος.
Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας Σπανού κ.ά. ν. Δημοκρατίας ΑΕ116/11, 3.4.2017, επαναλήφθησαν με πληρότητα οι αρχές για την αναγκαιότητα εξειδίκευσης αναφορικά με την έννοια του δυσμενούς επηρεασμού και την πιθανολόγηση βλάβης. Συγκεκριμένα αναφέρθησαν τα ακόλουθα σχετικά:
«Η νομολογία πράγματι αναγνωρίζει ότι ιδιοκτήτης ακινήτου έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει άδεια οικοδομής που δόθηκε σε γειτονικό οικόπεδο υπό την προϋπόθεση όμως ότι από τη διοικητική αυτή πράξη επηρεάζεται και το δικό του ακίνητο, επηρεασμός που πρέπει να πιθανολογείται με την υπόδειξη ότι η άδεια θα επηρεάσει αρνητικά ή θα βλάψει τα δικά του συμφέροντα στο τεμάχιο του. Η έννοια της επερχόμενης βλάβης πρέπει να υποδεικνύεται με βεβαιότητα που είτε υφίσταται είτε απειλείται με βεβαιότητα στο άμεσο μέλλον, διαφορετικά το συμφέρον δεν είναι ενεστώς, (Gorna Systems Ltd v. Δημοκρατίας (2005) 4 Α.Α.Δ. 400, Giovani Developers Ltd v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1254/2011, ημερ. 6.5.2014, ECLI:CY:AD:2014:D294, Ιεροδιακόνου ν. Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας, Α.Ε. αρ. 10/2010, ημερ. 15.4.2016 και Γλυκερία Σιούτη: «Το Έννομο Συμφέρον στην Αίτηση Ακυρώσεως» σελ. 159). Αναμένεται προς τούτο σαφής αναφορά της υφιστάμενης ή επερχόμενης με βεβαιότητα βλάβης στην ίδια την αίτηση ακυρώσεως (Λατομεία Estate Ltd v. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 391 και Κολοκάσης ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 23). Όπου η αρνητική επίδραση και η βλάβη είναι εμφανής, το έννομο συμφέρον στοιχειοθετείται ευκολότερα όπως με την κατ΄ εξαίρεση χορήγηση άδειας για ανέγερση πτηνοτροφικής μονάδας σε οικιστική περιοχή με εύλογη πλέον την ανησυχία του παρακείμενου ιδιοκτήτη για την πρόκληση οχληρίας και δυσοσμίας, (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73)».
Με βάση τα πιο πάνω αναφερθέντα είναι σαφές πως αφενός η έννοια του περιοίκου δεν είναι αρκετή από μόνη της για στοιχειοθέτηση εννόμου συμφέροντος και αφετέρου οι αναφορές που έγιναν από την πλευρά της εφεσείουσας ορθώς δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές στο να καταδείξουν συγκεκριμένο επηρεασμό του υπό αναφορά ακινήτου, επηρεασμός που πρέπει, σύμφωνα με τη νομολογία, να πιθανολογείται με την υπόδειξη ότι η επίδικη απόφαση θα επηρεάσει αρνητικά ή θα βλάψει τα δικά τους συμφέροντα, τα συναρτώμενα με το ακίνητο τους. Και περαιτέρω ότι η έννοια της επερχόμενης βλάβης πρέπει να υποδεικνύεται με βεβαιότητα είτε για το παρόν είτε για το άμεσο μέλλον. Σε αντίθετη περίπτωση δεν μπορούμε να ομιλούμε για έννομο συμφέρον, αφού ακριβώς αναμένεται σαφής αναφορά της υφιστάμενης ή επερχόμενης με βεβαιότητα βλάβης στην ίδια την προσφυγή. (Βλ. Κολοκάσης ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω). Σίγουρα δε στην προκείμενη περίπτωση η βλάβη δεν μπορεί να θεωρηθεί εμφανής όπως κρίθηκε στην περίπτωση Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) όπου κατ΄εξαίρεση χορηγήθηκε άδεια για ανέγερση κτηνοτροφικής μονάδας σε οικιστική περιοχή και μόνο εύλογη θα μπορούσε να θεωρηθεί η ανησυχία του περιοίκου για πρόκληση οχληρίας συνεπώς ύπαρξη έννομου συμφέροντος.
Όπως έχει εδραιωθεί νομολογιακά, η ανάγκη παροχής έννομης προστασίας «δεν πρέπει να ανάγεται σε ενδεχόμενες εξελίξεις του μέλλοντος, αλλά να θεμελιώνεται σε βέβαια περιστατικά του παρόντος». Αν από την ίδια την προσβαλλόμενη πράξη δεν θίγονται δικαιώματα ή συμφέροντα των αιτούντων, «τυχόν μελλοντική δυσμενής ρύθμιση των δικαιωμάτων αυτών δεν δημιουργεί ενεστώς έννομο συμφέρον.» [Βλ. ΣτΕ5714/95 και επίσης «Το ΄Εννομο Συμφέρον στην αίτηση Ακυρώσεως, (ανωτέρω)].
Για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει όλοι οι λόγοι έφεσης, αλληλένδετοι στην ουσία τους, κρίνονται απορριπτέοι και ως εκ τούτου, η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας περιοριζόμενα ενόψει της μη καταχώρησης περιγράμματος αγόρευσης, στα 1,000.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.