|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:C259
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 200/2012)
29 Μαΐου 2018
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στές]
Εφεσείων
- ΚΑΙ -
Εφεσίβλητης
------------------------------------
Θ. Ιωαννίδης, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Λάμπρου-Ουστά (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Εφεσίβλητους.
-------------------------------------
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του
Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ναθαναήλ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις Μάριος Μικελλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας υπ΄ αρ. 955/2005 κ.ά., εκδόθηκαν ακυρωτικές αποφάσεις στις 5.2.2008. Μεταξύ των επηρεασθέντων ήταν και ο παρών εφεσείων, προσφεύγων στις υποθέσεις υπ΄ αρ. 1123/2005 και 1124/2005, μέρος των συνεκδικασθέντων προσφυγών. Στην υπ΄ αρ. 1124/2005, η προσφυγή πέτυχε την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους Σεργίδη στη βάση του ότι ο περί Παροχής Ίσων Ευκαιριών για την Επαγγελματική Αποκατάσταση των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμος αρ. 87(Ι)/2004, με βάση τον οποίο είχε προαχθεί ο Σεργίδης, είχε ήδη τελεσιδίκως κριθεί στην ομόφωνη απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Κιττής κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 734, ως αντισυνταγματικός.
Ο ίδιος αιτητής και νυν εφεσείων ήταν και ο προσφεύγων στην προσφυγή υπ΄ αρ. 1123/2005, με την οποία είχε προσβάλει την προαγωγή άλλων τριών ενδιαφερομένων μερών και η οποία απερρίφθη. Οι λόγοι που εκεί προβλήθηκαν για ακύρωση ήταν η εισήγηση περί έλλειψης δέουσας έρευνας αναφορικά με τη σχετικότητα των επιπρόσθετων προσόντων των ενδιαφερομένων μερών, η εισήγηση περί μη δέουσας έρευνας αναφορικά με την αρχαιότητα του εφεσείοντος που αναγόταν σε ηλικιακή αρχαιότητα, και η εισήγηση της υπ΄ αυτού κατοχής περισσότερης πείρας και μη επαρκούς αιτιολογίας από πλευράς της Ε.Δ.Υ. Όλοι οι λόγοι απερρίφθησαν, ενώ δεν εξετάστηκε ο λόγος ακύρωσης περί της σύστασης του Διευθυντή επειδή ούτε ο αιτητής-εφεσείων, ούτε οποιοδήποτε από τα ενδιαφερόμενα μέρη, είχε συστηθεί.
Η Ε.Δ.Υ. επανεξέτασε το ζήτημα μετά την ακύρωση και επέλεξε για προαγωγή και πάλι, μεταξύ άλλων, τον Σεργίδη, γι΄ αυτή δε την απόφαση ο εφεσείων καταχώρησε την υπόθεση υπ΄ αρ. 1593/2009, η οποία συνεκδικάστηκε με προσφυγή άλλου ατόμου που καταχώρησε την υπόθεση υπ΄ αρ. 1459/2008. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, όσον αφορά την προσφυγή του εφεσείοντος, έκρινε ότι ορθά η Ε.Δ.Υ. επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος Σεργίδη αφού αυτός ήταν ίσος σε αξία με τον αιτητή, υπερείχε όμως σε προσόντα αφού κατείχε απολυτήριο Εργοδηγού, Σχεδιαστή της Τεχνικής Σχολής «Ο Ευκλείδης», το οποίο αν και δεν απαιτείτο από το σχέδιο υπηρεσίας, ούτε αποτελούσε πρόσθετο προσόν ή πλεονέκτημα, θεωρήθηκε σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.
Το Δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα ότι δεν είχε γίνει οποιαδήποτε έρευνα ως προς τη σχετικότητα του πρόσθετου αυτού προσόντος ή ότι είχε δοθεί υπερβολική βαρύτητα σ΄ αυτό. Καθώς έκρινε, η Ε.Δ.Υ. είχε ενώπιον της δύο σχεδόν ισάξιους υποψήφιους. Ο εφεσείων και το ενδιαφερόμενο μέρος ήσαν ίσοι σε αξία με την υπεροχή του εφεσείοντος σε αρχαιότητα να είχε μόνο συμβολική σημασία αφού αναγόταν στην ημερομηνία γέννησης του. Κατά το Δικαστήριο, ορθά η Ε.Δ.Υ. επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος το οποίο είχε ένα επιπρόσθετο προσόν παρέχοντας του προβάδισμα και αυτό άσχετο από το κατά πόσο το συγκεκριμένο προσόν ήταν ή όχι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Η Ε.Δ.Υ. είχε καταλήξει ότι το προσόν ήταν σχετικό με τα καθήκοντα και αυτό ήταν αρμοδιότητα της στην οποία δεν επεμβαίνει το αναθεωρητικό Δικαστήριο.
Ο εφεσείων παραπονείται επαναλαμβάνοντας στην ουσία αυτά τα οποία εισηγήθηκε και πρωτοδίκως. Οι τρεις λόγοι έφεσης επικεντρώνονται στο επιπρόσθετο προσόν του ενδιαφερομένου μέρους το οποίο θεωρήθηκε ότι του έδινε προβάδισμα χωρίς η Ε.Δ.Υ. να είχε προβεί σε οποιαδήποτε σχετική έρευνα και, προς τούτο, εσφαλμένως το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η Ε.Δ.Υ. δεν ζήτησε τη σύσταση του Διευθυντή ως προς τη σχετικότητα αυτού του πρόσθετου προσόντος. Ο εφεσείων βασίζεται και στο άρθρο 34Α του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/1990, ως προς την ορθή διαδικασία μετά από ακυρωτική απόφαση.
Η αντίθετη θέση της Δημοκρατίας για την Ε.Δ.Υ., είναι ότι ορθά το Δικαστήριο έκρινε ότι ανήκε στην αρμοδιότητα της Ε.Δ.Υ. να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο με δεδομένο ότι εφεσείων και ενδιαφερόμενο μέρος ήταν σχεδόν ισάξιοι, με συμβολική μόνο υπεροχή του εφεσείοντος λόγω ηλικίας και με πρόσθετο προσόν για το ενδιαφερόμενο μέρος που παρείχε προβάδισμα σε αυτό. Η Δημοκρατία τονίζει το γεγονός ότι δεν υπήρξε σύσταση του Διευθυντή για κανένα από τους δύο υποψηφίους και επομένως η σύσταση δεν ενείχε οποιαδήποτε σημασία προς όφελος του ενός ή του άλλου, παραμένοντας όμως ως έγκυρα στοιχεία κρίσης η ηλικιακή και μόνο αρχαιότητα του εφεσείοντος και η κατοχή του επιπρόσθετου προσόντος από πλευράς του ενδιαφερομένου μέρους, ζητήματα που έχουν καταστεί δεδικασμένα από την πρώτη ακυρωτική απόφαση, ιδιαιτέρως διότι στην προσφυγή υπ΄ αρ. 1124/2005, ο εφεσείων δεν άσκησε έφεση σε σχέση με τους υπόλοιπους ισχυρισμούς του που δεν εξετάστηκαν.
Η έφεση δεν μπορεί να επιτύχει με δεδομένο ότι η Ε.Δ.Υ. κατά την επανεξέταση συνέκρινε ειδικά, ως είχε καθήκον, τον εφεσείοντα και τον Σεργίδη, κρίνοντας ότι η ηλικιακή αρχαιότητα του εφεσείοντος ήταν οριακή, οι εκθέσεις των πέντε τελευταίων ετών προ του ουσιώδους χρόνου έδειχναν ισοδυναμία, αλλά ο Σεργίδης υπερείχε σε προσόντα λόγω της κατοχής του απολυτηρίου Εργοδηγού Σχεδιαστή που κρίθηκε από την Ε.Δ.Υ. ως σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Η κατοχή του πρόσθετου αυτού προσόντος δεν έγινε χωρίς διερεύνηση από την Ε.Δ.Υ. με δεδομένο ότι σε προηγούμενη συνεδρία για την πλήρωση των θέσεων είχε αρχικά αποφασιστεί να ζητηθούν οι απόψεις του Διευθυντή Τμήματος Δημοσίων Έργων σε ό,τι αφορούσε τα πρόσθετα προσόντα των υποψηφίων και ειδικότερα άλλης υποψήφιας που είχε το ίδιο προσόν με τον εφεσείοντα. Στην καθ΄ αυτή συνεδρία όπου αποφασίστηκε η προαγωγή του εφεσείοντος, η Ε.Δ.Υ. κατέγραψε ότι δεν χρειαζόταν να ληφθούν υπόψη οι θέσεις του Διευθυντή γιατί μετά από μελέτη του θέματος το συγκεκριμένο προσόν είχε αντιμετωπιστεί και σε άλλες περιπτώσεις διαδικασίας πλήρωσης θέσεων Ανώτερου Τεχνικού στο Τμήμα Δημοσίων Έργων, όπως ήταν και η προς πλήρωση θέση προαγωγής, και είχε ήδη καταλήξει σε απόφαση ότι αυτό ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Στη διαδικασία με βάση τα τηρηθέντα πρακτικά, το εν λόγω προσόν κρίθηκε ως σχετικό για την Αικατελού, συνυποψήφια για τη θέση, και «δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα». Επομένως, η Ε.Δ.Υ. έχοντας υπόψη το τεκμήριο της συνέχειας και της κανονικότητας δικαιούτο να θεωρήσει το συγκεκριμένο προσόν ως σχετικό το οποίο και συνυπολόγισε με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία.
Η νομολογία αποκαλύπτει, όπως είναι γνωστό, ότι τα πρόσθετα μη προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, λαμβάνονται υπόψη από το διοικητικό όργανο κινούμενο ανάμεσα σε δύο όρια, ούτε της απόδοσης υπερβολικής βαρύτητας ώστε να κατατείνει σε έκδηλη υπεροχή, ούτε όμως και της εντελώς οριακής αξιολόγησης ως να μην ήταν σχετικό με τα καθήκοντα θεωρούμενα ως άνευ σημασίας, (Τρύφωνος ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 377). Η ηλικιακή αρχαιότητα είναι οριακής φύσεως η οποία εύλογα παρακάμπτεται από ένα πρόσθετο σχετικό προσόν. Η υπόθεση Γιαγκουλλής ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 481, την οποία ανέφερε ο συνήγορος του εφεσείοντος ως προς το ότι το πρόσθετο προσόν θα έπρεπε να διερευνηθεί από την Ε.Δ.Υ., δεν έχει εφαρμογή στα παρόντα γεγονότα γιατί η Ε.Δ.Υ. εκεί απλά ανέφερε ότι λήφθηκαν υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων χωρίς συσχέτιση με τα καθήκοντα της θέσης, ενώ το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε πρωτογενώς εκφράσει γνώμη ότι το πρόσθετο κατεχόμενο πανεπιστημιακό προσόν δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ιδιαίτερα σημαντικό υπό το φως του σχεδίου υπηρεσίας. Εδώ, όμως, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η Ε.Δ.Υ. μέσα από τη διαδικασία πλήρωσης παρομοίων θέσεων, αλλά και της υπό διεκδίκηση, θεώρησε το προσόν ως σχετικό στο οποίο έδωσε την ανάλογη βαρύτητα.
Ως προς τη σύσταση του Διευθυντή δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι ο Διευθυντής Δημοσίων Έργων δεν είχε συστήσει τον εφεσείοντα ή το ενδιαφερόμενο μέρος. Ούτε και η σύσταση θεωρήθηκε ότι έπασχε από οποιαδήποτε άποψη με την ακυρωτική απόφαση στις συνεκδικασθείσες προσφυγές αρ. 955/2005 κ.ά. Συνεπώς, το άρθρο 34Α του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/90, δεν έχει καμία εφαρμογή στα δεδομένα της υπόθεσης εφόσον η ακύρωση δεν σχετιζόταν με στάδιο προγενέστερο της σύστασης κατά τρόπο που να την επηρέαζε. Ορθά λοιπόν η Ε.Δ.Υ. κατά την επανεξέταση κατέγραψε αυτούσια κατά τη σχετική συνεδρία της στην οποία αποφασίστηκε η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους τη σύσταση η οποία αποτελούσε και μέρος του πραγματικού καθεστώτος για τη λήψη της τότε απόφασης.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος και υπέρ της εφεσίβλητης Δημοκρατίας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ