|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:C5
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ.: 129/2012
11 Iανουαρίου, 2018
[ΠΑΜΠΑΛΛΗ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/στές]
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΑΘΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ
2. ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΚΑΙΖΕΡ
3. ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥ
4. ΜΙΧΑΗΛ ΒΩΛΟΥ
5. ΖΗΝΩΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ
6. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
7. ΙΩΑΝΝΗ ΑΤΤΑΛΙΔΗ
8. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
9. ΣΤΕΛΛΑΣ ΦΑΝΙΔΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ
10. ΒΑΣΟΥ ΚΟΛΑ
11. ΧΡΥΣΩΣ ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΥ
12. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗ
13. ΜΑΡΙΑΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ
14. ΑΝΔΡΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
15. ΜΑΡΙΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ
16. ΑΝΔΡΕΑ ΛΑΜΠΙΤΣΗ
17. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ
18. ΜΑΡΚΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
19. ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΣΙΑΚΚΙΔΗ
20. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
21. ΚΥΠΡΟΥ ΠΑΝΑΓΗ
22. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
23. ΓΑΒΡΙΗΛ ΧΑΠΙΔΗ
Εφεσειόντων/Αιτητών
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Εφεσιβλήτων/Καθ΄ ων η Αίτηση
.......
Π. Σιακαλλής για Κούσιος Κορφιώτης Παπαχαραλάμπους ΔΕΠΕ
Ε. Καρακάννα για Γενικό Εισαγγελέα, για Εφεσίβλητους
......
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση είναι ομόφωνη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Εχ Τempore)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες είναι όλοι εκπαιδευτικοί Λειτουργοί Μέσης Εκπαίδευσης. Απευθύνθηκαν προς το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και ζητούσαν παράταση του ορίου αφυπηρέτησής τους με ανάλογο, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, τρόπο για τους οποίους είχε θεσπιστεί σχετικός Νόμος.
Το Υπουργείο Παιδείας πληροφόρησε τους εφεσείοντες ότι το αίτημα τους δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί καθότι η υφιστάμενη, τότε, νομοθεσία αφορούσε μόνο τους δημόσιους υπαλλήλους.
Οι εφεσείοντες προχώρησαν στην καταχώριση προσφυγών οι οποίες είχαν απορριφθεί με το σκεπτικό ότι για να ικανοποιηθεί το αίτημα χρειαζόταν θετική προς τούτο νομοθετική διάταξη, κάτι το οποίο ξεφεύγει των πλαισίων της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου όπως αυτή καθορίστηκε στην υπόθεση της Dias United Publishing Co. Ltd v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 550. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο αποδέχθηκε την προδικαστική ένσταση που υποβλήθηκε από τη Δημοκρατία, ότι οι αιτητές/εφεσείοντες, δεν είχαν έννομο συμφέρον και απέρριψε προς τούτου τις προσφυγές.
Καταχωρήθηκε η παρούσα έφεση και ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων, κατά τη σημερινή εμφάνιση, παρόλο ότι του έχουμε υποδείξει και συμφώνησε ότι ήταν σε γνώση του το περιεχόμενο της Μαρκίδης ν. Δημοκρατίας (2012) 3 Α.Α.Δ. 209 σύμφωνα με την οποία ανάλογο αίτημα άλλων εκπαιδευτικών, για παράταση του ορίου αφυπηρέτησης στο 63ο έτος της ηλικίας τους, απορρίφθηκε, δήλωσε ότι ανεξαρτήτως της εν λόγω δεσμευτικής απόφασης, θα προχωρήσει στην προώθηση της παρούσας έφεσης.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας υιοθέτησε το περιεχόμενο της πρωτόδικης απόφασης και το περίγραμμα.
Στο περίγραμμα αγόρευσης των εφεσειόντων ουσιαστικώς προωθείται η εισήγηση περί ανισότητας καθότι άλλοι, και δη οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν αυτό το προνόμιο της αφυπηρέτησης στο 63ο έτος κάτι το οποίο δεν έχουν οι εκπαιδευτικοί.
Υιοθετούμε πλήρως το περιεχόμενο της απόφασης Μαρκίδης, την οποία αναφέραμε πιο πάνω και ιδιαιτέρως στη σελ. 211.
«Με την αίτηση των αιτητών στις υποθέσεις αυτές, ζητούν όπως το Δικαστήριο εκδώσει απόφαση ότι οι ίδιοι δικαιούνται να αφυπηρετήσουν στο 63ο έτος της ηλικίας τους. Δυσκολευόμεθα να δούμε πώς μπορεί το Δικαστήριο να εκδώσει τέτοια απόφαση χωρίς νομοθετική κάλυψη επί του προκειμένου. Θα μπορούσαν οι αιτητές να προσβάλουν απευθείας το Νόμο ως αντισυνταγματικό, κάτι το οποίο δεν κάμνουν. Εντούτοις, αναφέρονται σε ανισότητα που δημιουργείται με το Νόμο. Αλλά έστω και αν προσέβαλλαν το Νόμο αυτό ως αντισυνταγματικό, εντούτοις δεν θα πετύγχαναν και πάλι στις προσφυγές τους, διότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε μόνο σε ακύρωση του Νόμου ως αντισυνταγματικού αλλά δεν θα έγκειτε σε αυτούς οποιοδήποτε δικαίωμα αφυπηρέτησης στα 63 και υπάρχει σωρεία αποφάσεων όσων αφορά το αλυσιτελές προσφυγής».
Στη βάση του σκεπτικού αυτού θεωρούμε ότι δεν έχει καμία βάση η παρούσα έφεση ώστε να δικαιολογείται η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Ως εκ τούτου η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Δεν μπορούμε όμως κλείνοντας, να μην σημειώσουμε τη θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου ο οποίος ως λειτουργός της δικαιοσύνης έχει υποχρέωση να εφαρμόζει την υφιστάμενη νομολογία και όχι να εμφανίζεται ενώπιον Δικαστηρίου για, προφανώς, ικανοποίηση απλώς της επιθυμίας των πελατών του, χωρίς να εισηγείται, ότι μπορεί να υπάρξει διαφοροποίηση ή μη εφαρμογή της. Θεωρούμε αυτή τη συμπεριφορά ότι αντενδείκνυται για ένα συνήγορο.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.