|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:D193
(2017) 3 ΑΑΔ 496
29 Μαΐου, 2017
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Εφεσείοντες - Καθ' ων η αίτηση,
v.
DRAGAN GRBUSIC,
Εφεσιβλήτου - Αιτητή.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 179/2010)
Διοικητικό Δίκαιο ― Γενικές αρχές ― Η αρχή της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος δικαίου ― Περιστάσεις παραβίασης της.
Ο εφεσίβλητος, ο οποίος είναι Σέρβος υπήκοος, αφίχθηκε στην Κύπρο στις 9.2.2001 και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής, ως επισκέπτη, μέχρι τις 8.5.2001. Στις 13.3.2001, αιτήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής, η οποία του παραχωρήθηκε μέχρι τις 28.2.2003 και ανανεώθηκε στη συνέχεια μέχρι τις 27.2.2008. Στις 22.2.2008, ο εφεσίβλητος, πριν από τη λήξη της τελευταίας άδειας παραμονής του, υπέβαλε αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, η οποία εξετάστηκε, στις 16.1.2009, από την Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης, και απορρίφθηκε.
Ο εφεσίβλητος αμφισβήτησε τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης η οποία ακυρώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Η Δημοκρατία αμφισβήτησε με την έφεσή την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Οι εφεσείοντες ισχυρίζονται πως το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσίβλητος είχε νόμιμη παραμονή στην Κύπρο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια αμέσως πριν την ημερομηνία υποβολής της αίτησής του για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, ήταν εσφαλμένο.
Στην παρούσα περίπτωση, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, στην τελευταία άδεια προσωρινής παραμονής του εφεσίβλητου ημερομηνίας 8.5.2003, αναγράφεται με σαφήνεια ότι αυτή «ισχύει μέχρι 27.2.2008».
Με την αναγραφή στην υπό αναφορά άδεια ότι αυτή «ισχύει μέχρι 27.2.2008» και την παρατήρηση ότι η ισχύς της είναι «για πέντε χρόνια», καλύφθηκε η περίοδος μέχρι την υποβολή της σχετικής αίτησης, δηλαδή από τις 28.2.2003 μέχρι τις 28.3.2003, καθώς, επίσης, η περίοδος που μεσολάβησε μέχρι την έγκρισή της από τη διοίκηση στις 8.5.2003. Κατά λογική συνέπεια, η ανανέωσή της ανατρέχει πίσω στη λήξη της προηγούμενης άδειας με ουσιαστική νομιμοποίηση της παραμονής του εφεσίβλητου κατά την περίοδο μεταξύ της ημερομηνίας λήξης της και της ημερομηνίας υποβολής της αίτησής του για ανανέωσή της. Οποιαδήποτε διαφορετική κατάληξη θα ήταν αντίθετη με την αρχή της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος δικαίου. Επομένως, τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου κρίθηκαν από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως απολύτως ορθά.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Ε.Τ.Ε.Κ. v. Κάσινου (2010) 3 Α.Α.Δ. 54.
Έφεση.
Έφεση από τους Καθ' ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Κραμβής, Δ.), (Υπόθεση Αρ. 443/2009), ημερ. 20/9/2010.
Λ. Λάμπρου-Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσείοντες.
Ε. Αποστολίδου (κα), για Κώστα Τσιρίδη & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος, ο οποίος είναι Σέρβος υπήκοος, αφίχθηκε στην Κύπρο στις 9.2.2001 και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής, ως επισκέπτη, μέχρι τις 8.5.2001. Στις 13.3.2001, αιτήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής, με σκοπό να εργαστεί σε εταιρεία διεθνών δραστηριοτήτων στη Λεμεσό, η οποία του παραχωρήθηκε μέχρι τις 28.2.2003. Στη συνέχεια, αυτή, μετά από σχετική αίτησή του ημερομηνίας 28.3.2003, ανανεώθηκε μέχρι τις 27.2.2008.
Στις 22.2.2008, ο εφεσίβλητος, πριν από τη λήξη της τελευταίας άδειας παραμονής του, υπέβαλε αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, η οποία εξετάστηκε, στις 16.1.2009, από την Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης, και απορρίφθηκε. Ο ίδιος ειδοποιήθηκε, αρχικά, με επιστολή ημερομηνίας 6.2.2009 και, στη συνέχεια, με δεύτερη διορθωμένη επιστολή ημερομηνίας 13.4.2009, ότι το αίτημά του απορρίφθηκε επειδή αυτός παρέμεινε παράνομα στην Κύπρο από τις 28.2.2003 μέχρι τις 28.3.2003.
Ο εφεσίβλητος αμφισβήτησε τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης. Καταχώρισε την προσφυγή υπ' αριθμό 443/2009, η οποία στέφθηκε με επιτυχία, αφού, όπως κρίθηκε από το εκδικάσαν Δικαστήριο, η υπό αναφορά απόφαση της Επιτροπής Ελέγχου Μετανάστευσης «λήφθηκε πεπλανημένα ως προς τα πράγματα». Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο έκρινε ότι η χρονική περίοδος από τις 28.2.2003 μέχρι τις 28.3.2003, η οποία θεωρήθηκε από τη διοίκηση ως η περίοδος κατά την οποία ο εφεσίβλητος βρισκόταν παράνομα στην Κύπρο, σαφώς καλυπτόταν από την προαναφερθείσα πενταετή άδεια, η οποία ίσχυε από τις 28.2.2003 μέχρι τις 27.2.2008. Συνακόλουθα, αποφάνθηκε ότι η παραμονή του στο έδαφος της Δημοκρατίας, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια αμέσως πριν από την υποβολή της αίτησής του για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, ήταν νόμιμη.
Οι εφεσείοντες, με την παρούσα έφεση, προσβάλλουν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, για δύο, ουσιαστικά, λόγους. Στο επίκεντρο των θέσεών τους είναι, κατ' αρχάς, το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσίβλητος είχε νόμιμη παραμονή στην Κύπρο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια αμέσως πριν την ημερομηνία υποβολής της αίτησής του για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος. Η εισήγηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου τους είναι πως το εν λόγω εύρημα είναι εσφαλμένο, καθότι η παραμονή του εφεσίβλητου στην Κύπρο κατά την περίοδο από τις 28.2.2003 μέχρι τις 28.3.2003 ήταν παράνομη. Συναφώς προς την εισήγηση, ανωτέρω, υποστηρίζεται, περαιτέρω, ότι η εν λόγω άδεια προσωρινής παραμονής δεν έχει αναδρομική ισχύ. Επομένως, η πενταετής ισχύς της άρχισε να μετρά από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης του εφεσίβλητου, στις 28.3.2003, και όχι από την ημερομηνία εκπνοής της προηγούμενης άδειας, στις 28.2.2003.
Η κρίσιμη πρόνοια του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης, είναι το Άρθρο 18Η(1)* , το οποίο προβλέπει τα εξής:-
«Η Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης παραχωρεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος σε υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές νόμιμα και αδιάλειπτα κατά τα τελευταία πέντε έτη αμέσως πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης.»
Στην παρούσα περίπτωση, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, στην τελευταία άδεια προσωρινής παραμονής του εφεσίβλητου ημερομηνίας 8.5.2003, αναγράφεται με σαφήνεια ότι αυτή «ισχύει μέχρι 27.2.2008». Κάτω δε από τον τίτλο «ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ/ΟΡΟΙ», αναγράφονται τα εξής:-
«Στις περιπτώσεις αλλοδαπών που εργάζονται με Εταιρείες Διεθνών Επιχειρήσεων, η παρούσα άδεια ισχύει για πέντε χρόνια, με την προϋπόθεση ότι, με την πάροδο των τριών χρόνων, θα πρέπει να εξασφαλιστεί από την Κεντρική Τράπεζα Κύπρου συστατική επιστολή για ανανέωση. Σε αντίθετη περίπτωση, η άδεια αυτή θα θεωρείται αυτόματα ακυρωθείσα και ο/η κάτοχος θα υπόκειται σε απέλαση σαν απαγορευμένος μετανάστης/στρια. Εξυπακούεται ότι τα διαβατήρια, καθώς και τα συμβόλαια εργασίας θα πρέπει πάντοτε να βρίσκονται σε ισχύ.»
Με την αναγραφή στην υπό αναφορά άδεια ότι αυτή «ισχύει μέχρι 27.2.2008» και την παρατήρηση ότι η ισχύς της είναι «για πέντε χρόνια», καλύφθηκε η περίοδος μέχρι την υποβολή της σχετικής αίτησης, δηλαδή από τις 28.2.2003 μέχρι τις 28.3.2003, καθώς, επίσης, η περίοδος που μεσολάβησε μέχρι την έγκρισή της από τη διοίκηση στις 8.5.2003. Κατά λογική συνέπεια, η ανανέωσή της ανατρέχει πίσω στη λήξη της προηγούμενης άδειας με ουσιαστική νομιμοποίηση της παραμονής του εφεσίβλητου κατά την περίοδο μεταξύ της ημερομηνίας λήξης της και της ημερομηνίας υποβολής της αίτησής του για ανανέωσή της. Οποιαδήποτε διαφορετική κατάληξη θα ήταν αντίθετη με την αρχή της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος δικαίου, (βλ. Ε.Τ.Ε.Κ. v. Κάσινου (2010) 3 Α.Α.Δ. 54, σελίδα 60). Επομένως, τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου κρίνονται ως απολύτως ορθά.
Για τους λόγους, ανωτέρω, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον των εφεσειόντων, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.500,00, πλέον Φ.Π.Α.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.