|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:C795
(2014) 3 ΑΑΔ 470
17 Οκτωβρίου, 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΝΑΓΗ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/στές]
ΑΡΧΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσείουσα-Καθ' ων η αίτηση,
v.
1. ΑυγοΥσταΣ ΣτυλιανοΥ,
2. ΑνδρΕα ΣτυλιανοΥ,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών,
ΚΑΙ
3. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΑΘΕΣΕΩΣ
ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ (ΣΕΔΙΓΕΠ) ΛΤΔ.
Εφεσίβλητης-Αιτήτριας.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 131/2011)
Αναγκαστική Απαλλοτρίωση ― Οι όροι ανατροπής της, όπως τίθενται στο Άρθρο 23.5 του Συντάγματος ― Ανάλυση των δεδομένων της κριθείσας περίπτωσης οδήγησε στην διαπίστωση ότι οι όροι αυτοί επληρούντο ― Η σχετική δεσμευτική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η εφαρμογή της στα επίδικα γεγονότα.
Η ΑΗΚ επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε καταδικαστεί να επιστρέψει στους πρώην ιδιοκτήτες του, εφεσίβλητους, το επίδικο απαλλοτριωθέν ακίνητο.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
H Ολομέλεια εξέτασε με προσοχή την πρωτόδικη απόφαση, υπό το πρίσμα των εκατέρωθεν θέσεων και επιχειρημάτων των συνηγόρων των μερών. Κατάληξε ότι ουδείς από τους δύο, αλληλένδετους μεταξύ τους, λόγους έφεσης ευσταθεί. Σε συμφωνία με το σχετικό μέρος της πρωτόδικης απόφασης, θεωρεί ότι η υποχρέωση της AHK να προβεί μέσα στην τριετία του Άρθρου 23.5 του Συντάγματος και του Άρθρου 15 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου του 1962 (Ν.15/1962) στις ευλόγως αναγκαίες ενέργειες προς πραγμάτωση του σκοπού της απαλλοτρίωσης (Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέϊτς Λτδ ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 155) υπονοεί ενέργειες που σε κάθε περίπτωση αφορούν τον ήδη προγραμματισθέντα σκοπό. Όμως είναι προφανές ότι ενώ με την Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης εξαγγέλθηκε ως σκοπός «. η δημιουργία υπαίθριων αποθηκευτικών χώρων, χώρων στάθμευσης και για ανέγερση κτηρίων. » που αποτέλεσε και το αντικείμενο της προκήρυξης των διαγωνισμών ημερ. 15 και 24.9.01, εντούτοις στη συνέχεια προωθήθηκαν έργα που δεν είχαν προγραμματισθεί εξ υπαρχής. Διαμορφώθηκε, δηλαδή, εκ των υστέρων σκοπός διαφορετικός από το σκοπό της απαλλοτρίωσης ο οποίος, όπως ορθώς επισημαίνεται από το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετέτρεψε ένα απλό έργο ανέγερσης αποθηκών σε ένα πολύπλευρο και μεγαλεπήβολο έργο που επέφερε, αφενός, εκτόξευση του κόστους και, αφετέρου, μεγάλη καθυστέρηση στην αποπεράτωσή του. Κάτω απ' αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί η ΑΗΚ να επικαλείται τη γενικότητα του σκοπού προς προώθηση είτε της θέσης ότι η ίδια δεν αδράνησε, είτε της θέσης ότι καθυστέρησαν άλλες αρμόδιες υπηρεσίες στην έκδοση των αναγκαίων αδειών. Κατά συνέπεια προς τα ανωτέρω, η Ολομέλεια θεωρεί αβάσιμους και τους δύο λόγους έφεσης και υιοθετεί την πρωτόδικη κρίση, ότι οι αιτητές είχαν θεμελιώσει δικαίωμα επιστροφής των κτημάτων τους στη βάση ότι χρόνια μετά τη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης - μέχρι και το 2006 - η ΑΗΚ ασχολείτο ακόμη με το σχεδιασμό του έργου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Αποφάσεις:
Cyprus Tannery Ltd v. Republic (1977) 3 Α.Α.Δ. 75,
Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέϊτς Λτδ ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 155.
Έφεση.
Έφεση από τους Καθ' ων η Αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Κωνσταντινίδης, Δ.), (Υποθέσεις Αρ. 578/08 και 438/07), ημερ. 9/9/11.
Ά. Χρίστου (κα), για Ιωαννίδης, Δημητρίου ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες.
Α. Πέτσας για κ. Χρ. Κιτρομηλίδη, για τους Εφεσίβλητους 1 και 2.
Γρ. Λεοντίου με Δ. Γεωργιάδου (κα), για τους Εφεσίβλητους 3.
Cur. adv. vult.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Μ. Χριστοδούλου.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα - η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) - αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία έγιναν αποδεκτές οι προσφυγές 438/07 και 578/08, προβάλλοντας ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι (α) δεν προέβηκε στη λήψη εκείνων των ενεργειών που απαιτούνταν ώστε να καταστεί εφικτός ο σκοπός της απαλλοτρίωσης μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία των τριών χρόνων και ότι (β) δεν είχε προγραμματίσει εκ των προτέρων τις ενέργειες της ώστε να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο έγινε η απαλλοτρίωση.
Οι πιο πάνω δύο λόγοι έφεσης αποτέλεσαν αντικείμενο επιχειρηματολογίας εκατέρωθεν, την οποία θα εξετάσουμε αφού πρώτα σκιαγραφήσουμε τα γεγονότα που συνθέτουν την υπόθεση και την προσέγγιση τους από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στις 22.12.2000 δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας οι Γνωστοποιήσεις Απαλλοτρίωσης υπ' αρ. 1017 και 1019 και μερικούς μήνες μετά, στις 9.3 και 22.6.01, τα Διατάγματα απαλλοτρίωσης 199 και 612, αντίστοιχα, με τα οποία απαλλοτριώθηκαν τα τεμάχια των εφεσιβλήτων με αρ. 594 του Φ/Σχ. 53/64 και 1542 του Φ/Σχ. LIII/64, στα Κάτω Πολεμίδια, με σκοπό «. τη δημιουργία υπαίθριων αποθηκευτικών χώρων, χώρων στάθμευσης και για ανέγερση κτιρίων για την ικανοποίηση των αποθηκευτικών και άλλων αναγκών της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου».
Τα απαλλοτριωθέντα κτήματα περιήλθαν στην ΑΗΚ στις 20.9.01, η οποία ήδη είχε προκηρύξει από τις 15.9.01 διαγωνισμό για τις υπηρεσίες αρχιτέκτονα/πολιτικού μηχανικού και μηχανολόγου με αντικείμενο την ανέγερση αποθηκών σύμφωνα με τους Όρους Συμβολαίου και τους Όρους Εντολής που περιελάμβαναν αφενός χρονοδιάγραμμα και αφετέρου συγκεκριμενοποίηση του κτιριακού προγράμματος. Ακολούθησε, στις 24.9.01, η προκήρυξη διαγωνισμού για τις υπηρεσίες Επιμετρητού Ποσοτήτων και στις 14.1 και 15.1.02 έγιναν οι αναθέσεις στους πιο πάνω δύο διαγωνισμούς. Στην πορεία όμως των πραγμάτων το έργο προωθήθηκε για να περιλαμβάνει κτήριο επιφυλακής, κτήριο γραφείων, εργαστήριο, μηχανοστάσιο, περιφερειακή αποθήκη, δύο υποσταθμούς, αποθήκες, διαμερίσματα αχρήστων μετάλλων, καλυμμένους χώρους στάθμευσης και εσωτερικές εργασίες δημοσίων χώρων. Και αυτό ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων αλλαγών και προσθηκών που μετέτρεψαν το απλό έργο της ανέγερσης αποθηκών σε ένα πολύπλευρο και μεγαλεπήβολο έργο το οποίο, αφενός, εκτόξευσε το αρχικώς υπολογισθέν κόστος των £1.200.00 σε £6.000.000 και, αφετέρου, προκάλεσε μεγάλη καθυστέρηση στην αποπεράτωση του έργου - αποπερατώθηκε το 2010 - αφού κατά το 2006 το έργο βρισκόταν ακόμη στο στάδιο των κατασκευαστικών σχεδίων.
Με παραδεκτό το πιο πάνω πραγματικό πλαίσιο, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν συμφώνησε με την εισήγηση της ΑΗΚ ότι ο σκοπός, όπως καθορίστηκε από τη Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης*, ήταν εντελώς γενικός προς «. προμήθεια και/ή συντήρηση ή/και διατήρηση ή/και ανάπτυξη προμηθειών και υπηρεσιών οι οποίες είναι αναγκαίες στη ζωή και προάγουν την ευημερία ή την αναψυχή του κοινού (παραγωγή, μεταφορά, προμήθεια και διανομή ηλεκτρικού ρεύματος για οικιακούς, εμπορικούς και βιομηχανικούς σκοπούς». Αντ' αυτού συμφώνησε με την εισήγηση των αιτητών - εδώ εφεσιβλήτων - ότι τα προαναφερθέντα αποτελούν τί γενικά ανταποκρίνεται σε σκοπό δημόσιας ωφέλειας, ο οποίος όμως εξειδικεύεται με την αναφορά ότι η απαλλοτρίωση «. επιβάλλεται για τους ακόλουθους λόγους, δηλαδή για δημιουργία υπαίθριων αποθηκευτικών χώρων, χώρων στάθμευσης και για ανέγερση κτιρίων για την ικανοποίηση των αποθηκευτικών και άλλων αναγκών της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου». Με αυτό το δεδομένο το (πρωτόδικο) Δικαστήριο κατέληξε πως οι αιτητές θεμελίωσαν το δικαίωμα επιστροφής των κτημάτων τους και επί του προκειμένου παραθέτουμε αυτούσιο το σκεπτικό του.
«Η έκδοση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης δεν γίνεται στο κενό. Για τη νομιμότητα του προϋποτίθεται βασικός σχεδιασμός του έργου που προγραμματίζεται. (Βλ. Καραολής ν. Υπουργείου Εσωτερικών (2004) 3 Α.Α.Δ. 76 και Χωματένος ν. Δήμου Ιδαλίου (2009) 3 Α.Α.Δ. 13). Προϋπόθεση συναρτημένη και προς την έκταση της γης που απαιτείται. Όπως άλλωστε το λέγει και εν προκειμένω η Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης. Ότι μεγάλο μέρος του έργου δεν μπορεί να περιλαμβάνεται στο σχεδιασμό που οδήγησε στη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης, είναι προφανές. Δηλαδή, και να θεωρούσαμε πως ο σκοπός στη Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης, ευρέως ερμηνευόμενος, κάλυπτε και τέτοια έργα, αυτά δεν είχαν προγραμματιστεί εξ αρχής. Οι καθ' ων η αίτηση είχαν υποχρέωση, μέσα στην τριετία αλλά και διαχρονικά, να προβούν σε ευλόγως αναγκαίες ενέργειες προς πραγμάτωση του σκοπού. Ασφαλώς του προγραμματισθέντος. Είχαν τη δυνατότητα οι καθ' ων η αίτηση να προγραμματίζουν στη συνέχεια αλλά και να εισηγούνται πως αυτά προϋπέθεταν χρόνο και ενέργειες επιπρόσθετες, ώστε εξ αιτίας τους να μη θεωρείται ότι δεν ενήργησαν εγκαίρως και δεόντως; Προφανώς αυτό θα ήταν ανεπίτρεπτο. Τέτοιος προγραμματισμός, ουσιώδης και όχι περιθωριακός ή απλώς συμπληρωματικός, θα έπρεπε να είχε προηγηθεί ώστε οι ενέργειες, εντός της τριετίας και διαχρονικά να συναρτώνται προς αυτόν. Οι ενέργειες που απαιτούνται αφορούν στην πραγμάτωση του σκοπού και όχι στη για πρώτη φορά διαμόρφωση σκοπού εκ των υστέρων. Αυτό θα αποτελούσε απαράδεκτη αντιστροφή. Η απόφαση του Ναθαναήλ, Δ., στην Tivoli Property Ltd ν. Κυπριακής Δημοκρατίας,- Προσφυγή 788/08 ημερομηνίας 29.1.10, είναι σχετική. Δεν είχε γίνει «εκ των προτέρων στοχευμένη και προγραμματισμένη μελέτη για τη διαμόρφωση του όλου χώρου» και «η διοίκηση δεν μπορεί να καλύπτεται εσαεί πίσω από τη γενικότητα του σκοπού και να λέγει ως εξ αυτού ότι δεν έχει αδρανήσει». Κάτω από συνθήκες τέτοιας αβεβαιότητας η απαλλοτρίωση δεν θα έπρεπε να προωθείται «πολύ ενωρίς με αντίτιμο μικρή σχετικά αποζημίωση» και, πάνω σ' αυτή τη βάση, το αίτημα για επιστροφή κρίθηκε δίκαιο.
Στη βάση των δεδομένων δεν είναι δυνατό να αποσυνδεθεί η μεγάλη καθυστέρηση από τις αλλεπάλληλες αλλαγές και προσθήκες που βρίσκω ότι οι αιτητές θεμελίωσαν, στο βαθμό που είχαν υποχρέωση. Δεν μπορώ συναφώς να συμφωνήσω πως τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στις επιστολές των αρχιτεκτόνων κλπ και των επιμετρητών είναι άσχετα. Ασφαλώς δεν εκδικάζουμε εδώ την όποια αστική διαφορά μεταξύ τους και των καθ' ων η αίτηση. Τα στοιχεία όμως είναι σχετικά γιατί, ακριβώς, διασυνδέονται ευθέως προς το εδώ ζητούμενο. Αν δηλαδή οι καθ' ων η αίτηση, εγκαίρως προέβησαν στα αναγκαία για να καταστεί ο σκοπός εφικτός. Επίσης δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν ήταν κυρίως λόγω των συνεχών αλλαγών και των προσθηκών που προκλήθηκε η καθυστέρηση αλλά, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι καθ' ων η αίτηση, στο χρόνο που απαιτήθηκε νια την άδεια αποκοπής μερικών δένδρων ή για κάποια οριοθέτηση. Ως προς την οριοθέτηση, χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις, αλλά πάντως και χωρίς αναφορά στην έκταση της καθυστέρησης που αυτή υποτίθεται ότι προκάλεσε και, περαιτέρω, στις όποιες προσπάθειες για συντόμευση. Πράγμα που ισχύει και στην περίπτωση της άδειας αποκοπής μερικών δένδρων. Χωρίς δηλαδή αναφορά σε ενέργειες που έγιναν, όπως θεωρώ ότι οφείλονταν, για συντόμευση, όταν κάθε τμήμα της διοίκησης οφείλει να ανταποκρίνεται, αν όχι σε τριάντα μέρες στην περίπτωση που το θέμα καλύπτεται από το Άρθρο 29 του Συντάγματος, σε εύλογο χρόνο. Δεν θεωρώ ότι κάτω από τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης είναι δυνατό να συνδεθεί η μεγάλη καθυστέρηση προς όσα αναγκαίως προέκυπταν από τους όρους που είχαν επιβληθεί.
Καταλήγω πως οι αιτητές θεμελίωσαν το δικαίωμα επιστροφής των ακινήτων τους που επικαλούνται ως ήδη δημιουργηθέν κατά το χρόνο της διεκδίκησης της επιστροφής. Οι καθ' ων η αίτηση, όπως θεμελίωσαν οι αιτητές, ουσιαστικά χωρίς αντίλογο επί των στοιχείων, χρόνια μετά τη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης ασχολούνταν ακόμα με το σχεδιασμό του έργου και το περιεχόμενο του, με συνακόλουθη την παραμονή των ακινήτων κενών, χωρίς να έχει γίνει σ' αυτά οποιαδήποτε εργασία κατά τα χρόνια που αναφέρθηκαν»
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της ΑΗΚ, επαναλαμβάνοντας ό,τι και πρωτοδίκως, υπέβαλαν ότι το έργο που προωθήθηκε δεν αφίσταται του σκοπού της απαλλοτρίωσης και ούτε διαμορφώθηκε με ενέργειες της Αρχής εκ των υστέρων, όπως λανθασμένα έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Και αυτό καθότι στη Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης αναφέρεται ως σκοπός της απαλλοτρίωσης η δημιουργία αποθηκευτικών χώρων, χώρων στάθμευσης και ανέγερση κτηρίων για τις αποθηκευτικές και άλλες ανάγκες της Αρχής που της έδιδε την ευχέρεια να διαμορφώσει το όλο έργο σύμφωνα με τις ανάγκες της και χωρίς να εξειδικεύει τα επί μέρους χαρακτηριστικά του. Επομένως η απόφαση στην Tivoli (ανωτέρω) που αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση δεν ετύγχανε εφαρμογής. Εφαρμογής, τόνισαν, ετύγχανε η Cyprus Tannery Ltd v. Δημοκρατίας (1977) 3 Α.Α.Δ. 75, όπου επισημάνθηκε πως η έννοια του «σκοπού» της απαλλοτρίωσης ερμηνεύεται με ευρύτητα από το Δικαστήριο, ώστε να περιλαμβάνει και παρεμφερείς προς το βασικό σκοπό χρήσεις. Ο σκοπός επομένως της απαλλοτρίωσης, υπέβαλαν, ήταν εξ υπαρχής διαμορφωμένος και οι οποιεσδήποτε αλλαγές και μετατροπές στο έργο δεν ισοδυναμούσαν ότι δεν υπήρξε εξ υπαρχής ουσιώδης προγραμματισμός, ή ότι η ΑΗΚ δεν προέβηκε μέσα στην τριετία στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να καταστεί εφικτός ο σκοπός της απαλλοτρίωσης. Έσφαλε λοιπόν, κατέληξαν, το πρωτόδικο Δικαστήριο κρίνοντας διαφορετικά, όπως έσφαλε και στην παράλειψη του να αποδώσει ευθύνη για την καθυστέρηση του έργου στις αρμόδιες αρχές για την ολιγωρία που επέδειξαν στην έκδοση των απαραίτητων αδειών. Κυρίως στην καθυστέρηση της Πολεοδομικής Αρχής κατά εννέα μήνες να χορηγήσει πολεοδομική άδεια - η αίτηση υποβλήθηκε 13.3.03 και η άδεια χορηγήθηκε 7.4.04 - και στην καθυστέρηση κατά δεκαέξι μήνες του τμήματος Δασών να εγκρίνει την πρόταση της ΑΗΚ για αποκοπή δέντρων - η πρόταση υποβλήθηκε 18.6.04 και η έγκριση δόθηκε 18.10.05 - που ήταν όρος της πολεοδομικής άδειας για υποβολή αίτησης για άδεια οικοδομής.
Διαμετρικά αντίθετες είναι οι θέσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων των εφεσιβλήτων, οι οποίοι υποστήριξαν πλήρως την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Με βασικό επιχείρημα ότι υπό τα περιστατικά της υπόθεσης είναι προφανές πως η απαλλοτρίωση είχε γίνει βάσει κάποιου προγραμματισμού, ο οποίος όμως έμελλε απλώς να αποτελέσει το όχημα για την απαλλοτρίωση και όχι για την επίτευξη του σκοπού της. Ο ακριβής σκοπός της απαλλοτρίωσης, υπέβαλαν, αφέθηκε να διαμορφωθεί στην πορεία και τελικά το έργο που προωθήθηκε ήταν εντελώς διαφορετικό από εκείνο στο οποίο αναφερόταν ο σκοπός της απαλλοτρίωσης. Εξ ου και η εκτόξευση του κόστους του Έργου από το £1.200.000 στα £6.000.000 και η συνακόλουθη μεγάλη καθυστέρηση στην υλοποίηση του.
Εξετάσαμε με προσοχή την πρωτόδικη απόφαση υπό το πρίσμα των εκατέρωθεν θέσεων και επιχειρημάτων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των μερών. Καταλήξαμε ότι ουδείς από τους δύο, αλληλένδετους μεταξύ τους, λόγους έφεσης ευσταθεί. Σε συμφωνία με το σχετικό μέρος της πρωτόδικης απόφασης, το οποίο παραθέτουμε αυτούσιο πιο πάνω, θεωρούμε ότι η υποχρέωση της AHK να προβεί μέσα στην τριετία του Άρθρου 23.5 του Συντάγματος και του Άρθρου 15 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου του 1962 (Ν.15/1962) στις ευλόγως αναγκαίες ενέργειες προς πραγμάτωση του σκοπού της απαλλοτρίωσης (Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέϊτς Λτδ ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 155) υπονοεί ενέργειες που σε κάθε περίπτωση αφορούν τον ήδη προγραμματισθέντα σκοπό. Όμως είναι προφανές ότι ενώ με την Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης εξαγγέλθηκε ως σκοπός «. η δημιουργία υπαίθριων αποθηκευτικών χώρων, χώρων στάθμευσης και για ανέγερση κτηρίων. » που αποτέλεσε και το αντικείμενο της προκήρυξης των διαγωνισμών ημερ. 15 και 24.9.01, εντούτοις στη συνέχεια προωθήθηκαν έργα που δεν είχαν προγραμματισθεί εξ υπαρχής. Διαμορφώθηκε, δηλαδή, εκ των υστέρων σκοπός διαφορετικός από το σκοπό της απαλλοτρίωσης ο οποίος, όπως ορθώς επισημαίνεται από το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετέτρεψε ένα απλό έργο ανέγερσης αποθηκών σε ένα πολύπλευρο και μεγαλεπήβολο έργο που επέφερε, αφενός, εκτόξευση του κόστους και, αφετέρου, μεγάλη καθυστέρηση στην αποπεράτωση του. Κάτω απ' αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί η ΑΗΚ να επικαλείται τη γενικότητα του σκοπού προς προώθηση είτε της θέσης ότι η ίδια δεν αδράνησε, είτε της θέσης ότι καθυστέρησαν άλλες αρμόδιες υπηρεσίες στην έκδοση των αναγκαίων αδειών.
Κατά συνέπεια προς τα ανωτέρω θεωρούμε αβάσιμους και τους δύο λόγους έφεσης και υιοθετούμε την πρωτόδικη κρίση ότι οι αιτητές είχαν θεμελιώσει δικαίωμα επιστροφής των κτημάτων τους στη βάση ότι χρόνια μετά τη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης - μέχρι και το 2006 - η ΑΗΚ ασχολείτο ακόμη με το σχεδιασμό του έργου.
Για όλα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με έξοδα προς όφελος των εφεσιβλήτων.
Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να τεθούν ενώπιον του Εφετείου προς έγκριση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.