Σασακάρος Κωνσταντίνος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2014) 3 ΑΑΔ 106

Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή, σε αντιδιαστολή προς πράξη βεβαιωτικού χαρακτήρα ― Περιστάσεις του βεβαιωτικού χαρακτήρα της προσβληθείσας απόφασης στην κριθείσα περίπτωση και συνακόλουθα του απαράδεκτου της προσφυγής.

Αναθεωρητική Έφεση ― Παράληψη προσβολής με την Ειδοποίηση μέρους της θεμελίωσης της εκκαλούμενης απόφασης ― Περιστάσεις και συνέπειες στην εξετασθείσα υπόθεση.

Ο εφεσείων αξίωσε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί ως απαράδεκτη η προσφυγή του κατά της δυσμενούς για αυτόν επίδικης πράξης.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

1. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, τόσο στα πλαίσια της δικογραφίας όσο και κατά την αγόρευσή του, φαίνεται να εισηγείται ότι η προσβαλλόμενη με την προσφυγή απόφαση είχε ακολουθήσει χρονικά την απορριπτική απόφαση του Τμήματος σε σχέση με την αρχική του αίτηση ημερομηνίας 14.6.2006. Προφανώς, παραβλέπει ότι ενδιαμέσως, στις 7.6.2007, είχε ο ίδιος υποβάλει, εκ μέρους του εφεσείοντα, νέο αίτημα, το οποίο, τελικώς, απαντήθηκε από το Τμήμα με την επιστολή 10.8.2007. Στην εν λόγω απάντηση, γίνεται ειδική αναφορά σε ό,τι ελήφθη υπόψη, κατά την εξέταση του τρίτου πιο πάνω αιτήματος του εφεσείοντα, που ήταν και πάλιν για να του χορηγηθεί πιστοποιητικό ικανότητας ηλεκτρολόγου μηχανικού, όπως και την πρώτη φορά. Η αναφορά δε αυτή ήταν σε σχέση με την ελληνική νομοθεσία 6422/34 και τα διατάγματα τα οποία είχαν εκδοθεί δυνάμει αυτής, στα οποία εμφανώς παραπέμπει και η βεβαίωση του Τ.Ε.Ε. ημερομηνίας 18.9.2007. Η εν λόγω βεβαίωση, αν και πρώτη φορά είχε τεθεί ενώπιον του Τμήματος, με την τέταρτη και τελευταία αίτηση του εφεσείοντα, ημερομηνίας 26.9.2007, εντούτοις το περιεχόμενό της ήταν, ήδη, γνωστό στο Τμήμα, δεδομένου ότι ταυτίζεται πλήρως με το περιεχόμενο της γενικής άδειας, η οποία είχε ληφθεί υπόψη, όταν αυτό κατέληγε στην προαναφερθείσα απορριπτική απόφασή του της 10.8.2007. Εξετάζοντας όλα τα στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιον του Τμήματος με την τελευταία αίτηση του εφεσείοντα ημερομηνίας 26.9.2007, διαπιστώνεται ότι δεν περιλαμβανόταν οτιδήποτε το νέο σ' αυτά. Αντίθετα, επρόκειτο για στοιχεία τα οποία το Τμήμα είχε, ήδη, εξετάσει και λάβει υπόψη στα πλαίσια της απορριπτικής απόφασής του, την οποία είχε κοινοποιήσει στο δικηγόρο του εφεσείοντα με την επιστολή ημερομηνίας 10.8.2007. Συγκεκριμένα, στην κοινοποίηση αυτή, γινόταν ειδική αναφορά στην ελληνική νομοθεσία 6422/34 και τα σχετικά διατάγματα που είχαν εκδοθεί δυνάμει αυτής. Το γεγονός ότι τα εν λόγω στοιχεία είχαν τεθεί ξανά ενώπιον του Τμήματος, με την τελευταία πιο πάνω αίτηση, καθώς και η εξέτασή τους οδήγησαν όχι σε νέα έρευνα από το Τμήμα αλλά επιβεβαίωση του αποτελέσματος της, ήδη, διενεργηθείσας έρευνας, το οποίο κοινοποιήθηκε προς το δικηγόρο του εφεσείοντα με την επιστολή 10.8.2007. Συνακόλουθα, διαπιστώνεται ότι η παράλειψη του εφεσείοντα να προσβάλει την απόφαση του Τμήματος ημερομηνίας 10.8.2007 είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια του δικαιώματός του να προσφύγει σε σχέση με αυτή, δυνάμει του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος.

2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και στη βάση δεύτερου λόγου, ο οποίος δεν έχει προσβληθεί στα πλαίσια της παρούσας έφεσης. Συγκεκριμένα, έκρινε ότι ο αιτητής, αποδεχθείς το πιστοποιητικό ικανότητας ηλεκτρολόγου εγκαταστάτη, που του είχε χορηγηθεί στα πλαίσια της αίτησής του της 28.9.2006, εμποδιζόταν να επανέλθει, ζητώντας να του χορηγηθεί το πιστοποιητικό το οποίο το Τμήμα αρνήθηκε αρχικά να του χορηγήσει, χαρακτηρίζοντας, μάλιστα, τη συμπεριφορά του αυτή ως αντιφατική. Κατά συνέπεια, κρίνουμε ότι ίδια θα ήταν η απόφασή μας, ούτως ή άλλως, ήτοι απορριπτική της έφεσης, η οποία, εν πάση περιπτώσει, απορρίπτεται και για το λόγο που έχει ειδικά εξεταστεί, επικυρώνοντας, με αυτόν τον τρόπο, την πρωτόδικη απόφαση και την κατάληξή της ότι η απόφαση του Τμήματος ημερομηνίας 24.1.2008 ήταν βεβαιωτικού χαρακτήρα.

Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Koudounaris v. Republic (Ministry of Education) (1967) 3 C.L.R. 479,

Varnava v. Republic (District Officer Nicosia and Another) (1968) 3 C.L.R. 566,

Kelpis v. Republic (Director of Personnel) (1970) 3 C.L.R. 196,

Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054,

Papaphotis v. E.S.C. (1988) 3 C.L.R. 1368,

Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191,

Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 364.

Έφεση.

Έφεση από τον Αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή τότε του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Χατζηχαμπής, Δ.), (Υπόθεση Αρ. 551/08), ημερ. 15/9/09.

Ν. Νεοκλέους, για τον Εφεσείοντα.

Ρ. Παπαέτη (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Ν. Γιασεμής.

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, αιτητής, είναι μηχανολόγος μηχανικός, έχοντας αποκτήσει το δίπλωμά του στον κλάδο αυτό από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1997. Τον επόμενο χρόνο, 1998, ενεγράφη με την πιο πάνω ειδικότητα στο μητρώο μελών του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, Τ.Ε.Ε., ενώ, το 2004, έτυχε της ίδιας επαγγελματικής αναγνώρισης από το Επιστημονικό και Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου, Ε.Τ.Ε.Κ. Συγκεκριμένα, από τον οργανισμό αυτό, ο εφεσείων έλαβε άδεια άσκησης επαγγέλματος στον κλάδο μηχανολογικής μηχανικής.

Ακολούθως, με διαδοχικές, όπως θα φανεί στη συνέχεια, αιτήσεις του στο Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων, το Τμήμα, ο εφεσείων ζήτησε να του χορηγηθεί πιστοποιητικό ικανότητας ηλεκτρολόγου μηχανικού. Όταν και η τελευταία προσπάθειά του, με την αίτηση 26.9.2007, απέτυχε, προσέβαλε με προσφυγή, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, την απορριπτική απόφαση του Τμήματος, ημερομηνίας 24.1.2008, βασικά, ως αντίθετη προς το νόμο. Ούτε και η προσφυγή του, όμως, ευοδώθηκε. Κρίθηκε ότι η προσβληθείσα απόφαση ήταν βεβαιωτικού χαρακτήρα, θέμα το οποίο εξετάστηκε προδικαστικά, μετά από σχετικό αίτημα της συνηγόρου της Δημοκρατίας.

Ως αποτέλεσμα, ο εφεσείων καταχώρισε την παρούσα έφεση, επιδιώκοντας την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Προβάλλει, συναφώς, ότι αυτή είναι νομικά εσφαλμένη, καθότι δεν ελήφθη υπόψη ότι, στα πλαίσια της τελευταίας αίτησής του, ανωτέρω, είχε θέσει ενώπιον του Τμήματος νέα στοιχεία, τα οποία δε συνόδευαν την αρχική αίτησή του, ημερομηνίας 14.6.2006.

Την πιο πάνω θέση υποστήριξε, κατά την αγόρευσή του, και ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, με ιδιαίτερη έμφαση σε γεγονότα, τα οποία θεωρεί ότι διακρίνουν την απορριπτική απόφαση του Τμήματος της 24.1.2008 από προηγούμενη απόφασή του με ίδια κατάληξη. Αναφερόταν στην απορριπτική απόφαση του Τμήματος ημερομηνίας 19.9.2006, σε σχέση με την προαναφερθείσα αρχική αίτηση του εφεσείοντα. Αντίθετη ήταν η άποψη της ευπαίδευτης συνηγόρου των εφεσιβλήτων, η οποία, προς υποστήριξη της θέσης της, παρέπεμψε σε απόφαση του Τμήματος για το ίδιο θέμα, ημερομηνίας 10.8.2007. Όπως εξήγησε, σε εκείνην την περίπτωση, το Τμήμα είχε, ήδη, υπόψη του τα πρόσθετα στοιχεία που ο εφεσείων είχε υποβάλει με την αίτησή του της 26.9.2007. Η απόφασή του δε ήταν και πάλιν αρνητική για τον εφεσείοντα.

Η διαφορετική άποψη, που, προφανώς, υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών ως προς τα καθοριστικά για το υπό εξέταση θέμα γεγονότα, δικαιολογεί την παράθεσή τους σε κάποια έκταση και με τη χρονολογική τους σειρά, σημειώνοντας, συγχρόνως, ότι αυτά δεν είναι υπό αμφισβήτηση. Στις 19.9.2006, το Τμήμα απέρριψε την αρχική αίτηση του εφεσείοντα, όπως αναφέρεται στη σχετική επιστολή, επειδή, «..., με βάση τους περί Ηλεκτρισμού Κανονισμούς του 1941 μέχρι 2004 της Κυπριακής Δημοκρατίας, η βασική προϋπόθεση για να αποκτήσει κάποιος Πιστοποιητικό Ικανότητας Ηλεκτρολόγου Μηχανικού, είναι να κατέχει πτυχίο ή δίπλωμα Πανεπιστημίου Ηλεκτρολόγου Μηχανικού. Επειδή, εσείς, είστε διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός δεν μπορείτε να αποκτήσετε Πιστοποιητικό Ικανότητας Ηλεκτρολόγου Μηχανικού.».

Τότε, ο εφεσείων, με επιστολή του ημερομηνίας 28.9.2006, αποτάθηκε εκ νέου στο Τμήμα, πληροφορώντας το ότι ήταν κάτοχος, μεταξύ άλλων, γενικής άδειας εκτέλεσης ηλεκτρικών εγκαταστάσεων όλων των ειδικοτήτων και κατηγοριών, η οποία του είχε χορηγηθεί στις 24.6.1998 από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης, Διεύθυνση Βιομηχανίας και Ορυκτού Πλούτου, κατ' εφαρμογή του Νόμου 6422/34 και των σχετικών διαταγμάτων. Επισύναψε αντίγραφα. Συγχρόνως, διευκρίνισε ότι το αίτημά του ήταν να του χορηγηθεί «το αντίστοιχο πιστοποιητικό (άδεια) ικανότητας του Ηλεκτρολόγου Εγκαταστάτη». Το Τμήμα ανταποκρίθηκε θετικά και, στις 7.12.2006, χορήγησε στον εφεσείοντα πιστοποιητικό ικανότητας εργολήπτου ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, με μέγιστο όριο ισχύος 150 ΧΒΑ (χαμηλής και μέσης τάσης). Είχε θεωρηθεί ως το αντίστοιχο της εν λόγω γενικής άδειας που του είχε χορηγηθεί από τις ελληνικές αρχές, με βάση την προαναφερθείσα ελληνική νομοθεσία. Η πράξη χορήγησης του προαναφερθέντος πιστοποιητικού δεν έχει προσβληθεί από τον εφεσείοντα.

Συγχρόνως, ο εφεσείων, χωρίς να αναμένει την ανταπόκριση του Τμήματος, με επιστολή του ίδιας ημερομηνίας και περιεχομένου όπως η τελευταία, δηλαδή 28.9.2006, απευθύνθηκε και στην Επίτροπο Διοικήσεως. Η Επίτροπος απέστειλε την έκθεσή της στο Τμήμα στις 8.5.2007, με την υπόδειξη όπως αυτό επανεξετάσει το παράπονο του εφεσείοντα, υπό το φως και των διαπιστώσεών της. Να σημειωθεί πως δεν παρέλειψε να πράξει το ίδιο και ο δικηγόρος του εφεσείοντα, ο οποίος, με τηλεομοιότυπό του, ημερομηνίας 7.6.2007, προς το Τμήμα, υπέδειξε:-

«Το αίτημα του πελάτου μας είναι να ακολουθήσετε τις υποδείξεις του πορίσματος.

Αναμένουμε την θετική σας ανταπόκριση.»

Αναμφίβολα, επρόκειτο για νέο αίτημα, το οποίο υποβλήθηκε εκ μέρους του εφεσείοντα, ενισχυμένο, όπως προκύπτει, από το πόρισμα και της Επιτρόπου Διοικήσεως, και αφού, στις 7.12.2006, του είχε, ήδη, χορηγηθεί πιστοποιητικό ικανότητας εργολήπτου ηλεκτρικών εγκαταστάσεων με όριο ισχύος· προφανώς δεν τον ικανοποίησε αυτό. Με το πιο πάνω αίτημα, ουσιαστικά, ζητείτο εκ νέου η χορήγηση στον εφεσείοντα πιστοποιητικού ικανότητας ηλεκτρολόγου μηχανικού. Η μη χορήγηση τέτοιου πιστοποιητικού ήταν, άλλωστε, και το παράπονό του προς την Επίτροπο Διοικήσεως, όταν ο ίδιος αποτάθηκε προς αυτή στις 28.9.2006, παραπέμποντας, συναφώς, στην απορριπτική απόφαση του Τμήματος της 19.9.2006, που παρατίθεται προηγουμένως. Να σημειωθεί πως ο εφεσείων, στην τελευταία παράγραφο της προσφυγής του, αναγνωρίζει ότι είχε υποβάλει προς το Τμήμα το αίτημα ημερομηνίας 7.6.2007, που αναφέρεται πιο πάνω.

Υπήρξε γραπτή ανταπόκριση από το Τμήμα στο τελευταίο πιο πάνω αίτημα εκ μέρους του εφεσείοντα στις 10.8.2007, η οποία, όμως, δεν ήταν θετική. Ο δικηγόρος του, αφού ενημερωνόταν ότι είχε ληφθεί υπόψη και το πόρισμα της Επιτρόπου Διοικήσεως, πληροφορείτο, περαιτέρω, τα εξής:-

«1. Ο κ. Κωνσταντίνος Σασάκαρος είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός, μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.) στην ειδικότητα του Μηχανολόγου Μηχανικού και αντίστοιχα έχει εγγραφεί στο Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου (ΕΤΕΚ) με άδεια άσκησης επαγγέλματος στον κλάδο της Μηχανολογικής Μηχανικής.

2. Για να μπορεί να ασκεί το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού στην Κύπρο θα πρέπει να έχει την δυνατότητα με βάση τα ακαδημαϊκά του προσόντα να εγγραφεί στο Τ.Ε.Ε. (χώρα έκδοσης του πτυχίου του) στην ειδικότητα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και σύμφωνα με τον περί του Γενικού Συστήματος αναγνώρισης επαγγελματικών Προσόντων Νόμου 179/(Ι)/2002 να εγγραφεί αντίστοιχα στο ΕΤΕΚ. Από τα στοιχεία που μας έχει υποβάλει δεν φαίνεται να είναι εγγεγραμμένος ως διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο ΤΕΕ και στο ΕΤΕΚ και επομένως δεν μπορεί να ασκήσει το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού στην Κύπρο.

3. Ο παραπονούμενος υπόβαλε αρχικά αίτηση για απόκτηση Πιστοποιητικού Ικανότητας Ηλεκτρολόγου Μηχανικού, την οποία το Τμήμα μου απέρριψε για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω. (Η επιστολή μας με αριθμό 109/42/5237 και ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου, 2006, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται, είναι σχετική.) Μετά, επανήλθε με την επιστολή του ημερομηνίας 28 Σεπτεμβρίου, 2006 αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται, και διευκρίνιζε ότι το αίτημα του ήταν για απόκτηση Πιστοποιητικού Ικανότητας 'Ηλεκτρολόγου Εγκαταστάτη', αντίστοιχου με αυτού που κατέχει στην Ελλάδα.

Το αντίστοιχο κατοχυρωμένο επάγγελμα στην Κύπρο είναι το επάγγελμα του Εργολήπτη Ηλεκτρικών Εγκαταστάσεων με μέγιστο όριο ισχύος 150KVA.

Το Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών βασιζόμενο στις πρόνοιες:

(i) του Ελληνικού Νόμου 6422/34, σ' εφαρμογή του οποίου έχει εκδοθεί η 'Γενική άδεια εκτέλεσης ηλεκτρικών εγκαταστάσεων όλων των ειδικοτήτων και κατηγοριών' στον παραπονούμενο,

(ii) των σχετικών Ελληνικών Διαταγμάτων, σύμφωνα με το Άρθρο 5 του πιο πάνω Νόμου,

(iii) της ισχύουσας περί Ηλεκτρισμού Κυπριακής Νομοθεσίας,

(iv) του περί Γενικού Συστήματος Αναγνώρισης των Επαγγελματικών Προσόντων Νόμου (179(Ι) του 2002) και του Τρίτου Συστήματος Αναγνώρισης των Επαγγελματικών Προσόντων Νόμου (157(Ι) του 2004),

παραχώρησε στον κ. Σασάκαρο την σχετική άδεια για να μπορεί να ασκεί το επάγγελμα αυτό.»

Η πιο πάνω απάντηση, προφανώς, δε θεωρήθηκε και πάλιν ικανοποιητική. Ως αποτέλεσμα, στις 26.9.2007, ο δικηγόρος του εφεσείοντα επικοινώνησε γραπτώς με το Τμήμα, αποστέλλοντας, συγχρόνως, έντυπο νέας αίτησης του εφεσείοντα, ίδιας ημερομηνίας, ζητώντας την έκδοση προς αυτόν πιστοποιητικού ικανότητας ηλεκτρολόγου μηχανικού, όπως και με δύο από τις προηγούμενες αιτήσεις, οι οποίες αναφέρονται πιο πάνω. Στην ίδια επιστολή, ο δικηγόρος είχε εσωκλείσει έγγραφα, τα οποία συμπλήρωσε, περαιτέρω, με επιστολή του ημερομηνίας 26.11.2007. Αφορούσαν είτε άδειες, οι οποίες είχαν χορηγηθεί στον εφεσείοντα από τις ελληνικές αρχές, είτε ελληνικές νομοθεσίες, σχετικές με το υπό εξέταση θέμα. Στα πιο πάνω έγγραφα, πλην ενός, γίνεται συγκεκριμένη αναφορά από το Τμήμα στην προαναφερθείσα επιστολή του προς το δικηγόρο του εφεσείοντα, ημερομηνίας 10.8.2007.

Ό,τι δεν αναφέρεται ρητώς στην τελευταία, ανωτέρω, επιστολή του Τμήματος είναι μια βεβαίωση του Τ.Ε.Ε., ημερομηνίας 18.9.2007. Είχε συμπεριληφθεί στα έγγραφα που απέστειλε ο δικηγόρος του εφεσείοντα με την τελευταία αίτησή του, ανωτέρω. Με αυτήν, επιβεβαιώνεται ότι, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία Ν. 6422/34, ο εφεσείων, ως διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός, έχει δικαίωμα εκπόνησης μελετών, διενέργειας επιβλέψεων και συντήρησης ηλεκτρολογικών και μηχανολογικών εγκαταστάσεων χωρίς περιορισμό· βασικά, ό,τι αναφέρεται και στη γενική άδεια, η οποία του είχε χορηγηθεί δυνάμει της προαναφερθείσας ελληνικής νομοθεσίας.

Η απάντηση του Τμήματος ήταν και τούτη τη φορά αρνητική. Η σχετική επιστολή, ημερομηνίας 24.1.2008, απευθυνόταν στο δικηγόρο του εφεσείοντα και τον πληροφορούσε τα εξής:-

«Αναφέρομαι στις επιστολές σας με ημερομηνίες 27 Σεπτεμβρίου και 26 Νοεμβρίου, 2007 και σε συνέχεια των τηλεφωνικών συνομιλιών που έγιναν στις 9 Νοεμβρίου, 2007 και στις 4 Ιανουαρίου, 2008, μεταξύ των κ.κ. Ν. Ε. Νεοκλέους του Γραφείου σας και Α. Μαρδαπήττα του Τμήματός μου, σας πληροφορώ ότι, η αίτηση του κ. Κωνσταντίνου Σασάκαρου για έκδοση Πιστοποιητικού Ικανότητας Ηλεκτρολόγου Μηχανικού, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, για τους λόγους που αναφέρονται στην προηγούμενη επιστολή μου με αριθμό 46/75/36 και ημερομηνία 10 Αυγούστου, 2007. Οι λόγοι αυτοί, έχουν επεξηγηθεί και συμφωνηθεί μαζί σας, κατά τις πιο πάνω αναφερόμενες τηλεφωνικές συνομιλίες.»

Είναι την απόφαση αυτή που είχε προσβάλει ο εφεσείων, ως εμπεριέχουσα νέα εκτελεστή πράξη, υποκείμενη σε αναθεώρηση. Με την παρούσα έφεση, επιδιώκει την ανατροπή της απορριπτικής πρωτόδικης απόφασης, με την οποία, όπως αναφέρθηκε ήδη, είχε γίνει δεκτή η εισήγηση εκ μέρους της Δημοκρατίας ότι η πιο πάνω απόφαση ήταν βεβαιωτικού χαρακτήρα.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, κατά την αγόρευσή του, εισηγήθηκε, πλέον, συγκεκριμένα ότι τα νέα στοιχεία, που ο πελάτης του είχε θέσει με την τελευταία αίτησή του ενώπιον του Τμήματος, ήσαν η τελευταία βεβαίωση του Τ.Ε.Ε., καθώς, επίσης, η βεβαίωση, εννοώντας, προφανώς, ως τέτοια τη γενική άδεια από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης. Δεδομένων δε των νέων αυτών στοιχείων, η εξέταση της αίτησης, η οποία διενεργήθηκε από το Τμήμα, συνιστούσε νέα έρευνα, το αποτέλεσμα της οποίας προσέλαβε εκτελεστό χαρακτήρα. Προς υποστήριξη της εισήγησής του, ο συνήγορος παρέπεμψε σε σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, προκειμένου να καταδείξει πότε μια πράξη της διοίκησης είναι βεβαιωτική και πότε αυτή αποτελεί προϊόν νέας έρευνας, που της προσδίδει εκτελεστό χαρακτήρα, (βλ. Koudounaris v. Republic (Ministry of Education) (1967) 3 C.L.R. 479, Varnava v. Republic (District Officer Nicosia α.ο.) (1968) 3 C.L.R. 566, Kelpis v. Republic (Director of Personnel) (1970) 3 C.L.R. 196, Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054, Papaphotis v. E.S.C. (1988) 3 C.L.R. 1368, Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191).

Η νομολογία, η οποία έχει καθορίσει την αρχή που διέπει το υπό εξέταση θέμα, υπήρξε διαχρονικά συνεπής. Βασίζονται σ' αυτή και οι δύο πλευρές. Ένα απόσπασμα δε από το σύγγραμμα του Μιχ. Δ. Στασινόπουλου, «Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών», Έκδοσις Τέταρτη, (1964), στη σελ 176, το οποίο έχει, επανειλημμένα, υιοθετηθεί ότι αποτελεί την ορθή έκφραση της εν λόγω αρχής, προσφέρει χρήσιμη καθοδήγηση και στην περίπτωση αυτή. Αναφέρει:-

«Πότε υπάρχει νέα έρευνα, είναι ζήτημα πραγματικόν. Θεωρείται όμως γενικώς νέα έρευνα η λήψις υπ' όψιν νέων ουσιωδών νομικών ή πραγματικών στοιχείων, κρίνεται δε αυστηρώς το χρησιμοποιηθέν νέον υλικόν, διότι δεν πρέπει ο απολέσας την προθεσμίαν διά την προσβολήν μιας εκτελεστής πράξεως, να δύναται να καταστρατηγή την προθεσμίαν ταύτην διά της δημιουργίας νέας πράξεως, η οποία εξεδόθη κατ' επίφασιν μεν κατόπιν νέας ερεύνης, κατ' ουσίαν όμως επί τη βάσει των αυτών στοιχείων. ...

Νέα έρευνα υπάρχει ιδίως εάν, προ της εκδόσεως της νεωτέρας πράξεως, λαμβάνη χώραν εξέτασις στοιχείων κρίσεως νεωστί προκυπτόντων ή πρϋπαρχόντων μεν αλλά τέως αγνώστων, άτινα νυν λαμβάνονται προσθέτως διά πρώτην φοράν υπ' όψιν.»

Το πρώτο μέρος του υιοθετήθηκε και στην υπόθεση Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 364, ενώ ολόκληρο το πιο πάνω απόσπασμα παρατέθηκε, όπως αναφέρεται, για σκοπούς καθοδήγησης της διοίκησης, στην υπόθεση Varnava v. Republic (District Officer Nicosia a.o.), ανωτέρω, στη σελίδα 576.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, τόσο στα πλαίσια της δικογραφίας όσο και κατά την αγόρευσή του, φαίνεται να εισηγείται ότι η προσβαλλόμενη με την προσφυγή απόφαση είχε ακολουθήσει χρονικά την απορριπτική απόφαση του Τμήματος σε σχέση με την αρχική του αίτηση ημερομηνίας 14.6.2006. Προφανώς, παραβλέπει ότι ενδιαμέσως, στις 7.6.2007, είχε ο ίδιος υποβάλει, εκ μέρους του εφεσείοντα, νέο αίτημα, το οποίο, τελικώς, απαντήθηκε από το Τμήμα με την επιστολή 10.8.2007. Στην εν λόγω απάντηση, γίνεται ειδική αναφορά σε ό,τι ελήφθη υπόψη, κατά την εξέταση του τρίτου πιο πάνω αιτήματος του εφεσείοντα, που ήταν και πάλιν για να του χορηγηθεί πιστοποιητικό ικανότητας ηλεκτρολόγου μηχανικού, όπως και την πρώτη φορά. Η αναφορά δε αυτή ήταν σε σχέση με την ελληνική νομοθεσία 6422/34 και τα διατάγματα τα οποία είχαν εκδοθεί δυνάμει αυτής, στα οποία εμφανώς παραπέμπει και η βεβαίωση του Τ.Ε.Ε. ημερομηνίας 18.9.2007. Η εν λόγω βεβαίωση, αν και πρώτη φορά είχε τεθεί ενώπιον του Τμήματος, με την τέταρτη και τελευταία αίτηση του εφεσείοντα, ημερομηνίας 26.9.2007, εντούτοις το περιεχόμενό της ήταν, ήδη, γνωστό στο Τμήμα, δεδομένου ότι ταυτίζεται πλήρως με το περιεχόμενο της γενικής άδειας, η οποία είχε ληφθεί υπόψη, όταν αυτό κατέληγε στην προαναφερθείσα απορριπτική απόφασή του της 10.8.2007.

Επομένως, εξετάζοντας όλα τα στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιον του Τμήματος με την τελευταία αίτηση του εφεσείοντα ημερομηνίας 26.9.2007, διαπιστώνεται ότι δεν περιλαμβανόταν οτιδήποτε το νέο σ' αυτά. Αντίθετα, επρόκειτο για στοιχεία τα οποία το Τμήμα είχε, ήδη, εξετάσει και λάβει υπόψη στα πλαίσια της απορριπτικής απόφασής του, την οποία είχε κοινοποιήσει στο δικηγόρο του εφεσείοντα με την επιστολή ημερομηνίας 10.8.2007. Συγκεκριμένα, στην κοινοποίηση αυτή, γινόταν ειδική αναφορά στην ελληνική νομοθεσία 6422/34 και τα σχετικά διατάγματα που είχαν εκδοθεί δυνάμει αυτής. Το γεγονός ότι τα εν λόγω στοιχεία είχαν τεθεί ξανά ενώπιον του Τμήματος, με την τελευταία πιο πάνω αίτηση, καθώς και η εξέτασή τους οδήγησαν όχι σε νέα έρευνα από το Τμήμα αλλά επιβεβαίωση του αποτελέσματος της, ήδη, διενεργηθείσας έρευνας, το οποίο κοινοποιήθηκε προς το δικηγόρο του εφεσείοντα με την επιστολή 10.8.2007. Συνακόλουθα, διαπιστώνεται ότι η παράλειψη του εφεσείοντα να προσβάλει την απόφαση του Τμήματος ημερομηνίας 10.8.2007 είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια του δικαιώματός του να προσφύγει σε σχέση με αυτή, δυνάμει του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος.

Τέλος, να παρατηρήσουμε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και στη βάση δεύτερου λόγου, ο οποίος δεν έχει προσβληθεί στα πλαίσια της παρούσας έφεσης. Συγκεκριμένα, έκρινε ότι ο αιτητής, αποδεχθείς το πιστοποιητικό ικανότητας ηλεκτρολόγου εγκαταστάτη, που του είχε χορηγηθεί στα πλαίσια της αίτησής του της 28.9.2006, εμποδιζόταν να επανέλθει, ζητώντας να του χορηγηθεί το πιστοποιητικό το οποίο το Τμήμα αρνήθηκε αρχικά να του χορηγήσει, χαρακτηρίζοντας, μάλιστα, τη συμπεριφορά του αυτή ως αντιφατική. Κατά συνέπεια, κρίνουμε ότι ίδια θα ήταν η απόφασή μας, ούτως ή άλλως, ήτοι απορριπτική της έφεσης, η οποία, εν πάση περιπτώσει, απορρίπτεται και για το λόγο που έχει ειδικά εξεταστεί, επικυρώνοντας, με αυτόν τον τρόπο, την πρωτόδικη απόφαση και την κατάληξή της ότι η απόφαση του Τμήματος ημερομηνίας 24.1.2008 ήταν βεβαιωτικού χαρακτήρα.

Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα, καθοριζόμενα στο ποσό των €1.500,00.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία