|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:C113
(2014) 3 ΑΑΔ 36
14 Φεβρουαρίου, 2014
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΠΑΡΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΡΧΗΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 21/2010)
Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ― Προαγωγές ― Καν.10 παρ. 4 της Κ.Δ.Π. 91/89 ― Η ερμηνεία του κανονισμού από την δεσμευτική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η εφαρμογή της στην κριθείσα περίπτωση ― Υιοθέτηση των πορισμάτων της Κασπαρής ν. ΑΤΗΚ (2013) 3 Α.Α.Δ. 746, λόγω ταυτότητας του επίδικου θέματος.
Ο εφεσείων επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή του κατά του αποκλεισμού του από την διαδικασία προαγωγής στην επίδικη θέση.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η έφεση αυτή εγείρει ακριβώς τα ίδια πραγματικά και νομικά θέματα που ηγέρθησαν στην έφεση Κασπαρής v. ΑΤΗΚ (ανωτέρω). Δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος απόκλισης από την απόφαση, η οποία εκδόθηκε στις 9.12.2013, ο λόγος της οποίας διέπει επακριβώς και την υπόθεση αυτή και έτσι δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί οποιοδήποτε έρεισμα στην έφεση, η οποία και απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Αρσαλίδης ν. ΑΤΗΚ (1997) 3 Α.Α.Δ. 474,
Κασπαρής ν. ΑΤΗΚ (2013) 3 Α.Α.Δ. 746.
Έφεση.
Έφεση από τον Αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Ναθαναήλ, Δ.), (Υποθέσεις Αρ. 953/06, 992/06 και 1006/06), ημερ. 15/1/10.
Εφεσείων προσωπικά.
Κ. Χατζηϊωάννου, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από τον Χατζηχαμπή, Π..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Έχουμε ήδη εξετάσει την υπόθεση με βάση τα ενώπιόν μας δεδομένα και πρέπει να πούμε ότι η έφεση αυτή εγείρει ακριβώς τα ίδια πραγματικά και νομικά θέματα που ηγέρθησαν στην Κασπαρής v. ΑΤΗΚ (2013) 3 Α.Α.Δ. 746 στην οποία δώσαμε απόφαση στις 9 Δεκεμβρίου 2013. Και ήταν ακριβώς αυτή την απόφαση που θέσαμε στον εφεσείοντα για να παρατηρήσουμε ότι, δεδομένης ταύτης, θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν υπήρχε ο,τιδήποτε που μπορεί να λεχθεί ώστε να μην την ακολουθήσουμε εφ' όσον, κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, θα πρέπει να την ακολουθήσουμε. Δεν έχουμε διαπιστώσει οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ των δύο. Στην προκείμενη περίπτωση όπως και σε εκείνη το θέμα αφορά προαγωγή στην ΑΤΗΚ δυνάμει του κανονισμού 10, παράγραφος 4 της ΚΔΠ 91/89:
«(4) Προαγωγή επιτρέπεται μόνον εις τον αμέσως ανώτερον του κατεχομένου βαθμόν και εφ' όσον εις τον κατεχόμενον βαθμόν συνεπληρώθη τριετής τουλάχιστον υπηρεσία.
Ουχ ήττον, εις εξαιρετικάς περιπτώσεις, η Αρχή τη συμβουλή του Συμβουλίου Προσωπικού και τη εισηγήσει του Γενικού Διευθυντού, δύναται να προάξη εις οιονδήποτε ανώτερον του κατεχομένου βαθμόν Προσωπικόν το οποίον κέκτηται τα απαιτούμενα διά τον βαθμόν τούτον ειδικά προσόντα, υπό την προϋπόθεσιν ότι το τοιούτο Προσωπικόν διά μεν τας προαγωγάς εις θέσεις Επιθεωρητών θα έχη συμπληρώσει 9ετή υπηρεσίαν εις την Αρχήν, εις δε τας θέσεις Προϊσταμένου Υπηρεσίας Β και άνω, 12ετή υπηρεσίαν.»
Αυτό που έγινε εδώ, όπως και εκεί, ήταν το Συμβούλιο Προσωπικού να μην εισηγηθεί τον εφεσείοντα εφ' όσον ο ίδιος δεν πληρούσε το κριτήριο της συμπλήρωσης τριετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό που είναι ο αμέσως κατώτερος εκείνου στον οποίο γίνεται προαγωγή, ενώ υπήρχαν άλλοι υποψήφιοι οι οποίοι τηρούσαν την προϋπόθεση αυτή. Ως εκ τούτου δεν εξετάσθηκε καθόλου η περίπτωση να προήγετο ο εφεσείων. Και αυτό ακριβώς είναι το παράπονο του. Λέγει δηλαδή ότι, σύμφωνα με τον κανονισμό αυτό, είναι δυνατό να προαχθεί οποιοσδήποτε υπάλληλος σε οποιοδήποτε ανώτερο του κατεχόμενου βαθμό, αν έχει τα απαιτούμενα για το βαθμό εκείνο προσόντα. Και εφ' όσον ο ίδιος όντως είχε αυτά τα προσόντα θα έπρεπε τουλάχιστο να εξετάζετο η υποψηφιότητά του για σκοπούς της προαγωγής. Μας παρέπεμψε δε στην υπόθεση Αρσαλίδης ν. ΑΤΗΚ (1997) 3 Α.Α.Δ. 474 σε στήριξη των εισηγήσεών του.
Την υπόθεση Αρσαλίδης την εξετάσαμε στην υπόθεση Κασπαρής ν. ΑΤΗΚ (2013) 3 Α.Α.Δ. 746 και παρατηρήσαμε ότι δεν βοηθά οποιαδήποτε πλευρά εφ' όσον δεν έκρινε και δεν αποσαφήνισε το υπό εξέταση θέμα. Κατά πόσο δηλαδή, όταν υπάρχουν υποψήφιοι με την τριετή υπηρεσία εξετάζονται συνάμα και άλλοι υποψήφιοι οι οποίοι έχουν τα προσόντα. Εκείνο που είπαμε στηνΚασπαρής ν. ΑΤΗΚ (ανωτέρω) ήταν ότι είναι σε εξαιρετικές περιπτώσεις που γίνεται η προαγωγή με αναφορά σε προσωπικό που βρίσκεται σε οποιαδήποτε θέση χωρίς να τηρεί την τριετή τουλάχιστον υπηρεσία και ότι πρόσωπο το οποίο δεν έχει την τριετή υπηρεσία εφ' όσον υπάρχουν υποψήφιοι με τριετή υπηρεσία δεν θα είχε έννομο συμφέρον προσβολής της προαγωγής τέτοιου άλλου προσώπου. Ο αδελφός μας Δικαστής που απεφάσισε την προσφυγή ως προς την οποία έχουμε την έφεση, αυτή την κατάληξη είχε και ο ίδιος, ότι η επιφύλαξη που αναφέρεται στη δυνατότητα προαγωγής οποιουδήποτε έχει τα προσόντα έστω και αν δεν έχει την τριετή υπηρεσία αναδύεται, όπως είπε, στην επιφάνεια ώστε να προκύπτει ζήτημα προς εξέταση μόνο εφ' όσον δεν υπάρχουν υπάλληλοι σε ικανό αριθμό για να πληρώσουν τις θέσεις κατά το κύριο σκέλος του Καν. 10(4) που περιλαμβάνει την τριετία. Παρέπεμψε μάλιστα σε άλλη υπόθεση στην οποία είχε υιοθετηθεί η ίδια προσέγγιση. Δεν έχουμε τον παραμικρό λόγο να αποκλίνουμε από την απόφαση την οποία εκδώσαμε στις 9.12.2013 ο λόγος της οποίας θεωρούμε ότι διέπει επακριβώς και την υπόθεση αυτή και έτσι δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε οποιοδήποτε έρεισμα στην έφεση η οποία και απορρίπτεται.
κ. Χατζηιωάννου: Δεν ζητώ έξοδα.
Δικαστήριο: Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.