|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 74/09)
(Υπόθ. Αρ. 1267/06)
13 Μαρτίου 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δικαστές]
ΤΡΥΦΩΝΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Εφεσείοντα/Αιτητή,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
Εφεσίβλητης/Καθ΄Ης η Αίτηση
_________
Ξ. Ευγενίου (κα) και Σ. Α. Αγγελίδης για Α. Σ. Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσείοντα.
Στ. Μαξιούτη (κα) με Μ. Χριστοδούλου (κα), (ασκούμενη δικηγόρο) για Τ. Παπαδοπουλος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσίβλητη.
_________________
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Εφεσίβλητη Αρχή Λιμένων Κύπρου προκήρυξε οκτώ θέσεις Μηχανοδηγού (θέση πρώτου διορισμού), αποφασίζοντας όπως οι υποψήφιοι υποβληθούν σε γραπτή εξέταση σε ειδικό θέμα κατάλληλο για μηχανοδηγούς. Από τους 116 υποψηφίους οι 32 πρώτοι επιτυχόντες στη γραπτή εξέταση (τετραπλάσιος αριθμός του αριθμού των θέσεων), που είχαν και τα προσόντα, εκλήθησαν σε προφορική εξέταση ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου. Αφού αξιολογήθησαν και οι προφορικές εξετάσεις, το Διοικητικό Συμβούλιο διόρισε τους οκτώ πρώτους στη σειρά βαθμολογίας που αποτελούσε το σύνολο των μονάδων, περιλαμβανομένων και μονάδων για πείρα, που απεδόθησαν σε κάθε υποψήφιο. Μερικούς μήνες αργότερα, το Διοικητικό Συμβούλιο απεφάσισε, σε ικανοποίηση των υπηρεσιακών αναγκών, να προσλάβει άλλους τέσσερις με βάση τον πίνακα που είχε καταρτισθεί, επιλέγοντας τους επόμενους τέσσερις στη σειρά βαθμολογίας. Ο Εφεσείων, ο οποίος είχε καταταγεί 29ος, κατεχώρησε προσφυγή κατά του διορισμού των τεσσάρων αυτών αντί του ιδίου.
Πρωτοδίκως απερρίφθησαν οι εισηγήσεις του Εφεσείοντα που συνιστούν και τα θέματα των δύο λόγων έφεσης. Η μία αφορούσε το ότι, στις δύο ημερομηνίες, 9 και 10 Ιουνίου 2005, που το Διοικητικό Συμβούλιο διεξήγαγε τις προφορικές εξετάσεις, δεν ετηρήθησαν ξεχωριστά πρακτικά ή σημειώσεις για την επίδοση των υποψηφίων, με επέκταση και στο ότι η αξιολόγηση της απόδοσης έγινε σε άλλη συνεδρία, εκείνη της 26.7.2005, που ήταν τόσo απομακρυσμένη ώστε να δημιουργείται αμφιβολία για την πιστότητα της ανάμνησης των εντυπώσεων. Ως προς τούτο, ο αδελφός μας Δικαστής έκρινε ότι δεν υπήρχε πλημμέλεια ως προς την τήρηση ενιαίου πρακτικού για τις 9 και 10 Ιουνίου, στο οποίο και εγίνετο αναφορά σε όλα τα στοιχεία και κριτήρια που αφορούσαν την προφορική εξέταση, και ότι ο χρόνος που μεσολάβησε μέχρι την αξιολόγηση δεν ήταν τόσο μεγάλος που να επηρέαζε τη δυνατότητα ορθής αξιολόγησης, ούτε βεβαίως υπήρχε υποχρέωση καταγραφής των ερωτήσεων και απαντήσεων και των νοητικών διεργασιών των μελών για τις εκτιμήσεις τους.
Η άλλη εισήγηση του Εφεσείοντα προκύπτει από τη διαπίστωση του αδελφού μας Δικαστή ότι το Διοικητικό Συμβούλιο είχε ενεργήσει υπό πλάνη ως προς τη διενέργεια προφορικής εξέτασης, κατά το ότι, ενώ αρχικώς είχε αποφασίσει να γίνει μόνο γραπτή εξέταση, στη συνέχεια αποφάσισε να γίνει και προφορική εξέταση που μάλιστα έγινε μετά από την έκδοση των αποτελεσμάτων της γραπτής εξέτασης. Τούτο, θεώρησε, συνιστούσε αντιφατική συμπεριφορά και αντίθεση προς την αρχή της καλής πίστης. Εν τούτοις, έκρινε ότι το θέμα δεν ήταν καταλυτικό αφού, αν αγνοούντο τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης, δεν θα επηρεάζετο η τελική επιλογή του Διοικητικού Συμβουλίου με αναφορά στις βαθμολογίες που τα τέσσερα Ενδιαφερόμενα Μέρη και ο Εφεσείων είχαν αντιστοίχως.
Ο Εφεσείων αμφισβητεί την κατάληξη αυτή ως εμπεριέχουσα πρωτογενή κρίση του Δικαστηρίου ως προς το ποίοι θα επιλέγοντο αν αγνοούντο τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης, συγχρόνως δε η Εφεσίβλητη αντεφεσιβάλλει τη διαπίστωση, στην οποία στηρίζεται η έφεση, ότι υπήρξε πλάνη και παραβίαση της αρχής της καλής πίστης.
Κατά την ακρόαση υποδείξαμε μια διάσταση της έφεσης η οποία είναι καταλυτική ως προς την έκβαση της. Ο Εφεσείων με την προσφυγή του παραπονείται για την επιλογή των Ε.Μ. αντί εκείνου, θέτοντας την υπόθεσή του στη βάση της μη επιλογής του ως καταλληλότερου, παραπέμποντας σε έλλειψη δέουσας έρευνας και επαρκούς αιτιολογίας ως προς την επιλογή των Ε.Μ. έναντι εκείνου. Και τούτο διότι, πέραν των στερεότυπα γενικών αναφορών σε νομικές αρχές στα νομικά σημεία της προσφυγής, που ασφαλώς δεν αρκεί για να προσδιορίσει λόγους ακύρωσης, στα γεγονότα της προσφυγής αυτή είναι η εξειδίκευση του παραπόνου του στο οποίο προβαίνει, με συνέπεια βεβαίως και προς τη θεραπεία που ζητά, δηλαδή την ακύρωση του διορισμού των Ενδιαφερομένων Μερών αντί εκείνου. Η θεραπεία όσο και τα νομικά σημεία και τα γεγονότα της προσφυγής λοιπόν ουδόλως καλύπτουν τους λόγους ακύρωσης που προώθησε στην αγόρευσή του. Είναι βεβαίως γεγονός ότι ο αδελφός μας Δικαστής εξέτασε αυτούς, εξ ου και η έφεση κατά της επ΄αυτών κρίσης του, αυτό όμως δεν μπορεί να προσδώσει στην υπόθεση του Εφεσείοντα υπόσταση την οποία δεν έχει. Εφ΄όσον το παράπονο του στην προσφυγή δεν αφορά τα δύο θέματα που έχουν αχθεί ενώπιόν μας, δεν μπορούμε, και αν ακόμα είχε δίκαιο ως προς αυτά, να παραχωρήσουμε τη θεραπεία που ζητά για άλλους λόγους, που αφορούν και μόνο το θέμα της επιλογής του καταλληλότερου.
Ο Εφεσείων δεν έχει όμως δίκαιο ούτε επί των λόγων έφεσης. Τα όσα ανέφερε ο αδελφός μας Δικαστής επί του πρώτου θέματος εκφράζουν και τη δική μας άποψη του πράγματος. Το ότι υπήρξε ένα ενιαίο πρακτικό για τις 9 και 10 Ιουνίου δεν συνιστά πλημμέλεια. Η διαδικασία των προφορικών εξετάσεων ήταν ενιαία, αρχίζοντας την 9 και τελειώνοντας την 10 Ιουνίου. Εξ άλλου, ουδέν άλλο θα ανεμένετο να καταγράφετο στα πρακτικά πλην των καταγραφέντων, ότι δηλαδή διεξήχθησαν οι προφορικές εξετάσεις των 32 υποψηφίων στη βάση των αναφερομένων στοιχείων και κριτηρίων, και αφού μάλιστα ουδεμία απόφαση ελήφθη (σχετική παραπομπή σε νομολογία κάνει η ευπαίδευτη συνήγορος για την Εφεσίβλητη). Δεν υπήρχε, ως εισηγείται ο Εφεσείων, υποχρέωση ταυτόχρονης καταγραφής των εντυπώσεων ως προς κάθε υποψήφιο. Ούτε υπάρχει λόγος να πιστεύεται ότι ο χρόνος που μεσολάβησε επηρέασε την κρίση των μελών, τα οποία ασφαλώς θα διετύπωναν την εντύπωση τους με βάση τις όποιες δικές τους σημειώσεις, που δεν θα αναμένετο να παρουσιασθούν, και μνήμη, προς διαμόρφωση της τελικής τους κρίσης μέσα από τη δική τους νοητική διεργασία που ασφαλώς δεν ελέγχεται.
Ως προς το δεύτερο θέμα, φρονούμε ότι ενδεχομένως να είχε έρεισμα η αντέφεση. Δεν είναι σαφές ποία ήταν η πλάνη του Διοικητικού Συμβουλίου ως προς την προφορική εξέταση. Η απόφαση για διεξαγωγή γραπτής εξέτασης δεν εμπόδιζε τη διεξαγωγή και προφορικής εξέτασης η οποία ήταν νόμιμη ως προνοούμενη στο νόμο. Έπειτα, δεν υπάρχουν στοιχεία που να τεκμηριώνουν αλλότριο σκοπό σε σχέση με τη διεξαγωγή της προφορικής εξέτασης. Ανεξαρτήτως όμως τούτων, που δεν καθιστούν αναγκαία την κρίση επί της αντέφεσης, είμαστε σε συμφωνία με τον αδελφό μας Δικαστή ότι, και αν ακόμα παραγνωρίζοντο οι μονάδες της προφορικής εξέτασης, ο Εφεσίβλητος ουδόλως θα ωφελείτο. Και τούτο, όπως ορθώς υποδεικνύει η ευπαίδευτη συνήγορος για την Εφεσίβλητη, προκύπτει όχι μέσω πρωτογενούς κρίσης του Δικαστηρίου, όπως εισηγείται ο Εφεσείων, αλλά ως εκ των αντικειμενικών δεδομένων, ώστε να μην επηρεάζετο το βάθρο της κρίσης του Διοικητικού Συμβουλίου (ίδε Παπαϊωάννου κ.α. (αρ. 2) ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 713). Ως προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος Τσικουρή, δεν θα μπορούσε να γίνεται λόγος αφού αυτός είχε 70,50 μονάδες - που αυξάνοντο με την πρόσθεση των μονάδων για την πείρα του. Ως προς τα άλλα Ενδιαφερόμενα Μέρη, που είχαν 60,50, 59,50 και 59,00 μονάδες έναντι 60,50 του Εφεσείοντα, με την πρόσθεση των μονάδων για την πείρα τους, που δεν είχε ο Εφεσείων, και πάλι αυτός θα υστερούσε. Σημειώνουμε συναφώς και την απόφαση στην υπόθεση Χ»Μιχαήλ ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου, Προσφυγή 1341/2005, 12.2.2007, στην οποία μας παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφεσίβλητη, όπου εμφαίνεται η ίδια ακριβώς προσέγγιση.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ως εκ τούτου, δεν θα αποφασίσουμε επί της αντέφεσης. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα για την έφεση, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον ΦΠΑ. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα για την αντέφεση.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΚΧ»Π