ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 73/2009)

(Υπόθεση Αρ. 2411/2006)

 

6 Φεβρουαρίου, 2012

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,

ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δικαστές]

 

 

1.      NEBIL YILMAZ AZIZ GUVENLER,

2.      AHMET GUVENLER,

 

Εφεσείοντες/Αιτητές,

 

ΚΑΙ

 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΗΣ

ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΧΟΡΗΓΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ,

 

Εφεσίβλητοι/Καθ΄ων η Αίτηση.

 

_________

 

 

Α. Μαρκίδης, για τους Εφεσείοντες.

 

Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

_________

 

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Κληρίδης, Δ.

 

_________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η ορθότητα πρωτόδικης απόφασης αδελφού Δικαστή με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή αρ. 2411/2006, μέσω της οποίας οι εφεσείοντες ζητούσαν διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των εφεσιβλήτων, που περιλαμβανόταν σε επιστολή ημερομηνίας 9.10.2006, με την οποία απέρριπταν το αίτημα των εφεσειόντων για παραχώρηση ειδικής χορηγίας για φοιτητές για το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005, είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.

 

Οι εφεσείοντες είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανήκοντες στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, οι οποίοι γεννήθηκαν και διαμένουν στο κατεχόμενο από τα Τουρκικά στρατεύματα βόρειο τμήμα της Δημοκρατίας. Το αίτημα το οποίο υπέβαλαν για παροχή ειδικής χορηγίας για φοιτητές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, απορρίφθηκε από τους εφεσίβλητους επειδή, κατ΄ εφαρμογή των περί Παροχής Ειδικών Χορηγιών Νόμων 1996-2006 (Νόμος αρ. 77(Ι)/1996, όπως τροποποιήθηκε), η συγκεκριμένη ειδική χορηγία καταβάλλεται σε κάθε οικογένεια που έχει τέκνο φοιτητή, η οποία οικογένεια "έχει τη μόνιμη διαμονή της στην Κύπρο στις περιοχές που ελέγχονται από τη Δημοκρατία.".

 

Η επιχειρηματολογία την οποία ανέπτυξαν οι εφεσείοντες πρωτόδικα εδραζόταν στη θέση ότι η προϋπόθεση την οποία θέτει ο Νόμος για μόνιμη διαμονή σε περιοχές που ελέγχονται από τη Δημοκρατία παραβιάζει την αρχή της ισότητας που κατοχυρώνει το Άρθρο 28 του Συντάγματος, ως εισάγουσα αδικαιολόγητη δυσμενή διάκριση εις βάρος ομάδας Κυπρίων πολιτών. Ισχυρίζονταν περαιτέρω οι εφεσείοντες ότι η προϋπόθεση είναι αντίθετη και προς το 12^ο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και προς τις αντίστοιχες πρόνοιες των Κυπριακών νομοθετημάτων, Νόμος 13(ΙΙΙ)/2000 και Νόμος 14/1969, καθώς επίσης ότι παραβίαζε καλά θεμελιωμένες αρχές του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο συμφώνησε με το αιτιολογικό νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου με μονομελή σύνθεση όπου είχε κριθεί ότι οι αντίστοιχοι αιτητές δε θα μπορούσαν να επιτύχουν επί του  βασικού τους επιχειρήματος επειδή το αποτέλεσμα της εξέτασης του θέματος αντισυνταγματικότητας που θέτουν θα ήταν αλυσιτελές. Για την παροχή της αιτούμενης χορηγίας θα χρειαζόταν ειδική προς τούτο νομοθετική διάταξη και η ανυπαρξία της δεν μπορεί να αναπληρωθεί με δικαστική απόφαση, μετατρεπομένου του αναθεωρητικού ελέγχου που ασκεί το Ανώτατο Δικαστήριο σε μέσο αναμόρφωσης ή συμπλήρωσης της νομοθεσίας (Fatma Igdir κ.ά. ν. Υπουργείου Οικονομικών, Υπόθεση Αρ. 2410/2006, ημερομηνίας 8.8.2008).

 

Η πρωτόδικη απόφαση η οποία προσβάλλεται με την παρούσα έφεση, είχε εκδοθεί στις 13.4.2009.

 

Έκτοτε, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει επιληφθεί ταυτόσημου θέματος το οποίο είχε εγερθεί από τον ίδιο ευπαίδευτο συνήγορο των αιτητών, σε τρεις άλλες περιπτώσεις, με το ίδιο απορριπτικό των εφέσεων αποτέλεσμα.

 

Πρόκειται για την Tomris Orses κ.ά. ν. Υπουργείου Οικονομικών (2010) 3 ΑΑΔ 567, την Αναθεωρητική Έφεση αρ. 104/2008, Gonul Ertalu κ.ά. ν. Υπουργείου Οικονομικών, ημερομηνίας 17.11.2011 και την Αναθεωρητική Έφεση αρ. 147/2008, Fatma Igdir κ.ά. ν. Υπουργείου Οικονομικών, ημερομηνίας 12.12.2011.

 

Και στις τρεις ανωτέρω Αναθεωρητικές Εφέσεις επιβεβαιώθηκε η προηγούμενη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως προς το αλυσιτελές της δικαστικής κρίσεως επί τέτοιας φύσεως αιτημάτων και ειδικότερα του συγκεκριμένου αιτήματος για ειδική χορηγία, το οποίο δικαστικά προωθήθηκε με τον ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητας της προαναφερθείσας νομοθετικής διάταξης.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων έθεσε υπόψη μας την ύπαρξη των προαναφερθεισών τριών αποφάσεων, περιοριζόμενος στο να αναφέρει ότι, κατά τη δική του άποψη, καμιά ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν μπορεί να είναι αλυσιτελής ενόψει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.

 

Αδυνατούμε να δούμε οποιοδήποτε λόγο για τον οποίο η Ολομέλεια με την παρούσα σύνθεση θα έπρεπε ή θα εδικαιολογείτο να αποστεί από το λόγο ο οποίος με συνέπεια έχει χαραχθεί μέσω της προαναφερθείσας νομολογίας και αφορούσε στο αλυσιτελές της ίδιας της εξέτασης του ισχυρισμού περί αντισυνταγματικότητας.

 

Αντίθετα, συμφωνώντας με το σκεπτικό των πιο πάνω αποφάσεων, οδηγούμεθα στην ίδια αναπόφευκτη κατάληξη.

 

 

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

                                                       Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

                                                       Α. Κραμβής, Δ.

 

                                                       Μ. Φωτίου, Δ.

 

                                                       Στ. Ναθαναήλ, Δ.

 

                                                       Κ. Κληρίδης, Δ.

 

 

 

 

 

/ΧΤΘ

 

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο