|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Αδάμου Ιωάννης και Άλλοι ν. Αγγέλας Ιωάννου και Άλλων (Αρ. 1) (2015) 3 ΑΑΔ 374, ECLI:CY:AD:2015:D456
(2011) 3 ΑΑΔ 888
21 Δεκεμβρίου, 2011
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΣΑΒΒΑΣ ΧΑΤΖΗΦΙΛΙΠΠΟΥ,
Εφεσείων - Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 132/2008)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Παράβαση αρμοδιότητας ― Δεν στοιχειοθετήθηκε στην κριθείσα περίπτωση.
Στρατός της Δημοκρατίας ― Απόρριψη αιτήματος για αναστολή κατάταξης στην Εθνική Φρουρά λόγω σπουδών ― Περιστάσεις, υπό τις οποίες κρίθηκε πεπλανημένη στην εξετασθείσα υπόθεση ― Ειδικά η πτυχή της καλής πίστης και της συνεπούς συμπεριφοράς της Διοίκησης.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή του κατά της απόρριψης του αιτήματός του για αναστολή κατάταξης στην Εθνική Φρουρά, που είχε ως αποτέλεσμα να διωχθεί ως ανυπότακτος.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας κατά πλειοψηφία την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Ως προς το λόγο έφεσης 1, όπως προκύπτει από το σημείωμα της 3.7.2006, η απόφαση όντως ελήφθη από τον Υπουργό, ώστε να μην υπάρχει ούτε δυνατότητα αμφιβολίας ως προς τούτο.
2. Επί της ουσίας τώρα, η έφεση πρέπει να επιτύχει, έστω και αν θεωρηθεί ότι ο Εφεσείων, ως υιός Κύπριου πολίτη και διαμένων στην Κύπρο κατά τη δημοσίευση του διατάγματος, υπόκειτο στην υποχρέωση κατάταξης. Πεπλανημένα και άνευ επαρκούς ερεύνης η προσβαλλόμενη απόφαση εβασίσθη απλώς και μόνο στο γεγονός ότι ο Εφεσείων υπόκειτο στην υποχρέωση κατάταξης δυνάμει του διατάγματος, παραβλέποντας όλες τις άλλες παραμέτρους που ασφαλώς επηρεάζουν το κατά πόσο θα μπορούσε να εγκριθεί το αίτημά του για αναστολή κατάταξης μέχρι τη συμπλήρωση των ήδη αρξαμένων σπουδών του. Ιδιαιτέρως αφού στο όλο θέμα υπεισέρχετο η διάσταση της καλής πίστης και της συνέπειας της διοίκησης.
Οι Δικαστές Παπαδοπούλου και Ερωτοκρίτου κατέληξαν σε διάφορο αποτέλεσμα και εξέδωσαν διϊστάμενη απόφαση μειοψηφίας.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολάτος, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 1645/06), ημερ. 22/7/2008.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η απόφαση δεν είναι ομόφωνη. Η απόφαση της πλειοψηφίας θα δοθεί από τον Χατζηχαμπή, Δ.. Με αυτή συμφωνούν ο Πασχαλίδης, Δ. και εγώ. Η Παπαδοπούλου, Δ., θα δώσει δική της απόφαση με την οποία συμφωνεί και ο Ερωτοκρίτου, Δ..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων, ο οποίος γεννήθηκε την 10.2.1987 στην Αγγλία από Κύπριους γονείς και έχει Βρετανική υπηκοότητα, αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή τον Ιούνιο του 2005. Την 20.5.2005 εδημοσιεύθη διάταγμα του Υπουργού Άμυνας με το οποίο εκαλούντο σε κατάταξη τον Ιούλιο του 2005 οι στρατεύσιμοι της κλάσης 2005, που είχαν δηλαδή γεννηθεί το 1987. Ο Εφεσείων, που θα είχε υποχρέωση κατάταξης ως υιός Κύπριου πολίτη, δεν κατετάγη στην Εθνική Φρουρά τον Ιούλιο του 2005 αφού, έχοντας εξασφαλίσει άδεια εξόδου, την 30.6.2005 μετέβη στην Αγγλία όπου άρχισε σπουδές στην Ιατρική, τις οποίες και συνεχίζει έκτοτε. Ερχόμενος στην Κύπρο, εξασφάλισε και άλλη άδεια εξόδου την 12.12.2005, οπότε και επέστρεψε στην Αγγλία. Ήταν σε αυτό το πλαίσιο που ο Εφεσείων την 27.3.2006 υπέβαλε αίτηση για να του χορηγηθεί αναστολή κατάταξης μέχρι το 2010 που θα συμπλήρωνε τις σπουδές του. Το αίτημά του απερρίφθη την 5.7.2006. Η απόρριψη εβασίσθη στο ότι ο Αιτητής είχε υποχρέωση να καταταγεί τον Ιούλιο του 2005, πράγμα που δεν έπραξε, ώστε να είχε μηνυθεί ως ανυπότακτος δυνάμει του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα. Η μήνυση, όπως προκύπτει, έγινε την 22.2.2006. Κατά της απόρριψης του αιτήματος του και της μήνυσης του ως ανυπότακτου, ο Εφεσείων κατεχώρησε προσφυγή.
Η προσφυγή απερρίφθη από τον αδελφό μας Δικαστή ο οποίος της επελήφθη. Εκρίθη ότι ο Εφεσείων είχε την υποχρέωση να καταταγεί δυνάμει του διατάγματος, εφ΄όσον κατά το χρόνο της δημοσίευσης του διέμενε στην Κύπρο, ώστε να μην υπήρχε ούτε υποχρέωση προσωπικής ειδοποίησης του δυνάμει του Άρθρου 6Α του Ν. 20/1964.
Η έφεση, πέραν του θέματος της αρμοδιότητας του οργάνου που έλαβε την απόφαση (λόγος έφεσης 1), αφορά την έκταση της υποχρέωσης του Εφεσείοντα να καταταγεί τον Ιούλιο του 2005, που αποτέλεσε και τη βάση για την απόρριψη του αιτήματος του για αναστολή (λόγος έφεσης 2), και την επάρκεια της έρευνας της διοίκησης σε συνάρτηση με την αρχή της καλής πίστης (λόγος έφεσης 3).
Ως προς το λόγο έφεσης 1, συμφωνούμε με τη Δημοκρατία ότι, όπως προκύπτει από το σημείωμα της 3.7.2006, η απόφαση όντως ελήφθη από τον Υπουργό, ώστε να μην υπάρχει ούτε δυνατότητα αμφιβολίας ως προς τούτο.
Επί της ουσίας τώρα, φρονούμε ότι η έφεση πρέπει να επιτύχει έστω και αν θεωρηθεί ότι ο Εφεσείων, ως υιός Κύπριου πολίτη και διαμένων στην Κύπρο κατά τη δημοσίευση του διατάγματος, υπόκειτο στην υποχρέωση κατάταξης. Και εξηγούμεθα. Ο Εφεσείων δεν είχε εγγραφεί στο στρατολογικό μητρώο του Ιουλίου του 2005 ως προς κατάταξη δυνάμει του διατάγματος. Του εδόθη μάλιστα άδεια εξόδου τον Ιούνιο του 2005, δυνάμει της οποίας και μετέβη στην Αγγλία την 30.6.2005 όπου και άρχισε τις σπουδές του, που δεν συμβιβάζετο με την αντίληψη της διοίκησης ότι όφειλε να είχε καταταγεί τον Ιούλιο του 2005. Αλλά και περαιτέρω, όταν ο Εφεσείων επανήλθε στην Κύπρο, του εδόθη και πάλι άδεια εξόδου την 12.12.2005, πράγμα που ασφαλώς δεν θα εγίνετο αν ο Εφεσείων εθεωρείτο στρατεύσιμος από τον Ιούλιο του 2005 και μάλιστα ως έχων έκτοτε παραβεί την υποχρέωση του να καταταγεί. Υπό αυτές τις συνθήκες, θεωρούμε ότι πεπλανημένα και άνευ επαρκούς ερεύνης η προσβαλλόμενη απόφαση εβασίσθη απλώς και μόνο στο γεγονός ότι ο Εφεσείων υπόκειτο στην υποχρέωση κατάταξης δυνάμει του διατάγματος, παραβλέποντας όλες τις άλλες παραμέτρους που αναδεικνύονται ανωτέρω και που ασφαλώς επηρεάζουν το κατά πόσο θα μπορούσε να εγκριθεί το αίτημα του για αναστολή κατάταξης μέχρι τη συμπλήρωση των ήδη αρξαμένων σπουδών του. Ιδιαιτέρως αφού στο όλο θέμα υπεισέρχετο η διάσταση της καλής πίστης και της συνέπειας της διοίκησης.
Να τονισθεί ότι ο Εφεσείων δεν είχε περιληφθεί στο στρατολογικό μητρώο του Ιουλίου του 2005 ως προς κατάταξη. Όπως παρατήρησε και πρωτοδίκως ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Εφεσείοντα, αν και η Αγγλική Σχολή είχε αποστείλει την 7.12.2004 στο Υπουργείο Άμυνας τον κατάλογο των μαθητών της που θα αποφοιτούσαν τον Ιούλιο του 2005, στον οποίο περιλαμβάνετο και ο Εφεσείων, για να μπορέσει το Υπουργείο να κρίνει ποίοι ήσαν στρατεύσιμοι, το Υπουργείο δεν ακολούθησε τη συνήθη διαδικασία ως προς τον Αιτητή ώστε αυτός να γνωρίζει ότι θεωρείται στρατεύσιμος και να καταχωρηθεί στα στρατολογικά μητρώα. Ο Εφεσείων τελικά ενεγράφη στα στρατολογικά μητρώα το 2006 και έλαβε προσωπική πρόσκληση για κατάταξη τον Ιούλιο του 2006 δυνάμει όχι του διατάγματος του 2005 αλλά του αντίστοιχου του 2006. Καταφανώς ο Εφεσείων δεν εθεωρήθη στρατεύσιμος τον Ιούλιο του 2005. Περαιτέρω, και σε αυτό το πλαίσιο, ο Εφεσείων έλαβε άδεια εξόδου, η οποία δεν περιόριζε χρονικώς την παραμονή του στην Αγγλία, και δυνάμει αυτής μετέβη στην Αγγλία όπου άρχισε τις σπουδές του. Και μάλιστα, ερχόμενος στην Κύπρο σε λίγους μήνες, ουδεμία δυσκολία αντιμετώπισε στην εξασφάλιση δεύτερης άδειας εξόδου, και πάλιν μη περιορισμένης χρονικής διάρκειας, που ασφαλώς δεν θα του εδίδετο αν η διοίκηση εθεωρούσε ότι είχε υποχρέωση άμεσης κατάταξης. Δεν εξετάζουμε ασφαλώς κατά πόσον καλώς ή κακώς είχαν δοθεί οι εν λόγω άδειες εξόδου. Το κρίσιμο σημείο είναι ότι, δοθείσας της ενέργειας της διοίκησης να τις δώσει, ενδεχομένως αφού ο Εφεσείων δεν είχε περιληφθεί στο στρατολογικό μητρώο του Ιουλίου του 2005, εδημιουργήθη πλέον μία κατάσταση πραγμάτων που, αν ανετρέπετο με τη μετέπειτα απόρριψη του αιτήματος για αναστολή κατάταξης, θα είχε όχι απλώς δυσμενείς αλλά καταστροφικές συνέπειες για τον Εφεσείοντα αφού θα δυναμιτίζοντο τα θεμέλια των ήδη αρξαμένων και προχωρημένων σπουδών του και μάλιστα σε Ιατρική σχολή της Βρετανίας όπου είναι κοινώς γνωστή η δυσκολία εξασφάλισης θέσης.
Για τους λόγους αυτούς, θεωρούμε ότι η έφεση πρέπει να επιτύχει και, παραμεριζόμενης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά την απόρριψη του αιτήματος του Εφεσείοντα για αναστολή κατάταξής του. Η Δημοκρατία θα καταβάλει τα έξοδα του Εφεσείοντα όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων, στις 27/3/2006, μέσω του πατέρα του, υπέβαλε στον Υπουργό Άμυνας, (ο «Υπουργός»), αίτημα για να του δοθεί αναστολή κατάταξης στην Εθνική Φρουρά μέχρι την αποπεράτωση του πρώτου κύκλου των σπουδών του το 2010. Ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι τον Ιούνιο του 2005 αναχώρησε μαζί με την οικογένειά του στην Αγγλία, με σκοπό την εκεί εγκατάστασή τους, οπότε και ενεγράφη ως φοιτητής της Ιατρικής σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Επειδή τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα ανέμεναν, η οικογένειά του επέστρεψε, ο ίδιος, όμως, παρέμεινε και άρχισε την παρακολούθηση των μαθημάτων του στις 21/9/2005.
Το αίτημά του απορρίφθηκε, με επιστολή ημερομηνίας 5/7/2006, το περιεχόμενο της οποίας έχει ως εξής:-
«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερομηνίας 27.3.06 προς τον Υπουργό Άμυνας και να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα σας για χορήγηση αναστολής κατάταξης λόγω σπουδών στο γιο σας Σάββα εξετάσθηκε με πολλή προσοχή, δυστυχώς όμως δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.
2. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία όλοι οι Κύπριοι πολίτες καθώς και τα πρόσωπα Κυπριακής καταγωγής από αρρενογονία έχουν υποχρέωση για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά, από το 18ο έτος μέχρι τη συμπλήρωση του 50ου έτους της ηλικίας τους. Συνεπώς ο γιος σας μετά την αποφοίτηση του από την Αγγλική Σχολή τον Ιούλιο του 2005, είχε υποχρέωση να καταταγεί για εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων όπως έπραξαν και οι υπόλοιποι στρατεύσιμοι της ηλικίας του.
3. Το γεγονός το οποίο επικαλείστε στην επιστολή σας ότι δεν είχε παραλάβει ατομική πρόσκληση για κατάταξη δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωση που είχε για στράτευση, δεδομένου ότι το διάταγμα πρόσκλησης των στρατεύσιμων της 2005Β ΕΣΣΟ, όπως και κάθε ΕΣΣΟ, το οποίο δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και στον ημερήσιο τύπο καλεί όσους στρατεύσιμους γεννήθηκαν στο εξωτερικό και διαμένουν μόνιμα στην Κύπρο να παρουσιαστούν στο πλησιέστερο στον τόπο διαμονής τους Στρατολογικό Γραφείο για να πάρουν οδηγίες όσον αφορά την κατάταξή τους. Επειδή ο γιος σας παρέλειψε να πράξει τούτο έχει ήδη κηρυχθεί και μηνυθεί ως ανυπότακτος.»
Στον εφεσείοντα, μετά την απόρριψη του αιτήματός του, απεστάλη Σημείωμα - Πρόσκληση για Κατάταξη στην Εθνική Φρουρά, με το οποίο αυτός καλείτο όπως καταταγεί στο Κ.Ε.Ν. Λάρνακας στις 9/7/2006.
Ο εφεσείων, ο οποίος είναι Άγγλος υπήκοος, μόνιμος κάτοικος Κύπρου, υπήρξε μαθητής της Αγγλικής Σχολής και, για σκοπούς συμπλήρωσης της φοίτησής του σ' αυτήν, έτυχε αναστολής κατάταξης στην Εθνική Φρουρά μέχρι το καλοκαίρι του 2005. Στις 12/12/2005, του παραχωρήθηκε, σύμφωνα με το Άρθρο 26 του περί της Εθνικής Φρουράς Νόμου του 1964, (Ν. 20/64), (όπως έχει τροποποιηθεί), (ο «Νόμος»), άδεια αναχώρησης από την Κύπρο για ένα μόνο ταξίδι μέσα σε ένα μήνα από την ημερομηνία έκδοσής της.
Η νομιμότητα της απόρριψης του αιτήματός του αμφισβητήθηκε με προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Σύμφωνα με τον εφεσείοντα, αυτός, εφόσον τον Ιούνιο του 2005 έφυγε νόμιμα στο εξωτερικό, δεν υποχρεούτο σε κατάταξη στην Εθνική Φρουρά. Έπρεπε να του αποσταλεί προσωπική κλήση ή, τουλάχιστον, να ειδοποιηθεί μέσω του Προξενείου της Κύπρου στο Λονδίνο ότι η άδεια εξόδου του έπαυσε να ισχύει και, αν δεν προσερχόταν για κατάταξη, θα κηρυσσόταν ανυπότακτος.
Αδελφός μας Δικαστής, ο οποίος επιλήφθηκε πρωτόδικα της υπόθεσης, έκρινε ότι η άδεια που παραχωρήθηκε στον εφεσείοντα για να ταξιδεύσει στο εξωτερικό ήταν προσωρινής διάρκειας και δεν μπορούσε να ερμηνευθεί ότι αποτελούσε αναστολή της υποχρέωσης κατάταξής του στην Εθνική Φρουρά, που δημιουργήθηκε με τη δημοσίευση στις 20/5/2005 του Υπουργικού Διατάγματος της 17/5/2005, (το «Υπουργικό Διάταγμα»), το οποίο καλούσε για κατάταξη την κλάση του. Η μετάβαση του εφεσείοντα στο εξωτερικό, με την άδεια που του δόθηκε, δε μετέβαλε το καθεστώς του. Αυτός, ως μόνιμος κάτοικος Κύπρου, όταν δημοσιεύτηκε το Υπουργικό Διάταγμα, είχε υποχρέωση να καταταγεί και δεν τύγχανε, στην περίπτωσή του, εφαρμογής το Άρθρο 6Α του Νόμου, όπως ήταν η εισήγησή του. Η δημοσίευση του Υπουργικού Διατάγματος, η οποία δημιούργησε δικαιώματα και υποχρεώσεις σε ορισμένες κατηγορίες προσώπων, μεταξύ των οποίων και στον εφεσείοντα, δεν επέβαλλε στους εφεσίβλητους υποχρέωση αποστολής σ' αυτόν ατομικής κλήσης για στράτευση. Ο εφεσείων, ως μόνιμος κάτοικος Κύπρου ο οποίος γεννήθηκε στο εξωτερικό, είχε υποχρέωση, σύμφωνα με το Υπουργικό Διάταγμα, να παρουσιαστεί στο πλησιέστερο Στρατολογικό Γραφείο του τόπου διαμονής του, για να του δοθούν οδηγίες κατάταξης. Απέρριψε, επίσης, τον ισχυρισμό του ότι δεν έπρεπε να κηρυχτεί ανυπότακτος επειδή ο ίδιος δεν έλαβε γνώση του Υπουργικού Διατάγματος. Η γνώση του, κατέληξε, τεκμαίρεται από το γεγονός ότι, κατά το χρόνο δημοσίευσής του, διέμενε μόνιμα στην Κύπρο. Κατ' εφαρμογή δε του τεκμηρίου της κανονικότητας, απέρριψε και τον ισχυρισμό του ότι η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο, επειδή ήταν υπογεγραμμένη από λοχαγό του Υπουργείου Άμυνας για το Γενικό Διευθυντή.
Ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα των πιο πάνω διαπιστώσεων με τρεις λόγους έφεσης, τους οποίους θα εξετάσουμε, αφού πρώτα αναφερθούμε στην εισήγηση του συνηγόρου των εφεσιβλήτων, την οποία υπέβαλε για πρώτη φορά ενώπιόν μας κατά το στάδιο των διευκρινίσεων. Η προσβαλλόμενη απόφαση, ισχυρίστηκε, στερείται εκτελεστότητας. Μόνη εκτελεστή είναι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 17/5/2005, με την οποία κλήθηκε για κατάταξη η κλάση του εφεσείοντα και η οποία δεν προσεβλήθη. Αυτός, υπέβαλε, εφόσον δεν αμφισβήτησε την εν λόγω απόφαση εμπρόθεσμα, δε νομιμοποιείται, εκ των υστέρων, να ισχυρίζεται ότι, επειδή δεν έλαβε γνώση του Υπουργικού Διατάγματος και δεν του απεστάλη ατομική πρόσκληση, δεν είχε υποχρέωση κατάταξης.
Το ζήτημα το οποίο τίθεται με την εισήγηση των εφεσιβλήτων, δηλαδή της εκτελεστότητας της πράξης, θα μπορούσε να εξεταστεί και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, ως θέμα δημοσίας τάξεως, όμως, με δεδομένο το αιτητικό της προσφυγής, αυτό είναι χωρίς σημασία. Ό,τι αμφισβητείται με την προσφυγή είναι η νομιμότητα της απόφασης για απόρριψη του αιτήματος του εφεσείοντα για αναστολή κατάταξής του στην Εθνική Φρουρά και τίποτε άλλο. Δεν αμφισβητείται η υποχρέωσή του για κατάταξη. Άλλωστε, κάτι τέτοιο θα ήταν αντιφατικό και θα καθιστούσε την αίτησή του για αναστολή χωρίς νόημα. Δεν είναι δυνατό κάποιος, από τη μια, να ισχυρίζεται ότι δεν είναι στρατεύσιμος και, από την άλλη, να υποβάλλει αίτημα για αναστολή κατάταξής του στην Εθνική Φρουρά. Εξυπακούεται, από το ίδιο το αίτημα για αναστολή κατάταξης, η αναγνώριση της υποχρέωσης κατάταξής του. Η ουσία της εισήγησης του εφεσείοντα, όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι, αφού αυτός μετέβη νόμιμα στο εξωτερικό, με άδεια εξόδου και δεν του απεστάλη προσωπική πρόσκληση, ο Υπουργός εσφαλμένα άσκησε την εξουσία του και δεν του παραχώρησε αναστολή κατάταξης, κηρύσσοντάς τον, συνακόλουθα, ανυπότακτο.
Θα εξετάσουμε, πρώτα, το λόγο έφεσης σε σχέση με την αναρμοδιότητα του προσώπου που έλαβε την απόφαση. Ήταν ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δε λήφθηκε από το κατά νόμο αρμόδιο πρόσωπο, δηλαδή τον Υπουργό. Πρωτόδικα, ο ισχυρισμός του απορρίφθηκε, στη βάση του τεκμηρίου της κανονικότητας. Θεωρούμε ότι ο εν λόγω ισχυρισμός, μετά και την επισύναψη στο Περίγραμμα Αγόρευσης των εφεσιβλήτων του Σημειώματος - (Τεκμήριο 1), το οποίο τέθηκε ενώπιον του Υπουργού και με το οποίο αυτός συμφώνησε, θέτοντας προς τούτο την υπογραφή του, δεν ευσταθεί. Η απόφαση λήφθηκε από το κατά νόμο αρμόδιο πρόσωπο.
Το Υπουργικό Διάταγμα καλούσε για κατάταξη στην Εθνική Φρουρά τους στρατεύσιμους της κλάσης του 2005, στους οποίους περιλαμβανόταν και ο εφεσείων, στον οποίο είχε δοθεί αναστολή κατάταξης μέχρι το καλοκαίρι του 2005, με σκοπό να συμπληρώσει τη φοίτησή του στην Αγγλική Σχολή.
Ο εφεσείων, ο οποίος είναι κυπριακής καταγωγής, έστω και εάν είναι κάτοχος βρετανικού διαβατηρίου, εφόσον, κατά το χρόνο δημοσίευσης του Υπουργικού Διατάγματος, διέμενε μόνιμα στην Κύπρο, τεκμαίρεται ότι έλαβε γνώση αυτού και της εξ αυτού υποχρέωσής του να παρουσιαστεί για κατάταξη. Άλλωστε, στην παράγραφο 14 του πιο πάνω Διατάγματος, γινόταν ρητή πρόβλεψη ότι οι στρατεύσιμοι που γεννήθηκαν εκτός Κύπρου και διέμεναν μόνιμα στην Κύπρο, όπως ήταν η περίπτωση του εφεσείοντα, είχαν καθήκον να παρουσιαστούν στο πλησιέστερο στον τόπο διαμονής τους Στρατολογικό Γραφείο, για να τους δοθούν οδηγίες κατάταξης. Ο εφεσείων δεν ήταν μόνιμος κάτοικος εξωτερικού, ώστε να τυγχάνουν γι' αυτόν εφαρμογής τα προβλεπόμενα στο Άρθρο 6Α του Νόμου. Όπως ορθά διαπίστωσε ο αδελφός μας Δικαστής, το γεγονός ότι ο εφεσείων είχε κηρυχθεί και μηνυθεί ως ανυπότακτος εκφεύγει του πλαισίου του Άρθρου 146 του Συντάγματος - (βλ. Charilaos Xenophontos and The Republic (Minister of Interior) 2 R.S.C.C. 89).
Ούτε το γεγονός ότι ο εφεσείων το Δεκέμβριο του 2005 εξασφάλισε προσωρινή άδεια να μεταβεί στο εξωτερικό, ούτε και το αν γίνει δεκτό ότι αυτός εξασφάλισε τέτοια άδεια και τον Ιούνιο του 2005 επιδρούν ή επηρεάζουν την υποχρέωση κατάταξής του στην Εθνική Φρουρά, η οποία πηγάζει από τη δημοσίευση του Υπουργικού Διατάγματος.
Θεωρούμε ότι η διακριτική εξουσία του Υπουργού ασκήθηκε ορθά, μετά από έρευνα όλων των σχετικών με την υπόθεση γεγονότων και, υπό τις περιστάσεις, θα απορρίπταμε την έφεση.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.