Κυπριακή Δημοκρατία ν. Νίκης Μιχαηλίδου διαχειρίστριας της περιουσίας του Ανδρέα Μιχαηλίδη (2011) 3 ΑΑΔ 871

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Σύσταση του Διευθυντή ― Η απόφαση της Ε.Δ.Υ. για υιοθέτησή της και η κρίση του Δικαστηρίου, τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ' έφεση, ότι η σύσταση όφειλε να παραγνωριστεί ως αναιτιολόγητη ― Περιστάσεις.

Η Δημοκρατία επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικη απόφασης με την οποία ακυρώθηκε η επίδικη προαγωγή του ενδιαφερομένου στη θέση Αρχιεπιστάτη.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

Δεν νοείται αναφορά στην υπηρεσιακή εικόνα, χωρίς στον όρο να περιλαμβάνονται και τα προσόντα, ως μέρος της. Είναι δε αυτονόητο, πως όταν ο νόμος αναφέρεται και στα προσόντα ως κριτήριο για την επιλογή του καταλληλότερου, εννοεί προσόντα που δεν απαιτούνται. Δεν δικαιολογούνται συνεπώς οι σκέψεις στο περίγραμμα αγόρευσης της εφεσείουσας περί ισοδυναμίας «όταν τα άλλα δυο στοιχεία κρίσης είναι ίσα» ή οι διατυπώσεις που εμφανίζονται να παραγνωρίζουν πως το δίπλωμα του εφεσίβλητου ασφαλώς του έδιδε υπεροχή στα προσόντα. Έχει επανειλημμένα τονιστεί, πως δεν υπάρχει εκ των προτέρων καθορισμός ορισμένης βαρύτητας για το κάθε ένα από τα κριτήρια, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς που τα δεδομένα της κάθε περίπτωσης επιβάλλουν. Σημείωσε, λοιπόν, εν προκειμένω, ο Διευθυντής αλλά στη συνέχεια και η ΕΔΥ, πως δόθηκε σ' αυτό το δίπλωμα που αναγνωρίστηκε ότι έδιδε στον εφεσίβλητο υπεροχή, «η ανάλογη βαρύτητα» και κατά συνέπεια ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο εντόπισε ουσιώδες έλλειμμα στην αιτιολογία.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενη Υπόθεση:

Αλευρά κ.ά. ν. Ηρακλέους κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85.

Έφεση.

Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολαΐδης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 246/07), ημερ. 30/9/2008.

Γ. Χατζηχάννα - Ευαγόρου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσείουσα.

Π. Α. Μιχαήλ, για τη διαχειρίστρια της περιουσίας του αποβιώσαντος Εφεσίβλητου.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ως αντικείμενο της προσφυγής παρέμεινε η προαγωγή του Χρίστου Ιωαννίδη (ο ενδιαφερόμενος) στη μόνιμη θέση του Αρχιεπιστάτη, στο Τμήμα Δημοσίων Έργων.

Ο Διευθυντής του Τμήματος Δημοσίων Έργων σύστησε τον ενδιαφερόμενο και διαπιστώθηκε λόγος ακυρότητας αναφερόμενος στη σύσταση και, συνακολούθως, στην τελική απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) που τη συνυπολόγισε ως ουσιαστικό στοιχείο κρίσης, για την αξία.

Απορρίφθηκε πρωτοδίκως ο ισχυρισμός πως ο Διευθυντής θυματοποίησε τον αιτητή με την αναφορά του στα καθήκοντα που άσκησαν οι υποψήφιοι, κατά τη σταδιοδρομία τους, και αυτό το θέμα δεν εγείρεται πλέον. Ο Διευθυντής, αιτιολογώντας τη σύστασή του αναφέρθηκε στα αναντίλεκτα πως ενώ ο εφεσίβλητος και ο ενδιαφερόμενος ήταν ίσοι στην αξία, ο τελευταίος υπερείχε στην αρχαιότητα, αλλά αυτό μόνο ενόψει της ημερομηνίας γέννησής τους. Μαζί με αυτά, όμως, αναφέρθηκε και στην αναγνωρισθείσα υπεροχή του εφεσίβλητου στα προσόντα, αφού κατείχε δίπλωμα του ΑΤΙ το οποίο δεν απαιτείτο, βεβαίως, από το σχέδιο υπηρεσίας ούτε συνιστούσε πλεονέκτημα αλλά ήταν σχετικό προς τα καθήκοντα της θέσης. Σ' αυτό, όπως εξήγησε ο Διευθυντής, έδωσε την «ανάλογη βαρύτητα». Η σύστασή του διαμορφώθηκε στο τέλος με την εκτίμηση πως από το συνυπολογισμό των κριτηρίων της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας, ο ενδιαφερόμενος υπερτερούσε.

Ο συνάδελφος μας διαπίστωσε ουσιώδες έλλειμμα στην αιτιολογία ως ακολούθως:

«Θα συμφωνούσα, όμως, με τον αιτητή ότι το συμπέρασμα του Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερτερεί δεν αιτιολογείται καθ' οιονδήποτε τρόπο. Το ενδιαφερόμενο μέρος έχει συμβολική υπεροχή σε αρχαιότητα, αφού αυτή ανάγεται στην ημερομηνία γέννησής τους, ενώ είναι ίσοι σε αξία, όπως προκύπτει από τις υπηρεσιακές εκθέσεις. Κανένα στοιχείο από το ενώπιόν μου υλικό αιτιολογεί τη σύσταση του Διευθυντή εν όψει μάλιστα και του γεγονότος ότι ο αιτητής κατέχει και κάποιο επιπρόσθετο προσόν που είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.

Σημειώνω ότι τόσο ο Διευθυντής κατά τη σύσταση του, όσο και η Επιτροπή κατά την τελική της απόφαση, αναφέρουν ότι δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα στο επιπλέον προσόν του αιτητή, αναφορά όμως η οποία υπό το φως των περιστάσεων, είναι απλά φραστική διατύπωση.

Δεν έχω αντιληφθεί πως ενώ οι δύο υποψήφιοι, ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος είναι ίσοι σε αξία και με συμβολική διαφορά στην αρχαιότητα, αφού δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα σε επιπλέον προσόν, ο Διευθυντής κατέληξε, εντελώς χωρίς οποιαδήποτε εξήγηση, να συστήσει το ενδιαφερόμενο μέρος.».

Διατυπώθηκε ένας λόγος έφεσης. Αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης διαπίστωσης. Θεωρεί η εφεσείουσα πως «η ισοδυναμία των υποψηφίων, σύμφωνα με την επί δεκαετίες νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναδεικνύει ως καθοριστικό το στοιχείο της αρχαιότητας όταν τα άλλα δυο στοιχεία κρίσης είναι ίσα». Όπως δε υποστήριξε στη συνέχεια, με έμφαση στο ότι ο Διευθυντής αναφέρθηκε ρητά στο ακαδημαϊκό προσόν του εφεσίβλητου, «το επιπλέον αυτό δίπλωμα του αιτητή δεν ήταν αρκετό για να μεταβάλει την υπηρεσιακή εικόνα». Με την ακόλουθη περαιτέρω επεξήγηση: «Μετά δηλαδή που λήφθηκαν υπόψη όλα τα καθιερωμένα κριτήρια ένα μη προβλεπόμενο από το σχέδιο υπηρεσίας προσόν δεν άλλαξε εν προκειμένω, την άποψη του προϊσταμένου ως (προς) την υπεροχή του αιτητή, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος προηγείτο σε αρχαιότητα που ανάγεται στην ημερομηνία γέννησης.». Και σε άλλο σημείο, πως «το δίπλωμα του αιτητή δεν κατάφερε να μεταβάλει την υπηρεσιακή του εικόνα δίνοντας του υπεροχή ως προς τα προσόντα, γι' αυτό η αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους με βάση την ημερομηνία γέννησης έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του». Σ' αυτό το πλαίσιο παρέπεμψε σε νομολογία αναφορικά με τη δυνητική βαρύτητα που μπορεί ή πρέπει να προσδοθεί σε μη απαιτούμενο ακαδημαϊκό προσόν και στην αναγνωρισμένη δυνατότητα της ΕΔΥ, κατά την ενάσκηση της διακριτικής της εξουσίας, να προσδώσει κατά περίπτωση, μεγαλύτερη βαρύτητα στο ένα ή στο άλλο από τα θεσμοθετημένα κριτήρια.

Ο εφεσίβλητος υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και επικαλέστηκε την Αλευρά κ.ά. ν. Ηρακλέους κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85 στην οποία η Ολομέλεια ακριβώς έκρινε ότι «η διαφορά στο χρόνο γέννησης δύσκολα δημιουργεί αρχαιότητα τέτοια που να λαμβάνεται σοβαρά υπ΄όψιν» και ότι τέτοια διαφορά «..είναι συμβολική και όχι ουσιαστική».

Δεν νοείται αναφορά στην υπηρεσιακή εικόνα, χωρίς στον όρο να περιλαμβάνονται και τα προσόντα, ως μέρος της. Είναι δε αυτονόητο πως όταν ο νόμος αναφέρεται και στα προσόντα ως κριτήριο για την επιλογή του καταλληλότερου εννοεί προσόντα που δεν απαιτούνται. Δεν δικαιολογούνται συνεπώς οι σκέψεις στο περίγραμμα αγόρευσης της εφεσείουσας περί ισοδυναμίας «όταν τα άλλα δυο στοιχεία κρίσης είναι ίσα» ή οι διατυπώσεις που εμφανίζονται να παραγνωρίζουν πως το δίπλωμα του εφεσίβλητου ασφαλώς του έδιδε υπεροχή στα προσόντα. Να έχουμε δε υπόψη, όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί, πως δεν υπάρχει εκ των προτέρων καθορισμός ορισμένης βαρύτητας για το κάθε ένα από τα κριτήρια, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς που τα δεδομένα της κάθε περίπτωσης επιβάλλουν. Σημείωσε, λοιπόν, ο Διευθυντής αλλά στη συνέχεια και η ΕΔΥ, πως δόθηκε σ' αυτό το δίπλωμα που αναγνωρίστηκε ότι έδιδε στον εφεσίβλητο υπεροχή, «η ανάλογη βαρύτητα» και θεωρούμε πως ορθά ο συνάδελφός μας εντόπισε ουσιώδες έλλειμμα στην αιτιολογία όπως εξηγήθηκε στο απόσπασμα από την απόφασή του που παραθέσαμε.

Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία