Amer Nabil Mohamed Adel Fattah ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2011) 3 ΑΑΔ 66

Αλλοδαποί ― Πολιτογράφηση ― Άρθρο 111 του Ν.141(Ι)/2002 ― Όροι παραχώρησης και όρια δικαστικού ελέγχου της σχετικής απόφασης ― Περιστάσεις, υπό τις οποίες η έρευνα που διεξήχθη στην εξετασθείσα υπόθεση κρίθηκε ανεπαρκής, καθιστώντας παράλληλα την δοθείσα αιτιολογία ελλιπή.

Ο εφεσείων αξίωσε με την έφεσή του, την ακύρωση της απόρριψης αίτησης παραχώρησης σε αυτόν πολιτογράφησης, η οποία πρωτοδίκως είχε επικυρωθεί.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

Υπήρξαν εν προκειμένω όμως στοιχεία ενώπιον της Διοίκησης, τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω την ουσιαστικότητα της έρευνας που διεξάχθηκε και γεγονότα που καθιστούν την ύπαρξη ενδεχόμενης πλάνης και κατ' ακολουθία ανεπαρκούς αιτιολογίας, υπαρκτές.

Συγκεκριμένες περιστάσεις δεν εξετάστηκαν και δεν συνεκτιμήθηκαν με τα υπόλοιπα γεγονότα της περίπτωσης του εφεσείοντα-αιτητή, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η έρευνα ήταν ελλιπής και η επίδικη απόφαση πάσχει με πλάνη περί τα γεγονότα, καθιστώντας συνεπακόλουθα και την αιτιολογία ανεπαρκή.

Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Suleiman v. Republic (1987) 3 C.L.R. 224,

Republic v. Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594.

Έφεση.

Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Χατζηχαμπής, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 2275/06), ημερ. 11/4/08.

Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσείοντα.

Γ. Χατζηχάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Π..

ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η προσφυγή του αιτητή εναντίον της απόφασης της Διοίκησης να απορρίψει την αίτησή του για πολιτογράφηση απορρίφθηκε από τον ευπαίδευτο πρωτόδικο Δικαστή και ως εκ τούτου ο εφεσείων-αιτητής καταχώρησε την παρούσα έφεση.

Τα γεγονότα και το ιστορικό φαίνονται στην πρωτόδικη απόφαση, στην οποία παραπέμπουμε και είναι τα ακόλουθα:

«Ο Αιτητής, πολίτης της Αιγύπτου, νυμφευμένος από το 1987 με Γερμανίδα και πατέρας δύο παιδιών από αυτή, ήρθε στην Κύπρο από το 1991 οπότε και του εδόθη άδεια προσωρινής παραμονής, ανανεωθείσα διαδοχικώς μέχρι 21.12.2006. Ο Αιτητής εργάζετο ως Διευθυντής υπεράκτιων εταιρειών. Την 24. 1.2003 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για πολιτογράφησή του. Ελήφθησαν οι απόψεις του Επάρχου Λεμεσού, όπου κατοικούσε ο Αιτητής, του Αρχηγού της Αστυνομίας και του Διοικητή της ΚΥΠ. Ο Έπαρχος, παρατηρώντας ότι προς το παρόν η οικογένεια του Αιτητή διαμένει στη Γερμανία, θα ήταν καλό η αίτηση να εξετασθεί όταν θα διαφαίνετο πού τελικά θα ζούσε η οικογένεια, ώστε η αίτηση να μην μπορούσε να συστηθεί προς το παρόν. Ο Αρχηγός της Αστυνομίας, βασιζόμενος σε έκθεση της Υπηρεσίας Αλλοδαπών Λεμεσού, επίσης δεν σύστησε την αίτηση. Στην εν λόγω έκθεση αναφέρετο ότι τα τελευταία χρόνια η οικογένεια του Αιτητή διαμένει στη Γερμανία, όπου και ο Αιτητής την επισκέπτεται κάθε μήνα, ενώ ο ίδιος διαμένει σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα, ότι ο Αιτητής δεν μιλά την ελληνική γλώσσα, δεν έχει ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο και δεν έχει ιδιαίτερους δεσμούς με την Κύπρο, η εδώ παραμονή του σχετιζόμενη αποκλειστικώς με την εργασία του. Και ο Διοικητής της ΚΥΠ συμφώνησε για την απόρριψη της αίτησης, σημειώνοντας μάλιστα πληροφορίες που έφεραν τον Αιτητή ως φανατικό μουσουλμάνο με δραστηριότητα σε ισλαμικές οργανώσεις. Διερευνήθηκε τότε περαιτέρω το θέμα της πρόθεσης του Αιτητή για μόνιμη εγκατάσταση της οικογένειας του στην Κύπρο. Σε σχετική κατάθεση του ο Αιτητής ανέφερε ότι η οικογένειά του, όλοι κάτοχοι γερμανικών διαβατηρίων, προτίθετο να εγκατασταθεί στην Κύπρο μετά από την περάτωση των σπουδών των παιδιών του τα οποία φοιτούσαν σε ειδικό σχολείο και ότι για το σκοπό αυτό αγόρασε πρόσφατα οικία στην Κύπρο. Η Διευθύντρια του Τμήματος Πληθυσμού και Μετανάστευσης, σε έκθεση της προς τον Υπουργό Εσωτερικών, παρέθεσε και σχολίασε τα στοιχεία, καταλήγοντας στην ακόλουθη εισήγηση:

«. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Με βάση τα ανωτέρω και αφού έλαβα υπόψη μου τα δεδομένα της συγκεκριμένης περίπτωσης και ειδικά ότι:

α) ο αιτητής ήρθε στη Δημοκρατία για σκοπούς απασχόλησης,

β) η σύζυγος και τα δύο παιδιά του βρίσκονται στο εξωτερικό γεγονός το οποίο δημιουργεί επιφυλάξεις ως προς την πρόθεση του να εξακολουθήσει να διαμένει στη Δημοκρατία σε περίπτωση χορήγησης σε αυτόν πιστοποιητικού Πολιτογράφησης και

γ) η Δημοκρατία δεν έχει όφελος από την Πολιτογράφηση του αιτητή ούτε εξυπηρετείται καθ' οιονδήποτε τρόπο το δημόσιο συμφέρον, εισηγούμαι απόρριψη της αίτησης του.»»

Η απόρριψη της αίτησης, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή, ανέφερε τα ακόλουθα:

" The Republic of Cyprus practicing its sovereign rights and in view of the fact:

(a) you came to Cyprus for temporary employment purposes and

(b) your family lives permanently abroad which raises doubts about your true intention to remain in Cyprus, a necessary qualification under sub-paragraph d(I) of section 1 of the Third Schedule provided for in Article 111 of the Civil Registry Laws of 2002-2003

decided that there does not exist any essential reason justifying your naturalization as a Cypriot citizen."

Με την έφεση του ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η αίτηση του αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη και χωρίς καλή πίστη και, επιπρόσθετα, υπέβαλε ότι δεν υπήρξε η δέουσα έρευνα και η απόφαση που λήφθηκε με πλάνη αναφορικά με τα γεγονότα είναι και ανεπαρκώς αιτιολογημένη.

Το Άρθρο 111 του Νόμου 141(Ι)/2002 παρέχει σε αλλοδαπό το δικαίωμα να αποταθεί για πολιτογράφηση, αλλά όχι το απόλυτο δικαίωμα πολιτογράφησης. Η παραχώρηση πολιτογράφησης είναι στη διακριτική ευχέρεια του Υπουργού και το ζήτημα εγγραφής κάποιου ως πολίτη της Δημοκρατίας άπτεται των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα το ακυρωτικό δικαστήριο δύσκολα να επεμβαίνει στην άσκηση της εξουσίας. Έτσι, η διακριτική ευχέρεια του κράτους να αποκλείει αλλοδαπούς, είναι πολύ ευρεία, όχι όμως απόλυτη, αφού υπόκειται στην καλόπιστη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας που παρέχει ο Νόμος. Όταν η διακριτική ευχέρεια ασκείται καλόπιστα, το Δικαστήριο δεν μπορεί να αμφισβητήσει περαιτέρω την απόφαση. Επίσης, το τεκμήριο της καλόπιστης άσκησης της διακριτικής ευχέρειας παραμένει έγκυρο, μέχρι απόδειξης του αντιθέτου (Suleiman v. Republic (1987) 3 C.L.R. 224) και η υποκειμενική εκτίμηση των γεγονότων από τη Διοίκηση δεν υπόκειται στον έλεγχο του Δικαστηρίου, που μπορεί να επέμβει μόνο αν, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία στο σύνολό τους, θεωρεί ότι τα συμπεράσματα της Διοίκησης δεν είναι εύλογα, ή είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα ή το Νόμο, ή λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα. (Republic v. Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594).

O τρίτος πίνακας του Νόμου (Προσόντα για Πολιτογράφηση) προνοεί, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει ο αλλοδαπός να είναι καλού χαρακτήρα και να έχει πρόθεση, σε περίπτωση χορήγησης σε αυτόν πιστοποιητικού, να διαμένει στη Δημοκρατία.

Όσον αφορά την άσκηση καλής πίστης κατά την εξέταση της αίτησης του εφεσείοντα-αιτητή, συμφωνούμε με τον ευπαίδευτο πρωτόδικο Δικαστή. Δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι υπήρξε οποιαδήποτε κακοπιστία κατά την εξέταση του αιτήματός του και ως εκ τούτου ο λόγος αυτός της έφεσης πρέπει να απορριφθεί.

Υπήρξαν όμως στοιχεία ενώπιον της Διοίκησης, τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω την ουσιαστικότητα της έρευνας που διεξάχθηκε και γεγονότα που καθιστούν την ύπαρξη ενδεχόμενης πλάνης και κατ' ακολουθία ανεπαρκούς αιτιολογίας, υπαρκτές.

Οι βασικοί λόγοι απόρριψης της αίτησης ήταν ότι (α) ο αιτητής ήρθε στην Κύπρο για σκοπούς προσωρινής εργοδότησης και, (β) το γεγονός ότι η οικογένειά του ζει «μονίμως» (permanently) στο εξωτερικό, δημιουργεί αμφιβολίες για την πρόθεσή του να παραμείνει στην Κύπρο.

Προκύπτει σαφώς από τα στοιχεία που είχε ενώπιον της η Διοίκηση, ότι η διαμονή της οικογένειας του και των δύο παιδιών του στο εξωτερικό είχε σχέση με την εκπαίδευση που τα παιδιά ακολουθούσαν και όχι με πρόθεση μόνιμης παραμονής εκεί. Περαιτέρω, φαίνεται να μην δίδεται η σημασία που έπρεπε να δοθεί στο γεγονός ότι ο αιτητής δεν ήταν απλώς εργοδότηση στην Κύπρο που είχε, αλλά είχε δημιουργήσει τις δικές του εταιρείες, τις οποίες διαχειριζόταν. Επιπρόσθετα από τα πιο πάνω, είναι γεγονός ότι ο εφεσείων-αιτητής είχε εκφράσει ενώπιον της Διοίκησης σε κατάθεσή του την πρόθεσή του να παραμείνει μονίμως και να εγκατασταθεί στην Κύπρο και για το σκοπό αυτό αγόρασε και κατοικία αξίας £180.000, καταθέτοντας και το σχετικό συμβόλαιο στις διοικητικές αρχές. Επίσης, ενώ ο εφεσείων-αιτητής είχε συστάσεις και διαπίστωση από τις αρμόδιες αρχές ότι ήταν καλού χαρακτήρα και ουδέποτε δημιούργησε οποιαδήποτε προβλήματα και ενώ του ανανεώνετο η άδεια προσωρινής παραμονής για 17 περίπου χρόνια, εντούτοις υπήρξε ένα ατεκμηρίωτο σχόλιο εκ μέρους της ΚΥΠ, ότι ο αιτητής ήταν φανατικός μουσουλμάνος και ανήκε σε διάφορες μουσουλμανικές οργανώσεις. Αυτός ο ισχυρισμός δεν τεκμηριώνεται, και είναι αντίθετος με το γεγονός της μακρόχρονης ανανέωσης της άδειας παραμονής και της σύστασης καλού χαρακτήρα. Είναι προφανές ότι τα πιο πάνω δεν εξετάστηκαν και δεν συνεκτιμήθηκαν με τα υπόλοιπα γεγονότα της περίπτωσης του εφεσείοντα-αιτητή, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η έρευνα ήταν ελλιπής και η απόφαση να πάσχει από πλάνη περί των γεγονότων, καθιστώντας συνεπακόλουθα και την αιτιολογία ανεπαρκή.

Κατά συνέπεια, κρίνουμε πως η έφεση πρέπει να επιτύχει.

Η έφεση επιτυγχάνει και η επίδικη διοικητική πράξη ακυρώνεται. Επιδικάζονται €2.000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ του εφεσείοντα.

Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία