ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή Δημοκρατία και Άλλος ν. Ιωάννη Ιωνά Αγγελή και Άλλης (1999) 3 ΑΑΔ 161
Πούρος Πανίκος και Άλλοι ν. Άννας Μαρίας Χατζηστεφάνου και Άλλων (2001) 3 ΑΑΔ 374
Iωσηφίδης Xρίστος και Άλλος ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΑΔ 410
Χριστοδούλου Ειρήνη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 164
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΜΑΡΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 1207/2011, 15/2/2013
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 583/2011, 25 Απριλίου 2012
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπoθεση Αρ. 1062/2009, 5/7/2013
ΔΡ. ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 515/2010, 21/12/2012
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1506/2008, 22 Ιουλίου 2010
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ κ.α. ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 1376/2010, 28/12/2012
ΝΙΚΟΣ ΣΑΤΡΑΚΗΣ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 32/2009, 6 Σεπτεμβρίου 2011
Ρούσος Χαράλαμπος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2014) 3 ΑΑΔ 478, ECLI:CY:AD:2014:C796
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ν. ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 206/2011, 28/5/2012
ΘΕΟΔΩΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 376/2011, 17/7/2012
Φραντζής Μιχάλης ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2017) 3 ΑΑΔ 1, ECLI:CY:AD:2017:C1
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ν. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1014/2010, 30 Μαρτίου 2012
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1226/2008, 30 Ιουλίου 2010
Παναγιωτάκης Γιάννος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2017) 3 ΑΑΔ 397, ECLI:CY:AD:2017:C136
ΔΡ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 786/2010, 2/11/2012
ΜΙΧΑΛΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ ν. ΑΡΧΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υποθ. Αρ.1571/2008, 7 Απριλίου 2011
(2010) 3 ΑΑΔ 377
8 Ιουλίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΕΛΛΗ ΤΡΥΦΩΝΟΣ,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΡΥΦΩΝΟΣ,
Εφεσείοντες,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 123/2007)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Το κριτήριο της κατοχής πρόσθετων, αλλά μη προβλεπόμενων στο σχέδιο υπηρεσίας ακαδημαϊκών προσόντων ― Η συστάθμισή του με την αρχαιότητα στην κριθείσα περίπτωση ― Κρίθηκε εύλογα επιτρεπτή και έγκυρη υπό το φως των σχετικών πορισμάτων της νομολογίας.
Οι εφεσείοντες ζήτησαν την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Πρώτου Νοσηλευτικού Λειτουργού, η οποία είχε πρωτοδίκως επικυρωθεί.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Οι εφεσείοντες είχαν εξίσου εξαίρετες υπηρεσιακές εκθέσεις κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, όπως ακριβώς και το ενδιαφερόμενο μέρος, το οποίο κατά συνέπεια δεν είχε υπεροχή έναντι τους. Στα προσόντα, όμως, το ενδιαφερόμενο μέρος είχε σε πίστη του B.Sc in Professional Nursing Studies, στο οποίο ορθά η Ε.Δ.Υ. έδωσε την ανάλογη βαρύτητα, εφόσον ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, έστω και αν δεν θεωρείτο με βάση το οικείο σχέδιο υπηρεσίας, πλεονέκτημα, ή πρόσθετο προσόν.
Σε σχέση με όσα ο συνήγορος των εφεσειόντων επιχείρησε διά του περιγράμματός του κατ' έφεση να εισαγάγει, ως προς την κατοχή πρόσθετων προσόντων και από τους δύο εφεσείοντες, παρατηρούνται τα ακόλουθα: Δεν τέθηκε τέτοιο θέμα ως ιδιαίτερο κατά την αίτηση ακυρώσεως ή στις αγορεύσεις. Περαιτέρω, όλα τα δεδομένα βρίσκονταν ενώπιον της Ε.Δ.Υ., εφόσον αποτελούσαν μέρος του φακέλου και συναφώς τεκμαίρεται ότι λήφθηκαν δεόντως υπόψη. Να παρατηρηθεί δε, ότι και το ενδιαφερόμενο μέρος είχε τα ανάλογα, ως και οι εφεσείοντες, προσόντα, αλλά κατείχε επιπρόσθετα και το πανεπιστημιακό πτυχίο.
Έπεται ότι η κρίση της Ε.Δ.Υ. ήταν υπό το φως των όλων δεδομένων, εύλογη και δεν διαπιστώνεται λόγος επέμβασης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Πούρος ν. Χατζηστεφάνου (2001) 3 Α.Α.Δ. 374,
Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 164,
Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 410,
Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 97,
Δημοκρατία ν. Αγγελή (1999) 3 Α.Α.Δ. 161.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Αρτέμης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 1302/05), ημερ. 23/9/05.
Α. Σ. Αγγελίδης με Μ. Κοτσώνη, για τους Εφεσείοντες.
Φ. Κωμοδρόμος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Ν. Κλεάνθους για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ναθαναήλ.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Οι εφεσείοντες προσέβαλαν πρωτοδίκως μαζί με άλλο άτομο που είχε καταχωρήσει ξεχωριστή προσφυγή, την απόφαση της Ε.Δ.Υ. να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Πρώτου Νοσηλευτικού Λειτουργού, Γενικό Νοσηλευτικό Κλάδο, Υπουργείο Υγείας από 1.9.2005.
Κατά τη διαδικασία πλήρωσης της επίδικης θέσης ενώπιον της Ε.Δ.Υ. ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας σύστησε για προαγωγή άλλη υποψήφια, σύσταση που δεν υιοθετήθηκε από την Ε.Δ.Υ., η οποία και επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό δεν υστερούσε ή και υπερείχε σε αξία από τους υπόλοιπους υποψήφιους, δίνοντας έμφαση στις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις των τελευταίων δέκα χρόνων, έχοντας κριθεί καθόλα εξαίρετος. Σημειώθηκε κατά την επιλογή, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υστερούσε σε αρχαιότητα από ορισμένους υποψήφιους από τέσσερεις μέχρι δέκα μήνες, είτε με βάση την προηγούμενη θέση, είτε με βάση την ημερομηνία γέννησης, αλλά δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα στην εκ μέρους του κατοχή πανεπιστημιακού διπλώματος, το οποίο παρόλο που δεν απαιτείτο από το σχέδιο υπηρεσίας, ούτε θεωρείτο πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, ήταν άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.
Πρωτοδίκως η προσφυγή των εφεσειόντων απορρίφθηκε με έξοδα, κρίνοντας ότι εφόσον ο Γενικός Διευθυντής είχε συστήσει για προαγωγή άλλη υποψήφια, οι θέσεις των εφεσειόντων ότι η σύσταση αυτή έγινε χωρίς να προηγηθεί η δέουσα έρευνα, ήταν δε και αναιτιολόγητη, ήταν χωρίς οποιαδήποτε σημασία εφόσον και δίκαιο να είχαν οι εφεσείοντες στον ισχυρισμό τους, δεν θα μπορούσε να ανατραπεί η προσβαλλόμενη πράξη.
Ως προς τα υπόλοιπα δεδομένα, το πρωτόδικο Δικαστήριο σημείωσε ότι τόσο οι εφεσείοντες, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος είχαν εξαίρετη βαθμολογία σε όλα τα στοιχεία αξιολόγησης τα τελευταία δέκα χρόνια, το ενδιαφερόμενο μέρος όμως κατείχε τον τίτλο B.Sc. in Professional Nursing Studies από το Anglia Polytechnic University. Στη βάση αυτού του πανεπιστημιακού διπλώματος, η επιλογή της Ε.Δ.Υ. για προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους κινήθηκε μέσα στα επιτρεπτά όρια της διακριτικής της ευχέρειας, της μικρής αρχαιότητας των εφεσειόντων μη δυνάμενης να δώσει προβάδισμα σε αυτούς.
Η πρωτόδικη κρίση αποτέλεσε το έναυσμα για την καταχώρηση έφεσης, με την οποία επιδιώκεται η ανατροπή της με δύο λόγους. Κατά τη διάρκεια όμως της συζήτησης ενώπιον της Ολομέλειας, ο κ. Αγγελίδης απέσυρε τον πρώτο λόγο έφεσης που σχετιζόταν με την παραγνώριση της σύστασης του Γενικού Διευθυντή. Κατά την εισήγηση του, η Ε.Δ.Υ. θα έπρεπε να προχωρήσει σε σύγκριση των δεδομένων μεταξύ των εφεσειόντων και του ενδιαφερομένου μέρους, ενώ παραμένοντας η Ε.Δ.Υ. στη σύγκριση της συσταθείσας υποψήφιας με το ενδιαφερόμενο μέρος μόνο, καθιερώθηκε σιωπηρά προεπιλογή ή υπεροχή των δύο, ενόψει προσόντος που δεν ήταν απαραίτητο, βασικό ή πρόσθετο. Ορθά, βεβαίως, απεσύρθη αυτός ο λόγος έφεσης, εφόσον θα ήταν εν πάση περιπτώσει αλυσιτελής για τους εφεσείοντες.
Ως προς τον εναπομείναντα λόγο έφεσης, που αφορά την καθαυτή απόφαση της Ε.Δ.Υ., κρίνεται ότι αυτός στερείται ουσιαστικού ερείσματος. Ορθώς έγινε διόρθωση εκ μέρους του κ. Κωμοδρόμου κατά την εφετειακή διαδικασία ότι οι εφεσείοντες είχαν εξίσου εξαίρετες υπηρεσιακές εκθέσεις κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, όπως ακριβώς και το ενδιαφερόμενο μέρος, το οποίο κατά συνέπεια δεν είχε υπεροχή έναντι τους. Στα προσόντα, όμως, το ενδιαφερόμενο μέρος είχε σε πίστη του το προαναφερθέν B.Sc in Professional Nursing Studies, στο οποίο ορθά η Ε.Δ.Υ. έδωσε την ανάλογη βαρύτητα, εφόσον ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, έστω και αν δεν θεωρείτο με βάση το οικείο σχέδιο υπηρεσίας, πλεονέκτημα, ή πρόσθετο προσόν.
Σύμφωνα με τη σχετική επί του θέματος νομολογία, (Πούρος ν. Χατζηστεφάνου (2001) 3 Α.Α.Δ. 374), το διοικητικό όργανο σ' αυτές τις περιπτώσεις, έχει καθήκον να λάβει υπόψη τα πρόσθετα, μη προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, κινούμενο ανάμεσα σε δύο όρια: ούτε της απόδοσης υπερβολικής βαρύτητας ώστε αυτή να κατατείνει σε έκδηλη υπεροχή, ούτε όμως και της εντελώς οριακής αξιολόγησης, ώστε να μην τους δίνεται κατ' ουσίαν οποιαδήποτε σημασία, ως να μην ήταν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης.
Αυτό το μέτρο τήρησε η Ε.Δ.Υ. στην προκείμενη περίπτωση. Στο σχετικό πρακτικό της αποτυπώνεται σαφώς η θέση ότι κατά την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους, η Ε.Δ.Υ. δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι παρά τη μικρότερη αρχαιότητα του «. από ορισμένους υποψηφίους ..», κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, στο οποίο απέδωσε «. την ανάλογη βαρύτητα». Στην ουσία όλο το σχετικό πρακτικό-απόφαση της Ε.Δ.Υ. αποκάλυπτε τη μελέτη όλων των δεδομένων, ως προέκυπταν από τις υπηρεσιακές εκθέσεις και τους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων και μόνο στο τέλος προέβηκε σε περαιτέρω ειδική σύγκριση του ενδιαφερομένου μέρους με την συσταθείσα, αλλά και με όσους άλλους υποψηφίους είχαν πρόσθετο, μη απαιτούμενο προσόν. Σε σχέση με όσα ο συνήγορος των εφεσειόντων επιχείρησε διά του περιγράμματος του κατ' έφεση να εισαγάγει ως προς την κατοχή πρόσθετων προσόντων και από τους δύο εφεσείοντες, ήτοι, τη συμπλήρωση κύκλου μετεκπαιδευτικών σπουδών στην Εντατική Νοσηλευτική Φροντίδα, Νοσηλευτική Σχολή, από τον εφεσείοντα 1, και δίπλωμα μαίας για την εφεσείουσα 2, παρατηρούνται τα ακόλουθα: Δεν τέθηκε τέτοιο θέμα ως ιδιαίτερο κατά την αίτηση ακυρώσεως ή στις αγορεύσεις. Περαιτέρω, όλα τα δεδομένα βρίσκονταν ενώπιον της Ε.Δ.Υ., εφόσον αποτελούσαν μέρος του φακέλου και συναφώς τεκμαίρεται ότι λήφθηκαν δεόντως υπόψη. Να παρατηρηθεί δε ότι και το ενδιαφερόμενο μέρος είχε τα ανάλογα, ως και οι εφεσείοντες, προσόντα, αλλά κατείχε επιπρόσθετα και το πανεπιστημιακό πτυχίο.
Προκύπτει, επομένως, ότι έγινε σύγκριση και με τους εφεσείοντες οι οποίοι είχαν παραδεκτά δεκάμιση μήνες αρχαιότητα στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης προαγωγής θέση, εφόσον είχαν προαχθεί την 1.9.1995 στη θέση του Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού, έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους που προήχθη στην ίδια θέση στις 15.7.1996. Αρχαιότητα, η οποία υπό το φως της νομολογίας δύνατο να υποχωρούσε έναντι του προσόντος του ενδιαφερομένου μέρους, στο οποίο δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα, ούτως ώστε να εναπόκειτο πλέον στην Ε.Δ.Υ. να σταθμίσει τα ενώπιον της δεδομένα και να ασκήσει εύλογη διακριτική ευχέρεια. Έχει αποφασιστεί στην πλειοψηφούσα απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Ειρήνη Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 164, ότι 11μηνη αρχαιότητα αποτελεί υπεροχή έστω και οριακή, ενώ στην Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 410, σελ. 418, λέχθηκε ότι η εκεί 11μηνη και πάλι αρχαιότητα, προσμετρά ως μέτρο αξίας εφόσον είναι σχετική με τα καθήκοντα της θέσης.
Η νομολογία έχει όμως ταυτόχρονα καθορίσει διαχρονικά, ότι συνυπολογίζονται όλα τα κριτήρια (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 97 και Δημοκρατία ν. Αγγελή (1999) 3 Α.Α.Δ. 161), ενώ από μόνη της η αρχαιότητα δεν αποτελεί το ρυθμιστικό παράγοντα.
Έπεται ότι η κρίση της Ε.Δ.Υ. ήταν υπό το φως των όλων δεδομένων, εύλογη και δεν διαπιστώνεται λόγος επέμβασης.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων και υπέρ των εφεσιβλήτων. Καμιά διαταγή εξόδων ως προς το ενδιαφερόμενο μέρος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.