F & A Car Supermarket Ltd ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2010) 3 ΑΑΔ 77

Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Η διακριτική ευχέρεια του Εφόρου να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων φορολογικών περιόδων προς καθορισμό του φόρου που αφορά την συνολική περίοδο ― Ορθώς εφαρμόστηκε στην κριθείσα περίπτωση.

Οι εφεσείοντες αξίωσαν την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά της σε βάρος τους επιβολής φορολογίας προστιθέμενης αξίας.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

Η προσφυγή απερρίφθη πρωτοδίκως έχοντας υπόψη την πάγια νομολογία, ότι δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ώστε ο Έφορος να διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για καθορισμό του φόρου που αφορά τη συνολική περίοδο.

Δεν διαπιστώνεται λόγος απόκλισης από την πρωτόδικη απόφαση η οποία απηχεί την αντίληψη της νομολογίας ορθώς. Ο Έφορος, βασιζόμενος σε μια εκτεταμένη περίοδο των δύο ετών 2001-2002, ορθώς έπραξε εφαρμόζοντας τα συμπεράσματά του εις όλη την περίοδο, ώστε να μην υπάρχει ούτε έλλειψη δέουσας έρευνας, ούτε και θέμα πλημμελούς άσκησης της διακριτικής του ευχέρειας.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Έφεση.

Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Κραμβής, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 208/05), ημερ. 24/1/07.

Στ. Θεοδούλου, για την Εφεσείουσα.

Γ. Λαζάρου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.

Ex tempore

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.

ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος, Έφορος Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, αφού προέβη σε έρευνα στα της εφεσείουσας, η οποία ασκεί εμπόριο μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, διαπίστωσε ότι υπήρχαν ψευδή τιμολόγια που αφορούσαν πωλήσεις αυτοκινήτων με μειωμένη τιμή πώλησης έναντι της πραγματικής, ώστε οι καταχωρήσεις στα βιβλία και αρχεία να ήσαν αναληθείς.

Η έρευνα κάλυψε την περίοδο από το 1997 μέχρι το 2002 και ο Έφορος φαίνεται να εξέτασε ιδιαίτερα την περίοδο 2001-2002 για σκοπούς των διαπιστώσεών του. Έχοντας προβεί στις διαπιστώσεις του, προέβη σε βεβαίωση του οφειλόμενου φόρου τον οποίο υπολόγισε για όλη την περίοδο. Και ήταν με την προσφυγή της κατά της απόφασης του Εφόρου, που η εφεσείουσα κινητοποίησε τη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Η προσφυγή απερρίφθη έχοντας υπόψη την πάγια νομολογία, ότι δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ώστε ο Έφορος να διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για καθορισμό του φόρου που αφορά τη συνολική περίοδο.

Με την έφεση αμφισβητήθηκε η κατάληξη του αδελφού μας Δικαστή και ο ουσιαστικός λόγος έφεσης (1) ακριβώς αφορά την εισήγηση ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα, καθόσον ο Έφορος άσκησε την κρίση του μόνο σε συνάρτηση με τα έτη 2001-2002, αντί και σε συνάρτηση με τα έτη 1997-2000, παρά το ότι είχε ενώπιον του όλα τα στοιχεία που αφορούσαν και εκείνη την περίοδο, ώστε να μην ήταν εύλογο να περιοριστεί στα έτη 2001-2002. Δεν είχε, ισχυρίζεται ουσιαστικά η εφεσείουσα, τη διακριτική ευχέρεια επιλογής της μεθόδου υπολογισμού του φόρου με βάση μόνο την περιορισμένη εκείνη περίοδο.

Ο λόγος έφεσης (2) δεν προσθέτει τίποτε στο λόγο έφεσης (1), αφού αφορά την κατάληξη του Δικαστηρίου, ο δε λόγος έφεσης (3) απεσύρθη.

Επεχειρήθη σήμερα να επεκταθεί η εμβέλεια της έφεσης με τα όσα έχει αναφέρει ο ευπαίδευτος συνήγορος για την εφεσείουσα, σε εισήγηση ότι η αρχή ότι η αυτοτέλεια της φορολογικής περιόδου δεν διατηρείται στην περίπτωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας πρέπει να περιοριστεί σε ούτω καλούμενες περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατό να διευκρινιστεί η ταυτότητα, όπως το έθεσε ο κ. Θεοδούλου, των αγαθών ή των υπηρεσιών και ότι δεν μπορεί να επεκτείνεται σε περιπτώσεις όπου τα αγαθά τα οποία πωλούνται έχουν συγκεκριμένη ταυτότητα, όπως ένα αυτοκίνητο. Υποδείξαμε ότι αυτό θα ήταν εκτός των λόγων έφεσης, εν πάση περιπτώσει, και δεν θα μας απασχολήσει περαιτέρω το θέμα.

Ως προς την ίδια την έφεση, όπως έχει συνταχθεί και παρουσιαστεί ενώπιόν μας, θα περιοριστούμε να πούμε ότι δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε λόγο για να αποκλίνουμε από την απόφαση του αδελφού μας Δικαστή, η οποία απηχεί την αντίληψη της νομολογίας ορθώς, και ότι ο Έφορος, βασιζόμενος σε μια εκτεταμένη περίοδο των δύο ετών 2001-2002, ορθώς έπραξε εφαρμόζοντας τα συμπεράσματα του εις όλη την περίοδο, ώστε να μην υπάρχει ούτε έλλειψη δέουσας έρευνας, ούτε και θέμα πλημμελούς άσκησης της διακριτικής του ευχέρειας.

Για τους λόγους αυτούς η έφεση απορρίπτεται, με €1.800 έξοδα.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία