|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 3 ΑΑΔ 188
13 Απριλίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
Εφεσείων - Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή
ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1/2006)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή, σε αντιδιαστολή προς πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα ― Περιστάσεις του πληροφοριακού περιεχομένου της επίδικης επιστολής στην κριθείσα περίπτωση.
Ο εφεσείων ζήτησε με την έφεσή του, την ακύρωση του περιεχομένου επιστολής που έλαβε από τον Έπαρχο Λάρνακας, η οποία είχε κριθεί πρωτοδίκως ως στερούμενη εκτελεστότητας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η έφεση είναι παντελώς αβάσιμη. Ο Έπαρχος εν προκειμένω δεν ήταν αρμόδιος για να επιβάλει όρους ως προς την άσκηση του επαγγέλματος του εφεσείοντα ούτε και επέβαλε τέτοιους όρους. Υπέδειξε απλώς ο Έπαρχος για άλλη μια φορά τη διαχρονική θέση του ως προς το τι ο Νόμος απαιτούσε για να μπορούσε η αίτηση να κριθεί τελικά. Σαφώς λοιπόν επρόκειτο περί πράξης πληροφοριακού χαρακτήρα. Αν ο εφεσείων ήθελε να προκαλέσει την έκδοση απόφασης απορριπτικής της αίτησης θα μπορούσε να αρνείτο να υποβάλει την επίδικη βεβαίωση και να ζητήσει όπως εκδοθεί απόφαση για έγκριση ή απόρριψη της αίτησης αναλόγως. Τότε θα επρόκειτο για εκτελεστή πράξη.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Λυμπουρίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 629/2004, ημερ. 5.7.2006,
Αλεξάνδρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 902/2006, ημερ. 7.2.2007,
Αλεξάνδρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 196.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Αρτέμης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 83/04), ημερ. 16.12.05.
Χρ. Χριστοφόρου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Γαβριήλ, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δ. Χατζηχαμπής, Δ..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, ο οποίος είναι πολιτικός μηχανικός, ανέλαβε μετά από εξουσιοδότηση πελάτη του τη μελέτη ανάπτυξης ακινήτου του εν λόγω πελάτη. Στα πλαίσια αυτά, και αφού εξεδόθη πολεοδομική άδεια, ο εφεσείων την 22.2.2003 υπέβαλε αίτηση στον Έπαρχο για έκδοση άδειας οικοδομής. Κατά τον έλεγχο παραλαβής των εγγράφων και σχεδίων, του επισημάνθηκε ότι δεν υπεβλήθη η απαιτούμενη βάσει του Άρθρου 8Α(2) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου βεβαίωση για την αρχιτεκτονική εργασία, παρά μόνο βεβαίωση για την εργασία του πολιτικού μηχανικού. Καθ΄όσον ο εφεσείων είχε εγείρει το θέμα της απαιτούμενης βεβαίωσης και με επιστολή του ημερομηνίας 17.2.2003, την 19.6.2003 του εστάλη επιστολή από τον Έπαρχο παραπέμποντας στο Νόμο και καταλήγοντας ότι ορθά είχε ζητηθεί η εν λόγω βεβαίωση. Την 30.7.2003 εστάλη επιστολή και στον ίδιο τον πελάτη του εφεσείοντα πληροφορώντας τον ότι η περαιτέρω εξέταση της αίτησης δεν μπορούσε να γίνει αν δεν ελαμβάνετο η απαιτούμενη βεβαίωση για την αρχιτεκτονική εργασία. Ο εφεσείων δεν ανταποκρίθηκε και την 18.11.2003 ο Έπαρχος του έστειλε επιστολή με την οποία τον πληροφορούσε ότι η αίτηση είχε εξεταστεί από όλα τα αρμόδια Τμήματα, για να μπορούσε όμως να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της και την έκδοση της απαιτούμενης άδειας οικοδομής ήταν αναγκαίο να προσκομισθεί η σχετική βεβαίωση για την αρχιτεκτονική εργασία. Καταχώρησε τότε ο εφεσείων προσφυγή κατά της εν λόγω απόφασης, ζητώντας δήλωση ότι η απόφαση που περιέχεται στην εν λόγω επιστολή του στερεί το δικαίωμα εργασίας σε σχέση με τα σχέδια τα οποία ο ίδιος είχε ετοιμάσει ως πολιτικός μηχανικός.
Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος επελήφθη της προσφυγής την απέρριψε κρίνοντας ότι δεν είχε ενώπιόν του εκτελεστή διοικητική πράξη, παρά μόνο πράξη πληροφοριακού περιεχομένου. Η επιστολή της 18.11.2003, είπε, πληροφορεί τον εφεσείοντα για την ανάγκη υποβολής της βεβαίωσης για την αρχιτεκτονική εργασία ώστε να μπορούσε να προχωρήσει ο Έπαρχος στην έκδοση της άδειας. Δεν παρήγαγε, επομένως, κατέληξε, έννομα αποτελέσματα.
Η θέση του εφεσείοντα είναι ότι πρόκειται για εκτελεστή πράξη καθ΄ όσον με αυτή υπεβλήθη όρος ως προς την έκταση του δικαιώματος εργασίας του εφεσείοντα, ο οποίος δεν ήταν απαραίτητος με βάση την ορθή ερμηνεία του Άρθρου 8Α(2).
Κρίνουμε την έφεση παντελώς αβάσιμη. Ο Έπαρχος δεν ήταν αρμόδιος για να επιβάλει όρους ως προς την άσκηση του επαγγέλματος του εφεσείοντα ούτε και επέβαλε τέτοιους όρους. Υπέδειξε απλώς ο Έπαρχος για άλλη μια φορά τη διαχρονική θέση του ως προς το τι ο Νόμος απαιτούσε για να μπορούσε η αίτηση να κριθεί τελικά. Σαφώς λοιπόν επρόκειτο περί πράξης πληροφοριακού χαρακτήρα. Η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία μας έχει παραπέμψει και σε σχετική νομολογία και δη τις υποθέσεις Λυμπουρίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 629/2004, ημερ. 5.7.2006, και Αλεξάνδρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 902/2006, ημερ. 7.2.2007, όπως και στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Αλεξάνδρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 196. Όπως υπεδείχθη από την Ολομέλεια, εφ΄όσον η προσβαλλόμενη πράξη δεν περιλαμβάνει απόφαση για απόρριψη της αίτησης, παραμένει πληροφοριακού χαρακτήρα. Να υπενθυμίσουμε ότι κατά την ακρόαση της έφεσης παρατηρήσαμε τη πτυχή αυτή και σημειώσαμε ότι αν ο εφεσείων ήθελε να προκαλέσει την έκδοση απόφασης απορριπτικής της αίτησης θα μπορούσε να αρνείτο να υποβάλει την απαιτούμενη βεβαίωση και να ζητήσει όπως εκδοθεί απόφαση για έγκριση ή απόρριψη της αίτησης αναλόγως. Τότε θα επρόκειτο για εκτελεστή πράξη.
Η Δημοκρατία είχε εγείρει προδικαστικές ενστάσεις ότι ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον ή/και είχε απωλέσει το έννομο συμφέρον του, ότι η προσφυγή κατέστη άνευ αντικειμένου και ότι, αν επρόκειτο για εκτελεστή διοικητική πράξη, αυτή ήταν βεβαιωτική. Ο αδελφός μας Δικαστής, περιοριζόμενος στο θέμα της εκτελεστότητας, δεν ασχολήθηκε βεβαίως με τις προδικαστικές αυτές ενστάσεις με τις οποίες ασφαλώς ούτε και εμείς θα ασχοληθούμε.
Η έφεση απορρίπτεται. Επιδικάζονται €2000 έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας και εναντίον του αιτητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.