|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 3 ΑΑΔ 210
23 Μαΐου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3741)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσείοντες-Καθ' ων η αίτηση,
v.
1. ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΩΓΑΚΗ (313/2002),
2. ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΑΤΤΙΚΗ (659/2002),
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3750)
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΔΙΚΩΜΙΤΗΣ,
Εφεσείων-Ενδιαφερόμενο Μέρος,
v.
1. ΓIΩΡΓΟΥ ΓΩΓΑΚΗ (313/2002),
2. ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΑΤΤΙΚΗ (659/2002),
Εφεσιβλήτων-Αιτητών,
v.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 3741, 3750)
Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ― Προαγωγές ― Περιστάσεις ακυρότητας των προαγωγών στη θέση Μηχανικού (Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών) στην κριθείσα υπόθεση, λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του οικείου σχεδίου υπηρεσίας και πάσχουσας σύστασης του Τμηματάρχη.
Επιδιώχθηκε με τις εφέσεις η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, που ακύρωσε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Μηχανικού (Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών).
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:
Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Η Σημείωση μόνο στην παράγραφο ΙΙ είναι δυνατό να αφορούσε. Η αντίθετη προσέγγιση δεν ήταν ευλόγως επιτρεπτή. Κατά τη λογική των εφεσειόντων, οι υποψήφιοι δυνάμει της υποτιθέμενης αυτοτελούς Σημείωσης δεν θα είχαν πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε άλλου αλλά ούτε και άλλος θα είχε πλεονέκτημα έναντί τους. Αφού, σύμφωνα με τη Σημείωση 1, το πλεονέκτημα θα λειτουργούσε υπέρ των πληρούντων τις προϋποθέσεις της παραγράφου ΙΙ(1) έναντι των υποψηφίων που κατέχουν τα προσόντα που αναφέρονται στην παράγραφο ΙΙ(2) και ΙΙ(3).
Η αντίφαση περαιτέρω προς τα Σημειώματα του ίδιου Τμηματάρχη κατά το 1996, που υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του ουσιώδους χρόνου, αφού η αρχικώς ακυρωθείσα απόφαση είχε ληφθεί το Δεκέμβριο του 1996, είναι πρόδηλη. Αυτά αφορούσαν στον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά και δεν αναδύεται από το περιεχόμενό τους η εικόνα υπεροχής που έδωσε ο Τμηματάρχης στην επίμαχη σύστασή του. Εξαίρεται σ' αυτά η εργατικότητα και η αφοσίωσή τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, σημειώνεται η εκτέλεση, από όλους, με απόλυτη επιτυχία καθηκόντων ανώτερων από τα προβλεπόμενα στο σχέδιο υπηρεσίας των θέσεων που κατείχαν και όλων η απόδοση χαρακτηρίζεται ως άρτια. Και, πράγματι, η αντίληψη του Τμηματάρχη, όπως ο ίδιος την επικαλέστηκε, παραπέμπει σε γενική και αόριστη βάση.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Ναζίρης ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 38.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τoυς εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Χατζηχαμπής, Δ.), (Συνεκδ. Υποθ. Αρ. 313/2002 και 659/2002), ημερ. 15/12/03.
Π. Πολυβίου, για τους Εφεσείοντες στην Αναθ. Έφεση Αρ. 3741 και για τους Καθ' ων η αίτηση στην Αναθ. Έφεση Αρ. 3750.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Εφεσίβλητο-Αιτητή στην Υπόθ. Αρ. 313/02.
Αλ. Ιωαννίδης, για τον Εφεσίβλητο-Αιτητή στην Υπόθ. Αρ. 659/02.
Ι. Νικολάου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος Γ. Παναγιώτου και στις δύο Αναθ. Εφέσεις.
Ξ. Ξενοφώντος για Χρ. Κληρίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος Α. Δικωμίτη στις Αναθ. Εφέσεις Αρ. 3741 και 3750.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Με την πρωτόδικη απόφαση, στο πλαίσιο των συνεκδικασθεισών προσφυγών που άσκησαν οι υποψήφιοι Γεώργιος Γωγάκης και Ξενοφών Αττίκης, ακυρώθηκαν οι προαγωγές των Α. Διακόπουλου, Α. Δικωμίτη και Γ. Παναγιώτου (ενδιαφερόμενοι 1, 2 και 3) στη θέση Μηχανικού, Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ). Άσκησαν έφεση το ΡΙΚ (Α.Ε. 3741) και ο ενδιαφερόμενος 2 (Α.Ε. 3750). Ο ενδιαφερόμενος 3 συμμετέσχε στη διαδικασία και υποστήριξε αυτές τις εφέσεις. Οι Γ. Γωγάκης και Ξ. Αττίκης υποστήριξαν την πρωτόδικη απόφαση. Η αντέφεση του Γ. Γωγάκη σε όση έκταση έθετε αυτόνομα θέματα αποσύρθηκε.
Οι αρχικές προαγωγές είχαν ακυρωθεί επειδή έπασχαν οι ετήσιες αξιολογήσεις εξ αιτίας της παράλειψης θέσπισης Κανονισμών και η επανεξέταση, που απέληξε στην προσβληθείσα απόφαση, έγινε χωρίς αναφορά σε αυτές. Κρίσιμο στοιχείο ήταν το πλεονέκτημα που πρόβλεπε το σχέδιο υπηρεσίας και ήταν σ' αυτό που αναφερόταν ο πρώτος λόγος ακυρότητάς της.
Με τη Σημείωση 1 στο σχέδιο υπηρεσίας προβλεπόταν πως:
«υποψήφιοι που πληρούν τις απαιτήσεις των προσόντων που αναφέρονται στο ΙΙ(1) ανωτέρω έχουν πλεονέκτημα έναντι των υποψηφίων που κατέχουν τα προσόντα που αναφέρονται στο ΙΙ(2) και ΙΙ(3)».
Ο Γ. Γωγάκης, όπως είχε αποφασιστεί κατά την αρχική διαδικασία, από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και στη συνέχεια από το Συμβούλιο, είχε το πλεονέκτημα ακριβώς επειδή θεωρήθηκε ότι πληρούσε τις πρόνοιες της παραγράφου ΙΙ(1). Κατά την επανεξέταση, ο Τμηματάρχης Ραδιοθαλάμων, στο πλαίσιο της σύστασής του, προώθησε άλλη άποψη. Την οποία και το Διοικητικό Συμβούλιο υιοθέτησε ως ορθή, όπως σημείωσε, αφού και το ίδιο μελέτησε το φάκελό του. Η προηγούμενη θεώρηση ήταν λανθασμένη επειδή, όπως το έθεσε ο Τμηματάρχης, ο Γ. Γωγάκης,
«δεν έχει το πλεονέκτημα της Σημείωσης καθότι είναι κάτoχoς του Full Technological Certificate for Telecommunication Technicians of the City and Guilds of London Institute που περιλαμβάνει και Advanced Telecommunication Principles, δεν έχει όμως πετύχει σε ένα από τα ειδικά θέματα των απαιτήσεων της παραγράφου ΙΙ(β), δηλ. Television Studios & Recording ή Sound & Television Transmission.»
Πρωτοδίκως ο συνάδελφός μας έκρινε πως, αντίθετα προς την άποψη που είχε επικρατήσει, θα έπρεπε να είχε αναγνωριστεί το πλεονέκτημα υπέρ του Γ. Γωγάκη και πως, επομένως, εστοιχειοθετείτο λόγος ακυρότητας. Ως ακολούθως:
«Η άποψη αυτή ήταν όχι μόνο πεπλανημένη αλλά και αντιφατική προς τη διαπίστωση ότι ο κ. Γωγάκης ήταν προσοντούχος. Πεπλανημένη διότι αν και ο κ. Γωγάκης όντως δεν είχε πετύχει σε ένα από τα δύο εν λόγω ειδικά θέματα της παραγράφου II(1)(β), εν τούτοις ικανοποιούσε τη σημείωση, που εκ των πραγμάτων μόνo την παράγραφο ΙΙ αφορούσε, η οποία έλεγε ότι:
"Υποψήφιοι που πέτυχαν στις εξετάσεις για την απονομή του Full Technological Certificate for Telecommunication Technicians πριν την 1/10/1968, ή που παρακάθησαν σε εξετάσεις για τα θέματα του 3ου έτους πριν το τέλος του 1968, θα γίνονται δεκτοί με διαφορετική επιλογή θεμάτων του F.T.C. (δηλαδή) Advanced Comm. Radio και Αdvanced Telec. Principles).
Ο κ. Γωγάκης είχε παρακαθίσει στις εξετάσεις των θεμάτων του 3ου έτους πριν από το τέλος του 1968 και είχε πτυχίο στα θέματα Advanced Communication Radio και Advanced Telecommunication Principles ως διαφορετική επιλογή ειδικών θεμάτων αντί των αναφερομένων στην παράγραφο II(1)(β). Ούτε ο Τμηματάρχης, ούτε το Διοικητικό Συμβούλιο, περιορισθέντες στην παράγραφο II(1)(β) χωρίς τη σημείωση, έλαβαν υπ' όψη τη σημείωση η οποία την τροποποιούσε αναλόγως. Ο Τμηματάρχης και το Διοικητικό Συμβούλιο υπέπεσαν όμως και σε αντίφαση με την ίδια τους τη θέση ότι ο κ. Γωγάκης ήταν προσοντούχος δυνάμει της παραγράφου II(1)(β). Όπως έχω αναφέρει, το πλεονέκτημα είναι ιδιόμορφο καθ' όσον αναφέρεται όχι στην κατοχή πρόσθετων προσόντων αλλά στην κατοχή ενός από τα ίδια τα εναλλακτικά προσόντα της θέσης. Αν ο κ. Γωγάκης ήταν προσοντούχος δυνάμει της παραγράφου II(1)(β), όπως και εκρίθη, μόνο δυνάμει της σημείωσης μπορούσε να εκρίνετο προσοντούχος ούτε μπορούσε συγχρόνως να μην είχε και το πλεονέκτημα. Αυτή καθ' εαυτή η κατοχή των προσόντων της παραγράφου II(1)(β) του προσέδιδε αυτομάτως και το πλεονέκτημα σύμφωνα με τους ίδιους τους όρους της σημείωσης 1.
Η πλάνη ως προς τη μη κατοχή του πλεονεκτήματος από τον κ. Γωγάκη, υπό την οποία ενεργούσε τόσο ο Τμηματάρχης προβαίνοντας στη σύσταση του όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο προβαίνοντας στην επιλογή του, καθιστά πάσχουσα τόσο τη σύσταση του Διευθυντή όσο και την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου καθ' όσον το πλεονέκτημα συνιστά στοιχείο κρίσης. Η πλάνη λοιπόν καθιστούσε τρωτή την απόφαση τόσο σε σχέση με τον κ. Δικωμίτη και τον κ. Παναγιώτου, οι οποίοι δεν είχαν το πλεονέκτημα, όσο και σε σχέση με τον κ. Διακόπουλο, ο οποίος το είχε, εφ' όσον η κατοχή του πλεονεκτήματος από τον κ. Γωγάκη θα έπρεπε να είχε σταθμισθεί εν πάση περιπτώσει. Τοσούτο μάλλον όταν ληφθεί υπόψη ότι ο κ. Γωγάκης υπερείχε και σε αρχαιότητα κατά τέσσερα έτη έναντι του κ. Παναγιώτου, πέντε έτη έναντι του κ. Δικωμίτη και δεκατέσσερα έτη έναντι του κ. Διακόπουλου, ενώ ως προς την αξία ο Τμηματάρχης στα εν λόγω σημειώματά του, του Νοεμβρίου του 1996, χαρακτήρισε την απόδοση όλων "Άρτια" και ανέφερε ότι όλοι είχαν πολλές φορές κληθεί και εκτελέσει τα καθήκοντα της επίδικης θέσης Μηχανικού "με απόλυτη επιτυχία". Η προσφυγή λοιπόν του κ. Γωγάκη πρέπει να επιτύχει, χωρίς να υπεισέρχομαι στους άλλους λόγους ακύρωσης που εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορός του».
Δεν αμφισβητείται, βεβαίως, πως ενόψει τέτοιας πλάνης η προσφυγή του Γ. Γωγάκη θα έπρεπε να επιτύχει. Ούτε πως, πράγματι, ο υποψήφιος που κατέχει τα προσόντα της παραγράφου ΙΙ(1) του σχεδίου υπηρεσίας έχει το πλεονέκτημα άνευ ετέρου. Οπότε, στην περίπτωσή του, μόνο ζήτημα κατοχής των προσόντων της θέσης θα μπορούσε να εγείρεται. Το επιχείρημα στηρίζεται στην αντίληψη πως η Σημείωση, τις απαιτήσεις της οποίας είναι δεκτό ότι ικανοποιούσε ο Γ. Γωγάκης, εσφαλμένα κρίθηκε πρωτοδίκως πως αφορούσε στην παράγραφο ΙΙ(1) του σχεδίου υπηρεσίας. Κατά την εισήγηση, αυτή συνιστούσε αυτοτελή πρόνοια με την οποία, επιπρόσθετα προς τις προηγούμενες, ειδικά εκείνη της παραγράφου ΙΙ(1), παρεχόταν δυνατότητα διεκδίκησης της θέσης τηρουμένων των δικών της αυτοτελών προνοιών. Οπότε, αφού η Σημείωση 1 που ακολουθούσε δεν αναφερόταν σ' αυτή, ορθώς κρίθηκε πως ο Γ. Γωγάκης δεν είχε το πλεονέκτημα. Κατ' ελάχιστον η νέα προσέγγιση ήταν ευλόγως επιτρεπτή και, κατά την πάγια νομολογία μας, σύμφωνα με την οποία η ερμηνεία και η εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας ανήκουν στη διοίκηση, δεν θα έπρεπε να τη διατάρασσε το Ανώτατο Δικαστήριο για να την αντικαταστήσει με τη δική του πρωτογενή κρίση.
Ο Γ. Γωγάκης επικαλέστηκε επικουρικά και το προηγούμενο σχέδιο υπηρεσίας ακριβώς για να δείξει τη διασύνδεση. Τα ουσιαστικά προσόντα ήταν τα ίδια, εξαντλούνταν σε όσα τώρα συνιστούν την παράγραφο ΙΙ(1) και τα ακολουθούσε η επίμαχη Σημείωση. Επίσης επικαλέστηκε τον τρόπο της διατύπωσης και τους συσχετισμούς ως εμφανώς δηλωτικούς πως η Σημείωση εντασσόταν στην παράγραφο ΙΙ(1). Μας βρίσκουν σύμφωνους αυτές οι εισηγήσεις. Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Η Σημείωση μόνο στην παράγραφο ΙΙ είναι δυνατό να αφορούσε. Η αντίθετη προσέγγιση δεν ήταν ευλόγως επιτρεπτή. Προσθέτουμε πως, κατά τη λογική των εφεσειόντων, οι υποψήφιοι δυνάμει της υποτιθέμενης αυτοτελούς Σημείωσης δεν θα είχαν πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε άλλου αλλά ούτε και άλλος θα είχε πλεονέκτημα έναντί τους. Αφού, σύμφωνα με τη Σημείωση 1, το πλεονέκτημα θα λειτουργούσε υπέρ των πληρούντων τις προϋποθέσεις της παραγράφου ΙΙ(1) έναντι των υποψηφίων που κατέχουν τα προσόντα που αναφέρονται στην παράγραφο ΙΙ(2) και ΙΙ(3).
Ο Ξ. Αττίκης παραδεκτώς κατέχει το πλεονέκτημα. Περαιτέρω κατέχει επιπρόσθετο μη προβλεπόμενο προσόν, ως απόφοιτος του ΑΤΙ στον Κλάδο Electrical Engineering. Ο Τμηματάρχης συστήνοντας τους ενδιαφερόμενους, όπως σημείωσε, δεν παραγνώρισε τα στοιχεία που ήταν σχετικά με την αρχαιότητα του Ξ. Αττίκη έναντι των δυο από τους ενδιαφερομένους, ειδικά τους Α. Δικωμίτη και Α. Διακόπουλο. Χωρίς αναφορά δε στο πρόσθετο προσόν που επικαλείται ο Ξ. Αττίκης ως σχετικό προς τα καθήκοντα της θέσης, σύστησε τους ενδιαφερόμενους, ουσιαστικά υπονοώντας ότι είναι υπέρτεροί του στην αξία. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά:
«Είχα, κατά τον ουσιώδη χρόνο, προσωπική υπηρεσιακή γνώση των υποψηφίων και της εργασίας τους. Κατ' αρχήν υιοθετώ το περιεχόμενο των Σημειωμάτων που ετοίμασα για τους υποψηφίους το Νοέμβριο του 1996 και που βρίσκονται ενώπιον του Συμβουλίου. Μετά από προσεκτική μελέτη όλων των σχετικών στοιχείων που υπήρχαν κατά τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή στις 16.12.1996, εισηγούμαι την προαγωγή των υποψηφίων Διακόπουλου Ανδρέα, Παναγιώτου Γεώργιου και Δικωμίτη Αγαθαγγέλου. Οι τρεις ξεχωρίζουν για τις εμπειρίες, εργατικότητα, πρωτοβουλία και ικανότητες τους. Η εργασία τους χαρακτηρίζεται από ψηλό επίπεδο και η συμβολή τους ήταν (πάντα κατά τον ουσιώδη χρόνο) ουσιαστική και σημαντική.
......................................................................................
Επιπρόσθετα οι υποψήφιοι Αττίκης Ξενοφών, Διακόπουλος Ανδρέας και Χαραλάμπους Νίκος έχουν το πλεονέκτημα που αναφέρεται στη Σημείωση 1 του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.
......................................................................................
Χωρίς να παραγνωρίζω το πλεονέκτημα (σε σχέση με τα προσόντα) που έχουν οι Αττίκης Ξενοφών και Χαραλάμπους Νίκος, έχοντας ιδίαν αντίληψη της καθημερινής τους εργασίας και της προσαρμοστικότητας τους στις εφαρμογές της μοντέρνας τεχνολογίας στην Ραδιοτηλεόραση, θεωρώ ότι οι τρεις υποψήφιοι που συστήνω, δηλαδή Διακόπουλος Ανδρέας, Δικωμίτης Αγαθάγγελος και Παναγιώτου Γεώργιος, είναι έτοιμοι και ικανότεροι να αναλάβουν με επιτυχία τα καθήκοντα της νέας θέσης και να ανταπεξέλθουν πιο αποτελεσματικά στις απαιτήσεις της θέσης. Σε κατάληξη, ανέφερε ο κ. Χατζηϊωάννου, και οι τρεις υποψήφιοι των οποίων εισηγούμαι την προαγωγή, ξεχωρίζουν για την απόδοση και εν γένει προσφορά τους στις εργασίες του Τμήματος».
Και το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση του Συμβουλίου:
«Το Συμβούλιο, συνεκτιμώντας όλα τα ενώπιον του στοιχεία αναφορικά με τους υποψηφίους, που ανάγονταν στον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή στις 16.12.1996, υιοθέτησε τη σύσταση του Τμ/ρχη και τα δικαιολογητικά της. Το Συμβούλιο, μετά από μελέτη του θέματος, θεώρησε ότι η σύσταση του αρμοδίου Προϊστάμενου αποτελούσε ένα ανεξάρτητο και σημαντικό στοιχείο κρίσης, που θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη εκτός εκεί όπου η σύσταση συγκρούεται με τα άλλα στοιχεία ενώπιον του Συμβουλίου, τηρουμένων πάντα των υποδείξεων του Νομικού Συμβούλου. Το Συμβούλιο δεν διεπίστωσε οποιαδήποτε αυθαιρεσία ή αντιφατικότητα στη σχετική σύσταση του Τμ/ρχη Ραδιοτηλεθαλάμων και αποφάσισε, χωρίς να παραγνωρίζει τα άλλα στοιχεία ενώπιόν του, να τη λάβει πολύ σοβαρά υπόψη και να την υιοθετήσει.
Το Συμβούλιο δεν παρεγνώρισε τα στοιχεία σε σχέση με την αρχαιότητα και προσόντα που είχε αναφέρει ο κ. Χρ. Χατζηϊωάννου, ούτε και το πλεονέκτημα σε σχέση με τα προσόντα που είχαν οι Αττίκης Ξενοφών και Χαραλάμπους Νίκος, αλλά μετά από προσεκτική στάθμιση όλων των δεδομένων έκρινε ότι θα έπρεπε να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη και να ενεργήσει με βάση τη σύσταση του Προϊσταμένου, όπως αναφέρεται πιο πάνω.
Συμπερασματικά, το Συμβούλιο μελέτησε τα ενώπιον του έγγραφα στοιχεία και φακέλους και ομόφωνα αποφάσισε, με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας και με γνώμονα την καταλληλότητα για τη θέση, την προαγωγή στη θέση Μηχανικός, από 1.1.1997, των πιο κάτω ..».
Με την πρωτόδικη απόφαση, ως προς την προσφυγή που άσκησε ο Ξ. Αττίκης έγινε δεκτό πως συνέτρεχε λόγος ακυρότητας και ως προς τις δυο πτυχές. Δεν διερευνήθηκε κατά πόσο το πρόσθετο προσόν του ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και έτσι δεν αξιολογήθηκε ώστε να του δοθεί η δέουσα βαρύτητα. Ως προς το πλεονέκτημα δε, δεν δόθηκε η ειδική αιτιολογία για την παράκαμψή του. Ως ακολούθως:
«Η αιτιολογία που έδωσε ο Τμηματάρχης ήταν η δική του ίδια αντίληψη της καθημερινής εργασίας και προσαρμοστικότητας των υποψηφίων στις εφαρμογές της μοντέρνας τεχνολογίας και της ραδιοτηλεόρασης, που αναδείκνυε τα Ενδιαφερόμενα Μέρη ως έτοιμους και ικανότερους για τη θέση. Αυτή η αναφορά όμως όχι μόνο βασίζεται σε μια γενική και αόριστη βάση αλλά και έρχεται σε αντίφαση με τα ίδια τα προαναφερθέντα σημειώματα του Τμηματάρχη του Νοεμβρίου, 1996, τα οποία χαρακτηρίζουν την απόδοση τόσο του κ. Αττίκη όσο και των Ενδιαφερομένων Μερών ως «Άρτια» και στα οποία αναφέρεται ότι τόσο ο κ. Αττίκης όσο και τα Ενδιαφερόμενα Μέρη πολλές φορές εκλήθησαν και εκτέλεσαν τα καθήκοντα της επίδικης θέσης Μηχανικού «με απόλυτη επιτυχία». Και η προσφυγή του κ. Αττίκη λοιπόν πρέπει να επιτύχει».
Οι εφεσείοντες και ο ενδιαφερόμενος υποστηρίζουν πως όλα τα στοιχεία βρίσκονταν ενώπιον της διοίκησης και πως το συμπέρασμα είναι πως αξιολογήθηκαν δεόντως. Περαιτέρω πως, αντίθετα προς την πρωτόδικη εκτίμηση, η παράκαμψη του πλεονεκτήματος του Ξ. Αττίκη, στο οποίο έγινε ειδική αναφορά, αιτιολογήθηκε ειδικώς και δεόντως, με ορθό συνυπολογισμό και της σύστασης, ως ανεξάρτητου και σημαντικού στοιχείου κρίσης. Η οποία, ούτε και αντιφατική προς τα Σημειώματα του 1996 ήταν, ούτε γενική και αόριστη.
Σε συμφωνία προς τις αντίθετες εισηγήσεις των εφεσιβλήτων, καταλήξαμε πως η πρωτόδικη απόφαση είναι και επ' αυτών των ζητημάτων ορθή. Η αντίφαση προς τα Σημειώματα του ίδιου Τμηματάρχη κατά το 1996 που υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του ουσιώδους χρόνου αφού η αρχικώς ακυρωθείσα απόφαση είχε ληφθεί το Δεκέμβριο του 1996, είναι πρόδηλη. Αυτά αφορούσαν στον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά και δεν αναδύεται από το περιεχόμενό τους η εικόνα υπεροχής που έδωσε ο Τμηματάρχης στην επίμαχη σύστασή του. Εξαίρεται σ' αυτά η εργατικότητα και η αφοσίωσή τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, σημειώνεται η εκτέλεση, από όλους, με απόλυτη επιτυχία καθηκόντων ανώτερων από τα προβλεπόμενα στο σχέδιο υπηρεσίας των θέσεων που κατείχαν και όλων η απόδοση χαρακτηρίζεται ως άρτια. Και, πράγματι, η αντίληψη του Τμηματάρχη, όπως ο ίδιος την επικαλέστηκε, παραπέμπει σε γενική και αόριστη βάση. Σημειώνουμε δε συναφώς και την απόφαση της πλήρους Ολομέλειας στη Ναζίρης v. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 38, αναφορικά με τη δυνατότητα χρησιμοποίησης εναλλακτικού τρόπου διαπίστωσης διαχρονικά της αξίας εκεί όπου τέτοιο έργο προϋποθέτει την έκδοση Κανονισμών.
Οι εφέσεις αποτυγχάνουν και απορρίπτονται. Η αντέφεση που άσκησε ο Γ. Γωγάκης στην έκταση που δεν αποσύρθηκε, δεν εγείρει θέματα αυτόνομα αφού οι λόγοι της αφορούν σε πρόσθετες επισημάνσεις ως προς το τρωτό της σύστασης και, περαιτέρω, στη βαρύτητα που, εν πάση περιπτώσει, θα ήταν εύλογο να έχει. Η αποτυχία των εφέσεων, για τους λόγους που εξηγήσαμε, ουσιαστικά την καθιστά απορριπτέα ως χωρίς αντικείμενο. Επιδικάζουμε €1.500 έξοδα περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α. εναντίον του καθενός από τους δυο εφεσείοντες και εξ ίσου υπέρ των δυο εφεσιβλήτων στην κάθε έφεση. Δεν εκδίδουμε άλλη διαταγή για έξοδα.
Oι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.