|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 3 ΑΑΔ 108
14 Φεβρουαρίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΗΛΛΥΡΟΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 24/2006)
Έννομο Συμφέρον ― Υπαλλήλου που δεν κατέχει τα προβλεπόμενα σε σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, να προσφύγει κατά της επιλογής άλλου για την οικεία θέση ― Ειδικά το ζήτημα της αμφισβήτησης του κύρους του ιδίου του σχεδίου υπηρεσίας που εφαρμόστηκε.
Ο εφεσείων επεδίωξε με την έφεσή του, την ακύρωση της επιλογής του ενδιαφερομένου μέρους για πλήρωση της θέσης Πρώτου Επιθεωρητή Λογαριασμών, μετά την πρωτόδικη κρίση, ότι στερείτο του απαιτούμενου προς τούτο εννόμου συμφέροντος.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Είναι πάγια νομολογημένο, ότι υποψήφιος, ο οποίος δεν κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα μιας θέσης, δεν νομιμοποιείται να ασκήσει προσφυγή και να αμφισβητήσει τη νομιμότητα απόφασης σχετικά με τη θέση αυτή. Είναι, επίσης, νομολογημένο ότι ένα σχέδιο υπηρεσίας μπορεί να προσβληθεί έμμεσα, με προσφυγή που στρέφεται εναντίον του αποτελέσματος της εφαρμογής του, όπως είναι μια προαγωγή ή ένας διορισμός που γίνεται σύμφωνα με τις πρόνοιές του.
Στην παρούσα περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη ότι, με την προσφυγή, δεν προσβάλλεται η επίδικη απόφαση στην έκταση που αφορά τη νομιμότητα του Σχεδίου Υπηρεσίας, σύμφωνα με το οποίο η υποψηφιότητα του εφεσείοντα για προαγωγή αποκλείστηκε, αλλά η απόφαση προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους αντί του εφεσείοντα, το οποίο δεν αμφισβητείται ότι είναι κάτοχος των προβλεπόμενων από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντων, ορθά κρίθηκε ότι ο εφεσείων στερείται εννόμου συμφέροντος.
Το Σχέδιο Υπηρεσίας απαιτούσε κατοχή πτυχίου συγκεκριμένου κλάδου, το οποίο ο εφεσείων δεν είχε, όπως δεν κατείχε στις 19/6/1997 τη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών, ώστε να καλύπτεται από τη Σημείωση του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Δημοκρατία κ.ά. v. Ιερωνυμίδη κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 286,
Meletis v. C.P.A. a.o. (1987) 3 C.L.R. 1984.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Κραμβής, Δ.), (Yπ. Aρ. 619/04), ημερ. 23/1/06.
Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά.
Μ. Κυπριανού-Τρυφωνοπούλου, Νομικός Λειτουργός, για τους Εφεσίβλητους.
Ξ. Ξενοφώντος, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος, Γιώργο Αντωνίου.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας έφεσης είναι απόφαση αδελφού μας Δικαστή, με την οποία έγινε δεκτή προδικαστική ένσταση των εφεσιβλήτων (καθ' ων η αίτηση), ότι ο εφεσείων (αιτητής) στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την προαγωγή του Γεώργιου Αντωνίου στη μόνιμη θέση Πρώτου Επιθεωρητή Λογαριασμών, Γενικό Λογιστήριο, αναδρομικά από 1/8/1999.
Οι καθ' ων η αίτηση, στα πλαίσια επανεξέτασης της πλήρωσης μιας μόνιμης θέσης Πρώτου Επιθεωρητή Λογαριασμών, Γενικό Λογιστήριο, η οποία ήταν κενή από την 1/8/1999, ύστερα από την από 1/2/1999 αναδρομική προαγωγή του Σ. Κώστα, θεώρησαν προσοντούχους τους υποψήφιους υπ' αρ. 1-3 του Καταλόγου Αρχαιότητας, στους οποίους δεν περιλαμβανόταν ο εφεσείων.
Το Σχέδιο Υπηρεσίας της πιο πάνω θέσης, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 12/12/1997, προνοούσε:-
«Απαιτούμενα προσόντα:
(1) Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν σε ένα τουλάχιστον από τα ακόλουθα θέματα ή συνδυασμό των θεμάτων αυτών:
Λογιστική, Οικονομικά, Εμπορικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων.
(Σημ.: Ο όρος πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος καλύπτει και μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο).
(2) Τριετής τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών.
(3) Ακεραιότητα χαρακτήρα, οργανωτική και διοικητική ικανότητα, υπευθυνότητα, πρωτοβουλία και ευθυκρισία.
Σημ.: Ως υποψήφιοι μπορούν να ληφθούν υπόψη και υπάλληλοι που δεν κατέχουν τα στο (1) πιο πάνω απαιτούμενα προσόντα, νοουμένου, όμως, ότι κατέχουν τα υπόλοιπα προσόντα της θέσης και -
(α) Κατείχαν τη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών κατά τη 19.6.1997·
ή
(β) κατέχουν πανεπιστημιακά ή ισότιμα προσόντα με βάση τα οποία διορίστηκαν ή μπορούσαν να διοριστούν στην προηγούμενη θέση Λογιστικού Λειτουργού, 3ης Τάξης, σύμφωνα με την παράγραφο (1)(α) των απαιτούμενων προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης αυτής (29.11.1984).»
Ο εφεσείων, κατά τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή την 1/8/1999, κατείχε τη θέση του Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών, με ημερομηνία προαγωγής σ' αυτήν την 1/9/1997 και ήταν κάτοχος πτυχίου Νομικής. Για ακύρωση της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους, πρόβαλε διάφορους λόγους.
Ο αδελφός μας Δικαστής, ο οποίος επελήφθη πρωτόδικα της υπόθεσης, αποδεχόμενος προδικαστική ένσταση των εφεσιβλήτων ότι ο εφεσείων στερείται εννόμου συμφέροντος, κατέληξε ότι:-
«Ο αιτητής δεν μπορούσε να θεωρηθεί προσοντούχος με βάση το πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο (1.8.99) και με βάση το οποίο κρινόταν κατά πόσο οι υποψήφιοι ήταν προσοντούχοι. Καταρχάς δεν πληρούσε την παράγραφο (2) του σχεδίου υπηρεσίας αφού προήχθη στην θέση του Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών μόλις την 1.9.97 και δεν συμπλήρωνε την τριετή τουλάχιστον απαιτούμενη υπηρεσία σε αυτή. Το γεγονός αυτό από μόνο του εκθεμελιώνει το έννομο συμφέρον του αιτητή στην προσφυγή. Η μη συνδρομή της παρ. 2 στο πρόσωπο του αιτητή δεν μπορούσε να τον καταστήσει προσοντούχο ούτε βάσει της σημείωσης του σχεδίου υπηρεσίας. Το πτυχίο του αιτητή δεν αποτελούσε ακαδημαϊκό προσόν υπαγόμενο στα απαιτούμενα προσόντα της παρ. 1 και δεν μπορούσε να θεωρηθεί προσοντούχος ούτε με βάση τη Σημείωση του σχεδίου, γιατί, αφενός δεν υπηρετούσε στην αμέσως προηγούμενη θέση την 19.6.97 και αφετέρου δεν κατείχε ούτε τα υπόλοιπα προσόντα της θέσης (παρ. 2 του σχεδίου υπηρεσίας).
Η συγκεκριμένη πτυχή της έλλειψης εννόμου συμφέροντος εκ μέρους του αιτητή, αυτή δηλαδή που συνδέεται με τη μη συμπλήρωση τριετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στην προηγούμενη θέση κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν σχολιάστηκε καθόλου από τους διαδίκους. Παρόλο που η φράση 'νοουμένου όμως ότι κατέχουν τα υπόλοιπα προσόντα της θέσης' στη Σημείωση δεν αφήνει αμφιβολία ότι το απαιτούμενο στην παρ. 2 είναι θεμελιακό προσόν για τη διεκδίκηση της επίδικης θέσης.»
Με την έφεση, αμφισβητείται η ορθότητα της πιο πάνω κατάληξης. Επαναφέρονται δε και συζητούνται από τον εφεσείοντα όλοι οι λόγοι που πρωτόδικα υποβλήθηκαν και αφορούσαν στην εγκυρότητα του Σχεδίου Υπηρεσίας. Εσφαλμένα, διατείνεται ο εφεσείων, κρίθηκε ως μη προσοντούχος, στη βάση και μόνο της σημείωσης (α) του Σχεδίου Υπηρεσίας. Η ημερομηνία 19/6/1997 τέθηκε αυθαίρετα και αναιτιολόγητα. Το Σχέδιο Υπηρεσίας, υπέβαλε, έρχεται σε αντίθεση με το σκοπό του περί Συμπληρωματικού Προϋπολογισμού Νόμου (Αρ. 9) του 1997, (Ν. 40(ΙΙ)/97), με τον οποίο επιδιωκόταν η ανέλιξη των πτυχιούχων λειτουργών του Γενικού Λογιστηρίου. Η πρόβλεψη για συγκεκριμένα πτυχία και η αναδρομική εφαρμογή της τριετούς υπηρεσίας, που προβλέπεται σ' αυτό, αποκλείει τους πτυχιούχους Ανώτερους Επιθεωρητές Λογαριασμών που υπηρετούσαν το 1997 και έρχεται σε αντίθεση με το σκοπό του πιο πάνω Νόμου.
Είναι πάγια νομολογημένο - (Δημοκρατία κ.ά. v. Ιερωνυμίδη κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 286) - ότι υποψήφιος, ο οποίος δεν κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα μιας θέσης, δε νομιμοποιείται να ασκήσει προσφυγή και να αμφισβητήσει τη νομιμότητα απόφασης σχετικά με τη θέση αυτή. Είναι, επίσης, νομολογημένο ότι ένα σχέδιο υπηρεσίας μπορεί να προσβληθεί έμμεσα, με προσφυγή που στρέφεται εναντίον του αποτελέσματος της εφαρμογής του, όπως είναι μια προαγωγή ή ένας διορισμός που γίνεται σύμφωνα με τις πρόνοιές του - (βλ. Meletis v. C.P.A. & Another (1987) 3 C.L.R. 1984 και 1988).
Έχουμε εξετάσει όλα όσα ο εφεσείων στο περίγραμμά του αλλά και ενώπιόν μας ανέπτυξε προς υποστήριξη της θέσης του, δηλαδή ότι νομιμοποιείται στην καταχώριση της προσφυγής.
Στην παρούσα περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη ότι, με την προσφυγή, δεν προσβάλλεται η επίδικη απόφαση στην έκταση που αφορά τη νομιμότητα του Σχεδίου Υπηρεσίας, σύμφωνα με το οποίο η υποψηφιότητα του εφεσείοντα για προαγωγή αποκλείστηκε, αλλά η απόφαση προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους αντί του εφεσείοντα, το οποίο δεν αμφισβητείται ότι είναι κάτοχος των προβλεπόμενων από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντων, καταλήγουμε, σε συμφωνία με τον αδελφό Δικαστή, ότι ορθά κρίθηκε ότι ο εφεσείων στερείται εννόμου συμφέροντος.
Το Σχέδιο Υπηρεσίας απαιτούσε κατοχή πτυχίου συγκεκριμένου κλάδου, το οποίο ο εφεσείων δεν είχε, όπως δεν κατείχε στις 19/6/1997 τη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών, ώστε να καλύπτεται από τη Σημείωση του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Η έφεση απορρίπτεται, με €1.000,00 έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.