Κυπριακή Δημοκρατία και Άλλοι ν. Ευγένιου Σπύρου και Άλλων (2007) 3 ΑΑΔ 533

Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Λόγοι ακυρώσεως ― Ειδικά ο λόγος που αναφέρεται σε ισχυριζόμενη αντισυνταγματικότητα εφαρμοσθείσης νομοθετικής διάταξης ― Δεν εξετάζεται αυτεπάγγελτα, αλλά οφείλει να δικογραφείται με σαφήνεια και λεπτομέρεια ― Ανάπτυξη του λόγου αντισυνταγματικότητας στις αγορεύσεις δεν αρκεί ― Η ύπαρξη δικαστικής απόφασης επί του αυτού θέματος, δεν διαφοροποιεί την κατάσταση.

Η Δημοκρατία (και τα ενδιαφερόμενα μέρη) ζήτησαν με τις εφέσεις τους, την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, που ακύρωσε τους επίδικους διορισμούς λόγω αντισυνταγματικότητας του περί Πληρώσεως Κενωθεισών Θέσεων στη Δημόσια Υπηρεσία (Ειδικές Διατάξεις) Νόμου του 1998 (Ν.28(Ι)/98) αν και σχετικός ακυρωτικός λόγος περί αντισυνταγματικότητας δεν υπήρχε στα αντίστοιχα δικόγραφα, ούτε και επετράπη η προσθήκη του μετά από αντίστοιχη αίτηση των εφεσιβλήτων.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:

Εφόσον στις προσφυγές δεν αμφισβητήθηκε η συνταγματικότητα του Νόμου και με δεδομένο ότι στην Κύπρο το ζήτημα της συνταγματικότητας δεν εξετάζεται αυτεπάγγελτα, δεν παρεχόταν έδαφος ενασχόλησης με το ζήτημα της συνταγματικότητας του Νόμου.

Είναι καλά θεμελιωμένο ότι ζητήματα συνταγματικότητας πρέπει να εγείρονται στα δικόγραφα και στην περίπτωση του διοικητικού δικαίου στην αίτηση ακυρώσεως. Ως ουσιαστικό θέμα, το θέμα της συνταγματικότητας, θα πρέπει επίσης να δικογραφείται με σαφήνεια και λεπτομέρεια. Στην προκείμενη περίπτωση το ζήτημα της συνταγματικότητας του Νόμου ηγέρθη μόνο στο στάδιο των αγορεύσεων των συνηγόρων των αιτητών.

Οι εφέσεις επιτυγχάνουν με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Κουρρή ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 144/01, ημερ. 27.2.2003,

Τσολάκη ν. Στυλιανού κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 528,

Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 861.

Εφέσεις.

Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπ. Αρ. 166-169/01), ημερ. 8/7/05.

Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες στην Αναθ. Έφεση Αρ. 89/2005 και για τους Καθ' ων η αίτηση στην Αναθ. Έφεση Αρ. 94/205.

Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσίβλητους στις Αναθ. Εφέσεις Αρ. 89/2005 και 94/2005.

Ι. Νικολάου, για τους Εφεσείοντες στην Αναθ. Έφεση Αρ. 94/2005.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Δ..

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Το ουσιαστικό ζήτημα που εγείρεται στις παρούσες εφέσεις και συγκεκριμένα με τους λόγους έφεσης 2 και 3 είναι το ότι το δικαστήριο που εκδίκασε πρωτόδικα τις υποθέσεις αυτές επλανήθη και εσφαλμένα έκρινε ως άκυρους τους διορισμούς των ενδιαφερομένων μερών, λόγω αντισυνταγματικότητας του περί Πληρώσεως Κενωθεισών Θέσεων στη Δημόσια Υπηρεσία (Ειδικές Διατάξεις) Νόμου του 1998 (Ν. 28(Ι)/98) (o Νόμος), παρά το ότι δεν εγειρόταν μεταξύ των λόγων ακυρώσεως ζήτημα αντισυνταγματικότητας του Νόμου.

Δεν αμφισβητείται ότι στις δύο αιτήσεις ακυρώσεως δεν περιλαμβάνεται οτιδήποτε περί αντισυνταγματικότητας του νόμου. Είχαν καταχωριστεί αιτήσεις τροποποίησης των αιτήσεων ακυρώσεως, ώστε να περιληφθεί σ' αυτές και θέμα αντισυνταγματικότητας του νόμου, όμως οι αιτήσεις απορρίφθηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο χωρίς η ορθότητα της απόφασης να αμφισβητηθεί.

Παρά την μη έγερση ζητήματος αντισυνταγματικότητας, ο αδελφός Δικαστής που εκδίκασε πρωτόδικα τις προσφυγές (166/01 και 169/01) εκτίμησε ότι οι διορισμοί των ενδιαφερομένων μερών στηρίχθηκαν στο Νόμο, ο οποίος όμως κρίθηκε ως αντισυνταγματικός στην υπόθεση Δέσποινα Κουρρή ν. Δημοκρατίας, ?Ι??. ??. 144/01, ????. 27/2/2003. (Η απόφαση εκείνη εφεσιβλήθηκε από τη Δημοκρατία αλλά οι εφέσεις αποσύρθηκαν και απορρίφθηκαν). Ο αδελφός Δικαστής που εκδίκασε πρωτόδικα τις προσφυγές, αντικείμενο της παρούσας έφεσης, συμφωνούσε με την απόφαση Κουρρή και επομένως, ανεξάρτητα από το κατά πόσο στις προσφυγές προβλήθηκε ανάλογος λόγος ακυρώσεως ή αναπτύχθηκε σχετική επιχειρηματολογία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν ορθό να παραγνωρίσει την ορθή απόφαση, όπως είπε, στην Προσφυγή 144/01. Κατά συνέπειαν ακύρωσε τους διορισμούς των ενδιαφερομένων μερών στις προσφυγές.

Με όλο το σεβασμό, διαφωνούμε με την πιο πάνω αντιμετώπιση του θέματος από τον αδελφό Δικαστή. Η ορθή νομική θέση, κατά την εκτίμησή μας, είναι ότι εφόσον στις προσφυγές δεν αμφισβητήθηκε η συνταγματικότητα του Νόμου και με δεδομένο ότι στην Κύπρο το ζήτημα της συνταγματικότητας δεν εξετάζεται αυτεπάγγελτα, δεν παρεχόταν έδαφος ενασχόλησης με το ζήτημα της συνταγματικότητας του Νόμου και δεν θα έπρεπε να βασίσει την απόφασή του στην αντισυνταγματικότητά του (Δέστε σχετικά τις αποφάσεις της Ολομέλειας στις Υποθέσεις Τσολάκη ν. Στυλιανού κ.?. (2005) 3 Α.Α.Δ. 528 και Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου κ.?. (2002) 3 Α.Α.Δ. 861).

Ενόψει των πιο πάνω οι εφέσεις πετυχαίνουν και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Έξοδα υπέρ των εφεσειόντων.

Οι εφέσεις επιτυγχάνουν με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία