|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2007) 3 ΑΑΔ 244
1 Ιουνίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3916)
Έννομο Συμφέρον ― Υπαλλήλου, που ζήτησε να αφυπηρετήσει πρόωρα, να προσβάλει την αποδοχή του αιτήματός του λόγω καθυστέρησης στη λήψη της σχετικής απόφασης.
Ο εφεσείων επεδίωξε την ακύρωση της απόφασης για πρόωρη αφυπηρέτησή του, η οποία είχε ληφθεί μετά από δικό του αίτημα, επικαλούμενος την καθυστέρηση στην αποδοχή του αιτήματος από τους Εφεσίβλητους. Η προσφυγή του εφεσείοντα απορρίφθηκε πρωτοδίκως προδικαστικά, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Ο ισχυρισμός ότι ουδέποτε υπήρξε οικειοθελής παραίτηση με πρωτοβουλία του εφεσείοντα σαφώς δεν παρέχει έρεισμα επιτυχίας της έφεσης. Η εκ μέρους του εφεσείοντα σταλείσα επιστολή της ΣΕΚ καθώς και η επιστολή που ο ίδιος απέστειλε προς το εφεσίβλητο Συμβούλιο, επιμαρτυρούν την ξεκάθαρη βούλησή του να παραιτηθεί πρόωρα από τη θέση που κατείχε, νοουμένου ότι θα εισέπραττε το προτεινόμενο ποσό των Λ.Κ.50.000 ως αποζημίωση, συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιωμάτων και ωφελημάτων που προβλέπουν οι κανονισμοί.
Ο εφεσείων, αναμένοντας απάντηση στην πρότασή του, συνέχισε να εργάζεται εκτελώντας μειωμένα και υποδεέστερα της θέσης καθήκοντα. Προφανώς ο ίδιος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι για την ικανοποίηση του όρου περί πληρωμής αποζημίωσης ύψους £50.000 ήταν απαραίτητη η έγκριση του Υπουργείου Οικονομικών για την εξασφάλιση της οποίας θα χρειαζόταν χρόνος. Ωστόσο, δεν έθεσε κανένα χρονικό περιορισμό της ισχύος της πρότασής του ούτε και αντέδρασε με οποιοδήποτε τρόπο κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την υποβολή της πρότασής του μέχρι την αποδοχή της είτε για να καταστήσει ουσιώδη το χρόνο της αποδοχής για τη διατήρηση της ισχύος της πρότασής του είτε να ανακαλέσει την πρότασή του, κατ' επίκληση της αλλαγής των δεδομένων, που εκ των υστέρων προβάλλει ότι επήλθε κατά το διάστημα που μεσολάβησε. Αντί τούτου, παρέμεινε στην εργασία του εκτελώντας υποδεέστερα καθήκοντα εν αναμονή της αποδοχής της πρότασης που υπέβαλε. Από το γεγονός ότι ο εφεσείων παρέλειψε να πράξει οτιδήποτε το οποίο να υποδηλώνει υπαναχώρηση από την πρόταση που υπέβαλε, δικαιολογημένα εκλαμβάνεται ότι ο ίδιος θεωρούσε ισχύουσα την πρότασή του. Η εκ των υστέρων αντίδρασή του, μετά που έλαβε γνώση της αποδοχής της πρότασης, συνιστά αντινομική εκ μέρους του συμπεριφορά, η οποία δεν υποστηρίζεται από το δίκαιο. Το εφεσίβλητο Συμβούλιο αποδέχτηκε το αίτημα του εφεσείοντα για πρόωρη αφυπηρέτηση αμέσως μετά την υποβολή του και χωρίς καθυστέρηση τροχιοδρόμησε τη διαδικασία για εξασφάλιση της έγκρισης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 610/2003), ημερ. 16/11/2003.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Μιχαηλίδης, για το Εφεσίβλητο Συμβούλιο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ενώ ο εφεσείων εργαζόταν ως μόνιμος υπάλληλος του Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου από το 1986 στη θέση Μηχανολόγου, ζήτησε πρόωρη εθελοντική αφυπηρέτηση. Η συντεχνία ΣΕΚ, ενεργώντας κατ' εξουσιοδότησή του, απέστειλε επιστολή ημερ. 25.5.2001, προς το Συμβούλιο του Κεντρικού Σφαγείου με την οποία κοινοποίησε την πρόθεση του εφεσείοντα για πρόωρη εθελοντική αφυπηρέτηση εφόσον θα διευθετείτο το ποσό της αποζημίωσης. Ακολούθησε επιστολή του εφεσείοντα ημερ. 21.11.2001 για το ίδιο θέμα προς το Συμβούλιο του Κεντρικού Σφαγείου με την οποία δήλωνε ότι είναι έτοιμος να αποδεχθεί πρόωρη εθελοντική αφυπηρέτηση, νοουμένου ότι θα έπαιρνε συνολική αποζημίωση Λ.Κ.50.000 συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιωμάτων και ωφελημάτων που προβλέπουν οι σχετικοί κανονισμοί και η συλλογική σύμβαση εργασίας.
Το Συμβούλιο του Κεντρικού Σφαγείου σε συνεδρία που πραγματοποιήθηκε στις 27.12.2001, αποφάσισε να αποδεχθεί την παραίτηση του εφεσείοντα υπό την αίρεση της έγκρισης του Υπουργείου Οικονομικών. Αποφάσισε επίσης να μην κοινοποιηθεί η πιο πάνω απόφαση στον εφεσείοντα παρά μόνο μετά την έγκριση του Υπουργείου από το οποίο θα εζητείτο η επίσπευση της διαδικασίας έγκρισης.
Στις 23.4.2003 κοινοποιήθηκε στον εφεσείοντα επιστολή του Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου με την οποία τον πληροφορούσαν ότι εγκρίθηκε το αίτημα του από το Υπουργείο Οικονομικών και τον καλούσαν για διευθέτηση του όλου θέματος. Ο εφεσείων δεν ανταποκρίθηκε και το Συμβούλιο του απέστειλε νέα επιστολή για το ίδιο θέμα. Ο εφεσείων με επιστολή του ημερ. 5.5.2002 προς το Συμβούλιο, εξέφρασε την επιθυμία του να συνεχίσει την εργοδότησή του στο Κεντρικό Σφαγείο Κοφίνου και μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:
«1. Επειδή έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που άρχισαν οι διαβουλεύσεις προς αυτή την κατεύθυνση (25 Μαΐου, 2001) θεώρησα ότι το αίτημά μου δεν θα ικανοποιείτο, γι' αυτό και συνέχισα κανονικά την εργασία μου.
2. Εξ άλλου είναι γι' αυτό το λόγο που υπέβαλα αίτηση για διεκδίκηση της θέσης του Γενικού Διευθυντή.
..........................
4. Τότε που άρχισαν οι διαβουλεύσεις για το θέμα αυτό είχε λεχθεί ότι δεν θα χρειαζόταν παραπάνω από 2-3 μήνες για να δοθεί σχετική απάντηση.»
Οι εφεσίβλητοι επέμεναν στην πρόωρη αφυπηρέτηση του εφεσείοντα και ο τελευταίος, αποχώρησε από την υπηρεσία με επιφύλαξη των δικαιωμάτων του. Εναντίον της απόφασης του Συμβουλίου του Κεντρικού Σφαγείου άσκησε προσφυγή με την οποία ζήτησε την ακύρωση της απόφασης για την πρόωρη αφυπηρέτησή του από 21.4.2003.
Οι λόγοι ακύρωσης που προβλήθηκαν συνοψίζονται στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση ως εξής:
«(α) Λήφθηκε καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, χωρίς πραγματική βάση, ή χωρίς να ληφθεί υπόψη ο μεγάλος χρόνος που διέρρευσε από την υποβολή του αιτήματος, ο οποίος και του δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι η όποια συνεννόηση είχε προηγηθεί έπαυσε να υπάρχει.
(β) Είναι αποτέλεσμα πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα, ενάντια των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου.
(γ) Λήφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, ώστε δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον ή το συμφέρον της Υπηρεσίας, παραβιάζει το δικαίωμα του αιτητή για δίκαιη μεταχείριση και αποτελεί έμμεση τιμωρία.
(δ) Λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και στερείται της δέουσας αιτιολογίας.
(ε) Τέλος, είναι αποτέλεσμα καταδίωξης του αιτητή, αντίθετη σε κάθε αρχή της χρηστής διοίκησης και της φυσικής δικαιοσύνης.»
Η προσφυγή απορρίφθηκε αφού διαπιστώθηκε έλλειψη εννόμου συμφέροντος του εφεσείοντα για προσβολή της επίδικης απόφασης. Κρίθηκε ότι ο εφεσείων εξάρτησε το αίτημα που υπέβαλε για εθελοντική πρόωρη αφυπηρέτηση από ένα και μόνο όρο, την καταβολή συγκεκριμένου ποσού αποζημίωσης, ο οποίος εγκρίθηκε και το αίτημά του έγινε συνολικά αποδεκτό και ικανοποιήθηκε από το εφεσίβλητο Συμβούλιο.
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Οι λόγοι έφεσης συνοψίζονται στο ότι,
(α) ο εφεσείων θεώρησε ότι δεν ίσχυαν ή έπαυσαν να ισχύουν τα συμφωνηθέντα ενόψει της παρόδου 18 μηνών από τότε που κοινοποίησε την πρόθεσή του για παραίτηση προς το εφεσίβλητο Συμβούλιο,
(β) δικαιολογημένα θεώρησε (ο εφεσείων) ότι τα συμφωνηθέντα για πρόωρη αφυπηρέτησή του δεν ίσχυαν αφού δεν υλοποιήθηκαν άμεσα,
(γ) ουδέποτε υπήρξε οικειοθελής παραίτηση με πρωτοβουλία του εφεσείοντα αλλά αντίθετα υπήρξε συμφωνία η οποία δεν υλοποιήθηκε άμεσα ή εντός ευλόγου χρόνου.
Ο ισχυρισμός ότι ουδέποτε υπήρξε οικειοθελής παραίτηση με πρωτοβουλία του εφεσείοντα σαφώς δεν παρέχει έρεισμα επιτυχίας της έφεσης. Η εκ μέρους του εφεσείοντα σταλείσα επιστολή της ΣΕΚ καθώς και η επιστολή που ο ίδιος απέστειλε προς το εφεσίβλητο Συμβούλιο, επιμαρτυρούν την ξεκάθαρη βούλησή του να παραιτηθεί πρόωρα από τη θέση που κατείχε, νοουμένου ότι θα εισέπραττε το προτεινόμενο ποσό των Λ.Κ.50.000 ως αποζημίωση, συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιωμάτων και ωφελημάτων που προβλέπουν οι κανονισμοί.
Ο εφεσείων, αναμένοντας απάντηση στην πρότασή του, συνέχισε να εργάζεται εκτελώντας μειωμένα και υποδεέστερα της θέσης καθήκοντα. Προφανώς ο ίδιος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι για την ικανοποίηση του όρου περί πληρωμής αποζημίωσης ύψους £50.000 ήταν απαραίτητη η έγκριση του Υπουργείου Οικονομικών για την εξασφάλιση της οποίας θα χρειαζόταν χρόνος. Ωστόσο, δεν έθεσε κανένα χρονικό περιορισμό της ισχύος της πρότασής του ούτε και αντέδρασε με οποιοδήποτε τρόπο κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την υποβολή της πρότασής του μέχρι την αποδοχή της είτε για να καταστήσει ουσιώδη το χρόνο της αποδοχής για τη διατήρηση της ισχύος της πρότασής του είτε να ανακαλέσει την πρότασή του, κατ' επίκληση της αλλαγής των δεδομένων, που εκ των υστέρων προβάλλει ότι επήλθε κατά το διάστημα που μεσολάβησε. Αντί τούτου, παρέμεινε στην εργασία του εκτελώντας υποδεέστερα καθήκοντα εν αναμονή της αποδοχής της πρότασης που υπέβαλε. Από το γεγονός ότι ο εφεσείων παρέλειψε να πράξει ο,τιδήποτε το οποίο να υποδηλώνει υπαναχώρηση από την πρόταση που υπέβαλε, δικαιολογημένα εκλαμβάνεται ότι ο ίδιος θεωρούσε ισχύουσα την πρότασή του. Η εκ των υστέρων αντίδρασή του, μετά που έλαβε γνώση της αποδοχής της πρότασης, συνιστά αντινομική εκ μέρους του συμπεριφορά, η οποία δεν υποστηρίζεται από το δίκαιο. Σημειώνουμε με επιδοκιμασία τις επισημάνσεις της συναδέλφου μας ότι το εφεσίβλητο Συμβούλιο αποδέχτηκε το αίτημα του εφεσείοντα για πρόωρη αφυπηρέτηση αμέσως μετά την υποβολή του και χωρίς καθυστέρηση τροχιοδρόμησε τη διαδικασία για εξασφάλιση της έγκρισης. Στα δελτία δαπανών του 2002 έγινε πρόνοια για κατάργηση της θέσης του αιτητή και στις 27.3.2002 το Συμβούλιο πληροφορήθηκε ότι το θέμα θα εξεταζόταν από το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Το εφεσίβλητο Συμβούλιο, στην προσπάθειά του να προωθήσει το όλο θέμα ώστε να έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα συνέχισε να απευθύνει επιστολές προς το αρμόδιο υπουργείο και προφορικά να επιδιώκει την έγκριση του αιτήματος.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £700 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.