ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Standard Bank Plc και άλλη ν. Δημοκρατίας της Κύπρου (2009) 4 ΑΑΔ 854
STANDARD BANK PLC κ.α ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ.1349/2008, 13 Οκτωβρίου 2009
(2007) 3 ΑΑΔ 130
14 Μαρτίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΤΕΛΩΝ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ,
Εφεσείοντες,
v.
MUSKITA ALUMINIUM INDUSTRIES LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 3/2005)
Ο περί Χαρτοσήμων Νόμος (Ν.19/63) ― Άρθρο 4(1) ― Χαρτοσήμανση εγγράφων που συντάσσονται στο εξωτερικό, μόνο αν αφορούν σε περιουσιακό στοιχείο που βρίσκεται στη Δημοκρατία ή σε ζητήματα που θα εκτελεστούν στη Δημοκρατία ― Ερμηνεία ― Δεν τύγχανε χαρτοσήμανσης η επίδικη έγγραφη συμφωνία των εφεσιβλήτων για αγορά μετοχικού κεφαλαίου εταιρείας με έδρα τη Μεγάλη Βρεττανία, που είχε συναφθεί στο εξωτερικό.
Οι εφεσείοντες επεδίωξαν ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση του Εφόρου Τελών Χαρτοσήμου, να απαιτήσει τη χαρτοσήμανση συμφωνίας, που είχε υπογραφεί στο εξωτερικό.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Κατά το Αρθρο 4(1) του Νόμου, εφόσον το έγγραφο δεν είχε συνταχθεί στη Δημοκρατία, αλλά στο εξωτερικό, για να υπέκειτο σε τέλος χαρτοσήμου θα έπρεπε να αφορά σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο, κείμενο στη Δημοκρατία ή σε ζητήματα ή πράγματα τα οποία θα εκτελεστούν ή θα γίνουν στη Δημοκρατία. Σε συμφωνία με την πρωτόδικη απόφαση και βεβαίως με την απόφαση στη Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, η Ολομέλεια καταλήγει πως η έφεση είναι αβάσιμη.
Με τους λόγους έφεσης οι εφεσείοντες πρότειναν άλλες αιτίες απ' ότι πρωτόδικα, για τις οποίες θεωρούσαν ότι η περίπτωση καλύπτεται από το Νόμο. Δεν αναφέρονταν πλέον σε περιουσιακό στοιχείο στην Κύπρο, κάτω από οποιαδήποτε αντίληψη, αλλά σε ζητήματα ή πράγματα που θα εκτελούνταν ή θα γίνονταν στην Κύπρο. Ως τέτοια εννοούσαν την άδεια της Κεντρικής Τράπεζας, που χρειάζεται για την εξαγωγή συναλλάγματος και ορισμένες άλλες διαδικαστικές ενέργειες. Και να παραβλεπόταν το γεγονός ότι πρόκειται για θέματα που δεν είχαν εγερθεί πρωτοδίκως, θα απορρίπτονταν ως εκδήλως αβάσιμα, αφού, τίποτε από αυτά δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως αντικείμενο της συμφωνίας και, συνεπώς, ως ζήτημα και πράγμα που θα εκτελεστεί ή θα γίνει δυνάμει της συμφωνίας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 581/2000, ημερ. 23.10.2001.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 468/2003), ημερ. 6/12/2004.
Ελ. Παπαγεωργίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες.
Μ. Καλλιγέρου, για τους Εφεσίβλητους.
Ex tempore
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Εγείρεται ως το θέμα της έφεσης το κατά πόσο γραπτή συμφωνία που συνάφθηκε στο εξωτερικό για την αγορά μετοχικού κεφαλαίου εταιρείας με έδρα τη Μεγάλη Βρετανία, υπόκειται σε χαρτοσήμανση δυνάμει του Αρθρου 43 του περί Χαρτοσήμων Νόμου του 1963 (Ν.19/63).
Ο συνάδελφος μας, που εκδίκασε την υπόθεση πρωτοδίκως, έκρινε πως, ενόψει των προνοιών του Νόμου, δεν ήταν επιτρεπτή η επιβολή τέλους στην περίπτωση. Υιοθετώντας, συναφώς, ως ορθή, την προσέγγιση του Χατζηχαμπή, Δ., στην απόφαση Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 581/2000, ημερ. 23.10.2001.
Κατά το Αρθρο 4(1) του Νόμου, εφόσον το έγγραφο δεν είχε συνταχθεί στη Δημοκρατία, αλλά στο εξωτερικό, για να υπέκειτο σε τέλος χαρτοσήμου θα έπρεπε να αφορά σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο, κείμενο στη Δημοκρατία ή σε ζητήματα ή πράγματα τα οποία θα εκτελεστούν ή θα γίνουν στη Δημοκρατία. Σε συμφωνία με την πρωτόδικη απόφαση και βεβαίως με την απόφαση στη Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ανωτέρω, καταλήγουμε πως η έφεση είναι αβάσιμη.
Ήταν η εισήγηση των εφεσειόντων πρωτοδίκως πως η περίπτωση εντάσσεται στο Νόμο επειδή «με την εξαγορά της ξένης εταιρείας αυτόματα και αυτονόητα εντάσσεται στα περιουσιακά της στοιχεία και στο εν γένει δυναμικό της εταιρείας (των αιτητών) η οποία διεξάγει εργασίες στην Κύπρο».
Αυτή την εξωπραγματική, όπως ορθά χαρακτηρίστηκε από τους συναδέλφους μας, αντίληψη των πραγμάτων, δεν την επανέφεραν με τους λόγους έφεσης. Με τους λόγους έφεσης πρότειναν άλλες αιτίες για τις οποίες θεωρούσαν ότι η περίπτωση καλύπτεται από το Νόμο. Δεν αναφέρονταν πλέον σε περιουσιακό στοιχείο στην Κύπρο, κάτω από οποιαδήποτε αντίληψη, αλλά σε ζητήματα ή πράγματα που θα εκτελούνταν ή θα γίνονταν στην Κύπρο. Ως τέτοια εννοούσαν την άδεια της Κεντρικής Τράπεζας που χρειάζεται για την εξαγωγή συναλλάγματος και ορισμένες άλλες διαδικαστικές ενέργειες. Και να παραβλέπαμε το γεγονός ότι πρόκειται για θέματα που δεν είχαν εγερθεί πρωτοδίκως, θα τα απορρίπταμε ως εκδήλως αβάσιμα, αφού, τίποτε από αυτά δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως αντικείμενο της συμφωνίας και, συνεπώς, ως ζήτημα και πράγμα που θα εκτελεστεί ή θα γίνει δυνάμει της συμφωνίας.
Η έφεση απορρίπτεται, με £700 έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.