|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 533
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 89/2005 και 94/2005)
12 Νοεμβρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ., ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 89/05)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Εφεσείοντες- Καθ΄ ων η αίτηση,
ΚΑΙ
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσίβλητοι-Αιτητές.
____________________
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 94/05)
ΛΟΥΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες-Αιτητές
ΚΑΙ
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσίβλητοι-Αιτητές
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Ε. Καρακάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες στην Α.Ε. 89/2005.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσίβλητους στην Α.Ε. 89/2005.
Ι. Νικολάου, για τους Εφεσείοντες στην Α.Ε. 94/2005.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσίβλητους στην Α.Ε. 94/2005.
Ε. Καρακάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση στην Α.Ε. 94/205.
____________________
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Νικολάτος, Δ.
______________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Το ουσιαστικό ζήτημα που εγείρεται στις παρούσες εφέσεις και συγκεκριμένα με τους λόγους έφεσης 2 και 3 είναι το ότι το δικαστήριο που εκδίκασε πρωτόδικα τις υποθέσεις αυτές επλανήθη και εσφαλμένα έκρινε ως άκυρους τους διορισμούς των ενδιαφερομένων μερών, λόγω αντισυνταγματικότητας του περί Πληρώσεως Κενωθεισών Θέσεων στη Δημόσια Υπηρεσία (Ειδικές Διατάξεις) Νόμου του 1998 (Ν 28(Ι)/98) (o Νόμος), παρά το ότι δεν εγειρόταν μεταξύ των λόγων ακυρώσεως ζήτημα αντισυνταγματικότητας του Νόμου.
Δεν αμφισβητείται ότι στις δύο αιτήσεις ακυρώσεως δεν περιλαμβάνεται οτιδήποτε περί αντισυνταγματικότητας του νόμου. Είχαν καταχωριστεί αιτήσεις τροποποίησης των αιτήσεων ακυρώσεως, ώστε να περιληφθεί σ΄ αυτές και θέμα αντισυνταγματικότητας του νόμου, όμως οι αιτήσεις απορρίφθηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο χωρίς η ορθότητα της απόφασης να αμφισβητηθεί.
Παρά την μη έγερση ζητήματος αντισυνταγματικότητας, ο αδελφός Δικαστής που εκδίκασε πρωτόδικα τις προσφυγές (166/01 και 169/01) εκτίμησε ότι οι διορισμοί των ενδιαφερομένων μερών στηρίχθηκαν στο Νόμο, ο οποίος όμως κρίθηκε ως αντισυνταγματικός στην υπόθεση Δέσποινα Κουρρή ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 144/01, 27.2.2003 (Η απόφαση εκείνη εφεσιβλήθηκε από τη Δημοκρατία αλλά οι εφέσεις αποσύρθηκαν και απορρίφθηκαν). Ο αδελφός Δικαστής που εκδίκασε πρωτόδικα τις προσφυγές, αντικείμενο της παρούσας έφεσης, συμφωνούσε με την απόφαση Κουρρή και επομένως, ανεξάρτητα από το κατά πόσο στις προσφυγές προβλήθηκε ανάλογος λόγος ακυρώσεως ή αναπτύχθηκε σχετική επιχειρηματολογία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν ορθό να παραγνωρίσει την ορθή απόφαση, όπως είπε, στην Προσφυγή 144/01. Κατά συνέπειαν ακύρωσε τους διορισμούς των ενδιαφερομένων μερών στις προσφυγές.
Με όλο το σεβασμό, διαφωνούμε με την πιο πάνω αντιμετώπιση του θέματος από τον αδελφό Δικαστή. Η ορθή νομική θέση, κατά την εκτίμησή μας, είναι ότι εφόσον στις προσφυγές δεν αμφισβητήθηκε η συνταγματικότητα του Νόμου και με δεδομένο ότι στην Κύπρο το ζήτημα της συνταγματικότητας δεν εξετάζεται αυτεπάγγελτα, δεν παρεχόταν έδαφος ενασχόλησης με το ζήτημα της συνταγματικότητας του Νόμου και δεν θα έπρεπε να βασίσει την απόφασή του στην αντισυνταγματικότητά του (Δέστε σχετικά τις αποφάσεις της Ολομέλειας στις Υποθέσεις Τσολάκη ν. Στυλιανού κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 528 και Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου κ.α. (2002) 3 Α.Α.Δ. 861).
Είναι καλά θεμελιωμένο ότι ζητήματα συνταγματικότητας πρέπει να εγείρονται στα δικόγραφα και στην περίπτωση του διοικητικού δικαίου στην αίτηση ακυρώσεως. Ως ουσιαστικό θέμα, το θέμα της συνταγματικότητας, θα πρέπει επίσης να δικογραφείται με σαφήνεια και λεπτομέρεια. Στην προκείμενη περίπτωση το ζήτημα της συνταγματικότητας του Νόμου ηγέρθη μόνο στο στάδιο των αγορεύσεων των συνηγόρων των αιτητών.
Ενόψει των πιο πάνω οι εφέσεις πετυχαίνουν και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Έξοδα υπέρ των εφεσειόντων.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.