|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 112
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 10/2005)
12 Μαρτίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
ΔΡ. ΒΑΣΟΣ ΜΑΚΡΗΣ,
ΦΕΙΔΙΑΣ Θ. ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείοντες/Παρεμβαίνοντες,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ ΛΤΔ.,
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Κρ. Παπαλοϊζου, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Κακουλλή, για την Εφεσίβλητη.
Μ. Μαλαχτού, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η αίτηση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
(Ex tempore)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η προσφυγή αφορούσε στο νομικό καθεστώς λωρίδας γης η οποία είχε απαλλοτριωθεί κατά το 1988 ώστε, μαζί με παρεμβαλλόμενη κρατική γη, να χρησιμεύσει ως δρόμος προς εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων αναγκών των αιτητών, δηλαδή της Κυπριακής Εταιρείας Τσιμέντων Λτδ.
Το ιστορικό και όλες οι παράμετροι της διαφοράς εξηγούνται στην απόφαση του συναδέλφου μας επί της ουσίας της προσφυγής όπου, αφού απορρίφθηκε προδικαστική ένσταση πως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή, αποφασίστηκε πως, όσο και αν η επίμαχη λωρίδα είχε εγγραφεί στο όνομα της Δημοκρατίας δυνάμει της απαλλοτρίωσης που έγινε, δεν μπορούσε και να θεωρηθεί δημόσιος δρόμος για χρήση από το κοινό.
Η απόφαση του συναδέλφου μας επί της ουσίας εκδόθηκε στις 15/11/2002 και αντικείμενο της τωρινής διαδικασίας είναι η κατάληξη του αιτήματος που υπέβαλαν οι εφεσείοντες, περίπου ένα χρόνο μετά, για ακύρωση αυτής της απόφασης επειδή δεν ακούστηκαν, όπως θεωρούσαν ότι έπρεπε να είχε γίνει, ως ενδιαφερόμενοι στην προσφυγή. Το θέτουμε έτσι γιατί το αίτημά τους στηρίχθηκε στην απόφαση της πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πουλλή (2001) 3 Α.Α.Δ. 1060.
Με δοσμένη τη δυνατότητα τέτοιου χειρισμού, ενόψει της νομολογίας μας, ο συνάδελφος μας έδωσε την ευκαιρία στα μέρη να εκθέσουν τις απόψεις τους με γραπτές αγορεύσεις. Αφού εξέτασε δε τα δεδομένα, απορρίπτοντας το αίτημα, εξήγησε ως ακολούθως:
"Μου φαίνεται ότι τα όσα παρουσιάσθηκαν προς υποστήριξη του αιτήματος δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με την προσφυγή. Αυτή είχε ως αντικείμενο τη διακρίβωση της έννοιας του διατάγματος απαλλοτρίωσης ώστε να καθοριζόταν το αποτέλεσμα του. Τίποτε έξω από το εν λόγω διάταγμα δεν θα μπορούσε να είχε απασχολήσει κατά τον έλεγχο νομιμότητας σε αυτή την προσφυγή. Γι' αυτό οι παρεμβαίνοντες δεν θα μπορούσαν να είχαν λόγο."
Επαναφέρονται τα ίδια θέματα με έμφαση στο γεγονός ότι σε σχέση με χειρισμούς που αφορούσαν στην ακίνητη ιδιοκτησία των εφεσειόντων εκδόθηκαν άδειες και πραγματοποιήθηκαν έργα, υπό το δεδομένο ότι ο δρόμος ήταν δημόσιος, όπως και σε άλλους, ενόψει πλέον της απόφασης που εκδόθηκε. Επίσης, στο γεγονός ότι η Δημοκρατία, με αναφορά στις δικές της εκτιμήσεις αναφορικά με τις επιπτώσεις από την έκδοση της απόφασης επί της ουσίας, δεν πρόβαλε ένσταση στο επανάνοιγμα της υπόθεσης, με την προοπτική που σημειώσαμε.
Εξετάσαμε τα δεδομένα και δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι βρισκόμαστε μπροστά σε περίπτωση στην οποία, κάτω από τις ιδιαίτερες περιστάσεις της, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι οι εφεσείοντες, ως ιδιοκτήτες παρακείμενης γης, όπως και πολλοί άλλοι, θα ήταν πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εγγενώς ως ενδιαφερόμενα, ώστε να οδηγηθούμε στην κατάληξη που προτείνουν, δηλαδή να θεωρήσουμε ότι η διαδικασία που διεξάχθηκε, με αντικείμενο όπως το προσδιορισθέν, είναι άκυρη χωρίς να είχαν και εκείνοι ειδοποιηθεί για να ακουστούν.
Συμφωνούμε με την προσέγγιση του συναδέλφου μας και απορρίπτουμε την έφεση. Ως προς τον καθορισμό των εξόδων θα ακούσουμε τα μέρη.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΔΓ