|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 3 ΑΑΔ 710
17 Noεμβρίου, 2006
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
1. ΠΙΤΣΑ ΕΙΚΟΣΙ,
2. ΜΑΡΙΑ ΕΙΚΟΣΙ,
3. ΚΙΚΗ ΕΙΚΟΣΙ,
4. ΓΚΛΟΡΙΑ ΕΙΚΟΣΙ,
Εφεσείουσες,
v.
ΔΗΜΟY ΛΕΥΚΑΡΩΝ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3833)
Έννομο Συμφέρον ― Ιδιοκτήτη γειτονικού και όμορου ακινήτου, να προσβάλει την χαλάρωση που εξασφαλίστηκε από τον γείτονά του, για μη τήρηση της πρόνοιας για την απόσταση των 3 μέτρων της οικοδομής από τα δικά του σύνορα ― Υπάρχει ενεστώς, ίδιον έννομο συμφέρον ― Αντίθετη πρωτόδικη απόφαση, ανατράπηκε κατ' έφεση.
Πρωτόδικα αποφασίστηκε ότι οι εφεσείουσες, ιδιοκτήτες του γειτονικού και όμορου ακινήτου με το επίδικο, για το οποίο εξασφαλίστηκε χαλάρωση για ανέγερση της οικοδομής επί των συνόρων χωρίς την τήρηση της απόστασης των 3 μέτρων, δεν είχαν έννομο συμφέρον στην προσβολή της απόφασης με την οποία δόθηκε η χαλάρωση αυτή. Οι εφεσείουσες προσέβαλαν αυτή την απόφαση, υποστηρίζοντας πως είχαν ίδιον ενεστώς έννομο συμφέρον.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κάνοντας δεχτή την έφεση, αποφάσισε ότι:
Με τη χαλάρωση που δόθηκε, το ενδιαφερόμενο μέρος μπορεί να τοποθετήσει την οικοδομή του ακριβώς στο σύνορο με το κτήμα των εφεσειουσών. Αν δεν διδόταν η χαλάρωση η οικοδομή του ενδιαφερομένου μέρους, σύμφωνα με τον Κανονισμό 6(3), θα απείχε 3 μέτρα από το σύνορο των δύο κτημάτων.
Οι εφεσείουσες προσέβαλαν με προσφυγή την πιο πάνω απόφαση του Δήμου Λευκάρων. Ο Δικαστής, ενώπιον του οποίου συζητήθηκε η υπόθεση, απέρριψε την προσφυγή γιατί έκρινε, υιοθετώντας εισήγηση του δικηγόρου του εφεσίβλητου, πως οι εφεσείουσες δεν απέδειξαν ίδιον ενεστώς έννομον συμφέρον, βάσει του Άρθρου 146(2) του Συντάγματος, όπως οι έννοιες αυτές έχουν επεξηγηθεί στη νομολογία. Συγκεκριμένα ο πρωτόδικος Δικαστής, αναφερόμενος στα γεγονότα της υπόθεσης, είπε πως το κτήμα των εφεσειουσών, που είναι αγροτικό και μάλιστα καλλιεργείται, δεν θα υποστεί οποιαδήποτε βλάβη από την υλοποίηση της άδειας οικοδομής. Κρίθηκε επίσης πως η αναφορά των εφεσειουσών σε μελλοντική ενδεχόμενη ανάπτυξη του κτήματος τους, ήταν ασαφής και αόριστη, και εν πάση περιπτώσει όχι ενεστώσα.
Η Ολομέλεια δεν συμφωνεί με την πιο πάνω προσέγγιση. Το έννομο συμφέρον των εφεσειουσών προσεβλήθη ευθέως με την επίδικη απόφαση χαλάρωσης, και είναι ίδιο και ενεστώς, εφόσον προέκυψε ακριβώς από αυτή την απόφαση. Υπενθυμίζεται πως με την απόφαση το ενδιαφερόμενο μέρος θα δικαιούται να τοποθετήσει την οικοδομή του στο σύνορο των δύο κτημάτων. Το δικαίωμα αυτό δόθηκε μεν στο ενδιαφερόμενο μέρος με την επίμαχη απόφαση, ταυτόχρονα όμως επλήγη το θεσμοθετημένο δικαίωμα των εφεσειουσών, να απέχει δηλαδή η οικοδομή του ενδιαφερόμενου μέρους 3 μέτρα από το σύνορο του κτήματος τους.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τις εφεσείουσες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 1095/2002), ημερ. 21/5/2004.
Ι. Νικολάου, για τις Εφεσείουσες.
Α. Πλουτάρχου, για τον Εφεσίβλητο.
Καμιά εμφάνιση για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Εx tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Οι εφεσείουσες είναι συνιδιοκτήτριες του τεμαχίου 72 στο χωριό Πάνω Λεύκαρα. Το τεμάχιο αυτό είναι όμορο του τεμαχίου 71 που ανήκει στο ενδιαφερόμενο μέρος, Βύρωνα Αργυρίδη, ο οποίος υπέβαλε αίτηση στο Δήμο Λευκάρων για έκδοση άδειας οικοδομής που περιλάμβανε καφενείο, κατάστημα και υποκατάστημα τράπεζας.
Σύμφωνα με τα αρχιτεκτονικά σχέδια που υπέβαλε το ενδιαφερόμενο μέρος δεν μπορούσε να προχωρήσει η οικοδομή αν δεν προηγείτο χαλάρωση του Κανονισμού 6(3) των Οικοδομικών Κανονισμών. Το Γραφείο Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Λάρνακας εξέφρασε θετική στάση σε σχετική βολιδοσκόπηση του Δήμου Λευκάρων, που είναι και η πολεοδομική αρχή, για να εγκριθεί η χαλάρωση. Η χαλάρωση έγινε, και ακολούθησε η έκδοση άδειας οικοδομής. Με τη χαλάρωση το ενδιαφερόμενο μέρος μπορεί να τοποθετήσει την οικοδομή του ακριβώς στο σύνορο με το κτήμα των εφεσειουσών. Αν δεν διδόταν η χαλάρωση η οικοδομή του ενδιαφερομένου μέρους, σύμφωνα με τον Κανονισμό 6(3), θα απείχε 3 μέτρα από το σύνορο των δύο κτημάτων.
Οι εφεσείουσες προσέβαλαν με προσφυγή την πιο πάνω απόφαση του Δήμου Λευκάρων. Ο συνάδελφος μας, ενώπιον του οποίου συζητήθηκε η υπόθεση, απέρριψε την προσφυγή γιατί έκρινε, υιοθετώντας εισήγηση του δικηγόρου του εφεσίβλητου, πως οι εφεσείουσες δεν απέδειξαν ίδιον ενεστώς έννομον συμφέρον, βάσει του άρθρου 146(2) του Συντάγματος, όπως οι έννοιες αυτές έχουν επεξηγηθεί στη νομολογία μας. Συγκεκριμένα ο συνάδελφος μας, αναφερόμενος στα γεγονότα της υπόθεσης, είπε πως το κτήμα των εφεσειουσών, που είναι αγροτικό και μάλιστα καλλιεργείται, δεν θα υποστεί οποιαδήποτε βλάβη από την υλοποίηση της άδειας οικοδομής. Κρίθηκε επίσης πως η αναφορά των εφεσειουσών σε μελλοντική ενδεχόμενη ανάπτυξη του κτήματος τους ήταν ασαφής και αόριστη, και εν πάση περιπτώσει όχι ενεστώσα.
Δεν συμφωνούμε με την πιο πάνω προσέγγιση. Το έννομο συμφέρον των εφεσειουσών προσεβλήθη ευθέως με την επίδικη απόφαση χαλάρωσης, και είναι ίδιο και ενεστώς, εφόσον προέκυψε ακριβώς από αυτή την απόφαση. Υπενθυμίζουμε πως με την απόφαση το ενδιαφερόμενο μέρος θα δικαιούται να τοποθετήσει την οικοδομή του στο σύνορο των δύο κτημάτων. Το δικαίωμα αυτό δόθηκε μεν στο ενδιαφερόμενο μέρος με την επίμαχη απόφαση, ταυτόχρονα όμως επλήγη το θεσμοθετημένο δικαίωμα των εφεσειουσών, να απέχει δηλαδή η οικοδομή του ενδιαφερόμενου μέρους 3 μέτρα από το σύνορο του κτήματος τους. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται, καθώς και η διαταγή για τα έξοδα, που θα παραμείνουν στην πορεία της υπόθεσης. Τα έξοδα της έφεσης, που καθορίζονται σε £700 θα είναι υπέρ των εφεσειουσών. Η υπόθεση ορίζεται για ακρόαση στις 9.1.2007 για να προχωρήσει επί της ουσίας της προσφυγής.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.