|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 3 ΑΑΔ 640
9 Οκτωβρίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ,
ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3684)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΕΜΕΣΙΑΝΟΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ής η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3691)
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3692)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 3684, 3691, 3692)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Προβολή λόγων ακυρώσεως σε προσφυγή κατά της επανεξέτασης ― Δεν μπορούν να προβάλλονται λόγοι ακύρωσης που μπορούσαν να προβληθούν και δεν προβλήθηκαν στην πρώτη προσφυγή ― Δεν μπορούν να προβάλλονται λόγοι ακύρωσης που αφορούν στο στάδιο πριν την ακύρωση, η οποία προήλθε μετά από αποδοχή ακύρωσης.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προφορικές συνεντεύξεις ― Ισχυρισμοί περί αναιτιολόγητου της αξιολόγησης στη συνέντευξη, περί υπέρμετρης βαρύτητας που δόθηκε σε αυτήν και περί του αναιτιολόγητου της σύστασης του Διευθυντή, απορρίφθηκαν κατ' επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Συμβουλευτική Επιτροπή ― Σύστησε τέσσερις υποψήφιους για μία θέση ― Ανάκληση απόφασης ΕΔΥ που πλήρωσε δύο, αντί μία, θέσεις ― Ορθά κατά την επανεξέταση μετά την ανάκληση, λήφθηκε υπόψη η ίδια έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Ορθά δόθηκαν νέες συστάσεις κατά τη διαδικασία επανεξέτασης, που ακολούθησε την ανάκληση της απόφασης της ΕΔΥ, με την οποία είχε πληρώσει παράνομα δύο και όχι μία δημοσιευθείσα θέση.
Οι εφεσείοντες επεδίωξαν, τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση, την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:
1. Στην έφεση της η κα Παπαδοπούλου εισηγείται ότι, καθ' όσον η επανεξέταση απολήγει σε νέα διοικητική πράξη, μπορούν να προωθούνται λόγοι ακύρωσης που δεν προωθήθηκαν αρχικά. Η εισήγηση αυτή όμως αντιστρατεύεται ευθέως την αρχή της Παπαδόπουλος ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης (1998) 3 Α.Α.Δ. 608 όπως επεκτάθηκε στη Θεοχαρίδη ν. Δημοκρατίας, Yπόθ. Aρ. 1104/2000, ημερ. 15.4.2002, στην οποία βασίσθηκε και ο πρωτόδικος Δικαστής.
Επαναβεβαιώνεται η αρχή αυτή και παρατηρείται ότι η προκειμένη συνιστά κλασσική περίπτωση εφαρμογής της καθ' όσον, με την αποδοχή της ακύρωσης της αρχικής απόφασης της ΕΔΥ για το λόγο που συναρτάτο προς στάδιο επόμενο της σύστασης της ΣΕ, η κα Παπαδοπούλου εκωλύετο πλέον να επανέλθει.
2. Δύο από τους λόγους για τους οποίους απερρίφθη η προσφυγή του κ. Ξενοφώντος αφορούσαν την ίδια αρχή. Ο πρωτόδικος Δικαστής διαπίστωσε ότι ο κ. Ξενοφώντος εκωλύετο να προωθεί λόγους ακύρωσης που αφορούσαν, αφ' ενός τη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας ως προς την κατοχή του πλεονεκτήματος από τον κ. Ιωάννου, και αφ' ετέρου το αναιτιολόγητο της αξιολόγησης των υποψηφίων από τη ΣΕ, καθ' όσον ο μεν πρώτος δεν είχε προωθηθεί στην πρώτη προσφυγή του κ. Ξενοφώντος, ο δε δεύτερος αφορούσε, όπως ήταν και η περίπτωση της κας Παπαδοπούλου, στάδιο προηγούμενο του σταδίου προς το οποίο συναρτάτο ο λόγος για τον οποίο η απόφαση της ΕΔΥ είχε ακυρωθεί στην πρώτη προσφυγή του.
Ο κ. Ξενοφώντος εισηγείται όμως και γενικότερα ότι, με την ανάκληση της δεύτερης απόφασης της ΕΔΥ, τα πράγματα επανέρχοντο στην αρχική τους κατάσταση και ο κ. Ξενοφώντος μπορούσε να εγείρει οποιοδήποτε θέμα εξ υπαρχής. Απορρίπτεται η εισήγηση αυτή, όπως απορρίφθηκε αντίστοιχη εισήγηση της κας Παπαδοπούλου, παρατηρώντας ότι βασίζονται σε παραγνώριση της προηγηθείσας δικαστικής διάστασης του πράγματος, η σημασία της οποίας επισημάνθηκε με έμφαση στην Παπαδόπουλος.
3. Οι άλλοι λόγοι έφεσης του κ. Ξενοφώντος συνιστούν επανάληψη των εισηγήσεων που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστή και απερρίφθησαν. Αφορούν δε το αναιτιολόγητο της αξιολόγησης της ΕΔΥ για την απόδοση στην προφορική εξέταση σε συνάρτηση με τα στοιχεία των φακέλων, το υπέρμετρο της βαρύτητας που εδόθη από την ΕΔΥ στην προφορική εξέταση και το αναιτιολόγητο της σύστασης του Διευθυντή. Θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη, εκ μέρους της Ολομέλειας, επανάληψη του πρωτόδικου Δικαστή, αν η Ολομέλεια επιχειρούσε αναλυτική εξήγηση των λόγων, για τους οποίους δεν ευσταθούν ούτε αυτοί οι λόγοι έφεσης.
4. Η έκθεση της ΣΕ, με την οποία συστήθησαν τέσσερις υποψήφιοι για μια θέση, είχε ήδη υποβληθεί πριν ζητηθεί η πλήρωση της δεύτερης θέσης, ώστε ουδεμία πλάνη να υπήρχε ως προς τη ΣΕ. Η ακύρωση της πρώτης απόφασης της ΕΔΥ για λόγο που έπετο του σταδίου της ΣΕ, ουδόλως επηρέαζε τη νομιμότητα της έκθεσης της, παρά μάλλον την επιβεβαίωνε. Η δε ανάκληση της δεύτερης απόφασης της ΕΔΥ αποκαθιστούσε τη νομιμότητα της ενώπιον της ΕΔΥ διαδικασίας στη βάση της πλήρωσης της πρώτης θέσης και μόνο. Η ΕΔΥ δεν ενήργησε πλέον, κατά την ακολουθήσασα τελευταία επανεξέταση, υπό οποιαδήποτε πλάνη, αλλά με την ορθή αντίληψη ότι μία θέση θα επληρούτο για την οποία και είχε ήδη υποβληθεί η ανάλογη έκθεση της ΣΕ.
5. Η νέα σύσταση ήταν επιβεβλημένη ως εκ του ότι η προηγούμενη αφορούσε δύο θέσεις και όχι μία. Λάθος θα ήταν αν η ΕΔΥ δεν ελάμβανε νέα σύσταση μετά την απόφαση της να πληρώσει μόνο την πρώτη θέση. Κατά τα λοιπά ισχύουν τα λεχθέντα σε σχέση με την Α.Ε. 3692, ως προς τη διαπίστωση του αιτιολογημένου της σύστασης.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Παπαδόπουλος ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης (1998) 3 Α.Α.Δ. 608,
Θεοχαρίδη ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1104/2000, ημερ. 15.4.2002.
Eφέσεις.
Eφέσεις από τoυς εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yποθέσεις Aρ. 580/2001, 572/2001, 549/2001), ημερ. 24/7/2003.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα στην Α.Ε. 3684.
Α. Κουντουρή, για την Εφεσείουσα στην Α.Ε. 3691.
Α. Ευσταθίου, για τον Εφεσείοντα στην Α.Ε. 3692.
Ε. Γαβριήλ, για την Εφεσίβλητη σε όλες τις εφέσεις.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο σε όλες τις εφέσεις.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο αδελφός Δικαστής Χατζηχαμπής, Δ..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Από το 1996 η ΕΔΥ ασχολήθηκε με την πλήρωση μιας θέσης Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων (θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής). Ενώ η διαδικασία αυτή ήταν σε εξέλιξη, ζητήθηκε στις 2.1.1998 από τη διοίκηση η πλήρωση και δεύτερης τέτοιας θέσης που κενώθηκε εν τω μεταξύ, η δε ΕΔΥ, ασκώντας τη διακριτική εξουσία της, αποφάσισε να πληρώσει και τη δεύτερη θέση στα πλαίσια της εν εξελίξει διαδικασίας χωρίς δημοσίευσή της. Η Συμβουλευτική Επιτροπή (ΣΕ) είχε ήδη τότε υποβάλει στις 10.7.1997 την έκθεση της για την πλήρωση της πρώτης θέσης, συστήνοντας, ως ανάλογο τετραπλάσιο αριθμό, τον κ. Ιωάννου, τον κ. Λεμεσιανό, τον κ. Ξενοφώντος και την κα Αντωνιάδου. Η ΕΔΥ επέλεξε στις 20.1.1998 τον κ. Ιωάννου και τον κ. Λεμεσιανό, αφού συμπλήρωσε την ενώπιον της διαδικασία με τη διεξαγωγή προφορικής εξέτασης των τεσσάρων συστηθέντων από τη ΣΕ και την επαναβεβαίωση, με βάση αυτή, προηγούμενης απόφασης της να υιοθετήσει τη θέση της ΣΕ ως προς την κατοχή του πλεονεκτήματος από τον κ. Ιωάννου, τον κ. Ξενοφώντος, την κα Αντωνιάδου και δύο άλλους συστηθέντες υποψήφιους, εφ' όσον διερευνούσε το θέμα περαιτέρω μέσω της προφορικής εξέτασης, δηλαδή όπως και έπραξε.
Η απόφαση της ΕΔΥ ακυρώθηκε σε προσφυγές που καταχώρησε ο κ. Ξενοφώντος (350/98 και 404/98) και μία άλλη μη συστηθείσα υποψήφια, η κα Παπαδοπούλου (360/98). Η ακύρωση έγινε μετά από δήλωση του δικηγόρου της Δημοκρατίας ότι δεν θα υποστήριζε τη νομιμότητα της απόφασης ως εκ της απόφασης της Ολομέλειας στην Α.Ε. 2743 που έκρινε αναιτιολόγητη και έτσι άκυρη τη χρήση πίνακα αξιολόγησης από την ΕΔΥ, όπως είχε συμβεί και στην προκειμένη περίπτωση. Η ακύρωση έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του δικηγόρου του κ. Ξενοφώντος και χωρίς ένσταση από το δικηγόρο της κας Παπαδοπούλου. Κατά την ακολουθήσασα επανεξέταση στις 19.11.1999 η ΕΔΥ επέλεξε και πάλι τον κ. Ιωάννου και τον κ. Λεμεσιανό, εναντίον δε της απόφασης αυτής κατεχώρησαν προσφυγές ο κ. Ξενοφώντος (476/2000 και 483/2000), η κα Αντωνιάδου (477/2000 και 484/2000) και η κα Παπαδοπούλου (501/2000). Μετά από συμβουλή του Γενικού Εισαγγελέα ότι λόγος ακύρωσης, που περιλαμβάνετο στις προσφυγές αυτές και αφορούσε το ότι η δεύτερη θέση πληρώθηκε χωρίς δημοσίευση παρά την πάροδο ευλόγου χρόνου από την έναρξη της διαδικασίας, ευσταθούσε, η ΕΔΥ ανακάλεσε την απόφαση της στις 6.4.2001, οπότε και οι εν λόγω προσφυγές απεσύρθησαν.
Επανεξετάζοντας ακολούθως το θέμα στις 19.4.2001, η ΕΔΥ αποφάσισε, με συνέπεια προς την προηγηθείσα εξέλιξη, να πληρώσει πλέον μόνο την πρώτη θέση, θεωρώντας ως υποψήφιους τους τέσσερις υποψήφιους που είχε συστήσει η ΣΕ και τους οποίους η ΕΔΥ είχε δεχθεί σε προφορική εξέταση. Επαναβεβαίωσε επίσης τα στοιχεία της κρίσης της ως τα ισχύοντα κατά την αρχική εξέταση του θέματος, περιλαμβανομένης της διαπίστωσης της για την κατοχή του πλεονεκτήματος, και αποφάσισε να λάβει υπ' όψη της την απόδοση των υποψηφίων στην ενώπιον της προφορική εξέταση αφού την αιτιολόγησε με βάση τις σημειώσεις των μελών της που έγιναν κατά το σχετικό χρόνο. Πήρε όμως νέα σύσταση, από τον Αναπληρωτή Διευθυντή, ο οποίος σύστησε τον κ. Ιωάννου. Αυτόν επέλεξε και η ΕΔΥ.
Ο κ. Ξενοφώντος και η κα Παπαδοπούλου και πάλι, όπως και ο κ. Λεμεσιανός αυτή τη φορά, καταχώρησαν εναντίον της απόφασης αυτής τις προσφυγές τις οποίες και απέρριψε ο επιληφθείς αυτών αδελφός μας Δικαστής. Ενώπιόν μας είναι οι τρεις αντίστοιχες εφέσεις κατά της απόφασης του. Θα τις εξετάσουμε χωριστά αφού διαφορετικά είναι σε κάθε περίπτωση τα εγειρόμενα θέματα.
Α.Ε. 3691 της κας Παπαδοπούλου
Ο Αδελφός μας Δικαστής δέχθηκε ότι, εφ' όσον το παράπονο της κας Παπαδοπούλου εδράζετο στη μη εξέταση της υποψηφιότητας της από την ΕΔΥ αφού αυτή δεν είχε συστηθεί από τη ΣΕ, δεν μπορούσε να προωθεί την προσφυγή της καθ' όσον το παράπονο της συναρτάτο προς στάδιο της διαδικασίας που προηγείτο του λόγου για τον οποίο ακυρώθηκε η αρχική απόφαση της ΕΔΥ, δηλαδή το αναιτιολόγητο των εντυπώσεων της ΕΔΥ για την ενώπιον της προφορική εξέταση. Στην έφεση της η κα Παπαδοπούλου εισηγείται ότι, καθ' όσον η επανεξέταση απολήγει σε νέα διοικητική πράξη, μπορούν να προωθούνται λόγοι ακύρωσης που δεν προωθήθηκαν αρχικά. Η εισήγηση αυτή όμως αντιστρατεύεται ευθέως την αρχή της Παπαδόπουλος ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης (1998) 3 Α.Α.Δ. 608 όπως επεκτάθηκε στη Θεοχαρίδη ν. Δημοκρατίας, 1104/2000, 15.4.2002, στην οποία βασίσθηκε και ο αδελφός μας Δικαστής, και δη στο ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ. (σ. 8):
"Μου φαίνεται, επομένως, πως χειρισμός όπως ο αναφερθείς επάγεται εγκατάλειψη των ισχυρισμών για πλημμέλειες, η εξέταση των οποίων, κατά την οφειλόμενη σειρά, προηγείται και, συνεπώς, στο πλαίσια των αρχών που τέθηκαν στην Μάριος Παπαδόπουλος ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης (1998) 3 A.A.Δ. 608, προκύπτει αδυναμία επαναφοράς τους σε νέα προσφυγή."
Επαναβεβαιώνουμε την αρχή αυτή και παρατηρούμε ότι η προκειμένη συνιστά κλασσική περίπτωση εφαρμογής της καθ' όσον, με την αποδοχή της ακύρωσης της αρχικής απόφασης της ΕΔΥ για το λόγο που συναρτάτο προς στάδιο επόμενο της σύστασης της ΣΕ, η κα Παπαδοπούλου εκωλύετο πλέον να επανέλθει.
Α.Ε. 3692 του κ. Ξενοφώντος
Δύο από τους λόγους για τους οποίους απερρίφθη η προσφυγή του κ. Ξενοφώντος αφορούσαν την ίδια αρχή. Ο αδελφός μας Δικαστής διαπίστωσε ότι ο κ. Ξενοφώντος εκωλύετο να προωθεί λόγους ακύρωσης που αφορούσαν, αφ' ενός τη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας ως προς την κατοχή του πλεονεκτήματος από τον κ. Ιωάννου, και αφ' ετέρου το αναιτιολόγητο της αξιολόγησης των υποψηφίων από τη ΣΕ, καθ' όσον ο μεν πρώτος δεν είχε προωθηθεί στην πρώτη προσφυγή του κ. Ξενοφώντος (υπόθεση Παπαδόπουλος, ανωτέρω), ο δε δεύτερος αφορούσε, όπως ήταν και η περίπτωση της κας Παπαδοπούλου, στάδιο προηγούμενο του σταδίου προς το οποίο συναρτάτο ο λόγος για τον οποίο η απόφαση της ΕΔΥ είχε ακυρωθεί στην πρώτη προσφυγή του (υπόθεση Θεοχαρίδη, ανωτέρω).
Είναι η εισήγηση του κ. Ξενοφώντος ότι είχε περιλάβει στην πρώτη προσφυγή του λόγο ακύρωσης που αφορούσε την κατοχή πλεονεκτήματος από τον κ. Ιωάννου. Τα στοιχεία όμως στα οποία παραπέμπει είναι εκείνα τα οποία έλαβε υπ' όψη του ο αδελφός μας Δικαστής για να καταλήξει ότι δεν είχε επαρκώς προωθηθεί τέτοιος λόγος ακύρωσης στην πρώτη προσφυγή, και δεν βλέπουμε λόγο να θεωρήσουμε μη εύλογη την κρίση του. Πέραν τούτου όμως, εν πάση περιπτώσει εφαρμόζεται και ως προς τούτο η Θεοχαρίδη αφού, όπως εύστοχα παρατηρεί και ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Ιωάννου, η διαπίστωση του πλεονεκτήματος από την ΕΔΥ προηγείτο του σταδίου το οποίο αφορούσε η ακύρωση της πρώτης απόφασης της ΕΔΥ, ισχύουσας έτσι και πάλι της Θεοχαρίδη. Ο κ. Ξενοφώντος εισηγείται όμως και γενικότερα ότι, με την ανάκληση της δεύτερης απόφασης της ΕΔΥ, τα πράγματα επανέρχοντο στην αρχική τους κατάσταση και ο κ. Ξενοφώντος μπορούσε να εγείρει οποιοδήποτε θέμα εξ υπαρχής. Απορρίπτουμε την εισήγηση αυτή, όπως απορρίψαμε αντίστοιχη εισήγηση της κας Παπαδοπούλου, παρατηρώντας ότι βασίζονται σε παραγνώριση της προηγηθείσας δικαστικής διάστασης του πράγματος η σημασία της οποίας επισημάνθηκε με έμφαση στην Παπαδόπουλος. Ο κ. Ξενοφώντος δεν αναπτύσσει στο περίγραμμα του πιο ιδιαίτερα το λόγο έφεσης που αφορά την απόρριψη του δεύτερου λόγου ακύρωσης και ο οποίος έτσι δεν θα μας απασχολήσει περαιτέρω.
Οι άλλοι λόγοι έφεσης του κ. Ξενοφώντος συνιστούν επανάληψη των εισηγήσεων που τέθηκαν ενώπιον του αδελφού μας Δικαστή και απερρίφθησαν. Αφορούν δε το αναιτιολόγητο της αξιολόγησης της ΕΔΥ για την απόδοση στην προφορική εξέταση σε συνάρτηση με τα στοιχεία των φακέλων, το υπέρμετρο της βαρύτητας που εδόθη από την ΕΔΥ στην προφορική εξέταση και το αναιτιολόγητο της σύστασης του Διευθυντή. Θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη, εκ μέρους της Ολομέλειας, επανάληψη του αδελφού μας Δικαστή αν επιχειρούσαμε αναλυτική εξήγηση των λόγων για τους οποίους δεν ευσταθούν ούτε αυτοί οι λόγοι έφεσης.
Έφεση 3684 του κ. Λεμεσιανού
Ο κ. Λεμεσιανός είχε εγείρει δύο λόγους ακύρωσης. Κακώς, εισηγήθηκε, η ΕΔΥ κατά την επανεξέταση δεν επανέλαβε τη διαδικασία ενώπιον της ΣΕ. Εφ' όσον, εισηγείται και ενώπιον μας, ανακλήθηκε η απόφαση για πλήρωση δύο θέσεων, αφού η πρώτη διαδικασία διέπετο από πλάνη εκ μέρους ης ΕΔΥ και της ΣΕ ότι υπήρχαν δύο θέσεις προς πλήρωση, το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορούσε η ΕΔΥ νόμιμα να λάβει υπ' όψη της την έκθεση της ΣΕ αλλά και την ενώπιον της προφορική εξέταση. Τα πράγματα όμως είναι εντελώς αντίθετα. Όπως ήδη παρατηρήσαμε, η έκθεση της ΣΕ, με την οποία συστήθησαν τέσσερις υποψήφιοι για μια θέση, είχε ήδη υποβληθεί πριν ζητηθεί η πλήρωση της δεύτερης θέσης, ώστε ουδεμία πλάνη να υπήρχε ως προς τη ΣΕ. Η ακύρωση της πρώτης απόφασης της ΕΔΥ για λόγο που έπετο του σταδίου της ΣΕ ουδόλως επηρέαζε τη νομιμότητα της έκθεσης της, παρά μάλλον την επιβεβαίωνε. Η δε ανάκληση της δεύτερης απόφασης της ΕΔΥ αποκαθιστούσε τη νομιμότητα της ενώπιον της ΕΔΥ διαδικασίας στη βάση της πλήρωσης της πρώτης θέσης και μόνο. Η ΕΔΥ δεν ενήργησε πλέον, κατά την ακολουθήσασα τελευταία επανεξέταση, υπό οποιαδήποτε πλάνη αλλά με την ορθή αντίληψη ότι μία θέση θα επληρούτο για την οποία και είχε ήδη υποβληθεί η ανάλογη έκθεση της ΣΕ.
Αυτό απαντά και τον άλλο λόγο έφεσης που αφορά την απόρριψη του δεύτερου λόγου ακύρωσης ότι η παράλειψη επανάληψης της διαδικασίας στο στάδιο της ΣΕ συμπαρασύρει σε ακυρότητα τη νέα σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή, που εν πάση περιπτώσει ήταν και αναιτιολόγητη. Όπως εξήγησε και ο αδελφός μας Δικαστής, η νέα σύσταση ήταν επιβεβλημένη ως εκ του ότι η προηγούμενη αφορούσε δύο θέσεις και όχι μία. Λάθος θα ήταν αν η ΕΔΥ δεν ελάμβανε νέα σύσταση μετά την απόφαση της να πληρώσει μόνο την πρώτη θέση. Κατά τα λοιπά ισχύουν τα λεχθέντα σε σχέση με την Α.Ε. 3692 ως προς τη διαπίστωση του αιτιολογημένου της σύστασης.
Όλες λοιπόν οι εφέσεις αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με έξοδα.
Oι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.